Μα πόσα μπορεί να περιλάβει το BDSM;

Κάποια ορίζονται ως "καταγεγραμμένες" παραφιλίες, κάποια ως επάγγελμα (επισήμως ή μη), αδιάφορον, εκτός και αν εν προκειμένω εννοούνται ως rpg.

Αν στην αντίληψη των ατόμων που λειτουργούν ή/και εκδηλώνονται με αυτόν τον τρόπο προϋποτίθεται παρτενέρ με τον οποίο αντιλαμβάνονται ή/και θεωρούν πως υπάρχει διαρκής ή κατά την διάρκεια της συλλειτουργίας τους συμφωνημένα συναινετική ανταλλαγή ισχύος, ως ικανή και αναγκαία συνθήκης "ασυμμετρίας" ως συστατικό/προαπαιτούμενο, τότε ευλόγως θεωρείται ή/και συνιστά βδσμ με τις δικές του, έστω, παραδοχές.

Η όποια απόπειρα διάκρισης (δια)προσωπικών προτιμησιακών επιλογών λειτουργίας μεταξύ συναινούντων ενηλίκων στο πλαίσιο της όποιας δεδομένης κοινωνικής συνισταμένης είναι εξ αντικειμένου τουλάχιστον ύποπτη -για να το θέσω όσο πιο κομψά μπορώ- σε κάθε της εκδήλωση, ανεξάρτητα από τον αντιλαμβανόμενο/κατά-δήλωσή-του βαθμό συνειδητότητας του φορέα της.

Επ' ευκαιρία...
Δεν υπάρχει πιο ασφαλής διαπίστωση από το "η αντίληψή μας είναι η πραγματικότητα".

 

Απλα κινκυ

 

Άλλο πράγμα το φετίχ,άλλο το κινκυ, άλλο το bdsm.. "χωράνε" κάπως περίεργα στην ομπρέλα του bdsm (όπως συνηθίζεται να λένε)αλλά για μένα δεν είναι το ίδιο,και ούτε καμία σχέση έχει το ένα με το άλλο!

 

Όλα χωράνε στο bdsm . Φετίχ, σαδισμός, μαζοχισμός, δεσίματα. Το κουμπάκι που το διαφοροποιεί από το κίνκυ είναι το d: discipline

H πειθαρχία υπονοεί δύο μέρη: ένα που άρχει και ένα που άρχεται. Αυτή η διαφοροποίηση στην κατανομή της εξουσίας με όλα όσα τη συνοδεύουν είναι που κάνει το bdsm αυτό που είναι.

Για μένα αυτό που ΔΕΝ είναι bdsm είναι τα παιχνιδάκια του τύπου top/bottom. Αυτά είναι ρόλοι. Το bdsm είναι τρόπος σχετίζεσθαι.

 

Παράδειγμα:
Εμένα μου αρέσει να ντύνομαι με δερμάτινα, λάτεξ,uniforms κτλ.
Αυτό είναι leather/uniform fetishism κ.ο.κ.
Με τον/την σύντροφό μου μας αρέσει το κινκυ σεξ να κατουράμε ο ένας τον άλλον,να φυστώνουμε ο ένας τον άλλον και διάφορα άλλα τέτοια.
Αυτό μας κάνει να έχουμε D/s σχέση;
Όχι!Ξεκάθαρα κινκυ σεξ η κινστερ ζευγάρι.
Για μένα από την στιγμή που δεν υπάρχει το "D" for Domination η το "s" for submission δεν μπορεί να πει κάποιος ότι έχει D/s αλληλεπίδρασή.

 

Ίσως θα ήτν ορθότερη μια ανθρωποκεντρική αναδιατύπωση του ερωτήματος, από το "πόσα μπορεί να περιλάβει?", στο "ποιους?"
Ως προσωπικότητες, προφανώς.

 

Όχι

 

Σε κάθε περίπτωση, "μεμονωμένα κρούσματα" δεν παραμένουμε όσοι κάνουμε BDSM;

Άλλωστε έχει ήδη απαντηθεί αρνητικά για το σύνολο του πληθυσμού το ερώτημα αν υπάρχουν άνθρωποι "φτιαγμένοι από άλλο υλικό", νοούμενοι κατ' αρχήν ως πιο ηθικοί, πιο ισχυροί ψυχοδιανοητικά, πιο ανθεκτικοί, πιο ευφυείς, προορισμένοι να ζήσουν από θέση ανώτατης ελίτ την τελολογική επαγγελία της ιστορίας που με τις δικές τους θυσίες και δύναμη θα έχει επιτευχθεί, αλλά αυτή η αποσκευή θα μπορούσε να ελαστικοποιηθεί ή και να αλλάξει όλως διόλου, αν είχε υπάρξει υπόνοια καταφατικής απάντησης στο ερώτημα περί άλλου είδους ανθρώπου.

 

To αρτικόλεξο BDSM περιλαμβάνει τα αρχικά B, S, M τα οποία κάλλιστα μπορούν να υπάρξουν και χωρίς M/D/s, μόνο σε T/b sessions.

 

Άλλου είδους άνθρωπος; Από ποιά άποψη; Γιατί όλοι έχουμε άπειρες δυνατότητες. Αυτό που μας κρατάει καθηλωμένους είναι τα πάθη, οι εμμονές και οι συνήθειες.

Όλοι μεμονωμένα κρούσματα είμαστε, παραξενιές της ύπαρξης, πειραματόζωα σε ένα συμπαντικό εργαστήρι. Και περνιόμαστε για σπουδαίοι.

Τρομάρα μας...

 

1. Δεν καταλάβατε τι ήθελα να πω στο ποστ που κάνατε quote, ενδεχομένως επειδή δεν γνωρίζετε ότι πρόκειται για ένα ερώτημα που είχε απασχολήσει ως πολιτικός και κοινωνικός προβληματισμός αλλά έχει πλέον απαντηθεί.
2. Το θέμα αν η πλάση του ανθρώπου ήταν τύχη, επιλογή, αναγκαιότητα, άλλο περιλαμβάνει επιστήμη (βιολογία, γενετική), φιλοσοφία και άλλα, δεν είναι για να λέγεται στο βρόντο.

3. Με την ευκαιρία, το Topping / Bottoming είναι ασυζητητί BDSM και μάλιστα καλότατο, συνειδητό, θεμελιώδες BDSM η δε πειθαρχία στην οποία αναφέρεστε υπάρχει στο Topping / Bottoming, κατά τη διάρκεια της σκηνής. Ο Bottom πειθαρχεί στον Top για την σκηνή που έχουν συμφωνήσει να κάνουν.

 

Ξέρεις, αγαπητέ, κάτι τέτοιες συζητήσεις μου θυμίζουν τη σκηνή με το προφιτερόλ, που ο Κωνσταντίνου λέει στο γκαρσόνι "δεν θέλω να το μάθω. Θέλω να το φάω".