Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Another favorite, voila:

 

 

Εγω αν σου μιλω εσυ θα ακους;

Κι αν σου χτυπω εσυ θα ακους;




Με λαχταρα θα στεκομαι ξυπολητη για να μου γνεψεις να ερθω εκει κοντα σου,στα ποδια σου να κουλουργιαστω

Και οταν επιτελους στις λασπες χωθω,τη ψυχη σου θα ακουω σιγανα να μου λεει "ανοιχτα ειναι μπες,γεμισε το χωρο μελωδιες"

 

NYXTA TOΥ ΑΓΡΥΠΝΟΥ ΕΡΩΤΑ

Νύχτα πάνω από τους δυο με πανσέληνο,
εγώ βάλθηκα να κλαίω κι εσύ γελούσες.
Η καταφρόνια σου ήταν ένας Θεός, τα δικά μου παράπονα
στιγμές και περιστέρια αλυσοδεμένα.


Νύχτα κάτω από τους δυο. Κρύσταλλο οδύνης,
έκλαιγες εσύ από βάθη απόμακρα.
Ο πόνος μου ήταν ένας σωρός από αγωνίες
πάνω στην αδύναμη καρδιά σου από άμμο.


Η αυγή μας έσμιξε πάνω στο κρεβάτι,
τα στόματα βαλμένα πάνω στο παγωμένο σιντριβάνι
του αίματος τ αστείρευτου που χύνεται.


Κι ο ήλιος μπήκε απ το κλειστό μπαλκόνι
και το κοράλλι της ζωής άπλωσε το κλαδί του
πάνω στην καρδιά μου τη σαβανωμένη

Λόρκα

 

Ασυνάρτητα



Μι' αφήγηση λειψή που θυμηθήκαμε, κάπου στην ακροθαλασσιά, στην
άμμο.Τίποτε το πολύπλοκο, τέσσερα χείλη ασυνάρτητα, ψυχές
για να λαξεύουν. Με τις πληγές ορθάνοιχτες να χάσκουν
και μια γάζα, εσένα. Τώρα σου γράφω και μην ρωτάς γιατί, αλλά με
ξαναπήρε το παράπονο. Ένα δάκρυ γοερό που βρήκε διέξοδο, που ξέμεινε
εκεί, στο δέρμα, στην πνοή σου. Τι να σου περιγράψω? Πως γίνεται να
κλείσεις μες τα λόγια διαδρομές, με βότσαλα να χτίσεις ένα σπίτι.
Γιατί σαν τις πόρτες του κορμιού σου τις ξεδίπλωσες, επέστρεψα απ' τη
λήθη μου αλμύρα. Ποτέ τα μάτια σου μην τα δικαιολογείς, το βλέμμα
μην προδίδεις. Τις υποθέσεις μίσησε καρδιά μου, για τα πρωινά νιώσε
απέχθεια, εκείνα της νικοτίνης. Και μην ξεχνάς, αν κάτι μας ανήκει, δεν είναι
τ' όνειρο, αλλά του έρωτα δυο σπιθαμές απ' το λυκόφως πέρα...

( T_S )

 

  ​

 

i carry your heart with me
by E. E. Cummings


i carry your heart with me(i carry it in
my heart)i am never without it(anywhere
i go you go, my dear;and whatever is done
by only me is your doing,my darling)
i fear
no fate(for you are my fate,my sweet)i want
no world(for beautiful you are my world,my true)
and it's you are whatever a moon has always meant
and whatever a sun will always sing is you

here is the deepest secret nobody knows
(here is the root of the root and the bud of the bud
and the sky of the sky of a tree called life;which grows
higher than soul can hope or mind can hide)
and this is the wonder that's keeping the stars apart

i carry your heart with me(i carry it in my heart)

 

χοχοχοοχ

 

 

"Ερωτας ειναι....
Χωρις λέξεις η ζωή,
Χωρις ίχνος ντροπής...
ερωτας ειναι
Παρθένος αμόλυντος και πρόστυχος μαζι!!!
Λεν...
ερωτας ειναι απλα εγω κ εσυ. "

Δεν ξέρω τίνος...
 

 

Brandelli

Quando sorso m’inghiotte la solitudine, nessuno
riesce ad inquadrarmi, verticale, ormai
sordo ai dettami, febbricitanti relego
errori in una manciata di spasmi e presentimenti.
Vienimi a cercare, appena via andrò, lontano
e con polpastrelli innevati gelo sanguina, al posto di
quelle spine che le radici sviliscono, nel profondo adagiate.
Perchè l' amore temono.

Fors’ è di carbone ogni alba che più non luccica
e l’uomo raggiunge il proprio culmine, scavandosi il fosso.
Interferenze son le vibrazioni, che fustigano il dorso e
la signora nera, casta troia, che a maritarsi va già
vedova, in rapaci brandelli di cenere avvolta...

- Al mio funerale voglio che porti il bianco -


Κουρέλια

Όταν γουλιά με καταπίνει η μοναξιά, κανείς
δεν καταφέρνει να με κατατάξει, οριζόντιος, πλέον
κουφός στις υποδείξεις, εμπύρετα απομονώνω
σφάλματα σε μια χούφτα από σπασμούς και προαισθήσεις.
Έλα να μ' αναζητήσεις, μόλις θα φύγω, μακριά
και με χιονισμένα ακροδάχτυλα ψύχος μάτωσε, στη θέση
εκείνων των αγκαθιών που τις ρίζες εξευτελίζουν, στα μύχια ξαπλωμένες.
Γιατί την αγάπη φοβούνται.

Ίσως από κάρβουνο είναι κάθε αυγή που πια δεν λάμπει
κι ο άνθρωπος φτάνει στον κολοφώνα του, τον λάκκο του σαν σκάβει.
Παρεμβολές είν' οι δονήσεις, την πλάτη που ραβδίζουν και
η μαύρη κυρία, αγνή πουτάνα, που ήδη χήρα πάει
να νυμφευθεί, σε αρπακτικά κουρέλια στάχτης τυλιγμένη...

- Στην κηδεία μου θέλω να φοράς λευκά -


* Πρωτότυπο κείμενο στα ιταλικά, απόδοση στα ελληνικά T_S

 

Ερωτας ειναι να κοιτας μια σταγονα βροχης που κυλαει στο τζαμι....και να θυμασε τις ομορφες στιγμες.....την ιδια ωρα που ενα δακρυ κυλαει στο μαγουλο σου.