Μια Κυριακη

Ηταν Κυριακη μεσημερι σε ενα πολυ συμπαθητικο εστιατοριο, την επομενη μερα το πρωι θα πετουσα παλι πισω και προσπαθουσα να διωξω την ιδεα απο το μυαλο μου πως ειχα λιγες ωρες ακομα μονο μαζι Του. Ηταν ομορφα κουβεντιαζαμε αβιαστα και ομορφα, μιλουσα πολυ προσπαθοντας να διωξω το ανχος μου και Εκεινος το Απολαμβανε. Το μαγαζι ηταν ασφυκτικα γεματο και σαν Κυριακη καποια ομαδα επαιζε ποδοσφαιρο, η τηλεοραση ηταν ακριβως απο πισω μου και μου εδινε την ασφυκτικη αισθηση πως ολοι κοιτουσαν εμας (κατι που συνεχεια ελπιζα να μην ειναι αληθεια). Του το ειπα και Εκεινος Γελασε με εκεινο το αβιαστο και ομορφο Γελιο Του. Απολαμβανα καθε στιγμη απο αυτες τις στιγμες μας, προσπαθουσα να καταγραψω τα παντα και να τα παρω μαζι μου μεχρι την επομενη φορα που θα μπορουσα να ειμαι κοντα Του.
Μια στιγμη ησυχιας, ενιωσα το Χερι Του αναμεσα στα ποδια μου, σηκωσα το βλεμα μου και Τον κοιταξα στα ματια, το βλεμα Του ειχε αλλαξει, σκληρο και ανεκφραστο, δεν αντεχα το βλεμα Του χαμηλωσα τα ματια μου και ανοιξα οσο μπορουσα περισοτερο, η φουστα μου σηκωθηκε ακομα περισσοτερο και ημουν εκει, εκτεθημενη, ανοιχτη, νιωθοντας το Χερι Του μεσα μου να με καιει. Σηκωσα τα ματια μου και κοιταξα γυρω μου, δεν μπορει ολοι αυτοι οι ανθρωποι να κοιτουσαν εμενα, σιγουρα θα κοιτουσαν την τηλεοραση πισω μου, οχι εμενα. Ενιωσα καθε τριχα στην ραχοκοκαλια μου να σηκωνεται, ειχα παραλησει τι ηταν αυτο που ενιωθα; Ντροπη; Αμηχανια; Φοβος; Ηδονη; Ολα μαζι και τιποτα μονο του....Συνεχιζει το φαγητο, Μιλαει με την κοπελα που καθεται απο πισω μας ηρεμα, λες και αυτο που συμβενει απο την μεση μου και κατω και Εκεινος προκαλεσε Τον αφηνει εντελως Αδιαφορο. Σηκωνω το βλεμα μου και η κοπελα με κοιταει, ενα βλεμα γεματο περιεργεια......Προσπαθησα να κλεισω λιγο τα ποδια μου και να με το ενα μου χερι κρατουσα την φουστα μου και προσπαθησα να την κατεβασω καπως, εστω και λιγο....το Χερι Του ενοχλημενο χτυπησε τα ποδια μου να ανοιξουν παλι και το χερι Του μου τραβηξε ακομα περισσοτερο την φουστα μου προς τα πανω και μπηκε παλι μεσα μου. Ο οργαμος ηρθε τοσο πιεστικα, τοσο βασανιστικα μεσα σε τοσο διαφορετικα συναισθηματα ντροπης, ηδονης, ουτε που ξερω πια τι αλλο. Πληρωσε και φυγαμε, ελπιζα πως θα γυρισουμε σπιτι στους ασφαλεις 4 τοιχους, παραδομενη και κουρασμενη πια, ενιωθα την υποταγη μου, την Κυριαρχεια Του πανω μου, λες και ενοιες ειχαν παρει μορφη και ηταν αισθητες στον χωρο, ομως οχι δεν γυρισαμε σπιτι πηγαμε να πιουμε εναν καφε, το ηξερα πως δεν Ειχε τελειωσει, το ηξερα πως η στιγμη ειχε αλλαξει. Δεν μιλησα, οι στιγμες που μιλουσα ανεμελα για να Τον διασκεδασω ηταν αλλες. Αυτη η στιγμη ηταν διαφορετικη, απο εκεινες τις μοναδικες στιγμες της Κυριαρχειας Του. Ενα Βλεμα Του μια κινηση Του φτανει παντα, ομως σημερα ηταν διαφορετικα και το ηξερα, ολο μου το κορμι το διαισθανοταν και ετρεμε. Παραγγειλε καφε, καθησαμε και Αρχισε να μου Μιλαει. Η Φωνη Του βαθεια, πολυ κοντα στο αυτι μου, σιγανη και ηρεμη, τοσο ηρεμη, πια ημουν σιγουρη πως ολοι κοιτουσαν εμας, δεν μπορουσα να καταλαβω τι ηταν αυτο που εκανε στους αλλους εντυπωση, εκλεισα τα ματια μου και συνεχισα να ακουω. Μου Μιλουσε ηρεμα, μου Ελεγε τον τροπο που σε λιγο Θελει να με Χρισημοποιησει με καθε λεπτομερεια, το Χερι Του περασε πανω απο τον ωμο μου και κατεβασε απο την μια μερια το μανικι απο την μπλουζα μου μαζι με το σουτιεν μου. Το τρεμουλο το κορμιου μου, το τρεμουλο της ανασας μου δεν μπορουσα να το ελενξω πια, ολο μου το κορμι ειχε παραλησει και ετρεμε δεν ημουν σιγουρη πως αν εκεινη την στιγμη μου Ζητουσε να σηκωθω θα μπορουσα να ακολουθησω την εντολη Του. Το καψιμο που ενιωθα αναμεσα στα ποδια μου, η ντροπη απο ολα εκεινα τα ματια που ενωθα πως με κοιτουσαν, στο αγγιγμα Του ολο μου το κορμι ανατριχιασε. δεν ημουν σιγουρη πια αν αυτο που ζητουσα ηταν να σταματησει η στιγμη σε εκεινο το αγγιγμα και να μην χρειαστει να γυρισουμε σπιτι η αν καθε κυτταρο μου αποζητουσε να γυρισουμε σπιτι οσο πιο γρηγορα γινεται για να σταματησει το μαρτυριο της αναμονης. Ηξερε τι σκεφτομουν, Μυριζοταν το τρεμουλο μου, την αμηχανια μου και ηταν σα να Ζουσε απο εκεινο. Απο την μυρωδια του φοβου του αγνωστου που αναδινε ολο το κορμι μου. Το απολαμβανε και το καταλαβαινα, η ανασα Του τοσο ηρεμη, μπορουσα να μυρισω την ηρεμια Του και την ηδονη που ανεδινε και Εκεινος, διαφορετικη απο την δικια μου, τοσο διαφορετικη και τοσο ιδια την ιδια στιγμη. Η μια ανασα ζουσε για την αλλη, λες και το ενα κορμι εδινε τροφη στο αλλο. Μου θυμιζε αγριο ζωο που παρακολουθει την λεια Του πριν Επιτεθει, λες και περνει δυναμη απο την ακινησια του θυραματος Του. Μου θυμιζα το ελαφι που ξερει οσμιζεται τι θα ακολουθησει, αλλα σε καμια περιπτωση δεν μπορει να κουνηθει, παραδωμενο στο πεπρωμενο και στις ορεξεις του κυνηγου του. Μαζεψα οση δυναμη ειχα μεσα μου για να βγει σε φωνη και Τον παρακαλεσα να φυγουμε. Δεν αντεχα αλλο εκεινα τα βλεματα, δεν αντεχα αλλο την αναμονη...Με βοηθησε να βαλω το παλτο μου και με Οδηγησε στην εξοδο....

 

κρίσεις ηθικής και ταμπού διακρίνω καλή μου Ελβίρα(παρ'ολα αυτά μια χαρά τα πήγες)!!! χαχα!! 

αστειεύομαι! εξαιρετική εμπειρία καλή μου!! Μπορώ πολύ καλά να συμμεριστώ τα συναισθήματά σου και ιδιαίτερα την μίξη αυτών που τα κάνουν πολύ εντονότερα και αξέχαστα!!

merci για το μοίρασμα  
και εις άλλα !!

 

Χμμ... αν ήταν ημίχρονο σίγουρα θα σας κοιτούσαν... 

 

Όμορφο... Πολύχρωμη να είσαι και να σε Χαίρεται...

 

..ομορφη εμπειρια..νασαι καλα..