Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;

Σε περίπτωση τρίτου παγκοσμίου, θα είναι ηθικά αποδεκτή η πολυγαμία.

 

υποχρεωτική να μη γίνει!!! φαντάσου: αρρώστιες, βρώμα, λειψυδρία, πείνα....και να σε υποχρεώνουν και να συνουσιάζεσαι!!!

 

- Γιατί η κοινωνία δεν αποδέχεται την πολυερωτία?
- Έπειδή τη μοναξιά μας, με όσο περισσότερους τη μοιραζόμαστε, τόσο πιο έντονα τη νιώθουμε.

 

Aν δεν σου κάνει κόπο, θα μπορούσες να εξηγήσεις τι εννοείς?

 

Η μοναξιά μου είναι δεδομένη. Όπως είναι δεδομένο πως μόνον εγώ μπορώ να αναμετρηθώ μαζί της. Αν "χρησιμοποιήσω" τους άλλους για να την αντιμετωπίσω, απλά την καλύπτω, την κουκουλώνω. Συμφωνείς μέχρι εδώ?

Εάν λοιπόν θεωρώ πως "μοιράζοντάς την" με περισσότερους του ενός θα έχω περισσότερη έξωθεν βοήθεια για να τη διαχειριστώ, μάλλον θα πέσω στην περίπτωση όπου "νιώθω πιο έντονη τη μοναξιά μου μέσα στο πλήθος". Επειδή λοιπόν οι περισσότεροι (αν σε ενοχλεί το "περισσότεροι" αντικατάστησέ το με το "κάποιοι") δημιουργούμε σχέσεις-δεκανίκια με σκοπό να κατευνάσουμε το αίσθημα της μοναξιάς, εικάζω ότι -στην περίπτωση αυτή- θα νιώσουμε εντονότερα τη μοναξιά μέσα σε σχέσεις πολυερωτίας.

Αν όμως κάνουμε σχέσεις αλληλεπίδρασης και όχι αλληλεξάρτησης, θεωρώ ότι οι σχέσεις πολυερωτίας έχουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα που έχουν όλες οι σχέσεις που αποφασίζουμε να συνάψουμε από προσωπική προτίμηση.

Τα παραπάνω είναι δικές μου σκέψεις.

 

Μπλιαξ!

 

Όχι. Η μοναξιά δεν είναι δεδομένη για κανέναν. Η μοναδικότητά είναι, αλλά αυτό είναι τελείως άλλο κεφάλαιο.

Συμφωνώ ότι όπου υπάρχει εκμετάλλευση κανένα είδος σχέσης δεν μπορεί να στεριώσει, γιατί δεν υπάρχουν ειλικρίνεια και πραγματική ποιότητα.
Αλλά το αίσθημα της μοναξιάς δεν έχει τίποτα να κάνει με τον αριθμό ή το είδος σχέσεων που συνάπτει κανείς.

Συνεχίζω και δεν καταλαβαίνω την αρχική σου σύνδεση ανάμεσα στη μοναξιά και την αποδοχή ή μη της πολυερωτίας εκ μέρους της κοινωνίας, που είναι τελείως άλλο από την προσωπική αποδοχή.

 

H κοινωνία δεν αποδέχεται κάτι που φοβάται. Αν δεν το φοβόταν, θα το ενσωμάτωνε στις συνήθεις πρακτικές της.
Ο λόγος που τη φοβάται πιστεύω πως είναι αυτός που εξέθεσα πιο πάνω. Μπορεί να κάνω λάθος.

Η μοναξιά είναι δεδομένη όσο και ο θάνατος, απότοκο του οποίου είναι η ίδια.

 

Αυτογνωσία...

 

Να ΄σαι καλά που βοήθησες να το καταλάβω.

 

Σ'γἀ - σ'γα, πάλι στο Cosmopolitan πάει το πράμα...

 

Καλά είναι ως στάση για καφέ. Έχει ωραία θέα.