Μα εσύ πρόσεχε και θυμήσου με, τη λιμνοθάλασσα ενώ αγκαλιάζεις...

Το ξέρω, φίλε μου. Όπως ξέρω και αυτό: Δεν είναι τα σκοτάδια των άλλων που δεν αντέχουμε. Είναι τα δικά μας...
Ξέρω πως είσαι γενναίος και παράτολμος. Μη με ρωτήσεις πώς, απλά το ξέρω. Ισορροπείς στην κόψη του ξυραφιού κι αυτό σου στερεί τη γαλήνη.
Ξέρω επίσης πως δε θα αντάλλασες μιά επώδυνη πρόκληση για μιά αδιάφορη μετριότητα. Κι αν νιώθεις πληγωμένος, θα γλύφεις τις πληγές σου και θα συνεχίζεις...

Οι ψηφίδες σου είναι τα παράσημά σου. Και δεν είσαι από εκείνους που αρκούνται στο να κάθονται αναπαυτικά στην πολυθρόνα τους και να τα γυαλίζουν...

 

Τα παράσημα είναι άλλοθι φίλε μου...
Οι δάφνες είναι οκνηρία...
Τι πιο γλυκό από ένα θεόρατο και κακοτράχαλο βουνό?
Να το ανέβεις ακόμη και με τα δόντια...
Αρκεί να ψοφήσεις στην κορφή του...
Δεν θέλω να σβήσω, πριν πω στον εαυτό μου...
Ότι εκείνα που λαχταρούσα να δω, τα είδα...
Και ότι δεν μου γλίστρησαν κάτω απ' τα βλέφαρα...
Επειδή κιότεψα...
Έχεις δίκιο...είναι τα δικά μας σκοτάδια που δεν αντέχουμε όχι των άλλων...
Κι εγώ των άλλων τα ρουφάω εδώ και χρόνια...
Και δεν μου φτάνουν ποτέ...
Αρκεί να είναι ατόφια...
Και διψάω φίλε μου...Όσο παρακμάζει το κορμί, τόσο η δίνη μέσα μου ανοίγει...
Κι έχω ανάγκη από νέες ζάλες για να κρατήσω την δική μου ζωντανή...

Ξέρεις ποια ήταν μια απ' τις ελάχιστες τρομακτικές στιγμές της ζωής μου?
Σαν νανούρισα κάποια με την γαϊδουροφωνάρα μου...
Εγώ καθισμένος σ' ένα περβάζι...χειμώνας...
Εκείνη στο πάτωμα με το κεφάλι της ακουμπισμένο στα τεντωμένα πόδια μου...
Με τα δυο χέρια της να μου τυλίγουν το αριστερό το πόδι...σε στάση σχεδόν ικεσίας...
Εκεί είδα ότι ήμουν ικανός για μια παράδοξη τρυφερότητα...σχεδόν πατρική...
Και φοβήθηκα τον εαυτό μου...

Δεν είμαι γενναίος μωρέ...αυτοκαταστροφικός είμαι...
Ότι με πλησιάζει αρκετά, δεν κρατιέμαι απ' το να μην το σκοτώσω...
Ίσως γιατί μόνο τον θάνατο δίπλα και μέσα μου αντέχω...

Αυτές οι κουβέντες μαζί σου...
Μου θυμίζουν ότι δεν είναι ανούσιο...
Να "ξεγυμνώνεσαι" στους άλλους...
Κάποιος κάτι θα κρατήσει...
Λίγη απ' την ηχώ μας ίσως μένει...
Σαν κεράκι μισολιωμένο...με την αδύναμη του φλόγα που τρέφει το χάραμα...

Πάντα χαράζει φίλε μου...Και ας γεύονται άλλοι τις χαραυγές μετά απ' ένα σημείο...
Το σημαντικό είναι να υπάρχει έστω κι ένας...
Για ν' αθωώνει τους υπόλοιπους...

Θα έρθει και η γαλήνη...Δεν βιάζομαι...
Έχω πάψει να προσμένω την ακινησία...
Μα τρέχω στο κατόπι της... 

 

Εγω παλι πιστεύω οτι τωρα εισαι σε περίοδο γαλήνης αλλα παντα τρωγεσαι μεσα στο σκοταδι. Εξαλλου γιατι το ενα να αναιρει το αλλο. Γαληνη στο σκοταδι σου καλε μου φίλε  

 

Σωστό το φιλαράκι μου το πεφτάστερο...
Δεν αρέσουν σε όλους τα κόκκινα τριαντάφυλλα...
Κάποιοι προτιμούν τα μαύρα...και ας είναι βαμμένα...
Ισορροπία στο χάος και φως στο σκοτάδι μου...
Γαλήνη είναι πολύ μεγάλη κουβέντα για μένα...
Σίγουρα γνωρίζω τι δεν θα ήθελα πια...
Και αυτό μου αρκεί... 

Και όπως έλεγε και ο μόρτης...
Ζήσαμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή...

Βέβαια και σωστά να την ζήσαμε...
Οι αλλαγές πάντα χρειάζονται και ας αποδειχθούν λάθη...

Φτάνει να μην "χορταριάζεις"... 

 

Αυτό που από τα κορνέτι(μιαμ μιαμ) πήγε στο αστεράκι που πρέπει να μπει στον πωπουδάκο της με ξεπέρασε !! πολύ ωραία ιστορία ως τώρα!!  ανυπομονώ για την συνέχεια...

 

Χαχαχα...για καλή μου τύχη και γλυκατζού ήταν και "θεότρελη"...
Μέχρι ενός σημείου βέβαια...
Σίγουρα δεν είχε ανάγκη του "3ου ραντεβού" για ν' αφεθεί...
Εντάξει, λείπουν και θα λείψουν πολλές λεπτομέρειες...
Αν τις έβαζα όλες θα έγραφα εγκυκλοπαίδεια...
Οι 13 ημέρες στην πραγματικότητα ήταν κάποιοι μήνες...
Αλλά τα αρχικά στάδια ήταν αλήθεια τόσο γρήγορα και θέμα ημερών...
Είναι κάποιες συναντήσεις...σε κάποιες στιγμές...που δεν έχουν λογική...
Και είναι θέμα ενστίκτου...
Να ακολουθήσεις ή όχι το κύμα τους...

Σ' ευχαριστώ για τα καλά λόγια...
Για σένα 6 cornetti με κρέμα από κάστανο...
Τ' αγαπημένα μου χαχαχα... 
Δυστυχώς μόνο σ' ένα νησάκι της laguna τα είχα βρει... 

 

Μάλιστααα..ώστε εσύ είσαι ο χυδαίος "Φάντης"!! 
Τα γλυκά καλοδεχούμενα

 

Όχι καλέ...ο χυδαίος είναι κάποιος φίλος μου. Ας πούμε ότι ξέρω αρκετά καλά την ιστορία του κι επειδή του αρέσει ο τρόπος που γράφω...
Είπα να του κάνω ένα "δώρο"...  
Όταν ξαναβρεθώ σε κείνα τα μέρη, θα στα κάνω πακέτο...Αλλά πρέπει να έρθεις να τα παραλάβεις απ' το αεροδρόμιο...Γιατί αν περάσει μια μέρα, μπαγιάτεψαν χαχαχα   

 

Φ : Φάντης
R : Rebecca
E : Enzino

-------------------------------------------------------




Μέρος ΙΙ

- Έχουν περάσει δυο ώρες απ' την στιγμή που εισήλθαν στην Βασιλική του Αγίου Πέτρου. Ο ναός έσφυζε από κόσμο, σε κάθε σου βήμα έπεφτες και πάνω σε κάποιο σαστισμένο τουρίστα.
Αν και στην πλατεία έκανε αρκετό κρύο, μέσα η ατμόσφαιρα ήταν σχεδόν αποπνικτική. Η rebecca προσπαθούσε να κρατήσει την ψυχραιμία της, αλλά ήταν εμφανές, ότι ένιωθε άβολα στην βουή.

Φ : Μες την περίμετρο αυτού του συμπλέγματος μετά απ' ένα σημείο κάποιος πρέπει να μένει μονάχος του.
Να διαλέξει ένα έργο και να τ' αντιμετωπίσει δίχως προστατευτικό δίχτυ.
Σ' αυτό εδώ το μέρος το χθόνιο κάνει έρωτα με τ' ουράνιο και οι σκιές των προσκυνητών, εκλιπαρούν για μια άφεση που γνωρίζουν, ότι ποτέ τους δεν θα λάβουν.
R : Μ' εγκαταλείπετε? Και είχα συνηθίσει την παρουσία σας. Μετά, συγχωρείστε με, αλλά τι είδους ξενάγηση θα ήταν αυτή, που φεύγετε και παρατάτε την φιλοξενούμενη σας βορά του πλήθους...?

Φ : Έλα γλυκιά μου, εγώ θα είμαι εδώ, να θαυμάζω την Pietà του Μιχαήλ Αγγέλου.
Εκείνο το άγαλμα έχει για μένα ιδιαίτερη σημασία, μου θυμίζει μια απ' τις πιο πιο σκοτεινές μου περιόδους.
Πριν φύγουμε, θα σου πρότεινα να κάνεις μια βόλτα μέχρι την Καπέλα Σιξτίνα και να παρατηρήσεις την οροφή της.
Αριστουργήματα του είδους είναι αμαρτία, να έχεις την δυνατότητα να τα γευτείς από κοντά και να την χαραμίσεις.
Προνόησα, να προμηθευτώ εισιτήρια, καθώς άφηνες την τσάντα σου στην είσοδο.
Επικεντρώσου κυρίως στ' αριστερό και στο δεξί τόξο της "Δευτέρας Παρουσίας". Αποτύπωσε στο μυαλό σου όσο γίνεται περισσότερες λεπτομέρειες.

R : Η δική σας είναι μια απλή πρόταση ή να την εκλάβω σαν εντολή...?
Μάλλον ξεχάσατε ότι έχω ένα ελαφρύ πρόβλημα με το σβέρκο...
Και να στρέψω ψηλά το κεφάλι μου γι' αρκετή ώρα. Θα χειροτερέψει τους πόνους μου...
Δεν νομίζω να θέλατε, να μ' ακούστε να παραπονιέμαι. Μπορώ να γίνω πολύ εριστική...

Φ : Το πως θα την πάρεις, μου είναι αδιάφορο, αρκεί να το κάνεις. Έχε κατά νου ένα πράγμα, σπάνια ζητάω τ΄οτιδήποτε χωρίς κάποιο λόγο.
Σε κάθε περίπτωση, μαζί μου έχεις δικαίωμα για δυο αρνήσεις, στην τρίτη η "εκδρομή" μας λήγει ακαριαία δίχως εξηγήσεις.
Γι' αυτό μην τις σπαταλήσεις. Κατάλαβες καλή μου?

R : Κατάλαβα...Πάντως σαν σκηνοθέτης δίνετε ελάχιστη ελευθερία στους ηθοποιούς σας...
Το σενάριο σας δεν προβλέπει αυτοσχεδιασμούς, ούτε διαφωνίες...Κι εγώ μάλλον είμαι κομπάρσος, παρά συμπρωταγωνιστής σας...

Φ : Αν μη τι άλλο, δείχνεις χαρακτήρα και αυτό είναι πολύ ελκυστικό.
Ελευθερία? Τι αξία δίνεις στην ελευθερία σου? Και μέχρι που φτάνει, πριν σε συνθλίψει?
Πήγαινε τώρα, να ξεφύγεις κι από μένα. Αν για οποιοδήποτε λόγο αισθανθείς άσχημα, σφίξε τα δόντια σου ή βγες έξω και περίμενε με.
Δική σου η επιλογή rebecca, δικές σου και οι συνέπειες. Αν δεν θα μπορέσει ποτέ κανείς να σου αφαιρέσει κάτι, εκείνο είναι η επιλογή.
Σε λίγο θα είμαι δίπλα σου, ξανά.

- Η Rebecca απομακρύνεται σκεπτική.

...Όσες περισσότερες λεπτομέρειες...

 

- Ούτε που είχε αντιληφθεί τον χρόνο που έρεε, τα μάτια της εξέταζαν την νωπογραφία που της είχε υποδείξει με θρησκευτική ευλάβεια.
Ένας απρόσκλητος ψίθυρος την ταράζει, είναι εκείνος.

Φ : Άσε κάτω το βιβλιαράκι. Δεξί τόξο, τι διακρίνεις και μην μου πεις, όσα διάβασες.

- Τα χνώτα του καίνε το λαιμό της. Οι φλέβες στο αριστερό του χέρι καθώς την κουμπώνει επάνω του, έχουν φουσκώσει σαν ποτάμι έτοιμο να ξεχειλίσει.

R : Πως να σας απαντήσω, όταν νιώθω το πέος σας να τρίβεται στο φόρεμα μου?
Αυτό που κάνετε, είναι βλάσφημο. Σεβαστείτε τον χώρο αν μη τι άλλο...

- Τώρα είναι εκείνη που χαμογελά αυτάρεσκα.
Πια έχει μπει στη σκηνή και το στόμα του, της φυσάει απαλά τον δεξί λοβό.

Φ : Συγκεντρώσου. Δεξί τόξο, μην επαναληφθώ.

R : Μερικοί άγγελοι προσπαθούν ν' ανυψώσουν τον στύλο της μαστίγωσης.

Φ: Κλείσε τα μάτια και μίλα μου. Προσπάθησε να γίνεις ένα με το έργο.

R : Στην κορυφή νεαρός μοιάζει να κάθεται και να βαστάει τον κίονα της. Ένας άλλος, φαίνεται συνθλιμμένος απ' το βάρος του καθήκοντος να κρατάει την βάση της.
Σαν να υποδύεται τον ρόλο του θεμέλιου. Ενώ πάντα στα δεξιά τους συντρέχουν τέσσερις άγγελοι, δυο ντυμένοι με λαμπρούς χιτώνες και δυο γυμνοί.
Ένας εκ των οποίων κραδαίνει το μπαστούνι, στ' οποίο είχε τοποθετηθεί το σφουγγάρι με το ξύδι για τον Ιησού.

Φ : Φτάνει. Τα υπόλοιπα θα μου τα πεις κάποια άλλη στιγμή.

- Σκύβει απότομα και της δαγκώνει τον λοβό.

R : Λύστε μου μια απορία. Τι θέλετε από μένα?
Ο τρόπος που εκφράζεστε είναι τόσο περίεργος....
Εσείς είστε τόσο ασυνήθιστος...

Φ : Ότι κι εσύ γλυκιά μου αλλά που δεν νομίζω, ότι θα μου το εξομολογηθείς.
Είπαμε, εσύ μπορείς να γίνεις εριστική, εγώ μπορώ να γίνω αλαζόνας. Ξέρω ότι κι εσύ διψάς, να με καλέσεις μέσα σου.
Να διεισδύσω στα σωθικά σου.

- Τόσο διάφανη είμαι? Πως είναι δυνατόν, να με διαβάζει με τόση ευκολία, αναρωτήθηκε.

R : Απ' το ελάχιστο που γνωριζόμαστε, έμαθα ότι δεν σας αρέσει να παίρνουν μαζί σας την πρωτοβουλία. Πιθανόν να το μετανιώσω, αλλά με "ξεγυμνώσατε".
Το σώμα δεν μπορεί να πει ψέμματα. Είδατε τι μου κάνατε? Άρχισα να μιλάω σαν κι εσάς.

Φ : Φύγαμε, τώρα, οι ώρες μαζί σου πέταξαν.
Η επόμενη στάση μας θα ήταν η βίλα του Ανδριανού, αλλά θα την επισκεφτούμε αύριο, αλλιώς το pet shop θα κλείσει.
Ο Enzino θα νευριάσει, αν δεν του εμφανιστώ και σήμερα. Δεν βλεπόμαστε εδώ και κάτι μήνες και του είχα υποσχεθεί ότι σύντομα θα περνούσα απ' το μαγαζί του.

R : Δεν είναι σωστή η συμπεριφορά σας, με φουντώνετε και μετά μ' αφήνετε με την όρεξη. Υποθέτω ότι είναι το σταθερό σας μοτίβο...

Φ : Καλύτερα ν' αποφεύγεις τις υποθέσεις μαζί μου. Και να μην εκδηλώνεσαι τόσο ξεκάθαρα.

- Το ρολόι δείχνει 21 και κάποια λεπτά, το ταξί τους φτάνει στον προορισμό. Ένας γεροδεμένος ξανθός γύρω στα 40 κατεβάζει τα στόρια χειρονομώντας στον αέρα.
Γκαρίζει σε μια διάλεκτο που φέρνει σε νότια.

Φ : Ει, όμορφε, αυτά τα ξεσπάσματα σου πότε θα τα συμμαζέψεις? Τι έπαθες? Η λεγάμενη γύρισε απ' το μπουρδέλο με πενιχρές εισπράξεις?
Τι σου κάνουν οι αναδουλειές.

E : Τουλάχιστον η δικιά μου έχει περισσότερη πελατεία απ' την σκύλα σου την λατίνα. Πως είναι το πουτανί σου?
Που χάθηκες βρε ρεμάλι? Μου έλειψες. Μπείτε μέσα, σου έβαλα στην άκρη δυο τρία κλουβάκια απ' το πρωί, για όταν θα ερχόσουν.
Δεν είναι κάπως στενάχωρα για το καινούριο σου κατοικίδιο?

- Η rebecca άναυδη απ' όσα τον άκουσε να λέει, τραβάει τον φάντη απ' το μανίκι.

R : Σε μένα αναφέρετε με το κατοικίδιο? Και τι γλώσσα είναι αυτή που χρησιμοποιείτε και οι δυο σας?

Φ : Μην δίνεις σημασία στον Nαπολιτάνο, όλες τις γυναίκες που του έχω παρουσιάσει, κατοικίδια τις ονομάζει.
Ως προς την γλώσσα, είναι ο τρόπος μας να είμαστε στοργικοί.
Αν δεν σε πειράζει, κάνε ένα γύρο στο κατάστημα, για ν' ανταλλάξω μαζί του δυο κουβέντες.
Και μετά βοήθησε με να διαλέξω, μην είσαι δύστροπη.
Η συλλογή του μ' ερπετά είναι ίσως η καλύτερη της Ρώμης. Κάνε μου το χατήρι να της ρίξεις μια ματιά και μην μ' αναγκάσεις να υψώσω την φωνή.

- Είναι νύχτα και βολοδέρνω σ' ένα κατάστημα με κατεβασμένα στόρια. Με δυο τύπους που μέχρι χθες δεν είχα καν ιδέα ότι υπάρχουν. Να περιεργάζομαι λουράκια και ζωοτροφές.
Αν αυτό δεν είναι τρέλα, δεν απέχει πολύ.

E : Η Virginia όσο και αν "αλληθωρίζει" στις παρασπονδίες σου, πικραίνεται.
Θα πάψεις κάποτε να πληγώνεις, κάποια που σε νοιάζεται?

Φ : Φιλαράκι είσαι ο τελευταίος άνθρωπος, που θα ήταν σε θέση να μου κάνει μαθήματα ηθικής.
Τώρα σαν κύριος που είσαι, μου δίνεις τα κλειδιά του μαγαζιού και με χαιρετάς μ' ένα μεγαλοπρεπές va remengo.

E : Βενετσιάνα, πάλι? Είσαι αδιόρθωτος.

Φ : Bonní fraticiellu και φίλα μου την Cinzia.

- Η rebecca ξεφύσαγε βαριεστημένα μπροστά σ' ένα ενυδρείο μ' ερπετά.

Φ : Είδες κάτι το ενδιαφέρον?

R : Σ' ένα μαγαζί για ζώα? Τι θα μπορούσε να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον?

- Ο Φάντης κάνει λίγα βήματα προς το μέρος της και κοκαλώνει. Βγάζει τη ζώνη του με αργές κινήσεις, θεατρικά.
Έχουμε να διευθετήσουμε μια εκκρεμότητα εγώ κι εσύ, της λέει.
Θα σου βγάλω εγώ το φόρεμα ή θα το σηκώσεις από μόνη σου?

...Η rebecca σφαλίζει τα βλέφαρα...

R : Να σας παραδοθώ δίχως καμία αντίσταση, δεν θα είχε γούστο...Εμπρός λοιπόν, εγώ, εσείς και η δίψα μας...

- Ο Φάντης σε κατάσταση αλλοφροσύνης πρώτα φοράει άτσαλα το προφυλακτικό και μετά την καρφώνει με την πλάτη στον τοίχο.
Παίρνει την πλεξούδα της ζώνης του και της ακινητοποιεί τους καρπούς.
Ένα και τρία καθώς θα σε γαμάω. Αν δεν βγάλεις άχνα, δεν θα ξεπεράσω τα δώδεκα. Αρχίζω με χάδι ή με χαστούκι?

R : Με χάδι...

Φ : Μέτρα χαστούκια λοιπόν, εννιά στη σειρά να σε ζαλίσουν και όλα τα χάδια στο τέλος.

- Οι παλάμες του βάφουν το κατάλευκο της δέρμα μέχρι να μελανιάσει. Ανοίγει τα πόδια της με τ' αριστερό γόνατο και της τραβάει τις ρώγες με τα δόντια.
Εκείνη έχει παραλύσει, ένα μείγμα καύλας και αγωνίας κυριεύει το κορμί της. Ο Φάντης την αγκαλιάζει, ρίχνοντας και τους δυο στο πάτωμα, σαν άδεια σακιά.
Τώρα στα βρώμικα πλακάκια της μοιράζει τα χάδια που της όφειλε, ξεσκίζοντας της λυσσασμένα τους γλουτούς με τρία δάχτυλα.

Φ : Ούτε ένα δάκρυ δεν σου κύλισε. Σου δίνω τα θερμά μου συγχαρητήρια.

R : Δεν θα σας έδινα τόσο εύκολα κι αυτή την ικανοποίηση...
Είστε πολύ ριψοκίνδυνος. Ποιος σας διαβεβαιώνει, ότι δεν θ' απευθυνθώ στις αρχές γι' αυτό που κάνατε?

- Ο Φάντης σηκώνεται και πηγαίνει στο ταμείο, στον πάγκο είχε ακουμπήσει τα τσιγάρα του. Ανάβει ένα, παίρνει μια βαθιά τζούρα.

Φ : Κανείς. Έπαιξα συνειδητά με την τύχη μου.

R : Έτσι όπως με τακτοποιήσατε, μου είναι δύσκολο να πάρω το μετρό έως το ξενοδοχείο δίχως να εγείρω τις υποψίες των περαστικών...
Και η πιθανότητα να διασταυρωθώ με κανένα περιπολικό, όπως γνωρίζετε, δεν είναι τόσο μακρινή...
Απ' την άλλη, ο καναπές σας τουλάχιστον μέχρι να συνέλθω, δεν θα ήταν άσχημος σαν ιδέα...

- Παίρνει το τσιγάρο απ' το στόμα του, με αργές κινήσεις, θεατρικά -

Δική σας η επιλογή, δικές σας και οι συνέπειες...



( Συνεχίζεται )

----------------------------------------------------------------

* Va remengo = Πήγαινε στα τσακίδια στη βενετσιάνικη διάλεκτο.
** Bonní fraticiellu = καληνύχτα αδελφάκι στη ναπολιτάνικη διάλεκτο.

 

mooore moooooar!!!!!  

 

Χαχα, να είσαι καλά. Ήταν να το συνεχίσω εδώ και μήνες, αλλά εκεί που το ξανάπιανα, το "έχανα".
Τώρα όμως που είμαι σε άδεια, θα το ολοκληρώσω. Απομένουν 3 " κεφάλαια "  

 

Μια ιστορία που σε ταξιδεύει...οι λέξεις γίνονται εικόνες,οι εικόνες συναισθήματα κ όλα αυτά σε παρασέρνουν σ ένα κόσμο όπου υπάρχεις εσυ,ένας αθέατος θεατής κ η ιστορια αυτή να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια σου..μα πόση γλαφυρότητα πια!