Μια απορία...

Δεν αναφερθηκα πουθενα στη "συντηρηση" της οποιαδηποτε σκλαβας/υποτακτικης κτλ. Μιλησα ομως για τη ψυχολογια ενος ανθρωπου...καποιοι επηρεαζονται.. καποιοι ακομα αυτοκτονουν!

 

Υπαρχει μια λεξουλα μαγικη... λεγεται περηφανεια... Πολλοι Κ την εχουν... (διορθωστε με αν κανω λαθος).... σε καποιους λοιπον ειναι αρκετα ισχυρη ωστε να τους "ριχνει" η κριση.. αυτο θεωρω πως ναι μπορει να χει αντικτυπο στο αλλο μελος της σχεσης.. καποιοι κρινουν πως ειναι καλυτερη λυση η ληξη, αλλοι παλι το παλευουν μαζι ενωμενοι οσο ποτε..

 

Αγάπη, το ότι κάποιος είναι Κυρίαρχος, δεν πάει να πει πως δεν είναι άνθρωπος με όλη την σημασία της λέξης.
Νομίζεις πως και οι Κυρίαρχοι δεν φοβούνται, δεν νιώθουν αβέβαιοι πολλές φορές με τον εαυτό τους; Δεν
έχουν ανθρώπινα συναισθήματα; Δεν δένονται; Δεν λένε σε αγαπω; Δεν χρειάζονται μια αγκαλιά; Τα
χρειάζονται ΟΛΑ αυτά. Σαφώς και ένα άτομο που θα χάσει την δουλειά του θα πληγωθεί. Θα επηρεαστεί.
Θα λυγίσει. Θα πάθει ένα mental breakdown. Θα αγχωθεί. Εκείνη την στιγμή προτεραιότητα στην ζωή του
θα είναι το να τα βρει με τον εαυτό του. Η νηματοθέτρια όμως δεν αναφέρθηκε σε ΑΥΤΟ. Αναφέρθηκε στην
οικονομική κατάσταση ενός Κυρίαρχου. Κάτι καθαρά Υλιστικό. Καταλαβαίνεις;

 

Εγώ πιστεύω πως εξίσου Υπερήφανοι ( μην σου πω ακόμα περισσότερο) είναι οι Υποτακτικοί. Και είναι ακόμα πιο καλοί παιδαγωγοί
και δάσκαλοι από έναν Κυρίαρχο. Αλλά αυτό είναι η δική μου γνώμη.

 

Εγω προσωπικα απολυτα! Και καταλαβαινω ομως και πως το εννοει... αυτα ειναι τα θελω της νηματοθετριας.. κι αλλοι απαντησαν τα δικα τους πιστευω.. δεν μπορω να κρινω τα δικα της.

 

Φυσικά. Μα αυτό το νόημα έχει μια όμορφη συζήτηση. Να διαφωνούμε για να συμφωνούμε στο τέλος.
 

 

Οι απαντησεις μου προσπαθω να ναι ουδετερες... γιατι ζωη μου δεν ειναι ιδια με καποιου αλλου.. ισως να ναι ομοια.. αλλα ιδια ποτε.. (σ αυτο ειμαι απολυτη).
Μας αρεσει η οχι πλεον οι περισσοτεροι στερουμαστε "πολυτελειες" που παλια δεν τις σκεφτομασταν καν... κι αυτο ειναι μια νεα πραγματικοτητα

 

Δεν είμαι απόλυτος. Απλά έχω δικές μου απόψεις. Σαφώς είμαι ανοιχτός στα πάντα.Φυσικά στερούμαστε πολυτέλειες ακριβώς γιατί
μεγαλώσαμε μέσα σε αυτές. Μια λέξη. Καπιταλισμός. ( Ας μην το γυρίσουμε σε πολιτική συζήτηση όμως γιατί απαγορεύεται κι όλας.)
Απλά το αναφέρω για να καταλάβεις την σκέψη μου διότι δεν είμαι καλός με τις λέξεις και την γραπτή έκφραση του λόγου μου.  

 

Αν ο ίδιος ο κυρίαρχος νιώθει άνετα με αυτό και αν η υποτακτική δεν ψάχνει χορηγό, το οικονομικό δεν παίζει ρόλο.
Στην πράξη, λίγοι άντρες (ακόμα ένα στερεότυπο) δεν βλέπουν την ανεργία ως πρόβλημα, ανεξαρτήτως στάτους. Όσο για την οικονομική άνεση, εξαρτάται από το πώς επιλέγει ένας κυρίαρχος να πλασάρει τον εαυτό του.

 

Για μένα ο οποιοσδήποτε άνθρωπος, ανεξαρτήτως τίτλου , θα έπρεπε να πλασσάρει τον εαυτό του σαν τον εαυτό του. Ο νοών νοείτω.

 

Τελικά που καταλήγουμε?ότι το to bdsm είναι ένα κλειστό κλαμπ που πρέπει να είσαι απόγονος του τάδε και μπορείς να εκπληρώσεις όλες τις επιθυμίες της υποτακτικής σου?
Ενώ αν δεν είσαι με βάση του σοφού λαού που πας ρε καραμητρο χωρίς ούτε ένα κότερο σε 6 διαμερίσματα?
Και το ρωτάω όλο αυτό γιατί είμαι νέος σε αυτό το φόρουμ και αν είναι έτσι τουλάχιστον να προλάβω να διαγράφω πριν χρειαστεί να επιδείξω το Ε9

 

Προλαβαίνεις δεν προλαβαίνεις.