"Μην κατουράς σε... ξένο τοίχο"

Αν νομίζεις πως με κάτι τέτοια θα ξεχάσω εγώ τις σοκολάτες, είσαι πολύ γελασμένη..!
(Ένεκα που έχω και να υποστηρίξω τον ρόλο του γκρινιάρη, βλέπεις. Δεν ξεχνώ ρε, δεν ξεχνώ είπαμε, όχι παίζουμε)..!

 

Νοέμβριο θα τις φερω και θα φερω κι εξτρα να τις φαμε παρεα. Αγαπω μαυρη σοκολατα και σου υποσχομαι θα φερω και ρωσικη που μεχρι σημερα ειναι απο τις καλυτερες που εχω δοκιμασει.

 

@lara το μόνο που θα γράψω εδώ είναι κάτι δικό μου..από μένα για εσένα.

ΕΜΕΙΣ

Είμαστε εδώ για μάχη,
είμαστε εδώ για αγώνες.
Κι αν κάποιοι είμαστε νεκροί,
θα ζούμε για αιώνες.
Ζωντανεύουμε μέσα από κάθε πύρινη ψυχή,
πεταγόμαστε από τις σπίθες της φωτιάς που καίει
στην καρδιά κάθε Πολεμιστή της Φλόγας.

Αναγεννιόμαστε μέσα από τις στάχτες μας
και ριχνόμαστε ξανά σε θάλασσες
που ταξιδεύουν ατρόμητες γοργόνες.

΄Ήμαστε, είμαστε και θα είμαστε
οι ανώνυμοι αγωνιστές του Ήλιου.
Κι αν μας χλευάζουν
κι αν δεν πιστεύουν σε μας,
θα συνεχίσουμε το μακρινό ταξίδι,
μέχρι να φτάσουμε στο τέλος του κάθε ορίζοντα.

Είμαστε λίγοι, αλλά δυνατοί.
Δεν είμαστε πάντοτε γενναίοι,
είμαστε όμως τολμηροί.

Κι όταν αρχίζει η νύχτα να πέφτει δειλά,
ακουγόμαστε ψιθυριστά μέσα στο αεράκι
που συνεπαίρνει τον κάθε ταξιδιώτη...

............

 

@lara
Σού είχα πει από παλιά ότι είσαι άξια σεβασμού όσο ελάχιστοι εδώ ή παραέξω και ότι το μεγάλο σου πρόβλημα είναι πως κουβαλάς τόσο βαριά @@ που δεν ξέρεις πως να τα βολέψεις. Κι ας είσαι "αδέσποτο".

Σημασία έχει να βρίσκεις πάντα τη δύναμη για να κάνεις ένα βήμα ακόμα.

Λίγο ἀκόμα θὰ ἰδοῦμε
τὶς ἀμυγδαλιὲς ν᾿ ἀνθίζουν.

Λίγο ἀκόμα θὰ ἰδοῦμε
τὰ μάρμαρα νὰ λάμπουν,
νὰ λάμπουν στὸν ἥλιο
κι ἡ θάλασσα νὰ κυματίζει.

Λίγο ἀκόμα, νὰ σηκωθοῦμε
λίγο ψηλότερα.

 

Οι παιδικές πληγές είναι από αυτές που γιατρεύονται πιο δύσκολα απ' όλες.
Δεν είσαι εσύ που θα έπρεπε να ζητά συγνώμη αλλά αυτοί που αντί να σε προστατέψουν τότε που έπρεπε (και έτσι νόμιζες ότι θα πράξουν) σου στέρησαν ότι πολυτιμότερο είχες. Την παιδικότητα σου.
Και τέτοιες ρωγμές στην ψυχοσύνθεση ενός παιδιού ριζώνουν τόσο βαθιά που τις κουβαλάει σχεδόν για μια ζωή. Εσύ το μόνο που πρέπει να αισθάνεσαι δεν είναι ενοχές αλλά περηφάνια που παρόλο που οι πληγές σου ακόμη αιμορραγούν είσαι εδώ σήμερα και παλεύεις ακόμα και μέσα από τα ξεσπάσματα σου για ένα καλύτερο αύριο για σένα και τα παιδιά σου και για ένα πιο δυνατό εαυτό.
Πάντα και παντού θα υπάρχουν άνθρωποι να λιθοβολήσουν, να κρίνουν και να ειρωνευτούν προσπαθώντας να κρύψουν τη δική τους μικροπρέπεια και μικρότητα ψυχής μη μπορώντας αυτοί να αντιμετωπίσουν τόσο τα δικά τους θέματα όσο και ότι κάποιος άλλος παρόλα αυτά αποδεικνύει περίτρανα με τα καλά του και τα στραβά του ότι είναι κάτι εφικτό.
Κάτι τέτοιο ξεγυμνώνει όσους στρουθοκαμηλίζουν και γεννά μνησικακίες που δεν σε αφορούν πραγματικά. Μην παίρνεις ότι σου πετάνε που δεν σου αναλογεί.
Προχώρα με το κεφάλι σου ψηλά και χωρίς ντροπή για τις επιλογές σου.

 

Κατουρήστε και λίγο σε καμιά τουαλέτα, δεν βλάφτει...