Μια ιδέα που μπαίνει για πολλοστή φορά στο "τραπέζι".

Δεν φτάνει να τα θες αρκετά μόνο. Χρειάζεται να τα θες με τρέλα και να είσαι έτοιμος να κάνεις υπαναχωρήσεις (ίσως όχι ουσιαστικές και δομικές αλλά να κάνεις). Αυτά είναι τα στοιχεία των ονειροπόλων...Έχω πάψει καιρό να είμαι, δυστυχώς για μένα...Οπότε καταλήγω στα ευχολόγια "Μακάρι να..."
Συμφωνώ πάντως ότι ελάχιστα πράγματα είναι αδύνατα (στο πραγματικό φάσμα της εκάστοτε προσωπικής κατάστασης) αρκεί να υπάρχει υγεία (και σοβαρολογώ πάνω σ' αυτό).

 

Όχι φίλτατε, δεν φτάνει να τα θέλεις αρκετά ( το έγραψα και πριν ), αλλά να κάνεις ότι μπορείς μην και καταφέρεις κάποτε να τ' "ακουμπήσεις". Χρειάζονται και υποχωρήσεις, χρειάζονται και κοινοί τόποι ( μέχρι ενός σημείου βέβαια ). Οι ονειροπόλοι "παλεύουν", οι φαντασιόπληκτοι και οι μοιρολάτρες εύχονται μονάχα. Είναι καλές οι ευχές αλλά σαν φρέσκο και περαστικό αεράκι στο μυαλό. Αρκεί να υπάρχει υγεία καπτάνιο, έχεις δίκιο και ξέρω ότι σοβαρολογείς. Ως προς τ' αδύνατα...ίσως μονάχα εκείνα που έχουν να κάνουν με τους νόμους της φύσης.  
Τεσπα, εγώ το "χέρι" μου δεν το πήρα πίσω και ειλικρινά δεν μου καίγεται καρφάκι για το ποιος θα "φαινόταν" ή το ποιος θα ήταν "the big cheese", σε κάποια ελάχιστα πράγματα μου άρεσε από πάντα το ομαδικό πνεύμα. Και όταν γίνονταν σωστά, έμενα ευχαρίστως σε μια "άκρη", να χαρώ σιωπηρά για τα επιτεύγματα της ομάδας.  

 

Χαίρομαι που συμφωνούμε. Το ευχολόγιο δεν το λέω σαν μοιρολάτρης και φαντασιόπληκτος, υπήρξα και τέτοιος αλλά όχι πλέον. Περισσότερο το είπα ως "αποφυγή" συζητήσεως που μέσα μου βαθιά ξέρω ότι δεν θα έχουν ευτυχή κατάληξη ή είναι ουτοπικά (στο μυαλό μου και με βάση τις εμπειρίες μου πάντα, γνωστό αυτό).
Αν ενδιαφερόσουν για το "φαίνεσθαι" δεν σ' έχω κόψει (φέτες) ότι θα το έκανες in the first place. Ναι, είναι όμορφο και το συναίσθημα της background επιτυχίας...εμένα προσωπικά με γεμίζει και με ηρεμεί περισσότερο  

 

Και η ιστορία συνεχίζεται.....
Μετά αναρωτιέμαι γιατί απορώ.....και ίσως και άλλοι μαζί....

 

Το είχα καταλάβει πως εννοούσες το ευχολόγιο. Αλλά συζυτώντας μαζί, μιλάμε και με τους υπόλοιπους. Και δεν πειράζει αν ανοίξουν και ανούσιες κουβέντες, αν ξαναεμφανιστούν ακυρωτικά λόγια. Είμαστε αρκετά μεγάλα παιδάκια και ξέρουμε πως λειτουργούν κάποια πράγματα  
Όχι, στο φαίνεσθαι δεν δίνω καμία σημασία και δεν κάνω τίποτε μόνο ή και για την "βιτρίνα". Ίσως όταν ήμουν στην εφηβεία, αλλ' αυτή είναι μεγάλη ιστορία που ίσως κάποτε πιάσουμε μπροστά σ' ένα καφέ ή μια κρύα μπύρα ( δεν ξέχασα ε, χαχα   ).
Είναι πολύ όμορφο να παραχωρείς τους όποιους προβολείς στους "συμπαίχτες" σου. Έχει "φως" για όλους, η απληστία είναι τόσο ανούσια όσο και βλαβερή.  

 

Συμφωνούμε τα μάλα  
Και, ελέω καιρού πλέον, η κρύα μπύρα (κι αν συνοδευτεί με παραθαλάσσιο μέρος) είναι must πλέον   (αλίμονο και το ξέχναγες, το ξέρω χαχαχα)

 

Και στην τελική τι έχουμε να χωρίσουμε ρε ΑΝΘΡΩΠΟΙ....?

 

Ποια ιστορία εγγόναρε? Στο κάτω κάτω της γραφής δεν έβαλε κανεις το πιστόλι στον κρόταφο κανενός. Αν και όταν γίνει κάτι, όποιος γουστάρει συμμετέχει. Όποιος δεν γουστάρει, καλά να είναι αλλά δεν θα μας λείψει. Όλοι είμαστε σημαντικοί, ουδείς αναντικατάστατος.

Παραλιακό μέρος και κρύα μπύρα ( έχω μνήμη ελέφαντα χαχα ). Εννοείται ότι η πρόσκληση πηγαίνει και στον @kostas master

 

Ε, ναι...θα μας χρειαστεί αφού!    

 

Έλα μου ντε...Αν ποτέ το μάθεις, πες το και σε μένα. Εγώ πάντως εδώ δεν έχω να χωρίσω τίποτε με κανέναν. Κάποιους ελάχιστοι θα μπορούσα κάλλιστα, να μην τους ξαναέβλεπα στα μάτια μου. Αλλά και να τους ξαναπετύχαινα, δεν θα τους δάγκωνα. Ένας τυπικός χαιρετισμός και να είμαστε καλά.
Δεν χρειάζεται να είμαστε όλοι φίλοι, για να κάνουμε κάτι μαζί. Υποτίθεται, ότι έχουμε μυαλό και ξέρουμε να φρενάρουμε όταν πρέπει...

 

Αυτό λέω ρε παππού....πιο πάνω .....πραγματικά εδώ και μέρες νιώθω πως πρέπει πάλι να αποδείξω πως δεν είμαι ελέφαντας και πως ο καθένας/μια από εμάς ....
έχει άποψη....ίσως διαφορετική αλλά από μεριάς μου πάντα σεβαστή......

 

Την προβοσκίδα την έχω στη μάπα, όχι ανάμεσα στα σκέλια χαχα...