Μου το έστειλαν με e-mail No2

Ένα χειμωνιάτικο βράδυ Ανοίγει την πόρτα, τα φώτα είναι σβηστά, ένα κεράκι ρεσό μέσα σ' ένα κοντό ποτήρι, φέγγει αχνά. Κατευθύνεται προς το φως που την καλεί στο σαλόνι. Παρατηρεί ότι υπάρχουν κι άλλα κεριά, το ένα μετά το άλλο,στοιχισμένα, την οδηγούν μπροστά στον μεγάλο μαύρο βελούδινο καναπέ. Εκεί βρίσκει διπλωμένο το οικείο μεταξωτό μαντήλι. Ξέρει, το αγγίξει, τα χέρια της, ανιχνεύουν κάτω απο το στιλπνό ύφασμα, ένα λεπτό δερμάτινο κολάρο. Γδύνεται τελείως, φοράει το κολάρο και δένει με το μαντήλι τα μάτια της. Γονατίζει όπως έχει μάθει να κάνει και περιμένει τον Κύριο της. Ακούει ένα μεταλλικό ήχο είναι σαν από αλυσίδα. Η περιέργεια γίνεται ένα με την αγωνία. Τον νοιώθει να την πλησιάζει. Τα χέρια Του...... Τα χέρια του αγγίζουν τους ώμους της. Είναι σαν να την διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα. Της ανασηκώνει τα μαλλιά, τα πλέκει στα δάχτυλα του και τραβώντας τα, της τεντώνει τον λαιμό, σκύβει και την δαγκώνει στον σβέρκο. Μένει ακίνητη. Την τραβάει από τα μαλλιά και την αναγκάζει να σηκωθεί. Χωρίς τον παραμικρό ψίθυρο, της περνάει στους καρπούς δύο δερμάτινες δέστρες. Έρχεται στο πλάι της. Το δεξί του χέρι την αρπάζει και πάλι από τα μαλλιά, την ακινητοποιεί, καθώς αναγκάζεται να σηκωθεί στις μύτες των ποδιών. Το αριστερό του χέρι χουφτώνει το αριστερό της στήθος. Την σφίγγει πολύ δυνατά, της αρέσει. Χαλαρώνει το σφίξιμο και τι άγγιγμα του γίνεται χάδι. Το κορμί της τεντωμένο, διευθύνεται σαν μαριονέτα πιασμένη από τα μαλλιά και ακολουθεί το λίκνισμα που της επιβάλει Εκείνος. Τα δάχτυλα του αναζητούν το σκληρό ανασήκωμα των θηλών της. Τις πιάνει εναλλάξ και τις σφίγγει με δύναμη. Ένας στεναγμός ξεφεύγει από τα μισάνοιχτα αισθησιακά χείλη της...... Καθώς την κρατά από τα μαλλιά την εξαναγκάζει να γονατίσει. Έτσι όπως είναι στα τέσσερα την τραβά να τον ακολουθήσει μπουσουλώντας. Νιώθει στα γόνατα και στις παλάμες της να εναλλάσσονται οι υφές του δρύινου πατώματος με αυτές του πέλους των χαλιών, προσπαθεί να προσανατολιστεί, να καταλάβει που βρίσκεται μέσα στον χώρο. Είναι πάνω σε χαλί, το απαλό πέλος της παρέχει μια αίσθηση ηρεμίας. Της πιέζει το κεφάλι στο πάτωμα το μέτωπο της αρχικά και στη συνέχεια το μάγουλο της τρίβονται στην μάλλινη υφαντή επιφάνεια. Της πιέζει την πλάτη και την ξαπλώνει μπρούμυτα. Την καβαλάει τοποθετώντας τα σκέλη και τα γόνατα του δεξιά κι αριστερά στην μέση της. Της τραβά τα μαλλιά με το αριστερό του χέρι, το κορμί της ανασηκώνεται και τα πληθωρικά στήθη της παύουν να ακουμπούν στο χαλί, η πλάτη καμπυλώνει προς τα πίσω. Το δεξί του χέρι κατεβαίνει και καταλήγει σε ένα μέτριας έντασης χαστούκι στο μάγουλο της. Τα χέρια στα μαλλιά εναλλάσσονται και η διαδικασία επαναλαμβάνεται στο άλλο μάγουλο........ Ενώ δέχεται τα χαστούκια στα μάγουλα και το τράβηγμα των μαλλιών της συνεχίζεται σταθερό, η ταυτόχρονη επαφή του ανδρικού καβάλου στην μέση της την ξεσηκώνει, απολαμβάνει το άγγιγμα των μηρών του στους γοφούς και το βάρος από το όσχεό του στη μέση της, μα περισσότερο την ταράζει η πίεση από το ορθωμένο σκληρό μόριο του, που την αγγίζει στη βάση της πλάτης της, σε κάθε τράβηγμα των μαλλιών της και σε κάθε χαστούκι. Ανασηκώνεται, αλλά συνεχίζει να την κρατά από τα μαλλιά. Την τραβά περισσότερο και την αναγκάζει να σταθεί στα πόδια της. Η αγωνία για το τι πρόκειται ν' ακολουθήσει την κατατρώει και την ηδονίζει ταυτόχρονα. Με το που ορθώνει τι κορμί της, αισθάνεται στους ώμους της την ψυχρή επαφή των αλυσίδων. Δεν τις ξέρει, είναι κάτι πρωτόγνωρο γι' αυτήν. Αντιλαμβάνεται ότι κρέμονται από την οροφή, αλλά έχει χάσει την αίσθηση του χώρου. Δεν ξέρει σε ποιο μέρος του σπιτιού βρίσκεται. Δεν την απασχολεί. Της αρκεί που είναι στα χέρια και στην διάθεση του Κυρίου της. Της πιάνει τα χέρια και στερεώνει τους κρίκους από τις δερμάτινες δέστρες της, ψηλά στις αλυσίδες, τόσο ψηλά που για να μην αιωρείται πρέπει να έχει τα πόδια κλειστά ή να ανασηκώνεται στις μύτες των ποδιών της. Είναι δεμένη στις αλυσίδες, δεν βλέπει τίποτε, τον νοιώθει ν' απομακρύνεται, ακούει κάποιο μεταλλικό ήχο, ένα σύρσιμο...... Ένας ήχος γνωστός, οικείος, αλλά και απροσδιόριστος. Η αγωνία μεγαλώνει. Μια μυρωδιά γνωστή, αυτή που αναδύει το προσάναμμα από πεύκο. Κατάλαβε, κάτι γίνεται στο τζάκι. Ξαφνικά ο χώρος κατακλύζεται από μια έντονη ζεστασιά. Τώρα ξέρει που κρέμονται οι αλυσίδες, κι αυτή μαζί τους. Είναι απέναντι από το αναμμένο, πλέον τζάκι σε μια απόσταση που να δέχεται την ζεστασιά της φλόγας χωρίς να καίγεται. Της λύνει τα μάτια. Ο χώρος φωτίζεται μόνο από τις φλόγες και παντού κυριαρχεί μια έντονη φωτοσκίαση που δημιουργεί μια αίσθηση "υπερβατικού". Νιώθει το άγγιγμα της βέργας στους γλουτούς της. Το κορμί της κυρτώνει καθώς στηρίζεται στις μύτες των ποδιών και στις αλυσίδες, κυρτώνει, και παίρνει εκείνο το υπέροχο σχήμα, που μόνο το γυναικείο κορμί το μπορεί. Το στήθος προτεταμένο κι ο πισινός να εξέχει. Η βέργα σχίζει τον αέρα και καταλήγει στο τροφαντό κωλαράκι. Μετρά τα χτυπήματα, χαμηλώνει το κεφάλι και αφήνεται στην αίσθηση της στιγμής. Ο άνδρας που αγαπά, όσο τίποτε άλλο στον κόσμο, ασχολείται με το κορμί της και αποκομίζει ευχάριστη από αυτό, βρισκεται μαζί του μέσα σε ένα κέλυφος φλόγινης θαλπωρής παραδομένη στις επιθυμίες του.... Ξεκρεμάει τις δέστρες και τις στερεώνει χαμηλότερα. Έρχεται μπροστά της και την κοιτάζει βαθιά στα μάτια. Το φλόγινο φως του τζακιού σχηματίζει ένα φωτεινό περίγραμμα γύρω του και έντονες σκιές στο πρόσωπο του. Τα μάτια του λαμπυρίζουν από επιθυμία. Την πιάνει δυνατά από τα μαλλιά την φιλάει στα χείλη. Είναι ένα φιλί έντονο, παρατεταμένο, κατακτητικό. Ένα φιλί που σημαίνει για εκείνη σ' αγαπώ και μου ανήκεις, ταυτόχρονα. Την τραβά προς τα κάτω. Γονατίζει μπροστά του με τα χέρια να τεντώνονται προς τα πάνω δεμένα στις αλυσίδες. Της κατευθύνει το πρόσωπο μπροστά του χαμηλά. Ανοίγει το στόμα με λαχτάρα να τον δεχθεί. Μεθά με την παθητική διείσδυση που της επιβάλει. Της κατευθύνει το στόμα, τον λαιμό, και βυθίζει σταθερά τον ανδρισμό του στο λαρύγγι της. Η κίνηση του γίνεται έντονη. Την κρατά σταθερά από τα μαλλιά την τραβάει επάνω του, το έντονα φουσκωμένο όργανο του καρφώνεται κατ' επανάληψη μέσα της και την πνίγει. Δάκρυα ανεβαίνουν στα μάτια της, κόβεται η ανάσα της. συντονίζεται στο ρυθμό του Κυρίου της, παίρνει μικρές ανάσες καθώς εκείνος τραβιέται και τις κρατά για να εκπνεύσει στο επόμενο τράβηγμα του. Είναι ένα ερωτικό αντικείμενο, κρεμασμένη από τις αλυσίδες, γονατισμένη μπροστά του, να δέχεται την ορμή του στο στόμα της και τον λαιμό της. Δεν σκέφτεται τίποτε άλλο, παραδίδεται στην αίσθηση της απόλυτης υποταγής και της πλήρους παραχώρησης του κορμιού και της ψυχής σ' αυτόν τον άνδρα, τον έναν...... Προσμένει το ξέσπασμα του στο στόμα της. Η προσδοκία της να δεχθεί, πάνω στην γλώσσα της ή βαθιά στον λαιμό της το σπέρμα του, η επιθυμία της να γευτεί την ανδρική του γεύση, την ξεσηκώνει, την μεθά, την ταξιδεύει. Οι αλυσίδες της δεν την δεσμεύουν, την στηρίζουν, τα χέρια του, που πιάνουν γερά τα μαλλιά της, την κατευθύνουν στην ηδονή και στην απόλαυση της παράδοσης. Σταματά να κινείται και να καρφώνεται στο στόμα της με ταχύτητα. Την κρατά γερά από τα μαλλιά και βυθίζεται σταθερά, αργά στο λαιμό της. Το επαναλαμβάνει τρεις φορές και κάθε φορά μένει καρφωμένος μέσα της και περισσότερο χρόνο. Δεν πνίγεται πλέον, ελέγχει την αναπνοή της, δεν είναι τίποτε πλέον, τίποτε εκτός από ένα στόμα, ένας λαιμός, ένα σκεύος ταγμένο στην ικανοποίηση του. Αποτραβιέται από το στόμα της, γονατίζει μπροστά της, την πιάνει και πάλι από τα μαλλιά και την κοιτάζει βαθιά στα μάτια. Οι φλόγες που καίνε στο τζάκι, πίσω του, σχηματίζουν ένα φωτεινό στεφάνι γύρω από το πρόσωπο του. Αυτόν τον Άνδρα τον λατρεύει. Σηκώνεται, προχωρεί και στέκεται πίσω της. Της σπρώχνει απαλά το κεφάλι. Είναι γονατισμένη, με τα χέρια σηκωμένα, να κρέμονται από τις αλυσίδες, το κεφάλι της σκυμμένο, με τα μαλλιά της να πέφτουν στο πρόσωπο της. Δεχεται το ευεργετικό χάδι της ζέστης από το τζάκι και περιμένει με λαχτάρα την επιθυμία του Κυρίου της. Την πλησιάζει...... Γονατίζει πίσω της. Την αρπάζει δυνατά με τα δύο χέρια από τους γοφούς. Το πιάσιμο του είναι επώδυνο καθώς τα δάχτυλα του βυθίζονται στην απαλή σάρκα. Την τραβά επάνω του. Σέρνεται κυριολεκτικά στο χαλί και τα χέρια της τεντώνονται στις αλυσίδες. Νιώθει τον εξεγερμένο ανδρισμό να αγγίζει την μουσκεμένη πηγή της. Λαχταρά την διείσδυση του. Το σκληρό όργανο του τρίβεται στην κλειτορίδα της. Εκείνος δείχνει ν' αδιαφορεί για την ορθάνοιχτη προσμονή της και να απολαμβάνει το επώδυνο σφίξιμο της σάρκας. Λικνίζει ενστικτωδώς την λεκάνη της. Την πιάνει πιο δυνατά, την ακινητοποιεί. Με μια απότομη κίνηση της μέσης του, βυθίζεται μέσα της. Ένα αναφιλητό ξεφεύγει από τα χείλη της, ένα αναφιλητό χαράς, ξεσπάσματος, λαχτάρας. Συνεχίζει να την κατακτά δυνατά, αδιαφορώντας για τις φωνές και τους σπασμούς της ηδονής της. Νιώθει ένα θερμό κύμα να την κατακλύζει και ξεσπά σε εκρηκτικό οργασμό. Συνεχίζει να παλινδρομεί στον υγρό κόλπο της απολαμβάνοντας τους οργασμικούς σπασμούς της. Έχει χάσει την ανάσα της, ανεξέλεγκτοι ήχοι και ακατάληπτες λέξεις προφέρονται από τα χείλη της, καθώς παρασύρεται στην παλίρροια των συνεχόμενων οργασμών. Αποτραβιέται. Συνεχίζει να την κρατά δυνατά. Το σκληρό του όργανο πιέζει τον ροδαλό πρωκτό της. Βυθίζεται μέσα της αργά. Τον νοιώθει στα έγκατα της ύπαρξής της. Οι κινήσεις επιταχύνονται. Κυριολεκτικά το κορμί του χτυπά το δικό της. Με μία δυνατή διείσδυση καρφώνεται πολύ βαθιά της. Την κρατά δυνατά πάνω του παραμένοντας μέσα της. Νιώθει τους ανδρικούς σπασμούς στα σωθικά της, αντιλαμβάνεται το σπέρμα του να την κατακλύζει. Οι ανάσες του και τα βογκητά του οργασμού του αποτελούν το μικροπεριβάλλον της ύπαρξης της.... Αποτραβιέται αργά από μέσα της. Σηκώνεται. Η δεξιά του παλάμη διατρέχει με ένα χάδι τις καμπύλες των αγαπημένων γλουτών. Προχωρά, στέκεται μπροστά της και καταπιάνεται να αποδεσμεύσει τις δέστρες των χεριών της, από τις αλυσίδες. Ο ακόμη ορθωμένος ανδρισμός του πάλλεται μπροστά στο πρόσωπο της. Τεντώνει τον λαιμό της και με την γλώσσα της αγγίζει την υγρή κορφή του. Τα χέρια της λύνονται. Αγκαλιάζει τους λατρεμένους γοφούς του, τον πλησιάζει και τον δέχεται στο στόμα της. Τον ρουφά, θηλάζει κυριολεκτικά τις σταγόνες σπέρματος που τον στολίζουν. Η όλη αίσθηση την μεθά, δεν θέλει να σταματήσει. Την απομακρύνει απαλά. Κάθεται δίπλα της στο χαλί και την παίρνει αγκαλιά. Γέρνει το κεφάλι της στον ώμο του, κλείνει τα μάτια και χάνεται μέσα στην ζέστη, που ακτινοβολεί το τζάκι και στην θαλπωρή των μπράτσων που την περιβάλλουν.....

 

ωραια περιγραφη, ομορφα δοσμενες οι εικονες.