Μαντινάδες...

Δεν με πειράζει κηπουρός
μιας βιόλας πως δε θα με
μα με πειράζει σαν θα δω
ένα τζη φύλλο χάμε

 

Κι αφού, περί λουλουδιών ο λόγος, μια μαντινάδα που αγαπώ πολύ...

Να ζήσεις μόνο μιαν αυγή,
τόση ζωή σε φτάνει,
ρόδο π’ αθεί πολύ γ-καιρό
τη μυρωδιά ντου χάνει.

 

Όσο κι αν βάλεις άρωμα
όσο και να μυρίζει
αυτή η καλή σου η καρδιά
είναι που ξεχωρίζει.

 

Κάθε μαθιά σου πιστολιά,
κάθε σου γέλιο σφαίρα
μ' έτσα ψυχρό εκτελεστή
πως θα τα βγάλω πέρα;

 

Λαζούλι φύγε γρήγορα
τρέξε γοργά σα σφαίρα
πήγαινε εις το φίλο μου
και πες του καλησπέρα.

 

Απάντηση: Re: Μαντινάδες...

Βουνά επήρα το πρωί
και τα λαγκάδια βράδυ,
τ' ακριβοχαιρετίσματα
γοργά για να τα πάρει.

 

Είμαι μαχαίρι Κρητικό,
όπλο τιμής και ανδρείας,
μα είμαι και ενθύμιο παντοτινής φιλίας

Χαραγμένο σε ένα κριτικό μαχαίρι από δώρο.
Όσο ήμουνα στρατό κάθε μέρα άκουγα μαντινάδες αλλά δεν θυμάμαι καμιά τώρα..

 

Την βιόλα κι αν δεν πότισες
αυτή για σε ανθίζει
και το λουλούδι της καρδιάς
σε σένα το χαρίζει.

(Είναι μαντινάδα αυτό αγάπη μου 

 

Ανε στερέψει το νερό
που σε ποτίζω κρίνε
μες την καρδιά μου ρίζωσε
κι από το αίμα πίνε....

 

Μη μου το δώσεις Λόρδε μου,
όχι γιατί φοβούμαι
μα διαφθορέας μανταμών
σαφή κατηγορούμαι.

 

Κατέχω το πως τσι μαντάμς
δεν πρέπει να διαφθείρω
μα τσι λυπούμαι μπάρε μου
σαν τσι θωρώ τριγύρω

 

Μα για κειονά τσι τυραννώ
έπειδη τσι λυπούμαι
δεν είναι κρίμα κι άδικο
ανέραστες να ζούνε;