Μπορεί κάποιος/α να "φύγει" από το bdsm ; Αν ναι πως;

Απάντηση: Μπορεί κάποιος/α να "φύγει" από το bdsm ; Αν ναι πως;

Μπορεί κανείς να φύγει απ το BDSM. Απλά η ερώτηση τίθεται σ ένα υποσύνολο συζητητών που εξ ορισμού θέλουν τουλάχιστον να διατηρούν μια έστω και πολύ χαλαρή σχέση με το BDSM.

Αν και ο νηματοθέτης δεν ρωτάει γιατί να φύγει κάποιος από το BDSM, θα επεκταθώ σ αυτό το κομμάτι, με λίγες λέξεις.

Έστω ότι κάποιος ήρθε στο BDSM για να καλύψει πραγματικές ανάγκες, συνειδητά ή ασυναίσθητα. Έστω ότι αυτές οι ανάγκες του καλύφθηκαν και γνωρίζει πια καλά περί τίνος πρόκειται αλλά και περί της δικής του γνησιότητας και του βάσιμου της παρουσίας του στο χώρο.

Είναι ένα θέμα για τον ίδιο αν θα πρέπει να ενδώσει στην πιθανότητα της διαρκούς κάλυψης των αναγκών του αυτών, που δεν είναι οι μόνες που έχει στη ζωή ή αν θα θελήσει να δοκιμάσει να επιστρέψει στη vanilla σχεσιολογία τώρα που, αν μη τι άλλο, είναι πολύ πιο συνειδητός σε ό,τι κάνει και γνωρίζει τι του έφταιγε παλιά σε αυτό που επιστρέφει, άρα μπορεί να το αποφύγει.

Αυτός που δεν έχει απωθημένα και δεν προσδοκά να ευοδώσουν μισο-καλυμμένες υποσχέσεις από τον χώρο, μπορεί να φύγει, ακόμα και επιθυμίες να έχει.

Απλούστατα, άλλαξαν οι προτεραιότητές του. Ιδίως ως προς το ποιες ανάγκες του θα καλύπτει και ποιες όχι.

Πώς αποχωρεί, ρωτάει ο νηματοθέτης.

Αδιαφορεί φυσικά, απαντώ εγώ, δεν αναζητά πια, δεν αναπολεί, δεν συγκινείται όταν μαθαίνει κάτι καινούργιο σχετικά με BDSM. Αποχωρεί σταδιακά, λίγο λίγο παρατηρεί το ενδιαφέρον του να χάνεται, και όλα να του φαίνονται τόσο μακρινά, μέχρι κάποια στιγμή να πει ήσυχα και ωραία "αντίο και ευχαριστώ, ήταν πολύ καλό όσο κράτησε".

Τίποτα με πίεση. Με τον ίδιο τρόπο που μια πανέμορφη στιγμή ένιωσε ότι είναι εδώ και έγινε ευτυχισμένος, απλά και φυσικά, με τον ίδιο τρόπο κάποτε διαπιστώνει ότι δεν είναι πια εδώ.

Και να μην τον νοιάζει διόλου αν του λένε πως "αφού έφυγε, ποτέ δεν ήταν εδώ." Αυτό μόνον ο ίδιος το ξέρει και μόνον τον ίδιο αφορά.

 

Απάντηση: Μπορεί κάποιος/α να "φύγει" από το bdsm ; Αν ναι πως;

Για εμένα πάντως είναι αρκετά δύσκολο να φύγω θα έλεγα ασχολούμαι από 16 διαβάζω για τον χώρο κτλ. και μετά είναι και τα ακούσματα  

 

Απάντηση: Μπορεί κάποιος/α να "φύγει" από το bdsm ; Αν ναι πως;

Έστω λοιπόν ότι "κάποιος" ήρθε στο BDSM για να καλύψει πραγματικές ανάγκες, συνειδητά ή ασυναίσθητα.

Τί είναι λοιπόν η ανάγκη;

Τι λένε για την ανάγκη;
Η ανάγκη επικρατεί όλων. - Θαλής
Να μην αντιτιθέμεθα στην ανάγκη. - Σοφοκλής
Η δύναμη της ανάγκης είναι ακατανίκητη. - Αισχύλος
Κρείσσον ουδέν ανάγκας. Ευριπίδης.

Όντως ο "κάποιος" γνωρίζει πια καλά περί τίνος πρόκειται αλλά και περί της δικής του γνησιότητας και του βάσιμου της παρουσίας του στο χώρο (του bdsm).

Έχω την αίσθηση ότι μία σχέση D/s ή M/s και μέσω του BDSM υπάρχει η δυνατότητα να επιτευχθεί η πλήρης κάλυψη του συνόλου των αναγκών, επιθυμιών, θέλω ενός ανθρώπου.
Ποίες ανάγκες πιστεύεται ότι δεν μπορεί να καλύψει το BDSM;
Έστω ας υποθέσουμε για κάποιον λόγο, ίσως, πιθανώς ακόμα και ανεξήγητο, να επιθυμήσει να επιστρέψει στην vanilla σχεσιολογία, θα έχει σαφώς αποκομίσει περισσότερες γνώσεις και εμπειρίες στο αντικείμενο. Αυτό θα τον φέρει αντιμέτωπο με τις ανάγκες που κάλυπτε σε μια D/s ή M/s σχέση, πέραν του ακραίου μαζοχισμού για ποιον λόγο να επιλέξει να είναι δυσλειτουργικός (λόγω της μη κάλυψης τον αναγκών του);

Ξέροντας πλέον τι του έφταιγε παλιά σε αυτό που επιστρέφει , άρα μπορεί να το αποφύγει. Με τι τρόπο μπορεί να επιτευχθεί αυτό; Με το να μετατρέψει την vanilla σχέση σε D/s ή M/s;  

Ας υποθέσουμε ότι "κάποιος" δεν έχει απωθημένα και δεν προσδωκεί να καλυφθούν κατα το ίμιση οι υποσχέσεις, προφανώς και οι ανάγκες του, από τον χώρο και έστω ότι έχει ακόμη επιθυμίες από τον χώρο.

Υποθέτω ότι μπορούν να λαμβάνουν χώρα δύο τινά:

α) Να μην ήταν ποτέ μέλος μιας πραγματικής, ουσιαστικής , απτής D/s ή M/s σχέσης, και ως συνέπειας αυτού, να μην καλύφθηκαν ποτέ οι ανάγκες, θέλω, και επιθυμίες του.
β) Πιθανώς να ήλθε εδώ για κάποιους άλλους λόγους πέραν των D/s ή M/s σχέσεων και ήταν γι' αυτόν μια πρόσθετη απόλαυση που ναι μεν θα του λείψει, αλλά δεν την έχει ανάγκη.

Πιστεύεται ότι με την αδιαφορία μπορούν να "καταπολεμηθούν" οι ανάγκες του μια για πάντα χωρίς υποτροπές;

Ο λόγος που βρισκόμαστε εδώ πραγματικά, πιστεύω πως δεν είναι για να μας αναγνωρίζεται από τους υπόλοιπος ότι είμαστε πραγματικά παρόντες εδώ.
Δεν νομίζω πως έχουμε να αποδείξουμε ή να μην αποδείξουμε κάτι, το κάνουμε θέλω να πιστεύω, διότι αυτό μας εκφράζει, αυτό είμαστε, αυτό μας αρέσει, αυτό μας ικανοποιεί και στο κάτω κάτω, αυτό έχουμε ανάγκη. Τι λένε τι δεν λένε για μας, από την στιγμή που εμείς είμαστε καλά με αυτό, το απολαμβάνουμε και μας ευχαριστεί, τι αλλάζει; Ποιος ο λόγος να τον νοιάζει το τι λένε οι άλλοι ;
Μήπως ήλθε εδώ για διαφορετικούς λόγους απ' ότι εμείς;

Ομιλείτε για πρώην μέλη D/s ή M/s σχέσεων;
Τι εννοείτε, με το άτομα υποτακτικής αλλά και κυριαρχικής ψυχολογίας; Έχουν την ανάγκη να κυριαρχούν ή να κυριαρχούνται ή το πράττουν απλώς επειδή το επιθυμούν ως τρόπον τινά γούστο;

Το "yes Sir" κάνει μια σχέση vanilla cinnamon ή D/s M/s ;  



Θεωρώ ότι υπάρχουν άτομα υποτακτικής αλλά και κυριαρχικής ψυχολογίας,
που έχουν την ικανότητα να ισορροπήσουν μέσα σε μια vanilla σχέση χωρίς να αλλοιωθεί η προσωπικότητα τους.
Ο μεν κυριαρχικός τύπος θα έχει τον έλεγχο της σχέσης, η δε υποτακτικής ψυχολογίας κορασίδα θα αντικαταστήσει το "Μάλιστα Κύριε" με το "Ο,τι θέλεις εσύ αγάπη μου".
Το πλαίσιο μπορεί να αλλάξει, η προσωπικότητα μας όχι.

  Διχάζομαι... με αυτόν τον τρόπο φεύγεις, δεν φεύγεις, κάνεις τον "Γιάννη, Γιαννάκη"; 

Προσωπικά, μέχρι στιγμής το συζητώ αυτό.

Έστω ότι το θέλεις πραγματικά, πως θα φύγεις, ίσως και γιατί να φύγεις;

Λόγου χάρη,
για το τσιγάρο υπάρχουν τσιχλίτσες με νικοτίνη,τσιρότα, ηλεκτρονικό τσιγάρο, και ο βελονισμός έχει πολύ καλά αποτελέσματα, για το D/s ή M/s τι υπάρχει;  

Θα συμφωνήσω, κάποιοι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι ο άνθρωπος στην καλύτερη των περιπτώσεων χρησιμοποιεί το 14% των δυνατοτήτων του εγκεφάλου του.
Κάποιοι καταπίνουν σπαθιά, κάποιες κρεμάζονται με τσιγκέλια απ' το στήθος, άλλοι πάλι απέχουν από το σεξ ή έχουν μη ικανοποιητική συνουσία επί μακρόν, άλλοι τρώνε σκουλήκια, είναι να απορείς με αυτού του είδους τα όντα.  

 

Απάντηση: Μπορεί κάποιος/α να "φύγει" από το bdsm ; Αν ναι πως;

Αυτό που θέλω να πω είναι πως ένα άτομο που έχει τις χ ανάγκες
(υποταγής ή κυριαρχίας, σαδισμού ή μαζοχισμού) θα τις έχει ακόμα και αν έχει μια vanilla σχέση.
Το αν και πως οι ανάγκες αυτές θα καλυφθούν είναι άλλο θέμα.
Οπότε αν με το να "φύγει" εννοείς να κάνει μια vanilla σχέση,
ναι μπορεί να φύγει.
Αν εννοείς να σταματήσει να έχει τις χ ανάγκες του, το θεωρώ αδύνατο.

Να τονίσω ότι δεν μιλάω για άτομα που αντιμετωπίζουν το bdsm ως kinky σεξουαλικο παιχνίδι.

Οσο αφορά το "Yes sir" ένα υποτακτικό άτομο θα έχει την τάση να υποταχθεί και να υπηρετεί αυτόν που θα επιλέξει ασυνείδητα,
ακόμα και αν δεν έχει ακούσει ποτέ τους όρους αυτούς.

 

Απάντηση: Μπορεί κάποιος/α να "φύγει" από το bdsm ; Αν ναι πως;

Μίλησα για ανάγκες που έχουν ικανοποιηθεί. Οι ανάγκες που έχουν ικανοποιηθεί σβήνουν, οι επιθυμίες που έχουν ικανοποιηθεί, σιγούν. Κατ' επέκταση η προσέγγιση του BDSM είναι μη εμμονική, μη νευρωτική και διόλου βιαστική, σε αυτή τη φάση.

Άλλο πράγμα να αναγνωρίζει και να αποδέχεται το υποτακτικό άτομο τις ανάγκες του, τις οποίες εντός μιας σχέσης Κυριαρχίας - υποταγής διαχειρίζεται ο Κυρίαρχος, τότε πρόκειται για συνθήκη ισορροπίας και άλλο πράγμα να ξεκινάει ν αναζητήσει σχέση φωνάζοντας ότι έχει ανάγκες ακάλυπτες, στη δεύτερη περίπτωση οδηγείται σε καταστάσεις τύπου Dogville με απρόσκοπτη ταχύτητα.

Και δεν έχει λόγο να αποδείξει τίποτα, ιδίως στον εαυτό του  

Όποιος πιστεύει ότι αυτό το θέμα δεν παίζει, ας κλείσει για λίγο το αναγνωστικό του που έτσι και αλλιώς διαβάζει κάπως πρόχειρα, απ ό,τι παρατηρείται, και ας δει μέσα του και γύρω του. Τότε μπορεί να διαπιστώσει ότι οι ειρωνείες ταιριάζουν καλύτερα στον ίδιο παρά στους υπόλοιπους  

Έχω μιλήσει κατά καιρούς με διάφορους του χώρου, ιδίως οι της υποτακτικής πλευράς μερικές φορές συνεισφέρουν τα πιο απίθανα και καλοστημένα άλλοθι για τον λόγο που βρίσκονται στο χώρο και δεν μπορούν να φύγουν. Όταν ξύσει κανείς την επιφάνεια, που καμιά φορά δεν χρειάζεται καν, συχνά ανακαλύπτει τη βασική ερωτική αριθμητική.

Λεφτά, μήπως;  

Πέρα από την πλάκα, ποιος είπε ποτέ ότι το BDSM είναι δια πάσαν νόσον, αρκεί κάποιος να είναι του χώρου;

Ένα από τα πιο ζόρικα πράγματα στο BDSM είναι η εναρμόνισή του ως στάση ζωής και ανάγκης με την υπόλοιπη καθημερινότητα, όπερ έδει δείξαι  

Μια λεπτομέρεια, δεν επιθυμεί τίποτα, απλά she is just letting life happen.

Ακριβώς το αντίθετο, η vanilla ας είναι vanilla και η BDSM όπως είναι, δεν μπλέκουμε μπαχαρικά μεταξύ τους γιατί τότε το γλυκό απλά πικρίζει  

Αναγκαστικά υποθέτεις εντός του δικού σου πεδίου προσλαμβανουσών, το δικό μου ενδεχομένως να διαφέρει.

Στο α) δεν φεύγει με τίποτα, μένει μέχρι να καλυφθούν, σύμφωνα με τη λογική τη δική μου πάντα, στο β) δεν έχει λόγο να φύγει, μένει χαλαρά και κάνει τη ζωή του στο μεταξύ.

Πιο κάτω γράφω "τίποτα με πίεση", αυτό απαντά στο θέμα της καταπολέμησης. Πιστεύω ότι αν αδιαφορήσει φυσιολογικά τότε σημαίνει ότι έχει φύγει. Μακριά από μένα οι τελολογικές προσδοκίες του τύπου "για πάντα χωρίς υποτροπές", δεν υπάρχουν  

Η συνθήκη της αδιαφορίας που έθεσα είναι συγχρόνως και συνθήκη ελέγχου της υπόθεσης ότι έχει φύγει.

 

Απάντηση: Μπορεί κάποιος/α να "φύγει" από το bdsm ; Αν ναι πως;

με ρωτας σοβαρα ή απλα ειναι μια ρητορικη ερωτηση?

τι να σου πω, εγω ενα διαστημα ειχα κοψει το τσιγαρο ετσι απλα -βεβαια μετα το ξαναρχισα αλλα για αλλους λογους... και οσους ξερω ετσι απλα το κοψαν οχι με βοηθεια...

συμφωνω..  

 

Απάντηση: Μπορεί κάποιος/α να "φύγει" από το bdsm ; Αν ναι πως;

Πρακτικά, και εφαρμοσμένα Όχι δεν μπορεί. Μπορεί να κάνει διάλειμμα. Γιατί το bdsm δεν είναι μόνο η κάλυψη των αναγκών και των φαντασιώσεων. Αλλά η σύνδεση του βίου με τη βία.
Αυτή η σύνδεση είναι άρρηκτη. Δεν ειμαστε εδώ γιατί έτυχε να είμαστε διεστραμμένοι αλλά γιατί έτυχε να έχουμε μεγαλύτερη συνείδηση αυτής της σύνδεσης.

Ο έρωτας δεν είναι μία έκφραση της ικανοποίησης που παίρνουμε επειδή τα χρώματα στον τοίχο του σπιτιού μας έκατσαν καλά και τώρα νοιώθουμε πιο άνετα στο χώρο. Είναι ο πόνος της ανάγκης για αναπαραγωγή που έχεις τις ρίζες του στο ένστικτο της επιβίωσης. Η ανάγκη αυτή δεν είναι όπως λέμε το παστίτσιο μου βγήκε με πολύ ή λιγότερο αλάτι. ΑΝ την αντιμετωπίζουμε έτσι σημαίνει ότι μέρος του ενστίκτου έχουμε σιγήσει. Αν σιγήσουμε αυτό το ένστικτο σε ηλικία αναπαραγωγής, (πριν τα 40) δεν αποτελούμε ώριμους ανθρώπους που έχουν άλλες προτεραιότητες. Αλλά καταθλιπτικούς.
Με μία μικρή κατάθλιψη λοιπον, ναι. Γίνεται. Πώς δεν γίνεται...
Όλα γίνονται με μικρές καταθλίψεις. Αλλά η σεξουαλική κατάθλιψη συνήθως οδηγεί και σε ανικανότητα ικανοποίησης και ερεθισμού. Και λέω συνήθως γιατί δεν είμαι η μόνη που το έχει πάθει. Εκτός αν αποφασίσει κανείς να μονάσει που η ανικανότητα η σωματική δεν προσλαμβάνεται ως μειονέκτημα αλλά ως διευκόλυνση.

Ποια άλλη μπορεί να είναι η προτεραιότητα εκτός της επιβίωσης και των λειτουργιών αυτής πριν την κλιμακτήριο;

Θα έπρεπε κάποιες φορές να δίνεται μια μεγαλύτερη έμφαση στη διάκριση της κάθε ηλικίας. Το κάπνισμα μπορείς να το κόψεις ησύχως όταν έχεις έρθει σε συνάφεια με τη ζωή και το σώμα σου. Το σεξ και τη βία οχι. Εκτός αν έπαψες να θες να επιβιώσεις.

 

Απάντηση: Μπορεί κάποιος/α να "φύγει" από το bdsm ; Αν ναι πως;

Εξαιρετική συνεισφορά η σύνδεση του βίου με τη βία.

Όμως,

με τη ζωή δεν είναι συνδεδεμένη μόνον η βία είναι και ο έρωτας. Κάποιοι από εμάς πρέπει να περάσουν μέσα από τη βία για να ερωτευτούν, αλλά και πάλι, γι αυτούς η ζωή είναι ο έρωτας και η βία το μοναδικό γι αυτούς μέσο για να φτάσουν στον έρωτα. Το περιβάλλον καταναγκασμού που διαμορφώνει ο Κυρίαρχος για τη σκλάβα, που είναι τόσο δύσκολο να γίνει αντιληπτό και πολύ περισσότερο αποδεκτό από αρκετούς είναι το σκηνικό του έρωτα, ο οποίος δεν αναιρεί τη βία, καμία στιγμή, η τελευταία είναι η αναγκαία συνθήκη του έρωτα. Αυτά όλα συνδυασμένα κι αν είναι διαστροφή! Τέλος πάντων, το ξεπερνάμε και αυτό.

Πάμε τώρα στο BDSM, υπάρχουν πολλοί τρόποι να κάνει κανείς BDSM, όμως η αποδοχή του συγκεκριμένου μοντέλου "μέσα από τη βία προς τον έρωτα" δεν έχω δει να απαντάται. Η συζήτηση όλη περιστρέφεται, ενίοτε βιαίως, στο αν θα είναι λίγη η βία ή πολλή και με ποιους συμβολικούς τρόπους θα εκφράζεται η βία.

Η επιβίωση είναι ο έρωτας, στην τελική. Εξίσου αφοριστικό με το "η επιβίωση είναι η βία".

Μια από τις προϋποθέσεις της επιτυχούς βίας είναι ένα κάποιο κουτσούρεμα της προσωπικότητας που θα υποστεί τη βία, προς όφελος άλλων πλευρών της. Δηλαδή, στο περιβάλλον που διαμορφώνει ο Κυρίαρχος, ενδέχεται να μην μπορεί να είναι ολόκληρη η σκλάβα, κάποια κομμάτια της, οι ανησυχίες της, η δημιουργικότητά της, τα όνειρά της ατομικής πραγμάτωσης μένουν εκτός. Το ανταποδοτικό κομμάτι είναι στ' αλήθεια συγκλονιστικό, καλύπτει τα πάντα δεν αφήνει κανένα κενό, η πιο απίστευτα δυνατή και πλήρης αναπλήρωση όλων των αναγκών που μπορεί να υπήρξαν και να υπάρξουν στο μέλλον.

Όμως, δυστυχώς, δεν μπορεί αυτό το ανταποδοτικό κομμάτι να μείνει η μόνη αλήθεια της σκλάβας για πάρα πολύ, όχι για πάντα τουλάχιστον. Γιατί κάποια στιγμή, το τμήμα εκείνο της προσωπικότητας της σκλάβας που έχει μείνει απέξω αναζητά το μερδικό του.

Ας ρίξει κανείς μια ματιά στις M/s σχέσεις, πόσες από αυτές μακροημέρευσαν ως M/s σχέσεις και όχι ως κάτι διαφορετικό; Έχω βαθύτατο σεβασμό γι αυτούς που το πέτυχαν αυτό, τους εκτιμώ και τους θαυμάζω. Όμως, δεν είναι για όλους αυτό, εξαιτίας της μη διαχειρίσιμης ροπής που μπορεί κάποιοι να έχουν να περνούν μέσα από τη βία ξανά και ξανά, για να φτάνουν στον έρωτα. Το "αγαπάς και υποτάσσεσαι ή υποτάσσεσαι και αγαπάς" αποδεικνύεται εξαιρετικά λίγο ως πρότυπο διαβίωσης. Δεν λέει απολύτως τίποτα για την ώρα που νομίμως και νομοτύπως εν BDSM αρχίζει κάποιος να αγαπά και για τις ανάγκες που διαμορφώνονται τότε.

Σκλάβα ανήσυχη, που να αναζητά, που να ονειροπολεί μόνη της, που να βλέπει τα σημεία που μπορεί να κάνει καλύτερα να της φωνάζουν να έρθει και να ξενυχτήσει μερόνυχτα για να δημιουργήσει αυτό που η ίδια είδε, δεν υπάρχει. Και αν υπάρχει, το σκλαβιλίκι της γίνεται τροχοπέδη.

Αν θέλει να επιζήσει θα πρέπει να θυσιάσει τη βία στον έρωτα. Είναι πολύ αμφίβολο αν γίνεται αλλιώς. Χρόνος για πειράματα δεν υπάρχει στη ζωή αυτή.

Υποθετικά μιλώντας πάντα και ένεκα της συμπάθειας που έχω στα υπέρ του ήσσονος λόγου επιχειρήματα  

Γιατί δε μπορώ να μην παραδεχτώ ότι είναι πολύ κακό σ ένα BDSM φόρουμ να πει κανείς ότι ενδεχομένως και να μπορεί κανείς εντίμως να φύγει από το BDSM.

 

Απάντηση: Μπορεί κάποιος/α να "φύγει" από το bdsm ; Αν ναι πως;

Ειλικρινά αν γινόταν και είχα βρει τον τρόπο θα τον έγραφα με αριθμητική αξία μπροστά απο τα βήματα. Ο διχασμός στον οποίο αναφέρεσαι πιστεύω ότι αφορά το ζεύγος και όχι το bdsm εν γένη παρ'οτι κι εγώ ξέρω ελάχιστους ανθρώπους που θα το δούλευαν το θέμα προς όφελος και των δύο. Εξακολουθώ να πιστεύω πως με την άρνηση αυτού του εαυτού, αρνείσαι τον έρωτα και την βία, τα οποία είναι δύο ουσιαστικά ένστικτα επιβίωσης για την ακρίβεια το ίδιο θεμελιώδη με την κατανάλωση τροφής. Τα υπόλοιπα είναι συστήματα αξιοποίησης του χρόνου που χρησιμοποιούνται έτσι ώστε να νοιώθει ο άνθρωπος ότι αξιοποίησε την ζωή του και τις δυνατότητές του στο έπακρον. Εξού και η αναφορά μου στο μοναχισμό. Οι επιλογές που αντιτίθενται με τέτοιο τρόπο και καθιστούν αναγκαία την πλήρη εγκατάλειψη των των βασικών αναγκών, που όρισε η φύση, αναρωτιέμαι αν είναι επιλογές ή επιβεβλημένες τακτικές ενός συστήματος της αγοράς.

Μεταξύ άγριας χαράς (allegria) και της χαρμολύπης των μοναχών "επιλέγω" να σφραγίσω τη ζωή μου με την πρώτη. Και η πρώτη προϋποθέτει την πλήρη συμμετοχή του σώματος με όλα όσα αυτό συνεπάγεται. (η λέξη "επιλογή" βέβαια είναι καταχρηστικά ειπωμένη γιατί εμένα η κατάθλιψή μου εκφράστηκε ακραία - με την επιλογή άρνησης της βίας - και όχι σε μικρές διαχειρίσιμες ποσότητες)

 

Απάντηση: Μπορεί κάποιος/α να "φύγει" από το bdsm ; Αν ναι πως;

@ Uther,

μην παραβλέπεις ότι αν οι σαδιστές Κυρίαρχοι μπορούν να επιλέγουν το μείγμα βίας - έρωτα που τους εκφράζει καλύτερα και, με κόπο σκληρό, να το χαίρονται τελικά, οι μαζοχιστές υποτακτικοί δεν μπορούν. Take it or leave it είναι το παιχνίδι γι αυτούς και μάλιστα χωρίς να γνωρίζουν ακριβώς τι είναι αυτό που θα έχουν ή θα αφήσουν. Οπότε;

 

Re: Απάντηση: Μπορεί κάποιος/α να "φύγει" από το bdsm ; Αν ναι πως;

Έχεις δίκιο, αλλά δεν είναι πάντα απόλυτο. Τουλάχιστον όχι στις σχέσεις D/s, ίσως να είναι σε σχέσεις M/s.


Από την μικρή μου εμπειρία, μου έχει τύχει να περιορίσω τις σαδιστικές μου ορέξεις γιατί έβλεπα ότι αυτό το κάτι παραπάνω που ήθελα δεν υπήρχε περίπτωση η υποτακτική κοπέλα να το καταλάβει ή να το καταναλώσει χωρίς να στεναχωρηθεί τέλος πάντων, δε λέω καν να το ευχαριστηθεί.

 

Απάντηση: Μπορεί κάποιος/α να "φύγει" από το bdsm ; Αν ναι πως;

Από την στιγμή που θα έχει αυτές τις ανάγκες, μην καλύπτοντάς τες, θα επιλέξει να είναι δυσλειτουργικός μόνο και μόνο για να φύγει απ το bdsm; Γιατί να μην παραμείνει και να το απολαύσει;

Σε αυτό το σημείο διαφωνώ,οι ζωτικές ανάγκες, από την φύση τους, εξ ορισμού τους δεν μπορούν να πάψουν να υφίστανται, παραμόνο για όσο παραμένουν καλυμμένες. Για πόσο κατά την γνώμη σου μπορεί να σιγήσει κάποια ανάγκη;

Αλλά πιθανώς οι λειτουργικές ανάγκες ίσως και να μπορούν να πάψουν να υφίστανται, αν το άτομο με κάποιο τρόπο αλλάξει τρόπο λειτουργίας, τώρα το κατά πόσον αν είναι εφικτό να αλλάξει κάποιος τρόπο λειτουργίας σε κάτι τόσο βασικό όσο η σεξουαλικότητά του, δεν το γνωρίζω.

Αν τώρα επιτευχθεί αυτό, δηλαδή η αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας που αποτελεί βασικό στοιχείο της προσωπικότητας, χαρακτήρα ενός ανθρώπου, ομιλούμε πλέον για αλλαγή χαρακτήρα προσωπικότητας (ουσιαστικά για την μετάλλαξή του σε έναν άλλο άνθρωπο) και δεν είναι αυτό που εξετάζουμε στο παρόν νήμα.

Δεν αντιλαμβάνομαι τι εννοείς, δεν εξέφρασα κάποια ειρωνεία.

Νομίζω αυτή είναι η διάγνωση για το πότε έχει αποχωρήσει, δηλαδή όταν πλέον αδιαφορεί φυσιολογικά για το bdsm.

Ναι σε ερωτώ ευθέως, μιας και αυτό είναι που πραγματευόμαστε στο παρών νήμα.

Αυτό ακριβώς αναζητούμε το αν και πως μπορεί πιθανώς να φύγει.