Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;

Μωρέ καλά τα λέω...Για να μην κρίνω μόνο τους άλλους και βγάζω την ουρά μου από έξω...Την έχω κάνει κι εγώ τη μπινιά σε κάποιες...Απλά επειδή δεν μ' ενδιέφεραν αρκετά...Είναι παράσημο? Σϊγουρα όχι...Αλλά ούτε μπορώ να το πάρω πίσω...Εύχομαι μονάχα να μ'έσβησαν από την μνήμη τους και να μην έχασαν παντελώς την εμπιστοσύνη τους στο άλλο φύλο...Το ότι έπεσαν σε κάποιον που σε κεινες είχε φερθεί σαν μαλάκας...Δεν σημαίνει, ότι είναι όλοι μαλάκες...
Αν κάποιες μου έκαναν την "χάρη"? Μου την έκαναν...Τις κάκισα? Τα μάλα...
Αλλά δεν αλλάζει τίποτε...Η ζωή πάει μπροστά και κάποια "παιχνίδια" έχουν κανόνες που θέλουμε δεν θέλουμε, δεν αλλάζουν...
Με τον καιρό και την εμπειρία μειώνεις τις πιθανότητες να την πάθεις, δεν τις εκμηδενίζεις...
Και η ειλικρίνεια, όσο και να την θεωρούμε δεδομένη...είναι ζόρι για τους λίγους...Και κάποιος η είναι σε όλα του ειλικρινής η σε τίποτε...
Βλέπεις όμως η ειλικρίνεια πληρώνεται...

Τεσπα, θα γίνω μακάβριος...Σήμερα είμαστε, αύριο δεν είμαστε...Μακάρι να βρίσκαμε όλοι μας τον/την κατάλληλο/η συνταξιδιώτη...Εκείνον/η που θα μας έδινε και θα του/της δίναμαι την αποκλειστικότητα...
Που θα ήταν το σπίτι μας, ο ουρανός και η γη μας...η φωτιά, ο αέρας και η θάλασσα μας...Όχι η φυλακή μας, όχι το λιμάνι μας, όχι το χαράκωμα μας...
Αλλά είναι και θέμα timing...Και δεν είναι σίγουρο ότι ποτέ θα τον βρούμε...

Εγώ ηλιθίως πιστεύω ότι αν και όταν βρίσκεται στον δρόμο μας εκείνο μυθικό πτηνό...Ο Ένας...Η Μια...Όλα μπαίνουν στην θέση τους φυσιολογικά...δίχως πολλά λόγια...δίχως πολλά ζόρια...
Και τα όποια εμπόδια...ακόμη και τα πιο "μεγάλα"...στο τέλος ξεπερνιούνται...Και δεν θέλει πολύ σκέψη...Ο Ένας μας και η Μια μας...Δεν είναι εκείνοι που θα καταλάβουμε...και θα μας καταλάβουν...Που δεν θα μας πονέσουν η δεν θα πονέσουμε...
Αλλά εκείνοι...Οι μοναδικοί που θα νιώσουμε και θα μας νιώσουν...Στο μεδούλι...
Όχι επειδή χωρίς εκείνους δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε...Αλλά γιατί θα ήταν ωραίο να ήταν δίπλα μας, όταν θα κλείσουμε τα μάτια μας...

Sorry για την αμπελοφιλοσοφία...

 

Πιανόμαστε και κορόιδα Jasmin...Επειδή πολλές φορές θέλουμε να εθελοτυφλούμε...Ο καθένας κοιτάει πρωτίστως τον εαυτό του...Δεν είναι υποχρέωση του, να μας σώσει από τα λάθη μας και τον στρουθοκαμηλισμό μας...
Και το συναίσθημα παρά είναι υπερεκτιμημένη έννοια...Γεννηθήκαμε σαν μονάδες...και σαν μονάδες φεύγουμε...Και τα δυο δεν γίνονται ποτέ ένα...Στην καλύτερη το ένα δίπλα στο άλλο... 

Ως προς τις προτιμήσεις που αλλάζουν...Τίποτε δεν μένει απαράλλακτο στην πάροδο του χρόνου...Όλα είναι υπό αίρεση...Η τύχη είναι οι δρόμοι να μην είναι παράλληλοι...Και οι όποιες αλλαγές να γίνονται υπό το "βλέμμα" του άλλου...
Άσχημο πράγμα η ρουτίνα και η πολλή σιγουριά...Όπως και ο αυτόματος πιλότος...Κάποια πράγματα είναι και προσπάθεια...
Οι σχέσεις δεν είναι βρύα και λειχήνες να αντέχουν την ανυδρία...Και μόνο το όποιο συναίσθημα η καλό σεξ..δεν φτάνουν...Αλλά όπως είπαμε...όλα είναι θέμα αναγκών, επιθυμιών και επιλογών...
Αλλά και τον σκύλο ολόκληρο και την πίτα χορτάτη ( μου αρέσει περισσότερο έτσι η παροιμία χαχαχα ), δεν γίνεται...

Για μένα πολυγαμία και σταθερή σχέση απλά δεν υπάρχει...Και όποτε πολυγαμικός ήθελα να είμαι...Σχέση αληθινή δεν είχα...Όχι γιατί δεν το πάλευα σεξουαλικά...Αλλά απλούστατα γιατί να μοιράζω τα κομμάτια μου αριστερά και δεξιά δεν μου άρεσε ποτέ...
Και δεν χρειάζεται σε κάποιον να ανοίξεις τα σώψυχα σου για να "σκορπιστείς"...Ακόμα και μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο από εκείνα τα λίγα που ίσως σου έχουν απομείνει...Δεν τα δίνεις σε όλους/ες...
Και η σχέση για μένα είναι ναός...Ναός δυο ανθρώπων φτιαγμένος από κορμιά, μυαλά και ίσως ψυχές και καρδιές...Αν αφήσω ν' ακουμπήσει κάποια άλλη έστω και έναν από τους πυλώνες της...
Δεν έχει νόημα εκείνη την σχέση να την διατηρώ...Ο ναός "έπεσε"...
Προτιμώ να τον εγκαταλείψω "καθαρό"...Επειδή τον θεωρούσα πλέον αφιλόξενο...Επειδή ο χρόνος του τελείωσε...Παρά να βάλω κάποιον άλλο μέσα ενώ ακόμα υπάρχουν οι "ιερείς"...

Γι' αυτό λέω ότι παλινδρομώ ανάμεσα την πολυγαμία και την μονογαμία...Ανάλογα με το πια στην ζωή μου θα βρεθεί...Και τα περί φύσης για μένα τουλάχιστον δεν ισχύουν...

Οι άλλοι για τους εαυτούς τους ξέρουν σίγουρα καλύτερα από μένα...Αλλά εδώ κουβέντα κάνουμε και κανείς δεν κατακρίνει κανέναν...Θα ήθελα να πιστεύω τουλάχιστον...  

 

Δεν συμφωνώ απόλυτα. Άλλο το να τύχει κάτι μετά από κάποια χρόνια και να έχει το θάρρος να το παραδεχτεί και να το συζητήσει και άλλο να ζει διπλή ζωή, ενώ η άλλη κοιμάται στο ροζ σύννεφό της. Έχει μια διαφορά, όσο να πεις.  

 

Ωραια τα λες , αλλα το ποτέ και το για πάντα, εχουν βγει από το λεξιλογιο μου εδώ και χρονια...Η εμπειρια μου λεει , ότι "τα παντα ρει''.Οι ανθρωποι, οι σχεσεις, με τον καιρο όλα αλλαζουν.Με την επικοινωνια, και τον αμοιβαιο σεβασμο εχεις καποια πιθανοτητα να κρατησεις μια σχεση αληθινη και ζωντανη γιατι κακα τα ψεμματα, με τον καιρο η φλογα γινεται σπιθα και θελει φροντιδα για να μη σβησει τελειως.(Σε καθυστω υπευθυνο για το off topic .Παρασερνεις τον κοσμο σε νηματικες ατασθαλειες)

 

Εχεις δικιο, εχει τεραστια διαφορα!!! Για αυτό ειπα οποτε του βγει να εχει την εντιμοτητα να το συζητησει με τον συντροφο του και να αποφασισουν μαζι αν αξιζει πλεον να διατηρουν την σχεση τους σε διαφορετικα πλαισια 'η αν παρει ο καθενας τον δρομο του.

 

ποιο να του βγει ρε κοριτσια? σας εχασα...

 

Η φλόγα αν φλόγα ήταν, αν δεν την αφήσουμε, σπίθα δεν γίνεται...Εδώ διαφωνώ...Είχα 6 χρόνια σχέση...δύσκολη...πολύ...Η φλόγα έμεινε μέχρι την τελευταία νύχτα...απαράλλακτη...Γιατί δεν την αφήσαμε σπίθα να γίνει...Ίσως επειδή μετά από ένα σημείο, είχαμε γίνει πολυγαμικοί και οι δύο ( και σχέση ήταν πλέον μονάχα στον τίτλο ) χαχαχα...Εγώ το επανέφερα on topic, τώρα αν το ξαναχαλάσετε, δεν φταίω εγώ χαχαχα  

 

Εγω δεν ειχα ποτε την αναγκη να είμαι πολυγαμικη.Ποτε δεν ημουν, αλλα διαβαζω για ανθρώπους που δηλωνουν ευτυχισμένοι σε τέτοιες σχεσεις και ισως είναι...Επειδή εμεις δεν το καταλαβαίνουμε δεν σημαινει ότι δεν υπαρχει και αυτό..

 

Ποιός είπε ότι δεν το καταλαβαίνουμε; Και το καταλαβαίνουμε και το σεβόμαστε, αρκεί να μας ενημερώσει κάποιος από την αρχή σε τι είδους σχέση πάμε να μπλέξουμε.

 

Εγώ ούτε τον ίδιο μου τον εαυτό δεν καταλαβαίνω πια...Και έμαθα να αποκλείω ελάχιστα...Και για τους άλλους τίποτε...Ο καθένας με την αλήθεια του, τον τρόπο λειτουργίας του, τις ορέξεις του και τις αντιδράσεις του...Κάποιοι/ες νιώθουν καλύτερα και την πολυγαμικουλίτιδα ξέρουν να την κουλαντρίζουν...άλλοι όχι...Σωστοί όλοι...Το σημαντικό είναι κάποιος να είναι καλά με τον εαυτό του...Αν αυτό σημαίνει ένα κορμί δίπλα μας, η περισσότερα...Αυτό είναι στην κρίση του καθενός από εμάς...Την κρίση για τον εαυτό του...Όπως και ο καθείς με την προσωπική του εξέλιξη... 

 

Η αναγκη να είναι πολυγαμικος

 

νομιζω εχει να κανει με το ποσο καποιος μπορει να ξεχωρισει το συναισθηματικο απ το σεξουαλικο