Μια ιστορία...

Ξημέρωνε. Στο φως της ημέρας μπορούσε να δει τα σημάδια από το βράδυ που είχε προηγηθεί. Μέχρι τότε μπορούσε μόνο να τα νιώσει στο πετσί του. Σημάδια από μαστίγια, από κεριά, από σκοινί, από τακούνια….Όλα μαζί να συνθέτουν ένα ψηφιδωτό πόνου και ηδονής, που του προσφέρθηκε απλόχερα από πρόσωπα αγαπημένα.

Του αρέσουν τα σημάδια. «Είναι σαν να κουβαλάς το session πάνω σου και αφού τελειώσει», λέει. Κάποια κρατάνε χρόνια. Ενώ άλλοι κρατάνε βίντεο και φωτογραφίες, αυτός κρατάει αυτά. Διαφορετικές πόλεις, διαφορετικές γυναίκες. Άμστερνταμ, Βερολίνο, Αθήνα, Βαρκελώνη, η πόλη που γεννήθηκε… Και όλα μαζί να κάνουν μια ιστορία με πολλά επεισόδια, κάποια περισσότερο και κάποια λιγότερο σημαντικά.

Τον περιποιήθηκαν καλά. Κι ας είναι –λέει – μόνο ποδολάγνος. Το ένα ζευγάρι γόβες ήταν καινούργιο και τα τακούνια έκοβαν σαν διάολος. Το άλλο πάλι ήταν φθαρμένο και εξείχε το καρφί από το ένα τακούνι. Δεν είχε καμιά σημασία. Είχε μπει σε άλλη διάσταση. Και τις φλέβες του να έκοβες εκείνη την ώρα, δεν έβγαζες αίμα.

Μετά τον περιέλαβαν με τα κεριά. Εκείνη ανέλαβε να φτιάξει επάνω του μια τοιχογραφία σε άσπρο – κόκκινο. Άρχισε να τρέμει ανεξέλεγκτα. «Είσαι καλά;». Τους απάντησε με ένα νεύμα για να τους καθησυχάσει. Δεν είναι η πρώτη φορά που τους έχει τρομάξει. Αλλά πώς να εξηγήσεις το τι νιώθεις εκείνη τη στιγμή;

Τον δέσανε. Με μεγάλη μαστοριά. Όλο το σκηνικό με το κερί, το σκοινί και τα μανταλάκια στο στήθος και στα γεννητικά όργανα ήταν εντυπωσιακό. «Ρε συ, να σε βγάλουμε μια φωτογραφία; Μόνο το σώμα. Με το δικό σου το κινητό. Κούκλος είσαι έτσι». Το αρνήθηκε. Και την ίδια στιγμή το μετάνιωσε. Γιατί ρε μαλάκα, σκέφτηκε μέσα του; Τους ξέρεις και σε ξέρουν. Τους εμπιστεύεσαι και σε εμπιστεύονται. Τι ζόρι τραβάς; Δύσκολο πράγμα οι φοβίες και οι ενοχές…..

Το μαστίγωμα στο τέλος ήταν θεραπευτικό. Σαν να ξέπλενε τις αμαρτίες της νύχτας. Ένιωθε τον πόνο ανάμικτο με τους πόρους του δέρματος του που άνοιγαν και άφηναν τον αέρα να κυλήσει μέσα του. Πώς το έλεγε κάποιος; «Ο πόνος είναι ζωή». Δεν είχε σκοπό να χρησιμοποιήσει safeword εκείνο το βράδυ. Ήταν το ελάχιστο που μπορούσε να προσφέρει σαν ανταπόδοση σε όσα εκείνοι του είχαν προσφέρει. Και όταν ο πόνος άρχισε να γίνεται πιο έντονος, στύλωσε το βλέμμα του σε ένα σημείο και συγκεντρώθηκε εκεί. Μέχρι το τέλος.

Τους ευχαρίστησε όλους. Τις κυρίες της παρέας με χειροφίλημα. «Μην σε πιάσουν πάλι οι ενοχές» του είπαν. «Δεν παίρνω τίποτα σαν δεδομένο» τους απάντησε. Πέρασαν όλοι καλά. Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύει.

Βγήκε στον δρόμο. Πιο ανάλαφρος, πιο ήρεμος. Του έδωσαν αυτό που χρειαζόταν. Τους έδωσε αυτό που μπορούσε. Χωρίς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς. Μπήκε στο μπάνιο να ξεπλυθεί από το κερί. Όταν βγήκε στο μπαλκόνι, η μέρα του φάνηκε πιο όμορφη από ότι συνήθως. Τους ευγνωμονεί για αυτό.

 

Απάντηση: Μια ιστορία...

Ευτυχώς που υπάρχουν Ανθρωποι που αυτό που τους δίνουν ξέρουν να το εκτιμούν. Ένας απ αυτούς, είναι και το πρόσωπο της ιστορίας. 

Υ.Γ. Κι εμεις τετοιους Ανθρωπους αναζηταμε,που οχι μονο να εισπραττουν και να εκτιμουν αυτα που τους προσφερονται,αλλα να μας δινουν και την ενταση τους.

 

Στον ήρωα της ιστορίας θα πω αυτό που είχα πει και όταν τον γνώρισα. Πέτα και άσε τους άλλους να σέρνονται…
Υ.Γ. Και πετάει πολύ όμορφα ο άτιμος...

 

Very very pretty  

Etiam sanato vulnere cicatrix manet  

(αν και μπορεί να παρθεί διφορούμενα το παραπάνω, στην συγκεκριμένη περίπτωση κρατάμε μόνο την καλή του πλευρά).

 

Σημάδια...και κεριά.... θαυμάσια!  

 

Black skhniko....Gothic! den einai kako...

 

Απάντηση: Μια ιστορία...

Εγώ ο δειλός, μόνο ένα έχω να πω!
Συγχαρητήρια αγαπητέ ήρωα της ιστορίας για όλα! Μα πάνω απο όλα για το θάρρος να απεμπολήσεις ενοχές και φοβίες!
Μακάρι να γίνεις και για μένα ένα... βιωματικό και πραγματικό μάθημα!
Σε ευχαριστώ!

 

Μια "σαρκογραφία" σε άσπρο-κόκκινο...υπέροχο...  

 

Ζησε αυτο που νιωθεις.... και νιωσε αυτο που ζεις!

 

Απάντηση: Μια ιστορία...

νασαι καλα και να περνας παντα ετσι..και το κυριοτερρο να νοιωθεις ετσι..

 

Πολύ όμορφη η ιστορία σου trampledgr. Πάντα τέτοια εύχομαι  

 

Παντα τετοια.Αν και τοσο μοναδικα συναισθηματα δυσκολα βγαινουν πολλες φορες στην ζωη μας δυστυχως