Μετά τους γιαλατζί Κ έχουμε και τα δήθεν υ

Γέλασα με τα παραπάνω.
Γιατί πρέπει να ξέρει από πρωτόκολλα και γιατί να τα τηρεί; καθώς επίσης και τα προσχήματα.
Το μόνο πρόσχημα για μένα που πρέπει να τηρείται είναι η ευγένεια.
Σιγά που θα κάθομαι να ασχολούμαι με τις παρατηρήσεις του καθενός.
Αν δεν θέλει, αν κάτι τον ενοχλεί ας αποχωρήσει.

Αν σε πλησιάσουν εκατό δήθεν, άσχετοι θα κάθεσαι να εξηγείς στον καθένα την πνευματική του ένδεια;
Το σουτάρει πολύ άκομψο ως έκφραση. Απ όποιο στόμα κι αν το ακούσω να βγαίνει, ηχεί ασχημαρ στ αφτιά μου.
Θεωρώ πως ένας μη δήθεν Κ δεν θα έριχνε το όποιο προσωπικό του ήθος για να ρίξει ένα στα γρήγορα.

Απλή ασυμφωνία χαρακτήρων και προχωράς.
Χωρίς πολλά-πολλά.

 

Το θέμα δεν είναι ότι έκλαψα όμως έκατσα αλλά....ότι ζούμε σε ένα ΨΕΥΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ.

 

@Justmeandme

γιατί δεν του δίνεις μια ευκαιρία, τουλάχιστον, του θέματος, εφόσον σε ενδιαφέρει για να το σχολιάζεις; Πριν σιγουρευτείς ότι δεν σου κάνει.

 

Σε αυτό τον κόσμο ό,τι δηλώσεις είσαι.Διαφωνώ σε μια πρώτη
συνομιλία να υπάρχουν πρωτόκολα και προσχήματα όπως το
θέτεις γιατί δεν υπάρχει τίποτα μεταξύ κ και υ.Εκτός αν ο/η κ
έχει γράψει κάτι στο προφίλ του σχετικά με τον εαυτό του και
υποδεικνύει ποια συμπεριφορά θα προτιμούσε,που και πάλι θα
ήταν κάπως παράλογο.Προτιμώ την απλή ευγένεια σε όλες τις
συνομιλίες,χωρίς πιέσεις ή οτιδήποτε άλλο περίεργο και αν προκύψει
κάτι προχωράς και μιλάς και για τα υπόλοιπα

 

Τοποθετήθηκα στο θέμα.
Θεωρώ πως είναι κάπως αφοριστικο να αποκαλείς κάποιον δήθεν και γιαλαντζί Επειδή δεν ακολουθεί πρωτόκολλα και προσχήματα τα οποία εσύ επιζητάς.
Γιατί να πρέπει απαραίτητα να γνωρίζει γι αυτά αλλά και να τα ακολουθεί;

Αν κάποιος δεν σου κάνει, ευγενικά τον ευχαριστείς για την όποια κουβέντα, του εύχεσαι τα καλύτερα κι αποχωρεις.

 

Η υπερβολικη προσκολληση στους τυπους αποδυναμωνει την ικανοτητα να αντιληφθει κανεις την ουσια.

Ο ισχυρος στρατηγος νικα διχως μαχη, ματαιωνοντας τα σχεδια του εχθρου.

Ο ισχυρος δετης δενει χωρις κομπους μα ο,τι δενει δεν λυνεται.

Ο ισχυρος ηγετης θεσπιζει ελαχιστους κανονες μα κανεις δεν τους παραβιαζει και ολοι ζουν μονοιασμενοι, χωρις να αισθανονται την παρουσια του.

Οι ανθρωπινοι κανονες ειναι ατελεις. Γιαυτο παλιωνουν και αλλαζουν συνεχεια.
Οι φυσικοι ομως νομοι ειναι τελειοι, γιαυτο και αναλλοιωτοι.

Στις ανθρωπινες σχεσεις ο φυσικος νομος ειναι ο σεβασμος των αλλων που εκφραζεται με σεβασμο στον εαυτο μας.

Ο ιδανικος Κυριος ειναι εκεινος που ξυπνα στο ετερο μελος την εμπιστοσυνη να την οδηγησει απο το χερι.

Η ιδανικη υποτακτικη ειναι εκεινη που ξυπνα στον Κυριο της τη ζωογονο εγνοια να την οδηγησει απο το χερι.

Οταν συμβαινει αυτο, η πιο λεπτη και η πιο βαναυση πραξη, η πιο δεσποτικη επιβολη και η πιο βαθια υποκλιση, ολα πειθαρχουν αρμονικα στο συνταιριασμα και γεννιουνται φυσικα. Ετσι μοιαζουν τελεια.

Μαθαινουμε καλα την εθιμοτυπια. Μετα την αποβαλλουμε απο μεσα μας. Τοτε μαθαινουμε να ζουμε αληθινα.

Ο Μεγαλος Δασκαλος, ο αληθινος Κυριος, στη συμπεριφορα απεναντι στους αλλους μοιαζει με τον αρχαριο μαθητη.

Ετσι ολα γινονται στην ωρα τους, γινονται σωστα, και μενουν αφθαρτα, χωρις κοπο και χωρις πιεση.