Μπορεί να υπάρξει φιλία με "πρώην"? :)

Γελάω..Προφανώς και όχι

 

Εξαρτάται από πως έγινε πρώην.

Δεν συμβαίνει συχνά αλλά μπορεί να συμβεί και έχει κάμποσα benefits, if you get where i' going...

 

Εκεί βρίσκεται όλη η ουσία

 

Φυσικά και γίνεται. Τόσο κολλημένος είσαι που την γουστάρεις ακόμα ; Ή ο εγωισμός σου έπαθε κανένα μεγάλο πλήγμα και έχεις πάθει κοκομπλόκο ;

 

Σαφώς ο λόγος που έγιναν πρώην παίζει καθοριστικό ρόλο.
Το timing, επίσης.
Χανόμαστε με ανθρώπους γιατί μερικές φορές η ζωή μας χωρίζει, ενώ το μέσα μας δεν έχει σβήσει.
Το θέμα δεν είναι μόνο αν ο χωρισμός είχε καυγά ή όχι, αλλά αν υπάρχουν συναισθήματα, αμοιβαία ή όχι, πράγμα που καθορίζει το αν υπάρχει υπόβαθρο για κάτι άλλο.
Εβλεπα σήμερα τον Θεό Lenny Kravitz να μιλάει για την πολύ στενή φιλική σχέση που ανέπτυξε με την πρώην σύντροφο του (εντελώς υπέροχη) Lisa Bonnet, μάνα της πανέμορφης Zoe Kravitz, που είναι κολλητή με τον μπαμπά της και την μαμά της και το νεο σύντροφο της μαμάς της, έναν ωραίο τύπο σαν Βινινγκ που μου διαφεύγει το όνομα του τώρα.
Κι όλοι μαζί νιώθουν οικογένεια.
Κι αυτό θέλει μεγάλη ωριμότητα και πολλή δουλειά με τα συναισθήματα. Από όλες τις πλευρές. Φυσικά και μπορεί να υπάρξει φιλική σχέση και αφοσίωσης και εμπιστοσύνης.
Γιατί τον γνωρίζεις πραγματικά τον άλλον, ξέρεις το μέσα του (σε ένα καλό σενάριο).
Ο έρωτας μπορεί να μετουσιωθεί σε αγάπη, με την προϋπόθεση να μην τρέφει ψευδαισθήσεις καμία μεριά για αναθέρμανση της ερωτικής σχέσης.
Οι friends with benefits δεν αγαπήθηκαν ποτέ νομίζω. Για να καταλήξει μια σχέση εκεί, τόση ήταν η δυναμική της, όχι παραπάνω.

 

η αγάπη ποτέ δεν μετατρέπεται σε μη-αγάπη και οι άνθρωποι
που αγαπιούνται, αποχωρίζονται μόνο ερωτικά


είπα και ελάλησα

 

Το παρελθόν όσο σέρνεται στο παρόν εμποδίζει το μέλλον, βέβαια το κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις πόσο μάλλον ο κάθε άνθρωπος που είναι μοναδικός και πολύπλευρος.

 

μπα μην το λες .... η αγαπη δεν ειανι παντα αμφιδρομη και καποια στιγμη μπορει να το καταλαβεις με πολυ ασχημο τροπο .. εκεινη την στιγμη μπορεις και εσυ να παψεις να αγαπας

 

Νομίζω πως η brenda με κάλυψε πλήρως.
Είναι απίστευτα πολλοί οι παράγοντες που παίζουν ρόλο στο κατά πόσο μπορεί να υπάρξει τελικά φιλική σχέση ανάμεσα σε πρώην. Προσωπικά πιστεύω πως τα δύο κυριώτερα είναι η ωριμότητα και το κατά πόσο είναι ξεκάθαροι τόσο μεταξύ τους όσο και με τις επόμενες σχέσεις τους. Σίγουρα πάντα θα υπάρχουν οι φράσεις-υπονοούμενα που τους συνδέουν και αυτό διότι όπως και να γίνει έχουν συναισθήματα που ένιωσαν, στιγμές που ζήσανε μαζί, κοινές εμπειρίες. Αλλά μετά το τέλος είναι εμπειρίες. Καλές, κακές δεν έχει σημασία. Για μένα αυτό που έχει σημασία είναι ότι κάθε πρώην έχει συμβάλει σε αυτό που είσαι σήμερα, είναι λοιπόν κομμάτι σου, τον έχεις εμπιστευτεί, του έχεις ανοιχτεί, τον έχεις αγαπήσει. Και δεν βρίσκω κανένα λόγο να μην έχεις μια φιλική επαφή (στενή ή όχι δεν παίζει ρόλο) από τη στιγμή που πρακτικά τον κουβαλάς μέσα σου.
Τώρα το κατά πόσο ο επόμενος είναι σε θέση να το δεχτεί ή να μπει στη διαδικασία να συμφιλιωθεί με αυτό είναι τελείως άλλο θέμα που για μένα εξαρτάται από τις ανασφάλειες του καθενός, το κατά πόσο έχει δουλέψει με τον εαυτό του πάνω σε αυτές και σιγουρα με την εμπιστοσύνη που δείχνει στον σύντροφό του.
Προσωπικά έχω φιλικές σχέσεις με πρώην μου και μάλιστα κάποιοι με έχουν στηρίξει σε στιγμές ψυχολογικής κατάρρευση και ήταν δίπλα μου όταν τους είχα ανάγκη ή και το αντίθετο. Και έχουν υπάρξει νυν στη ζωή τους που ξέρουν, έχουμε γνωριστεί και τα πάμε πάρα πολύ καλά.

 

Μα το αμφίδρομο δεν είναι προϋπόθεση της αγάπης. Δεν αγαπάμε επειδή μας αγαπάνε.  
Σταματάμε να αγαπάμε κάποιον επειδή πέθανε οπότε δεν μπορεί να μας αγαπάει πια;
Δεν αγαπάμε ένα πιτσιρικάκι επειδή ακόμα δεν έχει μεγαλώσει αρκετά για να μας αγαπά κι αυτό;
Καταλαβαίνω ότι συχνά μπορεί να μπλέξουμε εντός μας τα πληγωμένα συναισθήματα και δη έρωτα με την αγάπη. Σε όλους μας έχει συμβεί. Να θυμώσουμε και να θέλουμε να απομακρυνθούμε τρέχοντας.
Αλλά άπαξ και υπάρχει αγάπη, δεν παύει  

 

"Το δεν σε εχω πια φιλη/ο" είναι τόσο δημοτικό...

Η ολη "φιλοσοφία" και τα σχετικά ερωτήματα (όπως αυτό του νήματος) για τους/τις πρώην προκύπτουν είτε λογω στερεοτύπων
(π.χ. οι πρωην είναι κακοί και για αυτό λέγονται πρωην αλλιως δεν θα ήταν πρωην) είτε απο έλλειψη ωριμότητας η οποία να αναγνωρίζει οτι ο/η πρωην είναι ενα αυτόνομο άτομο που μπορεί να πάρει οποιαδήποτε απόφαση ανεξάρτητα απο εσένα ασχέτως των συναισθημάτων του/της.

Συνήθως το "πραγμα" στραβώνει απο αυτόν που είναι δέκτης της απόφασης για διάλυση της σχέσης.

 

@margarita_nikolayevna μαλλον δεν καταλαβες τι εγραψα ή δεν το εγραψα σωστα ωστε ννα σε δωσω να το καταλαβεις ...

δεν ειπα κατι τετοιο