Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;

Re: Απάντηση: Re: Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;

Δεν πρόκειται για πρόβλημα του πληκτρολογίου, μάλλον παθαίνω επιλεκτική δυσλεξία στη συγκεκριμένη λέξη...καλώς που το επισήμανες, να το διορθώσω  

Το να έχεις φορέσει ζαρτιέρες σε κάποια φάση της ζωής σου, είτε για πειραματισμό, είτε για οποιοδήποτε άλλο λόγο, δεν πιστεύω ότι θα σε έκανε λιγότερο άντρα.

 

"Θα αναφερθώ εις τρία τμήματα, απευθυνόμενος προς υμάς. Πάλι θα αποτολμήσω επαφήν με τους γιατρούς. Ασθενήν έχωμεν, εις τον γύψον τον βάλαμεν, τον δοκιμάζωμεν αν ημπορεί να περπατάει με τον γύψον, σπάζουμε τον αρχικό γύψο και ενδεχομένως περιορίζωμεν τον καινούργιο εκεί που χρειάζεται. Ενδεχομένως, το δημοψήφισμα θα είναι μια γενική θεώρησις των ικανοτήτων του ασθενούς. Ας προσευχηθούμε να μη χρειάζεται ξανά γύψον, εάν χρειάζεται θα του τον βάλωμεν, και το μόνο που μπορώ να σας υποσχεθώ είναι να σας καλέσω να δείτε κι εσείς το πόδι χωρίς γύψο."

Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ



Και γιά την αντιγραφή: Astir

 

Έτσι, όπως το νιώθω, το θέμα δεν είναι αν κάποιος είναι μονογαμικός ή πολυγαμικός αλλά αν είναι συνεπής σε αυτά που αισθάνεται και πιστεύει.

Προσωπικά όταν μπαίνω σε σχέση δε μπαίνω τυχαία. Τον διαλέγω τον Άλλον μου.

Όταν αγαπάς δυνατά και είσαι προσηλωμένος στον Άλλον σου. τότε δεν είσαι μονογαμικός γιατί κάποιος στο επιβάλλει (ηθική κλπ) αλλά γιατί ο Άλλος που τον διάλεξες σε πλημμυρίζει και μαζί του είσαι πλήρης. Το να θέλεις και ο άλλος να είναι προσηλωμένος σε εσένα δεν έχει να κάνει με εγωισμό αλλά με αμοιβαιότητα και αγάπη. Ένας, μια λοιπόν που αισθάνεται για κάποια -ον έτσι δυνατά και άπλετα είναι μονογαμικός γιατί κυρίως είναι πιστός στον εαυτό του και σε αυτά που νιώθει και το κυριότερο αναγνωρίζει αυτά που νιώθει και πόσο σημαντικά είναι και πόσο πολύτιμος είναι ο Άλλος του που του εμπνέει τέτοια συναισθήματα και έτσι απλώς δεν έχει λόγο να πάει με κάποιον τρίτο.

Η πολυγαμία δεν με εκφράζει όταν είμαι σε σχέση. Όταν είμαι εκτός σχέσης, είμαι πολυγαμική με την έννοια της μή δέσμευσης, γεγονός που όμως δεν αποκρύβω από τον προσωρινό μου παρτενέρ, πρώτον γιατί δεν υπάρχει κάτιγια το οποίο έχω να ντραπώ δεύτερον γιατί έτσι αποφεύγονται οι επιπλοκές και τρίτον και το πιο σημαντικό η έντιμη επικοινωνία εν τέλει ωφωλεί όλα τα μέρη.

 

Σύμφωνοι. Αλλά το ζήτημα το καίριο ζήτημα είναι οι πεποιθήσεις του κάθενος και η διάθεση για εκπτώσεις καθώς όπως σωστά αναφέρεις σε αυτή την ζωή, τα πάντε ρει και πλάθονται.

Σέβομαι απόλυτα αυτό που λες και απορρέει από την εμπειρία της ζωής που κατέχεις.

Σιγουρότατα σωστό και απείρως πιο τίμιο για μένα. Άλλωστε δεν θα ήθελα με τίποτα να καταλήξω σε μία κατάσταση την οποία θεωρώ απευκταία. Aς πει ότι θέλει ο περίγυρος, με αφήνει παντελώς αδιάφορο. Το θέμα είναι να νιώθουμε η σύντροφος μου και εγώ καλά μαζί και να μην χάσουμε την ψυχική μας υγεία ζώντας μέσα σε ψεύτικες εικόνες.

Συμφωνώ απόλυτα με τα λεγόμενα του Lost boy.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;

E, τώρα προφανώς, μ' αυτά που γράφεις, προσπαθείς να με κάνεις να βγω τελείως από τα ρούχα μου, γιά να διασκεδάσεις με την αντίδρασή μου, άλλη εξήγηση δεν υπάρχει...  

Είδες παιδάκι μου να έχω γράψει εγώ ποτέ, πρόσφατα ή παλιότερα, ότι θα ήμουν λιγότερο άνδρας αν γιά τον άλφα, βήτα ή γάμμα λόγο, είχα φορέσει ζαρτιέρες; Όχι βέβαια...
Σημαίνει όμως αυτό αντίστοιχα, ότι επειδή γιά τον δέλτα, έψιλον ή στ΄λόγο δεν έχω φορέσει ζαρτιέρες, δεν είμαι ολοκληρωμένος σαν προσωπικότητα;
Ότι, σίγουρα και αναμφίβολα, κάτι έχω χάσει απ' τη ζωή μου; Σε ρωτάω ευθέως, και περιμένω απάντηση.

Γιά κάτι τέτοια λέω, ότι μεταφέρετε μηχανιστικά ότι έχετε μέσα στα κεφάλια σας, στα κεφάλια και όλων των υπόλοιπων: Μου αρέσει η μπουγάτσα, άρα "όλοι λατρεύουμε την μπουγάτσα".
Είμαι εγώ switch, άρα "όλοι μπορεί να είναι κατά περίπτωση Κυριαρχικοί ή υποτακτικοί" και πάει λέγοντας...

Άϊντε, και είμαστε και σ' ένα χώρο, που είναι υποτίθεται σεβαστή η κάθε ιδιαιτερότητα... Και δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ή να αποδεχθούμε την "ιδιαιτερότητα"
του να έχει καταλήξει και να ξέρει κανείς, ποιός είναι, πού πάει, τι θέλει και να είναι ικανοποιημένος απ' τη ζωή του και εντάξει απέναντι στον εαυτό του...

 

αν και δεν ειδα κανεναν να συμφωνει η να σχολιασει αυτα που ειπα εκτος απο την φιλη zinnia που κατα καποιο τροπο με ειπε καλοπερασακια και τον underherfeet που πιστευει οτι μαλλον εχω κανει λαθος στην επιλογη μου, θα προσπαθησω να πω παλι τι συμπερασματα εχω βγαλει μετα απο πολλη (πιστεψτε με) σκεψη ξεκινοντας με το ερωτημα της smari και μια πιθανη απαντηση. Θα πω κατι ομο πρωτα. και κατι που εχω ζησει στη συνεχεια. Ειναι μια γυναικα η οποια εχει κανει οικογενεια με εναν πολυ γλυκο ανθρωπο , που ειναι σε ολα τους καλα, υπαρχει συντροφικοτητα, αγαπη , ερωτας και ολα οσα χρειαζονται για να ζησεις το υπολοιπο της ζωης σου με εναν ανθρωπο. Ομως εχει ενα πουλι το οποιο ειναι στραβο, λεπτο, μικρο, και ασχημο. Δεν την πειραζει ομως κατι τετοιο. Εχει τοσα καλα σαν ανθρωπος που χεστηκε στην τελικη. Ομως στη συνεχεια ενω μιλουσε με καποιον εδω στο φορουμ , ελαβε μια φωτογραφια με το μοριο του , το οποιο ειναι μεγαλο, χωρταστικο, χοντρο, εντυπωσιακο, ισιο, καθαρο, γυαλιστερο και της τρεχουν τα σαλια. Για πιο λογο να μην τον φαει αυτον τον πανεμορφο πουτσο η φιλη μας? Μηπως το καλυτερο που θα επρεπε να κανει σε αυτη τη περιπτωση θα ηταν να παρατησει τον συντροφο της, τα παιδια της και να παει να φαει τον πουτσαρο γιατι αυτο ειναι το τιμιο? Παω στο δευτερο (βιοματικο) παραδειγμα. Γνωρισα μια κοπελα, η οποια ειναι παντρεμενη, εχουν ενα υπεροχο μπομπιρα , και ειναι το πιο γελαστο ζευγαρι που εχω γνωρισει. Στο σεξ τα πηγαιναν αρκετα καλα θα ελεγα. Οταν εκανε με μενα βγηκε κατι αλλο. Ασχοληθηκα με το σωμα της παρα πολυ , με λατρεια. Στην αρχη απο την μια μερια, μετα απο την αλλη, και τελος παντων με τα προκαταρκτηκα και μονο ειχε παει σε αλλη διασταση. μετα με εριξε κατω και μου αλλαξε τα φωτα. Με τον αντρα της δεν μπορουσε να το νοιωσει αυτο. Προσπαθησε. Δεν του αρεσει το γλυφομουνι, δεν ασχολειται με τοση υπομονη με το σωμα της, δεν εχει τρελλα με τη μυρωδια, δεν δεν δεν. Ηταν κατι αλλο. Εντελως διαφορετικο. Θα επρεπε να τα παρατησει ολα και να ερθει μαζι μου? Ειναι τοσο κακο που το εζησε αυτο? Το παραδειγμα μου ισως δεν ειναι το πιο αντιπροσωπευτικο μιας και ο αντρας της ηξερε για μενα. Ειχαν αυτη την ανοιχτη σχεση που λεγαμε. Και αυτο τους κραταει πραγματικα αγαπημενους. Τα προβληματα που εχουν στη σχεση τους ειναι οτι ο αντρας της την πιεζει που και που να παει με μια γκομενα που δεν την γουσταρει. τετοια προβληματα εχουν. Υπηρξε ερωτας μεταξυ μας. Αυτο το εννοιωσε ο αντρας της και ζηλεψε μετα απο ενα σημειο. Τοτε εκανε πετρα την καρδια της και το σταματησαμε. Η μαλλον το μειωσαμε γιατι το ειχαμε παρακανει. και σιγα σιγα εσβησε. Εμεινε μια γλυκα μονο που θα υπαρχει για παντα. Γιατι πραγματικα τον αγαπουσε, αυτον και το παιδι τους. Δεν τα παραταμε ολα ετσι για να ειμαστε τιμιοι. Υπαρχουν κι αλλοι τροποι.

 

extreme32 αν και διαφωνώ με τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα, κράτησα όμως κάτι που είπες στην κατακλείδα σου.

Για αυτή την γλύκα που λες, παλεύουμε όλοι τελικά στην ζωή. Από την σκοπιά μου, θέλω να την ζω επαναλαμβανόμενα και κατ'εξακολούθηση με τον δικό μου άνθρωπο. Εδώ έγκυται η όποια διαφορά μας.

 

Απάντηση: Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;

Θεωρώ απαραίτητη μια θεωρητική προσέγγιση του ζητήματος, ικανή να μας απεγκλωβίσει από τις εν πολλοίς αδιάφορες για την κατανόηση κοινωνικών φαινομένων, δηλώσεις προσωπικών προτιμήσεων - αισθητικών, ηθικών, θρησκευτικών κλπ.
Ας περιοριστούμε στη Δύση και τους Νέους χρόνους, επί του παρόντος τουλάχιστον. Συναφώς, θα διατυπώσω μια υπόθεση:
Η μονογαμική σχέση, και η κοινωνική μορφή του ερωτικού αισθήματος που της προσιδιάζει, ήτοι ο ρομαντικός έρωτας με στόχο βίου τη μονοπυρηνική οικογένεια, είναι το παρακολούθημα της κεφαλαιοκρατικής παραγωγικής σχέσης, στην εποχή του παραγωγιστικού καπιταλισμού. Αποτελεί ιδανική δομή αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης και διασφαλίζει την εσωτερίκευση της καταστολής των παθών, δηλαδή την εξιδανικευμένη ως ηθική αξίωση, περιστολή της ηδονιστικής παρόρμησης, η οποία απολήγει σε σπατάλη από την άποψη της παραγωγικότητας και ενίοτε σε απείθαρχες και απειθείς συμπεριφορές. Ο εργασιολατρικός πουριτανισμός ευνοεί τη συγκρότηση ενός Εγώ διαποτισμένου από την κανονιστική δόμηση του Χαρακτήρα. Το ιδεώδες Εγώ του πρώιμου καπιταλισμού είναι 'πουριτανικό' και κατατείνει στην Αυθυπέρβαση, τουτέστιν στην απεξάρτηση από την άμεση υλική απόλαυση (με την έννοια της κατανάλωσης αγαθών).
Στον καταναλωτικό καπιταλισμό της μετανεωτερικότητας, η μορφολογική μεταβολή της παραγωγικής σχέσης (αναπόδραστα επικεντρωμένης στην ιδιοποίηση αλλότριου κοινωνικού χρόνου εργασίας, πάντως) αφήνει να αναδυθεί ένα πολυδιασπασμένο Εγώ, δίχως ενιαίο σύστημα αναφοράς που αντικαθιστά την Αυθυπέρβαση με την 'Αυτοπραγμάτωση', συνεπώς την ακόρεστη κατανάλωση εμπορευμάτων αλλά και εμπειριών. Το ερωτικό παίγνιο αποκτά τη στόφα του εμπειριοθηρικού shopping therapy και καθίσταται δυνάμει πολυγαμικό, δίχως η πολυγαμική διάθεση να διαθέτει οποιοδήποτε από τα πολιτισμικά φορτία του κλασικού λιμπερτινισμού - ο οποίος είναι αδιανόητος ή απλή προσωπική εκκεντρικότητα σε μια αστική εκδημοκρατισμένη, μαζική κοινωνία, εφόσον εδράζεται σε έναν ηδονισμό εμποτισμένο από αριστοκρατική, υψηλή κουλτούρα,εξ ορισμού απρόσιτη στο πλήθος. Η μαζική δημοκρατία της αγοράς ευνοεί μια χαλαρή, συγκρατημένη πολυγαμία, ειδικά όταν η αναζήτηση σεξουαλικής ταυτότητας συνυφαίνεται με τα περί ανθρώπινων δικαιωμάτων ιδεολογήματα.
Η υπόθεση που σχεδιάστηκε αξίζει να αρτιωθεί με επιρρώσεις ή να αποδομηθεί με καταμαρτυρίες. Είναι, εντούτοις δεδομένο ότι μόνο με ανάλογες αναλυτικές προσεγγίσεις, εμπειρικά ελέγξιμες, μπορεί να γίνει κατανοητή η μονογαμία ή η πολυγαμία ως κυρίαρχη ή ταξικά-μορφωτικά προσδιορισμένη κοινωνική συμπεριφορά.
Το τί τυγχάνει να αρέσει στον έναν ή τον άλλον, δεν έχει σχεδόν καμία σημασία.
Προσωπικώς, για όσους ενδιαφέρονται, είμαι θιασώτης των πολυγαμικών επιλογών και διαπρύσιος εχθρός κάθε περιττής 'ηθικοποίησης' της λίμπιντο. Το να αναζητώ σε μια γυναίκα όσα μπορεί να προσφέρει το φύλο της, ακόμα και στο περιχαρακωμένο πεδίο της σεξουαλικότητας, μου φαίνεται εξίσου αφελές με το να προσπαθώ να αντλήσω το σύνολο της παγκόσμιας γνώσης από μια Εγκυκλοπαίδεια.

 

Απάντηση: Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;

  ...   ...   ...   ...   ...   ...  

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;

Όχι, παιδί μου, μην εξάπτεσαι, δεν είδα πουθενά ότι έχεις γράψεις κάτι παρόμοιο με υποτιμητική διάθεση. Το ότι δεν έχεις φορέσει ζαρτιέρες είναι δικό σου θέμα και βέβαια δεν εξαρτάται από αυτό η ολοκλήρωση της προσωπικότητάς. Τι καλά που θα ήταν φορώντας ζαρτιέρες, να επιλύονταν κι όλα τα θεματάκια μας, ως δια μαγείας...

Δεν είναι δα και κακό, με τόση λαύρα να προσπαθώ να σε βγάλω απ' τα ρούχα σου  
Τι θυμώνεις; χάρη να μου χρωστάς  

 

Re: Απάντηση: Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;

A να χαθεις κρυε!


αληθεια , πως μου εμφανιζεσαι καθε φορα που παω να πω κατι συμαντικο και μπερδευεις τον κοσμακη? Αν και μαλλον συμφωνουμε απ οτι καταλαβα.... Αλλα δεν με νοιαζει. Να το εγραφες αυριο. Εδω παω να βγαλω τα συμπερασματα μου.

chemical23 χαιρομαι που συμφωνουμε. Θελω να πω ομως οτι μαλλον τα παραδειγματα μου εχουν να κανουν με μακροχρονιες σχεσεις. Σε αυτες που ξεπερνανε τα 5-10 χρονια. Σε αυτες που εξαφανιζουν αναποφεκτα πολλα "ωραια" του πρωτου καιρου, και τα αντικαθειστουν με άλλα. Αλλα και αυτα τα ωραια ,τα πρωτα, μπορουμε να τα ζησουμε ξανα με καποιον αλλο. Τα αλλα με τον ανθρωπο μας δεν ειναι υποχρεωτικο να αλλαξουν. Ειναι θεμα χαρακτηρα βεβαια και κατα ποσο ξεμυαλιζεται ο καθενας. Δεν ξερω η πιο μακροχρονια σχεση σου ποσο καιρο κρατησε και για ποιο λογο σταματησε. Δεν ξερω για τους περισσοτερους μονογαμικους που συζηταμε εδω ποσες μακροχρονιες σχεσεις εχουν κανει. Διαβασα για καποιους που δεν μπορουν να δοθουν με ολο τους το ειναι σε παραπανω απο ενα ατομο. Δεν μπορουν να εχουν σχεση με δυο ατομα. Δεν χρειαζεται να εχεις σχεση με δυο ατομα. Εχε με ενα. Με το αλλο μπορεις απλα να κανεις σεξ, ερωτα και αλλα ωραια πραγματα. Θα επανελθω δημητριος!

 

Απάντηση: Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;

Σε γαργαλάει κανένας μοιχός ή υπέκυψες στη ζέστη;
Δεν εννοώ ότι η θεωρητική προσέγγιση είναι τρόπος επίλυσης των ζητημάτων, ούτε πανάκεια, φυσικά. Μπορεί όμως να μεταθέσει την προβληματική στο επίπεδο της αφηρημένης εννοιολογίας, που είναι ο μόνος τρόπος να αντιληφθούμε περί ποίου πράγματος διαλεγόμαστε και, προφανώς, διαφωνούμε.