Μικρή θεωρία για τον σαδομαζοχισμό και την κυριαρχία - ξανά.

HAD I the heavens' embroidered cloths,
Enwrought with golden and silver light,
The blue and the dim and the dark cloths
Of night and light and the half-light,
I would spread the cloths under your feet:
But I, being poor, have only my dreams;
I have spread my dreams under your feet,
Tread softly because you tread on my dreams

W.B. Yeats

 

Μετά τις πολύ όμορφες ποιητικές παρεμβάσεις, ας επιστρέψουμε στο θέμα μας, όσοι παραμένουμε ακόμη εδώ και δεν πήγαμε για βρούβες.

Ακούγονται διάφορα πράγματα πλέον στο φόρουμ, τα οποία μου φαίνονται τόσο εξωφρενικά, σε σχέση με παλαιότερα κείμενα που πράγματι φαίνονται λογικά και εμπεριστατωμένα, και σε σχέση με όσα εγώ προσωπικά έχω αντιληφθεί μέσα από τα - ουκ ολίγα - βιώματά μου. Η ιδέα του μαζοχισμού ως τροχοπέδη έχει αναλυθεί διεξοδικότατα στο παρελθόν, από την Syrah κυρίως, και δεν πιστεύω ότι μπορεί κάποιος να προσθέσει τίποτε περαιτέρω επ' αυτού. Εμπειρικά και μόνο, καταθέτω ότι είναι πανεύκολο να περάσει κάποιος το όριο πόνου ενός μαζοχιστή και να είναι σαν να βασανίζει μη μαζοχιστή. Με αυτή την έννοια, ένας μαζοχιστής είναι μία ευχάριστη και επιθυμητή περίπτωση για έναν σαδιστή και μάλιστα δεν οδηγεί σε καταγγελία και φυλάκιση. Ο ηθικός μαζοχιστής αποτελεί μία ξεχωριστή περίπτωση, όπου στην εκπαίδευσή του θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τον μαζοχισμό του.

Όσον αφορά την εθελοδουλεία, το voluntary slavery, θα ήθελα να υπενθυμίσω τα εξής:

Όσον αφορά τον σαδισμό των Κ και τον μαζοχισμό των Υ, καλό θα ήταν να μην ξεφεύγουμε σε άτοπες απολυτότητες. Πολλές από εμάς που έχουμε αντιληφθεί και την υποτακτικότητά μας (με ή άνευ ταυτόχρονης δυναμικότητας) και τον μαζοχισμό μας, έχουμε λύσει τέτοια προβλήματα προ πολλού, και περιμένουμε τον Κύριο που τα έχει λύσει επίσης για να κάνουμε μια σχέση της προκοπής με άφθονη απόλαυση και για τα δύο μέρη.

Μεταφράζω ένα χρήσιμο κείμενο του MasterJp:

 

Απάντηση: Μικρή θεωρία για τον σαδομαζοχισμό και την κυριαρχία - ξανά.

Με μια γρηγορη αναγνωση του νηματος, θα συμφωνήσω με το
«ο μαζοχισμός που δεν μπορεί να αποβληθεί «σκοτώνει» εν τέλει τη σχέση Κυριαρχίας – υποταγής και συνεπώς τη σχέση Αφέντη – δούλου.»


κι αυτό όχι επειδη ο μαζοχισμος είναι αρρώστια που πρεπει να αποβληθεί για το καλο του υ.
Ο μαζοχισμός πρεπει να αποβληθεί/μετατοπισθει… από την 1η θεση που κατεχει, στην λιστα που επιθυμει το υ για την κάλυψη των αναγκων του, κ αυτό γιατι απλως χαλαει την ευχαριστηση του Κ δημιουργώντας του την αισθηση προσφορας υπηρεσιας προς το υ, κάτι που αυτοματα καταργει την αισθηση της κυριαρχίας Του.

Αυτό λοιπόν που προσπαθει ο κυριαρχος να επιτυχει ( ή τουλάχιστον αυτό που εγώ προσπαθω να επιτύχω ) δεν είναι η εκμηδενιση του μαζοχισμου -και δεν ξερω αν αυτό θα μπορουσε να είναι και εφικτο ποτε -, αλλα η μετατοπιση του βάρους της επιθυμιας του υ.

Δηλαδη η καλυψη των αναγκών του Κ και ο ίδιος ο Κ να είναι για το υ κατά πολύ σημαντικοτερες από την κάλυψη των δικών του αναγκων, ειτε αυτες είναι ο μαζοχισμος, ειτε η αναγκη ταπεινωσης, ειτε η όποια άλλη ..

Είναι τουλάχιστον αποθαρρυντικό αν οχι απωθητικό, συμπεριφορες που στόχο έχουν στο να σε ωθησουν να προσφέρεις αυτό που επιθυμει το υ, πονο, ταπεινωση, πηδημα..(το τελευταιο αφορά τους ανδρες υ)
Το γνωστο topping from the bottom

Και εντελως ξενερουά να προσθέσω..
Μη μου πεις τι θέλεις πολύ, γιατι δεν θα στο δώσω ποτέ..

Αν αυτή η μετατόπιση δεν συμβει, τότε έχουμε κανουμε (όπως πει και παλιοτερα και πάλι δράματα ειχαμε) με ένα προσυμφωνημενο ισοτιμο παιχνιδι ρόλων κατα το οποίο δεν υφισταται καμια κυριαρχια ή υποταγη, παρα μόνο η συνειδητη κάλυψη των αναγκων του ενος από τον άλλον.
Δεν ειναι κακό, οσοι αρεσκονται σ αυτο μπορουν να ειναι ικανοποιημενοι και γιατί όχι ευτυχείς.
Μην ονομάζουν όμως εαυτους κυριαρχους ή αντιστοιχα υποτακτικους.


Μικρα Ψέμματα