Μα εσύ πρόσεχε και θυμήσου με, τη λιμνοθάλασσα ενώ αγκαλιάζεις...

Χρησιμοποιούν το χαζούλα, δηλαδή scemetta, καθώς και το αλεπού ή το ιδιοφυΐα περιπαικτικά, δηλαδή volpe και genio...Αν έχεις και δεύτερη ανησυχώ χαχαχα...Σίγουρα η πρώτη ήταν η "βαζελίνη", πάλι καλά που πια μαζί σου έμαθα να φοράω τσίγκινο σώβρακο χαχα...

 

Εχει μπει στο εμπειριες

Οποτε συμπεραινω οτι ο Φαντης μεγαλη volpe για να γλειψει ματωμενα χειλη αγνωστης  

 

Για να το έβαλα στις εμπειρίες ίσως και κάποιος λόγος να υπήρχε...
Αλλά όπως προέγραψα, για όσους διαβάζουν, δεν μπορεί να είναι τίποτ' άλλο παρά μια ιστορία σαν όλες τις άλλες...
Αφού εκείνοι/ες που εδώ αλήθεια με ξέρουν, να μετριούνται στα δάχτυλα κανενός χεριού...
Ή γράψε άκυρο, με γνωρίζει αρκετά μονάχα μια...

Ο Φάντης δεν είναι ότι έγλειψε χείλη που τρέχαν αίμα συντριβάνι...Τότε ήταν τελείως off ο τύπος...
Δεν του καιγόταν καρφάκι για τίποτε και κανέναν...Ούτε καν για τον ίδιο του τον εαυτό...Μετά το φάντης μπορεί να μοιάζει παρατσούκλι, αλλά...Και σταματώ εδώ...Θυμάμαι και θυμάσαι... 

Υ.Γ. Περίμενα, να προσπαθήσεις να με "σουβλίσεις" πέρα ως πέρα...
Μάλλον το κρατάς για τη συνέχεια χαχαχα... 
Και όχι, δεν κόλλησε κανείς τίποτε...Όσο κι αν ήταν κορυφαία ηλιθιότητα εκείνη του η κίνηση...

Y.Γ. 2 Για το γεγονός ότι για τον γλάρο δεν κάλεσε την φιλοζωική, δεν θα πει κανείς τίποτε?  

 

Ακομα δεν μ´αρεσει, οταν θα μ´αρεσει θα σου πω..

 

Αν σου αρέσει ποτέ, μην μου το πεις σε παρακαλώ...Γιατί αν έφτασα στα γεράματα χωρίς να μου κάνει ποτέ κούκου...Δεν νομίζω ν' αλλάξει πια...
Ας είσαι εσύ καλά με όποια κι αν είναι τα γούστα σου...Και ειλικρινά, θα είμαι καλά κι εγώ με τα δικά μου...  

Υ.Γ. Γουστάρω όταν κάνεις, ότι δεν έπιασες την παρομοίωση... 

 

Η κριτικη ειναι κριτικη. Την αποζητας, την ελαβες..

My 50 cents, και πολλα ειναι εχουμε και κριση    

 

Αν εννοείς για το κείμενο, no problem...Εγώ πίστευα ότι αναφερόσουν στο "σούβλισμα"...Τότε πάω πάσο...Για το κείμενο γράψε ότι θέλεις...ελεύθερα...Κατακρεούργησε το...
Μόνο μην πέσεις στην λούμπα που συνηθίζεις να πέφτεις και ν' ασχοληθείς με κείνον που το έγραψε...Η αν είναι αληθινό, αν είναι μούφα και λοιπά "έμορφα" και τετριμμένα...
Απλά γιατί δεν αφορούν ούτε εσένα, ούτε κανέναν άλλο...Αφού να μπεις στο κορμί και το μυαλό κάποιου και να ζήσεις την ζωή του, σίγουρα δεν μπορείς να το κάνεις...

Υ.Γ.

Εκείνος που γράφει, είναι πλέον off limits...Τα λόγια του όμως όχι και αν τα βάζει κάτω απ' τα μάτια των άλλων, εξυπακούεται ότι δέχεται την κριτική τους...
Κράτα τα cents, έχεις δίκιο...Δεν τα έχουμε για πέταμα χαχαχα...Σε κάθε περίπτωση, αν έγραφες έστω και μια καλή κουβέντα, ειλικρινά θ' ανησυχούσα... 
Σημαίνει ότι κατάφερα ν' αποδώσω το κείμενο, ακριβώς όπως το ήθελα...
Καληνυχτούδια... 

 

ω ναι, η γη δεν γυριζει γύρω από το εγώ σου...

Τώρα το πώς και το γιατί, όταν το βάζεις στις προσωπικές εμπειρίες...
Πάντως μεγάλος @#$#% ο Φάντης εκ πρώτης ανάγνωσης..
Μάλλον το απόδωσες καλά  

 

Υγρό και μελαγχολικό, φίλε μου, όπως εσύ.
Ταξίδεψέ μας...

 

Όπως εγώ φίλε μου, δεν περίμενα να καταλάβαινες λιγότερο.
Εύχομαι το ταξίδι, να μην είναι "βαρύ" για το στομάχι σας.
Έχει να κάνει με την εποχή που όταν έλεγα έρωτας, δεν ήταν μόνο μια λέξη σε κάποιο "κείμενο".
Αλλά περιείχε πόθο, πληγές, κτητικότητα και θάνατο.
Όταν η μυρωδιά του θανάτου είχε αρχίσει να μου σπάει τη μύτη.
Μέχρι που στην οσμή του εθίστηκα.
Και αναγνωρίζω πια μονάχα εκείνη.
Να μου είσαι καλά...πάντα...

 

Σε έχουν απογοητεύσει οι άνθρωποι, καλέ μου φίλε. ισως γιατί αφέθηκες να γοητευτείς, το είχες ανάγκη.
Ισως γιατί τους πλησίασες δίχως υπολογισμούς και όρους και εισέπραξες ατολμία, μικρότητα και ζύγι.
Όμως, μην αλλάξεις πλησίασμα. Μην ευνουχίσεις την ψυχή σου.

Η απάντηση της καρδιάς που πληγώνεται δεν είναι να μαζεύει. Είναι να απλώνεται περισσότερο.
Γιατί η καρδιά σου είναι λουλούδι, που αν δεν ανοίξει στο φως, θα πεθάνει...

 

Μα να πλησιάζεις υπολογίζοντας, είναι σαν να μπουσουλάς φίλε μου...
Με απογοήτευσαν και τους απογοήτευσα...
Πίστευαν ότι θα είχα όρια στην ψυχή...
Πίστευα ότι τα όρια κάποιων ψυχών θα μπορούσα να τα διευρύνω, δίχως να τις ποδοπατήσω...
Κάναμε λάθος όλοι μας...
Αλλά που και που...κάποια αρκετά κοντινή στην "αρρώστια" μου την συνάντησα...
Και όταν δυο σκοτάδια ζευγαρώνουν...
Γεννιέται μαύρο φως σαν πίσσα που εξαγνίζει...
Η βία δεν είναι στα χέρια...δεν είναι στο δέρμα ή στα λόγια...
Η βία για μένα είναι στο μυαλό και στην καρδιά...
Και αν κάποιον δεν έχεις με τι να τον δελεάσεις...
Όταν κάποιος την "σιωπή" όχι μόνο δεν την φοβάται...
Αλλά είναι καλά μονάχα στην αγκαλιά της...
Είναι αλήθεια επικίνδυνος...
Σαν το κλειδί πάνω στην πόρτα...
Που γνωρίζεις, ότι είναι ξεκλείδωτη...
Αλλά δυσκολεύεσαι να το γυρίσεις και να φύγεις μακριά...

Όλα από εμάς ξεκινούν...σε μας μεγαλώνουν και σε μας πεθαίνουν...
Όπως συχνά πυκνά λέμε στις "συζητήσεις" μας...
Άιντε, σου έδωσα μια φευγαλέα "δαγκωνιά" του τι ακολουθεί...
Αν και κάτι μου λέει, ότι θα είσαι ένας απ' τους ελάχιστους...
Που ούτε θα εκπλαγεί...ούτε θα παρανοήσει...
Δεν μπορούν ν'αντιληφθούν πολλοί...
Ότι δεν είμαστε όλοι φτιαγμένοι μόνο από δυο/τρείς ψηφίδες...
Και ότι παραπάνω δεν είναι για όλους να τις αντικρίσουν...