Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

«Τι κάνετε όταν αγαπάτε έναν άνθρωπο;» ρώτησαν τον κύριο Κ.
«Του φτιάχνω ένα σκίτσο» είπε ο κύριος Κ. «και φροντίζω να του μοιάζει»
«Ποιο; Το σκίτσο;»
«Όχι, ο άνθρωπος», είπε ο κύριος Κ.

Μπέρτολντ Μπρεχτ

 

[καρδούλες]
περί εγγύτητας η συζήτηση, ας μην κρυβόμαστε (και όποιος αντιδρά, τον περιμένω τρίβοντας χέρια)
   
[\καρδούλες]

 

 

Στέκομαι μόνος και στεγνός
στου κόσμου το πηγάδι
κι ούτε που ξέρω αν έξω έχει φως
ή αν έπεσε σκοτάδι

Μα απόψε η νύχτα είναι γλυκιά
σαν φάρμακο, σαν χάδι
και σέρνει ο αέρας ως εδώ
μια μυρωδιά από στάχτη

 

Η μπαλάντα του μοναχικού αυνανιστή

Το τέλος μιας σχέσης είναι πάντα θάνατος.
Αυτή είναι το εργαστήριo μου. Μάτι που ξεγλιστράει
και βγαίνει από τη φάρα μου, η πνοή μου
σε βρίσκει φευγάτο. Προκαλώ φρίκη
σ’ εκείνους που στέκονται πλάι μου. Είμαι ταϊσμένη.
Τη νύχτα, μονάχη, παντρεύομαι το κρεβάτι.


Δάχτυλο το δάχτυλο, τώρα είναι δική μου.
Δεν αργεί πολύ. Είναι η κόντρα μου.
Τη χτυπώ σαν κουδούνι. Γέρνω προς τα πίσω
στο μπουντουάρ όπου συνήθιζες να την καβαλικεύεις
Με πήρες σαν κάτι δανεικό πάνω στο λουλουδάτο κάλυμμα.
Tη νύχτα, μονάχη, παντρεύομαι το κρεβάτι.


Δραπετεύω απ’ το σώμα μου μ’ αυτό τον τρόπο,
ένα ενοχλητικό θαύμα. Θα μπορούσα άραγε
να βγάλω στη φόρα το παζάρι των ονείρων;
Απλώνομαι. Σταυρώνω.
Λουκουμάκι μου, έτσι με είπες.
Τη νύχτα μονάχη, παντρεύομαι το κρεβάτι.

Πάρε για παράδειγμα τη νύχτα αυτή, αγάπη μου
όπου κάθε μοναχικό ζευγάρι ενώνει
αναποδογυρίζοντας αγκαλιασμένο, χαμηλά, ψηλά,
τη δυάδα της αφθονίας πάνω σε σφουγγάρια και φτερά
γονατίζοντας και σπρώχνοντας, κεφάλι το κεφάλι.
Μονάχη τη νύχτα, παντρεύομαι το κρεβάτι.

Τότε η μαυρομάτα αντίζηλος μου κατέφτασε.
Η λαίδη των υδάτων αναδυόμενη απ’ την πλαζ
ένα πιάνο στις άκρες των δαχτύλων της, ντροπή
στα χείλη της και φλάουτου μιλιά.
Κι εγώ ήμουν η στραβοπόδαρη σκούπα.
Μονάχη τη νύχτα παντρεύομαι το κρεβάτι.


Σε πήρε έτσι όπως παίρνει μια γυναίκα
από τον πάγκο ένα φουστάνι σε τιμή ευκαιρίας
κι εγώ έσπασα έτσι όπως σπάζει μια πέτρα.
Επιστρέφω τα βιβλία σου και τη βελόνα του ψαρέματος.
Η εφημερίδα σήμερα γράφει πως νυμφεύεσαι.
Μονάχη τη νύχτα παντρεύομαι το κρεβάτι.


Αγόρια και κορίτσια απόψε γίνονται ένα.
Ξεκουμπώνουν μπλούζες. Ανοίγουν φερμουάρ
Βγάζουν παπούτσια. Σβήνουν το φως.
Τα φεγγοβόλα πλάσματα είναι γεμάτα ψέματα.
Τρώνε το’ να τ’ άλλο. Είναι παραταϊσμένα.
Μονάχη τη νύχτα παντρεύομαι το κρεβάτι.

( Anne Sexton )

 

.   .
Θέλω να σου πω μια καληνύχτα ακόμα ...
γαληνεμένη, σαν άγγιγμα ακριβού παράδεισου, να σ' αγκαλιάσει
να έχει την οσμή της νύχτας και την αφή του φεγγαριού στην αίσθηση
Να σε υψώσει πάνω από το σκοτάδι ως την άκρη της σιωπής
πέρα από την έρημο, πέρα από τον καιρό, σε μιαν άλλη διάσταση
δίχως ρωγμές εύθραυστης πραγματικότητας, να σε πληγώνουν...
Καληνύχτα Αγάπη μου, σβήσε της μέρας τα όρια ....


​

 

 

Λένε ότι ο πολύ έρωτας σκοτώνει. Λες κι οι μετριότητες δεν μας έπνιξαν τόσο καιρό.​

 

With ice in her blood
And a Dove in her head
Well how does she feel when she's in your bed?
When you're there in her arms
And there in her legs
Well I'll be in her head

Cos that's where I go
And that's what I do
And that's how it feels when the sex turns cruel
Yes both of us need her, this is the asphalt world

 

Στη στάνη που καθώμουνα και άρμεγα μια γίδα,
εσένανε θυμήθηκα τα μάτια της σαν είδα.
Ευθύς έβγαλα το iphone μέσα απ” το ταγάρι
και μήνυμα σου έστειλα, τι κάνεις ρε ζαγάρι;

 

``````

Τί όμορφη ποὺ εἶσαι. Μὲ τρομάζει ἡ ὀμορφιά σου. Σὲ πεινάω. Σὲ διψάω. Σοῦ δέομαι:
Κρύψου, γίνε ἀόρατη γιὰ ὅλους, ὁρατὴ μόνο σ᾿ ἐμένα.

``````

Ήθελες ποτέ να ρωτήσεις κάτι αλλά δεν το έκανες μόνο και μόνο
επειδή δεν ήξερες αν θα μπορέσεις να διαχειριστείς την απάντηση;

(?)​