Μα δεν υπαρχουν αληθινες Αφεντρες στην Ελλαδα...

Αυτό ακριβώς! 

 

Ειναι σημαντικό το υ να θέλει να ικανοποιήσει τις ανάγκες τις αφεντρας και όχι τις δικές του.

Όμως ακόμη κ αυτό μαθαινεται....

Το ερώτημα είναι ο χρόνος κ η ενέργεια που πρέπει να αφιερωθεί εκατερωθεν.

 

Για να φερω το επίπεδο κοντά σε μια πραγματικοτητα, όταν βίτσιο της αφεντρας είναι το υ να της ψωνίζει από το σουπερμαρκετ να έρχεται σπίτι να πλένει να κάνει δουλειές σπιτιου και μετά να το ανταμοιβή με 2 χαστούκια κ να του λέει οκ τώρα κάτσε και κάνε ότι θες, τότε μιλάμε για καλή αφεντρα?

 

Τι πάει να πει καλή αφέντρα;
Και ναι, αν ο υ είναι house boy/slave μία χαρά τη βρίσκω την αφέντρα.
Είναι άκομψο το κάτσε και κάνε ότι θες, αλλά η ουσία της φρασης στησυγκεκριμένη περίπτωση που ανέφερα αρμόζει κατάλληλα.

 

Δεν υπαρχει το ενα... δεν υπαρχει το αλλο... αμα ολα δεν στο μυαλο μας γιαυτο δεν και στην πραξη... γαματε το συμπαν σας και μαζι και τα δικα μας ..

Αν φανταζεστε την Αφεντρα με μποτα μεχρι το γονατο και μαστιγιο στο χερι 24/7 οχι δεν υπαρχουν... παρτε το αλλιως..

 

Η αλήθεια είναι ότι αν είσαι στον πραγματικό κόσμο αυτό το ξεπερνάς τελειως.

Και γίνεσαι και ποιο θετικός εν τελει.

 

Αυτό που λες είναι σωστό μεν αλλά του λείπει κάτι... Το θέμα δεν είναι να φοράς μπότα μέχρι το γόνατο και μαστίγιο στο χέρι 24/7 αυτό δε γίνεται στην πραγματικότητα και έχεις δίκιο. Κι αυτό χρειάζεται να είναι κατανοητό και από τους Δ/δύο αν δομούν D/s ή Μ/s 24/7, δηλαδή και όχι μόνο play. Το θέμα όμως είναι να καταφέρεις ως Κ να νιώθει ο υπό ότι είτε είσαι γυμνή, είτε είσαι με τις μπυτζάμες, τις παντούφλες και τα μπικουτί (ίουου) είτε είσαι όπως και να είσαι, όπως και να φέρεσαι και να μιλάς και να νιώθεις και να μοιράζεσαι όπως και να σου βγαίνει, το θέμα είναι να καταφέρεις να νιώθει το υπό ότι είσαι στη σχέση "με τις μπότες μέχρι το γόνατο και το μαστίγιο στο χέρι 24/7" στα συμφωνημένα πεδία ελέγχου, να λειτουργεί δηλαδή αποσυμβολίζοντας και επανασυμβολίζοντας η ασυμμετρία. Πως μπορεί να γίνει αυτό; Όταν και οι δύο ΄Ε/έχουν την ασυμμετρία ως πραγματικό και όχι απλά φαντασιακό ζητούμενο και ανάγκη. Όταν καταφέρνουν και οι Δ/δύο αυτό να γίνεται από τα μέσα προς τα έξω... Για να το καταφέρει αυτό όμως ένα υπό εκτός από τη θέληση και την ανάγκη του/της χρειάζεται και τα κατάλληλα ερεθίσματα, καθοδήγηση και εκπαίδευση από τον/την Κ... Εδώ όμως μπαίνει το θέμα και της διαφοροποίησης ανάμεσα στο "φετίχ της υποταγής" και την ανάγκη για υποταγή γιατί ο άλλος είναι όντως υποτακτικός... Συχνά αυτά τα δύο μπερδεύονται και εντός των υποτακτικών αλλά και από τους/τις Κ γιατί η "φόρμα" η εξωτερική έκφραση μοιάζει αλλά δεν είναι απαρραίτητα και η εσωτερική... Συν το χρόνω, μέσα από τις εμπειρίες, τα λάθη, τις ταλαιπωρίες αλλά και τις επετυχημένες διαδράσεις κανείς μαθαίνει και από τις Δ/δύο πλευρές να τα ξεχωρίζει μέσα του και έξω του καλύτερα... Α.

 

Φήμες καλέ, διαδόσεις των κομμουνιστών.... ξυπόλητες τις θέλουμε! 

 

Το κάθε τι ξεκινάνει από το μυαλό μας. Από το πόσο κατασταλαγμένοι είμαστε και τι πραγματικά ζητάμε, τι θέλουμε. Αλλά και τι είμαστε διατεθειμένοι να προσφέρουμε.

Οι ισορροπίες σε όλα τα επίπεδα και κυρίως μέσα μας αποτελούν τη βασικότερη ίσως παράμετρο, προκειμένου να κατανοήσουμε σε ποια μονοπάτια θέλουμε να βαδίσουμε.

Θεωρώ ισοπεδωτικό μα και άδικο να λέμε ότι δεν υπάρχουν αληθινές αφέντρες ή αντίστοιχα σωστοί υποτακτικοί. Τα πάντα υπάρχουν. Όμως απαιτείται σωστή αναζήτηση, υπομονή και καλή διάθεση εκατέρωθεν.

Στο τέλος κάτι καλό θα έρθει. Κι αν δεν έρθει, δεν έχουμε φτάσει ακόμη εκεί, που θέλουμε.

 

για σένα σίγουρα δεν είναι. μην παραξενέυεσαι πάντως, υπάρχουν υ που τα θέλουν έτσι. ψύχρα, αδιαφορία κλπ.

 

Δεν υπάρχει ειλικρίνεια επικοινωνία ουσιαστική, να πουν θέλω ή απλά δεν θέλω, και καταλήγουμε στο είπα μήπως θέλεις και ντρέπεσαι... Η πες πως θέλω, τελικά θελεις; Σ είπα πες... Και εγώ τι είμαι ο μάντης Καλχας...;

 

Η ταπεινη μου γνωμη ειναι πως ενα εμπειρο ατομο, ειτε ειναι υποτακτικος είτε Αφέντρα, καταλαβαινει εαν η Αφέντρα ή ο υποτακτικος αντιστοιχα δεν εχει πειρα, πριν γίνει κάτι...και απο μια συζητηση ακόμα.