Μια ερώτηση προς Σαδιστές και Σαδίστριες

Πράγματι, θλιβερό το D/s με ένα ζωντόβολο που δεν ξέρει πού το πάνε, που δεν ξέρει τί γίνεται, που δεν έχει το ψυχικό σθένος να ακολουθήσει αυτό που φοβάται, γιατί δεν ξέρει τί ακολουθεί, γιατί ουσιαστικά δεν ακολουθεί, αλλά το σέρνουν.

Θλιβερό το D/s χωρίς πλήρη συνειδητότητα, ότι συναίνεση δεν νοείται, ότι εκεί που σε πάνε δεν είναι ο παράδεισος, ότι θα αντιμετωπίσεις τους φόβους σου θέλεις δεν θέλεις, ότι θα πονέσεις ψυχικά και σωματικά με τρόπους που δεν είχες καν φανταστεί, ότι θα βιώσεις εκλεκτές απολαύσεις, μισητές και επιθυμητές ταυτόχρονα.

Για το S/m τί να πω; Καλό είναι.

Κυριαρχία που βασίζεται στην απλή οικονομία του πόνου και όχι στις διεργασίες του μυαλού. Βέβαια, όλοι σπάνε. Ενώ το D/s απαιτεί λεπτούς χειρισμούς, ακριβώς έτσι ώστε να μην "σπάσει" ο άλλος. Γιατί;

Γιατί τα μέλη της D/s σχέσης είναι συνδαιτημόνες στο τραπέζι της ηδονής και της οδύνης. Δεν είναι Γιάννης κερνάει Γιάννης πίνει. 

Αχ, βρίσκετε και τα κάνετε...(αλήθεια, βρίσκετε; ) 

 

Δυστυχώς ή ευτυχώς Δώρα της Σαλονίκης δεν υπάρχουν ζωντόβολα την σήμερον ημέρα.
Πάνε αυτά που ξέρατε εσείς οι αφεντάδες, ο κόσμος ξύπνησε και μια ώρα κυριαρχίας πρέπει να την εξαγοράσετε με μήνες ταπεινότητας, ψεύτικου ενδιαφέροντος, εκμαυλισμού και πειθούς, θα πρέπει να μιλάτε ώρες, να ξοδέψετε κάρα από λόγια και ακόμη και τότε, το αποτέλεσμα είναι αμφίβολο!

Η αίσθηση της κυριαρχίας προέρχεται από την πρόκληση οδύνης; Κυριαρχείτε πράγματι επί υποκειμένου (ή αντικειμένου αν θέλετε); Έχετε εξουσία επ' αυτού; Και η εξουσία σας αλήθεια είναι πραγματική ή κατά σύμβαση; Είναι πραγματική γιατί την κάνετε να πονά; και όσο πιο πολύ πονά, τόσο πιο κυρίαρχοι είσαστε; η τελική κυριαρχία σας επεκτείνεται ... έως πού αλήθεια; Μήπως τελικά είναι μια αμφίπλευρη φρεναπάτη, μια παραίσθηση στην οποία βυθίζεστε εκούσια, όπως οι άλλοι στα ναρκωτικά;

Και αντίστοιχα ... κυριαρχείται το υποκείμενο πραγματικά; ή όλα είναι μια πουτανιά, η ίδια πουτανιά, που η Δώρα εκ Σαλονίκης βρίσκει να την ελκύει και να την απωθεί στα male subs;

Σύντροφοι εν αμαρτίαις - γιατί ανάγουμε σε απόλυτο τις φενάκες της ζωής μας; if you know what I mean φυσικά   Τι πάω και ρωτάω τέτοιες ώρες ε;

Υμέτερος!

 

Εχμ, ο σαδιστής δεν είναι μάντης. Τα όρια τα χθεσινά μπορεί σήμερα να είναι επιδόρπιο (ή δηλητήριο). Οι χθεσινές αντιδράσεις σήμερα μπορεί να σηματοδοτούν κάτι άλλο. Η λέξη κλειδί είναι η επικοινωνία. Η άλλη λέξη κλειδί είναι η ευθύνη. Και αυτά πιστεύω οτι δεν γνωρίζουν ούτε D/s, ούτε M/s, ούτε ΚΚΕ Μ/Λ, ΤΣΜΕΔΕ (οκ, για μερικά από αυτά δεν παίρνω και όρκο).

Αλλά εγώ με το θλιβερό D/s ασχολούμαι, τι να ξέρω;

 

Προς έκπληξή μου, συμφωνώ μαζί σου Αισθησιακέ Βασανιστή. Στο βαθμό που αναφέρεσαι σε ένα επίσης θλιβερό D/s.

Θλιβερό το D/s που βασίζεται στην ψεύτικη ταπεινότητα και όχι στην αληθινή του Ανθρώπου, σε ψεύτικο ενδιαφέρον και όχι στο πάθος, στον εκμαυλισμό εκεί που πρέπει να επικρατεί νωχελική συνειδητότητα, πειθώ εκεί που το βίωμα κάνει τα σωθικά σου να τρίζουν.

Θλιβερό το D/s που βασίζεται στην πρόκληση του πόνου. Ο μαζοχιστής αντιδρά με ψευδή αισθήματα αγάπης στον Βασανιστή, είτε αυτός είναι αισθησιακός είτε χλιμίντζουρας. Δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, όχι περισσότερο από ένα βατράχι που βλέπει μία μύγα να περνάει και τινάζει την γλώσσα του.

Η αίσθηση της Κυριαρχίας προέρχεται από το πολύ απλό: μου ανήκει αυτό που ελέγχω. Καλός και ο πόνος, καλή και η ηδονή, απλές εκφάνσεις είναι, ας μην τρελαινόμαστε. Κάτι πρέπει να κάνουμε κι εμείς οι αστοί για να μην βαριόμαστε, πέραν της υψηλής μαγειρικής και της ανάγνωσης ποιημάτων της Πολυδούρη.

Προσωπικά δεν ανάγω τίποτε σε απόλυτο. Συνεχίζω απλά μία παλιά συζήτηση με τον καλό μου φίλο DeSade. Σε λίγο θα κοπιάσει και ο MasterJp, ίσως. 

ΥΓ1. Όλο και περισσότερο παραδίδομαι στην νωχέλεια, αγαπητέ μου φίλε. Πράγμα που, όπως είμαι βέβαιη ότι γνωρίζεις, βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με την έμφυτη πουτανιά. Αλλά η Κυριαρχία επί του αντι-κειμένου έχει σχέση μόνο με τον έλεγχο, όχι με την ψυχοσύνθεση.

ΥΓ2. Όσο για την φρεναπάτη...

Life is but a walking shadow,
a poor player that struts and frets
his hour upon the stage and then is heard no more.
It is a tale told by an idiot,
full of sound and fury, signifying nothing.

Macbeth, William Shakespeare - Act V, scene V

Οι λέξεις κλειδιά που αναφέρεις, επικοινωνία και ευθύνη, είναι σίγουρα σημαντικές, αλλά θα μπορούσαν να ισχύουν και σε μία οποιαδήποτε σχέση, πατέρα - κόρης, ας πούμε, ή δύο αγαπημένων (βανίλλα) συντρόφων.

Η σχέση D/s, όταν είναι επιτυχημένη, κατά την ταπεινή μου άποψη, πέρα από το στοιχείο του ελέγχου (εκ των έσω πάντα) έγκειται στο εξής:

Τα χέρια μου αποπνέουν το άρωμα των μαλλιών Του. Ανοίγω το στόμα μου να μιλήσω και άθελά μου βγαίνουν τα λόγια Του. Κοιμάμαι και ονειρεύομαι τα δικά Του όνειρα. Ξυπνώ και βλέπω τον κόσμο με τα δικά Του μάτια.

Κι Αυτός; Πάω στοίχημα ότι δεν περνάει μέρα χωρίς να ξεστομίσει τα δικά μου "στο πι και φι" και λοιπές χαρούμενες κορδελίτσες. 

 

Θεωρω πως το D/s ειναι μια ηδονικη αυταπατη.
Ολοι μας ζουμε το παραμυθι μας μα καλο ειναι να μην το συγχεουμε με την πραγματικοτητα.
Το D/s ειναι εξ ορισμου φαυλος κυκλος.Ιδου το ατοπο.
Ο Κ αποφασιζει. Ο υ θελει να αποφασιζει ο Κ
O υ λεει με τον τροπο του "αποφασισα οτι εσυ Κ θα αποφασιζεις για μενα".Οπως και γίνεται.
Ποιος εν τελει εχει τον ελεγχο? Ποιος αποφασίζει? Και κατα συνεπεια ποιος κυριαρχει?

Καντε s/m.

 

Δεν λειτουργεί έτσι. Γιατί προσποιείσαι ότι δεν το ξέρεις; Όρεξη είχα να βάλω δερβέναγα στ' αρκίδια μου νομίζεις.

Δεν φτιάχνω Κυρίαρχους με την ανοχή μου. Και κυρίως, δεν μου αρέσει καν να κάνει κουμάντο ο άλλος. Και δεν κάνει. Κάνω το δικό μου κουμάντο (που είναι ταυτόσημο με το κουμάντο που θα έκανε ο Κ μου αν ήταν ο ίδιος το κέντρο ελέγχου μέσα μου).

Πάρε το S/m. Εκτός αν βασανίσεις καμιά αδέσποτη γατούλα, αναγκαστικά θα πέσεις σε μαζοχίστρια. Ο Σαδιστής λοιπόν λέει: "Εγώ θα σε πονάω". Η μαζοχίστρια θέλει να την πονάει ο μπαγάσας. Η μαζοχίστρια αποφασίζει ότι ο συγκεκριμένος μπαγάσας θα έχει το "προνόμιο" να την πονάει. Με τον τρόπο της λέει: "αποφάσισα ότι εσύ θα με πονάς κι εγώ θα γουστάρω".

Ποιος έχει τον έλεγχο; Ποιος αποφασίζει; Και ποιος κυριαρχεί;

Θα μου πεις, ναι, αλλά εγώ θα την "σπάσω". Ε, σπάστην. Σάμπως δικιά σου είναι;

Κάντε τα όλα.

 

ΧΕΧΕ Δώρα εκ Σαλονίκης ..... ακριβώς ότι λέω ... έλεγα .. είπα ...

 

Κανεις δεν ελεγχει κανεναν. Παρα μονο σε στιγμες μεμονομένες στιγμες.
Οι κοπελες που επιθυμουν ατελειωτη πραγματικη κυριαρχια ας μετοικίσουν στο Ιραν.Αλλα εκει δεν εχει bdsm (αναρωτηθηκατε γιατι?)

 

Στην πραγματικότητα όλοι είμαστε υπό έλεγχο, ανά πάσα στιγμή. Σπάνια καταφέρνουμε να απελευθερωθούμε από τον έλεγχο του κράτους, των media, των τραπεζών, της ανάγκης, του Εαυτού, των άλλων.

Το BDSM απελευθερώνει, αν γίνει σωστά (δεν πετάω το S/m έξω).

Προϋπόθεση: θέλω να το κάνω. Γι αυτό δεν λειτουργεί στο Ιράν. Ξέρω τί κάνω: γι αυτό δεν λειτουργεί εδώ. Ξέρω πώς να το κάνω: σιγά μην ξέρω. Ακολουθώ τον καλό μου κακό μου. 

 

Απάντηση: ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΣΑΔΙΣΕΣ ΚΑΙ ΣΑΔΙΣΤΡΙΕΣ

Στο Ιράν δεν έχει μήτε κίναιδους, μήτε ντιγκιντάνγκες και άλλα αποβράσματα. Το έχει βεβαιώσει ο Αχμαντινεζάντ, επί αμερικανικού εδάφους.
Φρόντισε ο Αλλάχ και απαγορεύτηκαν οι ανωμαλίες. Πρίν γεννηθεί ο Αλλάχ, η διαφθορά επικρατούσε και ένας άθλιος Πέρσης πήδηξε τον Μεγαλέξαντρο!

 

Απάντηση: Re: ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΣΑΔΙΣΕΣ ΚΑΙ ΣΑΔΙΣΤΡΙΕΣ

Συνυπογραφω ολα οσα λες για το σμ και ξερεις οτι το εννοω αλλα μια ερωτηση θα ηθελα να κανω..Για να αφεθει η οποια μαζοχιστρια στα χερια του Σαδιστη και να απολαυσουν και οι 2 εικονες και ηχους βιαιης ομορφιας,μηπως θα πρεπει να συναινεσει πρωτα; στο θλιβερο D/s δλδ?

Ολοι την ηδονη αναζητουμε και εφοσον συμφωνουμε οτι και το D/s την προσφερει εστω και σαν αυταπατη γιατι να το πεταξουμε στον καλαθο;

Ναι στο σμ πρωτιστως ως καθαρη πηγη ηδονης,αλλα ναι και στο bdsm ως προεκταση...

 

όταν κάποιος σαδιστής ι σαδίστρια χτυπάει και εξαντλεί τον σαδισμό του πάνω σε κάποιον ι κάποια που δεν του/της αρέσει να "τις τρώει" συνεπώς θα πονάει πιο πολύ θα νιώθει πιο έντονο και ψυχικό και σωματικό πονο... αυτό δεν θα ικανοποιεί περισσότερο τον σαδισμό του παρτενερ...?