Μπορεί να υπάρξει φιλία με "πρώην"? :)

Φιλία με πρώην υπάρχει, μόνο όταν σταματάνε και οι δύο πλευρές να βλέπουν ερωτικά ο ένας τον άλλον.-

Προσωπικά δεν έχω κρατήσει φιλίες με πρώην, είτε χωρίσαμε "πολιτισμένα" είτε όχι.
Θα το ήθελα, αλλά όσο κι αν το προσπαθήσαμε ήταν αδύνατο.
Από το να συζητάμε παρέα με τον νυν δεσμό μπροστά, για ταξίδια (και να έρχεται η άβολη στιγμή που είχαμε πάει σαν ζευγάρι),
μέχρι να παίξει ένα "τραγούδι μας" και να θυμηθούμε κάτι.

Δεν νομίζω ότι ενδιαφέρει κανέναν νυν,
το τι έκανες, που και πότε με τους/τις πρώην σου.
Οι τυπικές επαφές σε γιορτές αρκούν για να αποφεύγονται και οι άβολες στιγμές.

Αυτό φυσικά ισχύει και για εμένα και για τον άλλον. Άντρας που κρατάει επαφές με πρώην, σίγουρα δεν θα προχωρήσει μαζί μου.

 

Επαναλαμβανόμενη ίδια εικόνα... Αν το απομονώσει κάποιος από τη γενικότητα που φέρει η κατηγορία "Sex και σχέσεις", και το εντάξει στο D/s, θα παρατηρήσει εύκολα αρκετές που ενώ έχουν επιλέξει το s ως status, εκφράζονται στο συγκεκριμένο ζήτημα ως δύστροπες βανίλα και ξινές ζηλιάρες. Iσως και ως κρυψίβουλες φεμινίστριες. Δεν επιθυμούν οι ίδιες επαφές με πρώην, αλλά το αυτό εκδηλώνουν και για τον Κ τους. Οχι εξωτερικευμένο ως επιθυμία, αλλά ως αξίωση.

Λες και υπάρχει Κ, που να έχει δώσει ιερή υπόσχεση μονογαμίας, και παράλληλα τρέμει τη τιμωρία του ως επίορκος, από το θεό όρκο στη τυχόν παραβίασή της.

Αναρωτιέμαι, τι δουλειά έχουν στο D/s, όπως αυτό νοηματικά ερμηνεύεται

-Δεν έχω πρόβλημα να παίζει ο Κ μου με άλλες, αρκεί να είμαι πάντα παρούσα
-Κ είναι, να παίζει, αλλά να είμαι εγώ πάντα η σημαντικότερη γι αυτόν

Στην ίδια βάση, και εντός θέματος

-Αν συνεχίζει να έχει φιλίες με την πρώην του δεν μου κάνει

ή ακόμα πιο κλαυσίγελο

-Δεν επιτρέπω στον Κ μου να έχει πάρε δώσε με πρώην

Επιτρέποντας στη φαντασία μας να οργιάσει, ίσως και να συναντήσουμε -αν τυχόν μιλήσει ο Κ μου με πρώην, θα του βγάλω τα μάτια.

Και έτσι θα είμαστε βέβαιοι πως βρισκόμαστε στο Cosmopolitan forum, και όχι σε ΒDSM forum.

Φιλία με πρώην, στον κόσμο των βανίλα, εξαιρετικά δύσκολο στην απόλυτη ειλικρίνειά του κι από τα δυο μέρη, αλλά όχι ανέφικτο.
Στο χώρο του D/s, αυτό που αποφασίζει ο Κ.-

 

Κατηγορηματικά, όχι.

 

Τυπικές σχέσεις με πρώην ναι , φιλικές ίσως ναι επίσης ! Αλλά φιλία με όλη τη σημασία της δεν νομίζω να μπορεί να υπάρξει..

 

Πολύ δύσκολα υπάρχει φιλία μετά τον έρωτα......

 

Είναι μια πολύ απλή συνάρτηση ξεπετολιγουρίασης και προσδοκιών (δηλ, γνωστικών προκαταλήψεων και διαχείρισης πισινής εξ αυτοπροσδιορισμού) από τη μια και χρόνου από την άλλη...

 

Ευτυχώς στη ζωή υπάρχουν περισσότερες εκδοχές και περιπτώσεις από τις εκδοχές που σχηματοποιούν και προσλαμβάνουν οι επιθυμίες, προσδοκίες ή δοξασίες των ανθρώπων. Γεγονός που καθιστά τη ζωή γενικότερα πιο ενδιαφέρουσα και λιγότερο προβλέψιμη εν συγκρίσει με ένα ευμέγεθες πληθυσμιακό δείγμα. Τούτου λεχθέντος,

μπορεί να υπάρξει "ουσιαστική" (ό,τι στο ανάθεμα μπορεί να σημαίνει αυτό στο λεξιλόγιο των σύγχρονων φιλοσοφημένων και ψυχολογικά ψαγμένων αστούληδων) και μη "ουσιαστική" φιλία μεταξύ πρώην
μπορεί να μην υπάρξει τίποτα, απλά αποχαιρετισμός χωρίς ξαναματασυναπάντημα
μπορεί να υπάρξει αναθέρμανση της σχέσης και να διαρκέσει για το υπόλοιπο της ζωής ενός ή και των δύο εμπλεκομένων
μπορεί να υπάρξει αναθέρμανση και τελικά να τελειώσει με πιο έντονη ακόμα έκρηξη απ' ό,τι την πρώτη ή σε κάθε περίπτωση την τελευταία φορά
μπορεί να υπάρξει φιλία στο μυαλό του ενός χωρίς ο άλλος να το ξέρει, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τον έρωτα και την αγάπη/"αγάπη"
..................................... (εκδοχές που και το δικό μου περιορισμένο μυαλό δεν έχει αντιληφθεί).

Τώρα, πως θα διαχειριστεί ο καθένας την αλληλεπίδρασή του με τον άλλον άνθρωπο και πως γενικά το σχετίζεσθαί του καθώς και το πως μιλάει σε άλλους για τις σχέσεις του αυτές, νυν ή πρώην, απλά αντανακλά την προσωπική αισθητική του.

Όσο για τη διάκριση μεταξύ ιδιοτελούς σχέσης και "πραγματικής" αγάπης, το ίδιο φυσικο-βιολογικά βάσιμη όπως η διάκριση μεταξύ λογικής και συναισθήματος...
Δεν υφίσταται έμβιος οργανισμός που δεν πράττει κάτι από ιδιοτέλεια. Αν από την πράξη του οφελούνται και άλλοι, αυτό επέρχεται σε δεύτερο χρόνο.

 

Τίποτα απίθανο αλλά αυτό είναι λίγο δύσκολο.
Τη δεύτερη φορά πάντα κάτι λείπει. Κάτι που είχε η πρώτη.
Όσο δυνατά και να είναι τα δεσμά που ενώνουν δύο ανθρώπους αυτό το "κάτι που λείπει" θα τους τρώει.

 

Πράγματι, είναι πιο δύσκολο να τη συναντήσεις εκεί έξω τη δια βίου αναθέρμανση. Την αναθέρμανση σκέτη, όχι τόσο δύσκολα.

Λείπει κάτι από την πρώτη και υπάρχει κάτι άλλο που δεν υπήρχε στην πρώτη. Εξυπακούεται αυτό. Μπορεί να λειτουργήσει, μπορεί και όχι. Εξαρτάται από τα ιδιοσυγκρασιακά χαρακτηριστικά αυτών που εμπλέκονται. Μπορεί να τα κάνουν όλα κώλο χειρότερα απ' ό,τι πριν, μπορεί να χωρίσουν φιλικά, μπορεί και να το κάνουν να δουλέψει, μετουσιώνοντας στοιχεία που δε λειτούργησαν και διατηρώντας εκείνα που λειτούργησαν. Αν υπάρχει καύλα και γουστάρεις την υπόσταση του ατόμου που σχετίζεσαι, και αυτό είναι αμφίδρομο, υπάρχει δυνατότητα να γίνουν πραγματάκια. Αν πάλι δε γουστάρεις, απλά προχωράς. Αν εσύ εξελίσσεσαι και ο σύντροφός σου εξελίσσεται και επαναπροσδιορίζετε θέσεις, γούστα, αντιλήψεις (στο βαθμό που θέλει ή/και μπορεί ο καθένας), τότε με σταθερά το ότι δε θέλει ο ένας να βγει από τη ζωή του άλλου, μπορεί να δουλευτεί η φάση. Για όσο... Άλλωστε δεν κρατάμε αιώνια. Με δυσκολία έναν αιώνα.

Αυτό που δυσκολευόμαστε εμείς οι άνθρωποι να αποδεχτούμε είναι ότι τίποτα δε μένει ίδιο εκ των πραγμάτων. Εμείς όμως όμως θέλουμε να σταματήσουμε το χρόνο και τις διαδικασίες κίνησης της φύσης και να παίρνουμε αυτό που θέλουμε στην προκάτ μορφή που διαμορφώνουμε στο μυαλουδάκι μας.

"Έτσι τον θέλω τον άνδρα ή τη γυναίκα, να έχει αυτό και αυτό και αυτό το χαρακτηριστικό"... Το βαπτιζω αυτό "ωριμότητα" και "γνώση του τι θέλω" και βγαίνω παγανιά. Έστω λοιπόν ότι το βρίσκω και λέω στους γύρω μου ότι βρήκα αυτό που έψαχνα. Μετά από καιρό χωρίζω. Δεν έχω και τα καλύτερα διαπιστευτήρια να βγω και να κλαψουρίζω με τι μαλάκα ή μαλακισμένη πήγα κι έμπλεξα, έτσι δεν είναι? 

Φοριέται πολύ και στο καθ'ημάς φόρουμ το συνολάκι των υπόλοιπων social media και λοιπών έγγραφων ή ιντερνετικών σχεσιακό-φυλλάδων: "τι μου έκανε το τέρας, ο γλοιώδης", "τι καριόλα που ήταν και με άφησε ρέστο να τρώω παντεσπάνι", κτλ, κτλ. Λησμονείται ηχηρά (πάνω στον νταλκά) από τους εκφραστές τέτοιων αγανακτήσεων πως οι επιλογές μας αντανακλούν πάνω μας και αυτόν ή αυτήν που βρίζεις τώρα ήταν το ίδιο πρόσωπο που σχετίστηκες, που αντάλλαξες υγρά, γνώμες, μοιράστηκες χρόνο, κτλ. κτλ.
Δε σε κολακεύει ενήλικα πράμα να θάβεις τον άλλο. Τόσο καιρό που ήσουν, δεν έβλεπες? "Ήμουν τυφλή/τυφλός από πάθος". Από καύλα εννοείς... Ούτε αυτή η δήλωση σε κολακεύει.

Η τελευταία παράγραφος δε σχετίζεται άμεσα με αυτά που μου έγραψες, φίλε μου @SexDom45. Συνδέεται με αυτά που έγραψα παραπάνω και με το γενικότερο κλίμα θαβο-κλαψομουνιάς και μετατροπής των ανθρώπινων σχέσεων σε κοινότυπες αλληλεπιδράσεις με απουσία σεβασμού ο ένας για τον άλλον και κυρίως αισθητικής.

 

   
Το λεγόμενο να κρατιέται επίπεδο το καημένο ασανσέρ έχει γίνει με μόνιμη κατεύθυνση την κάθοδο.

 

Αναλόγως το είδος κι την ένταση της κάθε σχέσης ....προσωπικά κατάφερα να κρατήσω φιλιά με πρώην με τον οποίο είχα μακροχρόνια σχέση, ενώ σε ποιο σύντομες σχέσεις δε τα κατάφερα. Είναι το πόσα ένιωσες στη διάρκεια της σχέσης, το τι σε συνδέει με τον άλλο , αλλά και το τι κι πως σου φέρθηκε στο χωρισμό

 

Ρε παιδια μαζέψτε λίγο τις μπηχτές καρφώνεστε !!!