Μπορεί η Κυριαρχία και η υποταγή να είναι φετίχ;

Μετά από σκέψεις που μου αναδύθηκαν εκ νέου από το νήμα του @Tenebra_Silente είπα να ανοίξω αυτό το θέμα.

Η @Madeleine Rk έχει ανοίξει ένα πληρέστατο νήμα για τα διάφορα φετίχ. Όμως είδα ότι σε αυτά δεν περιλαμβάνεται το Dominationή το submission.

Αναρωτιέμαι όμως αν υπάρχουν άνθρωποι για τους οποίους το να κυριαρχήσουν ή το να υποταχθούν είναι φετίχ. Και πώς συμπεριφέρονται αυτοί. Και οι διαφορές που έχουν από Κυριάρχους και υποτακτικούς που δεν τους είναι φετίχ.

Θα με ενδιέφεραν οι γνώμες σας  

Ευχαριστώ εκ των προτέρων  

 

Ενδιαφέρον, @margarita_nikolayevna,

θα ήθελες να εξηγήσεις τι εννοείς όταν λες "φετίχ η Κυριαρχία και η υποταγή";

 

Ευχαριστώ για την ανταπόκριση  
Θα το περιγράψω όπως το έχω κατά νου και φυσικά μπορούμε να κάνουμε συζήτηση πάνω στο αν ισχύει αυτό που έχω στο μυαλό μου.

Πρώτα από την Κ πλευρά:
Υπάρχουν κάποιοι Κυρίαρχοι που έχουν το σύνδρομο του σωτήρα, το σύνδρομο του μικρού θεού. Θεωρούν (εξ όσων έχω αντιληφθεί) εαυτούς κάτι σαν μεσσίες που αν μπουν στη ζωή του υποτακτικού θα την αλλάξουν, θα τον κάνουν έτσι ή αλλιώς, πάντα "καλύτερο" κατά τη γνώμη τους. Θεωρούν ότι μπορούν να "επέμβουν" και να αλλάξουν τη ζωή κάθε ατόμου, θεωρούν ότι σε κάθε περίπτωση μπορούν να κάνουν κάτι, να διορθώσουν, να... να... Άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι αποσιωπούν παντελώς το τι απόλαυση λαμβάνουν αυτοί από όλο αυτό.

Από την υ πλευρά:
Υπάρχουν κάποιοι υποτακτικοί που στόχος τους είναι να υποταχθούν πάση θυσία, σχεδόν στον οποιονδήποτε. Η υποταγή τους φαίνεται να μη γεννάται από το πρόσωπο ενός Κυριάρχου που τους εμπνέει να υποταχθούν. Ακολουθούν συνήθως την επιλογή της μαϊμούς (δεν αφήνω το ένα κλαρί αν δεν πιάσω το επόμενο). Κάθε τι που λέει ο εκάστοτε κυρίαρχος τους το κάνουν σημαία, ακόμη και αν είναι εντελώς αντίθετο με τις δικές τους αρχές, ακόμη και αν είναι εντελώς αντίθετο με τα "διδάγματα" του προηγούμενου. Υποτάσσονται ακόμη και σε 2 ή και παραπάνω Κυριάρχους παράλληλα κάποιες φορές.

Και αναρωτιέμαι τι είναι αυτές οι επιλογές/συμπεριφορές. Μπορεί να κάνω και λάθος αλλά θα με ενδιέφερε να το συζητήσουμε  

 

Από Κυριαρχικής μεριάς...
Το σύνδρομο του σωτήρα που λες είναι χαρακτηριστικό ατόμου...
Τ' ότι είναι Κυριαρχικό απλά έτυχε...
Όμως η "εξουσία" που του/της προσφέρθηκε, του/της δίνει έδαφος...
Για να ικανοποιήσει αυτή την ροπή...
Σε αυτή την περίπτωση θα μίλαγα για "λοξοδρόμηση της εξουσίας"...
Το ένα υ ισοδυναμεί μ' ένα οποιοδήποτε άλλο...
Και το μόνο ενδιαφέρον του/της Κ. θα ήταν ο κορεσμός της δίψας για Κυριαρχία...

Στην περίπτωση που ανέφερες του υ...
Το σύνδρομο της μαϊμούς συναντάται σε μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού ανεξαρτήτως bdsm...
Απλά στον χώρο αντί γι' άντρα η γυναίκα, κάποιοι/ες αναζητούν το κλαρί Κ.
Εδώ έχουμε αντικειμενοποίηση του Κ.
Αφού ο ένας/μια θα είχε την ίδια αξία/βάρος με οποιονδήποτε άλλο/η...
Μοναδικός σκοπός θα ήταν ο κορεσμός της ανάγκης για υποταγή...

Προσωπική γνώμη και εύχομαι να μην θιγεί κανείς...
Και στις δύο περιπτώσεις θα είχαμε άτομα επιφανειακά, ανασφαλή και άπλυστα...
Σίγουρα δεν θα ήταν "φετιχιστές/ριες"...

Τώρα αν αυτές τους οι επιλογές θα ήταν σωστές...
Ακριβώς, δικές τους θα ήταν κι εγώ δεν τους/τις κρίνω...
Δεν μ' ενδιαφέρει καν να το κάνω...

Ένα μόνο παρατηρώ συχνά και ίσως και να κάνω λάθος...
Προσπαθούμε να δώσουμε στο BDSM μια αύρα και ένα ευγενή "μανδύα"...
Ακόμη κι εκεί που δεν υπάρχουν...
Και κατ' εμέ δεν χρειάζεται καν να υπάρχουν...
Το BDSM το βιώνουν άνθρωποι και κάποια χαρακτηριστικά τα "κουβαλούν" μαζί τους... 

 

Ευχαριστώ @margarita_nikolayevna  

Θα έλεγα ότι φετίχ είναι η προσήλωση σε μια συγκεκριμένη επιθυμία ή πρακτική, χωρίς την οποία δεν υπάρχει ηδονή.

Από την άλλη πλευρά, η Κυριαρχία, ακόμα και η "συνδρομική", ας την αποκαλέσω έτσι, Κυριαρχία που μας περιγράφεις είναι μια πολύ ευρύτερη ροπή από μια συγκεκριμένη επιθυμία ή πρακτική. Η Κυριαρχία πραγματώνεται συνήθως μέσω συμβολισμών, λίγο πολύ γνωστών ή τουλάχιστον όχι ανήκουστων στο χώρο. Ο ελευθέριος σαδιστής Κυρίαρχος ενεργεί πάνω στο αντικείμενό του επιδιώκοντας την ηδονή του, την βεβήλωση, την ισοπέδωση των ηθικών αξιών και πάνω απ όλα την κατίσχυση επί του αντικειμένου. Αντλεί την απόλαυσή του από ένα ευρύ φάσμα πρακτικών αλλά κυρίως από τα αποτελέσματα που βλέπει πάνω στο υποτακτικό πρόσωπο. Για τον λόγο αυτό, δεν μπορώ να δω έναν Κυρίαρχο ως φετιχιστή, ακόμα και αν αποσιωπά την απόλαυση που αντλεί ο ίδιος από "όλα αυτά" ή δεν την επικοινωνεί - κάτι που πάντα ήταν πάρα πολύ δύσκολο για μένα να αντέξω και που σήμερα πιστεύω ότι κρύβει ένα κουβάρι φόβων και κρυφών θυμών που όσο πάει η σχέση όλο και μπερδεύεται…

Τώρα, για το είδος της υποταγής που περιγράφεις, θα έλεγα ότι μοιάζει να λέει "έχω μια απάντηση, μου βρίσκετε το πρόβλημα;"
Αστειεύομαι, βέβαια   Είμαι κι εγώ κάπως έτσι, μέχρι την πρώτη και την δεύτερή σου πρόταση και είμαι βέβαιη ότι θα ήμουν μαϊμού κανονικότατη αν δεν με εμπόδιζαν οι καταραμένες αστικές ενοχές μου και αν υπήρχαν αρκετά κλαδιά που να αντέχουν το βάρος μου, βέβαια   Χώρια που μια φορά το έχω κάνει και αυτό. Εννέα μέρες, μόλις, άφησα να περάσουν, η κρυπτοκαρατσουλάρα, χα! Καλά, το σώζουν διάφορες λεπτομέρειες, αλλά η ουσία είναι αυτή  

Για μένα η υποταγή (που δεν είναι φετίχ) είναι κάτι παραπάνω από τρόπος έκφρασης, είναι γλώσσα επικοινωνίας και πηγή βαθιάς ικανοποίησης και ηδονής - και πότε πότε άγχους, βέβαια   Έχει ανάγκη από τον Άλλο, για να εκφραστεί. Κάνει σημαντική διαφορά ποιος είναι ο Άλλος και πώς οδηγεί την υποταγή στην πλήρη έκφρασή της, πώς επικοινωνεί και αυτός, όμως, κακά τα ψέματα, η υποταγή δεν γεννάται από το πρόσωπο του Κυρίαρχου, η υποταγή υπάρχει και αναζητά την διέξοδό της και τον χώρο - χρόνο να εκφραστεί. Αν το πώς θα εκφραστεί εξαρτάται από τον Κυρίαρχο είναι μια άλλη ιστορία, θα μπορούσε όμως Κυρίαρχος να δημιουργήσει υποταγή εκ του μηδενός; Πολύ αμφιβάλλω.

 

Όχι. Πιστεύω ότι τίποτε δεν γεννιέται εκ του μηδενός  
Βεβαίως μια τάση προϋπάρχει. Αλλά πιστεύω ότι σχετικά λίγοι σε κάνουν να θέλεις να την εκφράσεις, να τη βγάλεις "πάνω τους".

Η απορία μου είναι κυρίως στο "κυρίαρχο θέλω τώρα τονε θέλω"...
Ή και αντίστροφα "υποτακτικό θέλω..."  

 

Μέσα στο παιχνίδι της "αποπλάνησης" υιοθετούν επιπλέον το ρόλο του Σωτήρα,Θεού,Πατέρα,Δασκάλου,Γιατρού,Στρατηγού,Αγγέλου,Περσοναλ τρέινερ,Θείου,Νονού,Μεσσία και λοιπές εμβληματικές φιγούρες εξουσίας και καθοδήγησης.Είναι μια ψυχοσωματική ανάγκη που εξυπηρετεί τους ίδιους (πάνω απ όλα),αλλα και το/τα άτομα οπου στοχεύουν να κατακτήσουν.Αναλόγως την επιτυχία σ αυτό το ταίριασμα,το συμπέρασμα είναι:ζήσαν αυτοί κα(υ)λά κι εμείς κα(υ)λύτερα.

Eίναι το φαινόμενο της υπερυποτακτικότητας.Συναντάται σε άτομα σε κατάσταση κατεπείγουσας υποτακτικοποίησης,συνήθως άτομα με πληγωμένα φιλινγκς(είτε με απόλυτη απουσία τους) και με ανοιχτή τη κερκόπορτα,τα χέρια,τα πόδια,τη ψυχή.. προς τον εύκαιρο εκείνη τη χρονική περίοδο,"Σωτήρα".
[/QUOTE]

Επιθυμίες

 

Δεν καταλαβαίνω, τι εννοούμε όταν λέμε ''υποταγή εκ του μηδενός'' ;

 

Να μην έχεις την τάση και ξαφνικά μπααααμ γνωρίζεις κάποιον και επιφοίτηση!!!

 

Eξαρτάται από τον Κ, έτσι νομίζω και πάλι αν δεν την είχε ''έμφυτη'' την υποταγή, την ''είδε'' διαφορετικά στην πορεία.

 

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση  
Ευθύτατη και συγκεκριμένη  

Αντιλαμβάνομαι σωστά ότι τα θεωρείτε αυτά πιο πολύ "παιχνίδι" λοιπόν; Ίσως και φετίχ;

 

Μπααααααα(μ)!