Μονοπάτια απόκρυφα

Το παρακάτω ποίημα είναι αφιερωμένο, όπως και όλα τα προηγούμενα που έχω δημοσιεύσει, σ' Εκείνον ο οποίος μου έδωσε την έμπνευση γι' αυτά. Με πολλή αγάπη στον Κύριό μου...


Μονοπάτια απόκρυφα

Ο πόνος με βυθίζει
σε νάρκη γλυκιά
στη δική Σου συμπαντική
τροχιά ταξιδεύω.

Εξερευνώ αχαρτογράφητες γαίες
πέρα απ’ τα όρια του νου
έξω απ’ τα σύνορα
της συνηθισμένης μου ύπαρξης.

Επαναλαμβάνω τις ίδιες λέξεις
λατρείας, παράδοσης
αντηχούν σαν ψαλμωδία
προσευχή σε αόρατη Δύναμη
ενσαρκωμένη στα κορμιά μας.

Πέρα απ’ τα όρια απλώνομαι
αγγίζω το Σύμπαν
κι Εσύ ανελέητος
οδηγός σε ταξίδι δίχως γυρισμό.

Παραδομένη ανακαλύπτω
νέες δυνάμεις
στην αγκαλιά Σου ταξιδεύω
σε μύχιους πόθους

σε μονοπάτια απόκρυφα
ασύλληπτους κόσμους
εκεί που ο πόνος
γίνεται ηδονή
το σκοτάδι λάμπει

τα τείχη πέφτουν
οι πύλες ανοίγουν
κι εγώ ξεχύνομαι έξω
απ’ τη φυλακή μου

εκεί η ομορφιά
αποκτά άλλο νόημα
ο πόνος γίνεται έκσταση
οι εκρήξεις των αισθήσεων
γεννούν αλλιώτικους κόσμους.

 

Απάντηση: Μονοπάτια απόκρυφα

απλα εισαι τυχερη που εχεις τετοιο Κυριο..

 

Απάντηση: Μονοπάτια απόκρυφα

Maley, σ' ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια!