Μυρσίνη υμίν

Μαρούσκαααααααααααα, το EVIAN!!!
 

 

Κεφάλαιο 5: «Βου» και «α» «βα»

Τι όμορφη που είναι! Έτσι, γονατισμένη, χαμογελάει με αυτό το υπέροχο χαμόγελο της, είναι μια ζωγραφιά. Ούτε μιάμιση εβδομάδα μαζί και η μουντάδα είχε φύγει από τη ζωή μου, η Μυρσίνη μου τη γέμιζε χρώμα. Έχασα το μέτρημα πόσες φορές διάβαζα το ημερολόγιό της το οποίο είχα πάντα κάθε βράδυ πριν πέσω για ύπνο. Για 5 μερόνυχτα θα την είχα δίπλα μου, δε θα χρειαζόταν κανένα ημερολόγιο για να με κάνει να χαμογελάσω πριν πέσω για ύπνο.

- «Μια πεντάρα για τη σκέψη σας» μου είπε.
- «Τη Δευτέρα το βράδυ θα έχεις υπερωρίες για να γεμίσεις ημερολόγιο πέντε ημερών!»
- «Χα! Μπορώ να το κάνω και ενδιάμεσα, πήρα το laptop μαζί μου. Και μιας και ανέφερα το laptop, κάτι κάνω λάθος, ο καταραμένος όφις 365 αρνείται να εγκατασταθεί!»
- «Άντε βάσανο, πήγαινε να το φέρεις να σου φτιάξω το office. Α, μιας και το θυμήθηκα, θα μπεις στο forum, θα το γυρίσεις σε “No I am not looking” γιατί θα σου μαυρίσω τον ποπό και μετά θα αλλάξεις το description σε “Βρασίδω”, τελικά μου άρεσε!»
- «Εμ, δεν το κρατάω κλειστό το ρημάδι!»
- «Οι πρωτεΐνες απαιτούν θυσίες!»
- «Είναι κι αυτό. Πάω να φέρω το laptop μου»
- «Και μετά θα σου μαυρίσω το κωλαράκι!»
- «Κατάλαβα, ήρθε η ώρα του λογαριασμού!»
- «Ακόμα εδώ είσαι;»
- «Σπεύδω προσεκτικά» μου είπε και μου έσκασε ένα φιλάκι στο χέρι που είχα στα γόνατά μου. Γύρισε μετά από δύο λεπτά με το laptop της.
- «Για κάνε login. Είναι administrator το account σου;»
- «Α, εγώ δεν κατέχω από αυτά!»
- «Βρε διάολε πώς θα εγκαταστήσω το office?»
- «Τι να σας πω! Εμένα με αφήνει αλλά μετά μου λέει κάτι περίεργα!»
- «Λοιπόν, κάνε αυτό που σου είπα!»
- «Αμέσως» είπε και έβγαλε το κινητό της.
- «Από το κινητό θα το κάνεις;»
- «Αφού έχετε το λάπτοπ μου!»
- «Δεν έχεις κανένα τάμπλετ;»
- «Το ξέχασα στο ράφι με το παντεσπάνι η αφηρημένη!»
- «Ε δεν είναι δα και τόσο ακριβά!»
- «Έχω άλλες προταιρεότητες.»
- «Εγώ πρόσφατα αγόρασα το δικό μου, εντάξει, βοηθάει και το που δουλεύω, αλλά έχω το παλιό μου. Μη φανταστείς ότι είναι του πεταματού, διετίας είναι αλλά με έχει βολέψει το τηλέφωνό μου και δε θέλω να το αλλάξω οπότε πήρα και πάλι τάμπλετ. Θα σου δώσω το παλιό τάμπλετ μου, εντάξει;»
- «Με κάνετε να αισθάνομαι άβολα.»
- «Γιατί βρε διάολε;»
- «Όλα εσείς τα πληρώνετε και θα μου δώσετε από πάνω και τάμπλετ;»
- «Αν μείνει στο συρτάρι αχρησιμοποίητο θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα;»
- «Σας ευχαριστώ πολύ-πολύ, δεν έχω λόγια.»
- «Μυρσίνη μου, δεν σε βλέπω με την οπτική του sugar-daddy αλλά έχω καλή δουλειά και χωρίς να είμαι πλούσιος έχω μια σχετική οικονομική άνεση. Δεν υπάρχει λόγος να νιώθεις άσχημα.»
- «Δε…» προσπάθησε κάτι να πει αλλά κόλλησε.
- «Τι είναι κοριτσάκι μου; Πες μου, σε εμένα πρέπει να τα λες όλα.»
- «Όταν… όταν δούλευα μπαρίστα… μου την είχε πέσει το αφεντικό… Μου άρεσε σαν άντρας, μόνη μου ήμουν… δεν το σκέφτηκα ιδιαίτερα. Κάποιο… κάποιο βράδυ… είχε κόσμο και ήρθε και μου είπε… έλα λίγο μέσα που σε θέλω… δεν πήγε το μυαλό μου στο κακό… Πήγα μέσα… και μου κατέβασε το παντελόνι του και μου είπε… μου είπε ρούφα τον. Νόμιζα… νόμιζα ότι παίζει… άλλωστε… δεν θα ήταν η πρώτη πίπα που θα του έκανα… αλλά είχε κόσμο… του είπα χαμογελώντας να κάνει… να κάνει λίγη υπομονή μέχρι να κλείσουμε… και μου είπε… εγώ σε πληρώνω πουτανάκι, πάρε τον πούτσο μου… στο στόμα σου ή πάρε τον πούλο… Έτσι με έβλεπε… σαν πουτάνα! Σα φτηνή πουτάνα…» και εκεί έσπασε και έβαλε τα κλάματα.

Την σήκωσα και την πήρα στην αγκαλιά μου. Έπεσε μέσα της και με έσφιξε πάνω της και έκλαιγε με τρομερούς λυγμούς. Τι μπορούσα να της πω; Τίποτα… το μόνο που μπορούσα ήταν να τη σφίξω πάνω μου και να τη χαϊδεύω τρυφερά. Της πήρε αρκετή ώρα να ηρεμήσει.

- «Μυρσίνη; Μυρσίνη μου;» της είπα. Σκούπισε τα μάτια της.
- «Πείτε μου.»
- «Αυτό μπορεί να γίνει σε role play, ή μπορεί να στο πω πάνω στην καύλα της στιγμής. Αλλά εγώ δεν είμαι σαν εκείνο το μαλάκα. Δε μου χρωστάς τίποτα. Θέλω να το βάλεις καλά στο μυαλό σου αυτό. Ακόμα και κολάρο να σου περάσω που λέει ο λόγος θα έχεις πάντα το δικαίωμα να το βγάλεις χωρίς να νιώθεις ότι μου χρωστάς το οτιδήποτε. Σύμφωνοι;»
- «Σύμφωνοι» μου είπε ρουφώντας τη μύτη της.
- «Και θέλω να πάψεις να νιώθεις άσχημα. Δεν αγοράζω τις υπηρεσίες σου, τα χαλάω για την πάρτη μου, γιατί το γουστάρω, γιατί θέλω να περνάω καλά μαζί σου.»
- «Δεν ήθελα να σας χαλάσω τη διάθεση.»
- «Δεν μου τη χάλασες, μπουμπούνα! Σε εμένα μπορείς να τα λες όλα… *πρέπει* να τα λες όλα.»
- «Έχετε δίκιο Κύριε»
- «Κεριά και λιβάνια!»
- «Έχετε δίκιο Βρασίδα μου!» μου είπε σκανταλιάρικα.
- «Πάμε μαζί. Μ – Ι – Λ – Τ – Ι – Α – Δ – Η – Σ» της είπα λέγοντας ένα-ένα τα γράμματα.
- «Μ – Ι – Λ – Τ – Ι – Α – Δ – Η – Σ» μου είπε!
- «Όλο μαζί;»
- «Βρασίδας!» μου απάντησε και κόντεψε να με πιάσει η κοιλιά μου από τα γέλια.
- «Πήγαινε στο κομοδίνο μου, στο κάτω ντουλάπι έχω το παλιό tablet. Φέρ’το»
- «Yes Sir!» μου είπε και με χαιρέτησε στρατιωτικά.

Χαμογέλασα και γύρισα στο laptop της. Τελικά το πρόβλημα ήταν απλό, το Office 365 δε θέλει να υπάρχει παλαιότερη stand alone version. Μέχρι να απεγκατασταθεί η παλαιότερη έκδοση πήρα το τάμπλετ που στο μεταξύ μου είχε φέρει η Μυρσίνη και το έκανα factory reset. Της το έδωσα για να βάλει τα στοιχεία της και έβαλα και το Office 365 το οποίο εγκαταστάθηκε χωρίς κανένα παράπονο.

- «Α! Αυτό έχει και στυλό!»
- «Αμέ τι νόμιζες;»
- «Σας ευχαριστώ πολύ …ουφ…!»
- «Έλα, πες το!»
- «Βρασίδα!»
- «Λοιπόν, μπήκε ο κατηρημένος όφις! Πήγαινε τώρα στο τάμπλετ και μπες στο φόρουμ και γίνε Βρασίδω!»
- «Τι password είχα βάλει;»
- «Εμένα ρωτάς μωρέ;»
- «Χμμμ. Τα γενέθλιά μου.»
- «Αλήθεια, πότε είναι τα γενέθλιά σου;»
- «Ντάλα καλοκαίρι, 21 Ιουλίου! Καρκινάκι που λέει και η επιστήμη! Εσείς;»
- «27 Οκτωβρίου»
- «Σκορπιός!»
- «Να χαρείς μη μου αρχίσεις τις αστρολογίες!»
- «Μην ανησυχείτε, ούτε εγώ τα παίρνω στα σοβαρά αλλά ακόμα και έτσι ταιριάζουμε πολύ!»
- «Ναι, αυτό περιμέναμε. Το ότι είμαστε με κράμπες στο πρόσωπο από τα χαμόγελα ας πούμε δε λέει κάτι!»
- «Και όχι μόνο από τα χαμόγελα, χιχιχι» μου είπε γελώντας πονηρά.
- «Θα γίνεις Βρασίδω ή οι 40 θα γίνουν 50;»
- «Τσακίζομαι! Ωχ παναγία μου, θα γελάει μαζί μου το φόρουμ.»
- «Εδώ η άλλη έχει μπουμπούνας Του και δεν της είπε κανείς τίποτα.»
- «Ποια;»
- «Η υ του φίλου που σου έλεγα. Τώρα που το σκέφτομαι έχω καιρό να τον δω να μπαίνει στο φόρουμ, θα του στείλω κανένα μήνυμα αν είναι.»
- «Αμέ, να διευρύνουμε και τον κύκλο μας!»
- «Όχι για παρτούζες νυμφομανές γύναιο!»
- «A girl had to try»
- «Πριν σου κόψω τον κώλο θα στον μαυρίσω. Στήσου στην πολυθρόνα!»
- «Μάλιστα» μου είπε και πήγε και μου τουρλώθηκε.
- «Κάτσε εκεί, επιστρέφω Δημήτριος!»
- «Όχι Βρασίδας;»
- «+10»
- «Τι το ανοίγω το ρημάδι!»

Πήγα μέσα και έφερα το crop.

- «Δον Μήτσο μου!» μου είπε όταν επέστρεψα κάνοντάς με να πάθω πάλι κρίση από το γέλιο.
- «Ρε θα κάτσεις να σε δείρω; Δε μπορώ να σημαδεύω όταν γελάω!»
- «Zipping it!»
- «Όχι τελείως γιατί θα πρέπει να μετράς!»
- «Unzipping it!» μου είπε κάνοντάς με πάλι να δακρύσω.

Δε της έριξα πολύ δυνατές, σε αντίθεση με την πρώτη φορά που είχε έρθει σπίτι μου γιατί παιχνίδι ήταν, όχι πραγματική τιμωρία. Πάντως όταν φτάσαμε στο 50 ο κώλος της είχε πάρει ένα υπέροχο κόκκινο χρώμα. Ήταν και τσουπωτός τσουπωτός, στρόγγυλος και πεταχτός οπότε μου έγινε κάγκελο.

Έβαλα το χέρι μου στο μουνάκι της που ήταν μούσκεμα. Δε θα χρειαζόταν πίπα, ξεκίνησα μπαίνοντας μπροστά της. Αναστέναξα, χωρίς το προφυλακτικό η αίσθηση ήταν απερίγραπτη αλλά δεν είμαστε για τέτοια. Τραβήχτηκα και έβαλα ξανά το δάχτυλό μου στο μουνάκι της και μετά το έβαλα όλο μέσα στο κωλαράκι της και άρχισα το βάζω και να το βγάζω κάνοντας κυκλικές κινήσεις.

- «Μυρσίνη, ξέρεις τι θα γίνει τώρα, σωστά;»
- «Μπορώ να φανταστώ αλλά πριν ξεκινήσετε…»
- «Ναι;»
- «Εχμ… από πίσω είμαι όντως η Στέλλα Βιολάντη. Δεν…»
- «Σοβαρά μιλάς;» τη ρώτησα χωρίς να πιστεύω στα αφτιά μου.
- «Αλήθεια σας λέω!»
- «Σε πιστεύω Μυρσίνη μου. Τι να πω… σφίξε τα δόντια!» της είπα και τον ακούμπησα στην τρυπούλα της.

Κρατώντας τον σταθερά με το χέρι μου έβαλα σιγά-σιγά μέσα το κεφαλάκι κάνοντάς την να βογκήξει. Το έκανα μερικές φορές ακόμα μέχρι που κατάφερα να μπω λίγο μέσα της. Έσπρωξα με δύναμη και την άνοιξα σιγά-σιγά μπαίνοντας όλος μέσα της. Οι πνιχτές της φωνούλες του πόνου ήταν μουσική στα αφτιά μου. Τραβήχτηκα σχεδόν μέχρι έξω και μετά ξανά σιγά-σιγά τον βύθισα όλο μέσα της κερδίζοντας ένα νέο γύρο πνιχτών κραυγών. Αυτό επαναλήφθηκε μερικές φορές ακόμα μέχρι που κατάφερα να την ανοίξω όσο χρειάζεται.

Την άρπαξα από τους ώμους και καρφώθηκα όλος μέσα της με μια απότομη κίνηση και αυτή τη φορά η φωνή της δεν ήταν πνιχτή, καλά που δεν είχα γείτονες. Άρχισα να κινούμαι πιο γρήγορα, κάθε φορά τραβιόμουν σχεδόν έξω και καρφωνόμουν ξανά μέσα της και σιγά-σιγά οι κραυγές του πόνου άρχισαν να μετατρέπονται σε κραυγές ηδονής.

- «Σε πονάω, Μυρσίνη;»
- «Ναι… αλλά… μη σταματάτε…»
- «Παρακάλεσε με»
- «Σας… σας παρακαλώ… συνεχίστε…»
- «Τι να συνεχίσω;»
- «Να… να με…»
- «Να σε;»
- «Να… να με γαμάτε…»

Καρφώθηκα ξανά μέσα της και αυτή τη φορά ακούστηκε μόνο κραυγή ηδονής.

- «Παρθένο κωλαράκι… ποιος να μου το έλεγε…»
- «Σε εσάς… μόνο... μόνο εσείς το έχετε πάρει…»

Συνέχισα να κουνιέμαι ρυθμικά μέσα έξω, ο κώλος της είχε παραδοθεί και ο πούτσος μου κινούνταν μέσα του με σχετική ευκολία. Την γράπωσα από τη μέση και επιτάχυνα το ρυθμό μου και το γαμήσι απέκτησε ένα πιο άγριο ρυθμό. Της έριξα ένα χαστούκι και μετά δεύτερο και μετά τρίτο και μετά τέταρτο…

Πέρασα τα χέρια μου μπροστά και την βούτηξα από τα στήθη και την σήκωσα προς εμένα, όσο μπορούσε να σηκωθεί και ο πόνος επέστρεψε.

- «Πονάς μωρό μου;»
- «Ναι… πονάει.. Μη σταματάτε όμως… Μ’ αρέσει… μ’ αρέσει που με γαμάτε. Μόνο εσείς με έχετε γαμήσει έτσι… Μη σταματάτε σας παρακαλώ… σας ικετεύω…»

Δεν ήταν πολύ βολικό το παραδέχομαι αλλά μου άρεσε η όλη ιδέα και το πήγα έτσι μέχρι τέλους. Καρφώθηκα για τελευταία φορά μέσα της και χουφτώνοντας με πολύ δύναμη τα στήθη της κοκκάλωσα. Ήταν υπέροχο… υπέροχο…

- «Χύνω… χύνω πουτανάκι μου» είπα αδειάζοντας βαθιά μέσα στο κωλαράκι της
- «Χύστε με… Ναι ναι.. χύστε με… Δώστε το μου όλο…»
- «Αααχ αααχ» ήταν οι μόνοι ήχοι που έβγαιναν από το στόμα μου ενώ ο πούτσος μου έκανε ακόμα σπασμούς μέσα της.

Κάθισα για λίγο μέσα της και τραβήχτηκα σιγά-σιγά. Καθαρός βγήκε. Της έχωσα ένα ακόμα σκαμπίλι στο κωλομάγουλο.

- «Η εργασία μου με έχει μάθει να μην αρέσκομαι στις εκπλήξεις» της είπα. «Πολύ μου αρέσει όταν το σύμπαν με διαψεύδει με ευχάριστο τρόπο!»
- «Χαίρομαι που σας άρεσε τόσο πολύ, πραγματικά χαίρομαι» μου είπε με ένα χαμόγελο μέχρι τα αφτιά.
- «Πάμε να κάνουμε ένα ντουζάκι;»
- «Αμέ!» μου είπε και πήγαμε και οι δυο στο ντους. Σαν κοριτσάκι της άρεσε το ζεστό νερό αλλά εγώ είμαι από τα σπάνια αγοράκια που έχουν τα ίδια γούστα, μέχρι κι εκεί ταιριάζαμε. Η Μυρσίνη με έτριψε από την κορυφή μέχρι τα νύχια και της το ανταπέδωσα.

Της έδωσα το μπουρνούζι μου να σκουπιστεί.

- «Μυρσίνη, πήγαινε στο κρεββάτι και ξάπλωσε γυμνή, θα έρθω κι εγώ σε λίγο, αφού σφουγγαρίσω το μπάνιο.»
- «Τι, εσείς θα το σφουγγαρίσετε;»
- «Γιατί, θα μου πέσει ο κώλος;»
- «Όχι, αλλά… είμαι εγώ εδώ!»
- «Δεν είσαι το δουλικό μου Μυρσίνη» της είπα αυστηρά.
- «Συγνώμη… δεν… απλά…»
- «Τι απλά βρε χαζούλα; Το να θέλεις να με περιποιείσαι είναι ένα πράγμα και το να μου σκουπίζεις μέχρι και τον κώλο που λέει ο λόγος είναι άλλο. Σε κάθε περίπτωση αν θελήσω κάτι από εσένα θα στο ζητήσω με τρόπο που δεν θα σηκώνει παρερμηνεία και θαρρώ πως μόλις το έκανα. Πήγαινε να ξαπλώσεις και έρχομαι»
- «Μάλιστα, πάω» μου είπε και πήγε μέσα.

Ναι, δεν έχει καταλάβει ακόμα.

Σκουπίστηκα καλά και σφουγγάρισα την τουαλέτα. Κοίταξα το ρολόι, είχε πάει 23:30 και αύριο είχαμε πρωινό ξύπνημα. Επέστρεψα στο δωμάτιο, η Μυρσίνη είχε χωθεί κάτω από το κουβερτάκι. Ξάπλωσα κι εγώ και την πήρα στην αγκαλιά μου.

- «Πώς νιώθεις, σπόρε;»
- «Πολύ-πολύ όμορφα! Σας παρακαλώ μη το πάρετε στραβά αλλά νιώθω να ανήκω σε αυτό το μέρος… εννοώ στην αγκαλιά σας.»
- «Με ένα μικρό βήμα ξεκινάει ακόμα και ένα ταξίδι χιλίων μιλίων που έλεγε και ο Λάο Τσε» της είπα.
- «Να σας πω; Πονάει λίγο το κωλαράκι μου.»
- «Ναι, θα έλεγα να το συνηθίσεις γιατί μου αρέσει να γαμάω κώλο.»
- «Δεν σας κάνω παραπονάκια, απλά σας το ανέφερα. Δεν το είχα ξανακάνει κιόλας.»
- «Οι εκπλήξεις που λέγαμε… Πώς και σου ξέφυγε;»
- «Δεν είναι ότι δεν μου το είχαν ζητήσει… απλά… έλεγα output only και τέλειωνε εκεί η συζήτηση»
- «Δεν μου τον αρνήθηκες ιδιαίτερα σθεναρά, θα έλεγα!»
- «Δε μου ζητήσατε την άδεια.»
- «Θα μπορούσες να με σταματήσεις, ξέρεις» της είπα και φούντωσα.
- «Όχι, δεν θα μπορούσα.»
- «Μυρσίνη, τι λες;»
- «Το θέλατε και το πήρατε. Με τη θέλησή μου είμαι εδώ αλλά δεν σας τον έδωσα, τον πήρατε. Δεν έχω άλλο τρόπο να το πω.»
- «Και θα συνεχίσω να το κάνω, Μυρσίνη»
- «Και θα συνεχίσετε να λαμβάνετε, Κύριε»
- «Δεν είμαι ο Κύριός σου!»
- «Όπως λέει και ο Βρασίδας μου με ένα μικρό βήμα ξεκινάει κι ένα ταξίδι χιλίων μιλίων!»
- «Έγινα Βρασίδας πάλι;»
- «Όπως είπατε πριν δύο Κυριακές δεν είναι όλες οι ώρες για αστεία. Αυτό που είπα το είπα χωρίς παιγνιώδη διάθεση, δε μπορούσα να σας πω Βρασίδα. Μου δηλώσατε ότι θα συνεχίσετε να παίρνετε πράγματα από εμένα και σας απάντησα με το μόνο τρόπο που το βλέπω. Εσείς είπατε ότι δεν υπάρχει μέλλον, ότι η ζωή είναι ένα διαρκές τώρα. Σε αυτό το τώρα, σε αυτό το χώρο, σε αυτό το χρόνο, στη δήλωση που μου κάνατε η απάντησή μου είναι “Μάλιστα Κύριε”.»
- «Και έρχεσαι σιγά-σιγά στα λόγια μου.»
- «Ναι… το πρόσεξα κι εγώ. Όπως λέει και ο φίλος σας “είναι αυτό που είναι”»
- «Λοιπόν, σπόρε, ας πέσουμε τώρα για ύπνο γιατί έχει πρωινή έγερση. Είναι 5-6 ώρες δρόμος μέχρι το Πόζαρ. Θα βάλεις ξυπνητήρι στις 06:00 και θα με ξυπνήσεις με το στόμα σου. Εγώ δεν είμαι του πρωινού αλλά δε θα σε αφήσω χωρίς την πρωτεΐνη σου»
- «Πασάς στα Γιάννενα!»
- «Αμέ, τι νόμιζες!»
- «Καληνύχτα Μιλτιάδη» μου είπε και μου έσκασε ένα πεταχτό φιλάκι γελώντας μου σκανταλιάρικα.
- «Καληνύχτα κοριτσάκι μου»

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΔΙΑΓΩΝΙΩΣ)

 

Ρε άστον αυτόν κι έλα να μεταλάβεις κι εσύ από τη θεία... Harry  

 

Αυτος τι είναι; Μαυρουλης με μεγάλο «κύρος»; Έχω ξαναπεί ότι αυτοί με τα τέρατα, είμαστε ασύμβατοι καθώς μου έχει τυχει κι ένιωσα ναυτία από το σούβλισμα. Έκανα και «φου φου φου» σαν αυτά που κάνουν στην γεννα. Από εμένα ειναι pass  

 

Από μένα είναι pass από πάνω μου ακόμη και με οδοστρωτήρα, και πάλι θα πω "thank you Sir" 

 

Πιο πολυ μου αρεσει ο Μιλτος ο 'Βρασιδας' τελικα παρα ο 'Στεφος' ο ντελικατεσεν...περιμενω εν αιωνίως την συνεχεια!

 

/me σημειώνει τα ονόματα της black list

 

Κεφάλαιο 6: Ε, τι θέτε;

Όταν λέμε ξεράθηκα το εννοούμε. Ήταν πολύ ζόρικη η εβδομάδα στη δουλειά και δεδομένου ότι θα απουσίαζα Πέμπτη και Παρασκευή προσπάθησα να κλείσω όσες εκκρεμότητες μπορούσαν να κλείσουν για να μην τις βρω μπροστά μου τη Δευτέρα που θα γύριζα.

Ξύπνησα μέσα στη νύχτα κάποια στιγμή καθώς κατουριόμουν. Η μικρή με είχε τυλίξει σα βόας, μου πήρε λίγο μέχρι να καταφέρω να σηκωθώ να πάω στην τουαλέτα. Ξάπλωσα πάλι και μέσα στον ύπνο της με κατάλαβε και τυλίχτηκε πάλι πάνω μου. Χαμογέλασα και ίσα που πρόλαβα να κλείσω τα μάτια μου πριν η παροχή πέσει εκ νέου.

Δεν άκουσα το ξυπνητήρι να χτυπάει. Η Μυρσίνη το είχε κάνει και με ξύπνησε με τον τρόπο που της ζήτησα. Το πάνω κεφάλι δεν είχε bootάρει καλά-καλά αλλά το κάτω ανταποκρίνονταν με τον δέοντα ενθουσιασμό στο παιχνίδι που του έκανε το στόμα της.

Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι της πρωινής πίπας και ήταν ένα από τα πρώτα πράγματα που πήρε η μπάλα με την Άννα αν και η τέχνη της δεν είχε καμία σχέση με του σπόρου που πρωινιάτικα ή όχι έδινε τον καλύτερο εαυτό της.

Όπως με τσιμπούκωνε πήρε χαμπάρι ότι είχαν ανοίξει τα μάτια μου και μου χαμογέλασε συνεχίζοντας με περισσότερο ενθουσιασμό το έργο της και την πρωινής πίπας ή όχι δε μου πήρε πάνω από 5-10 λεπτά να ανταμείψω την τέχνη της με μια αρκετά σεβαστή ποσότητα χυσιού, το βράδυ που κοιμόμουν ο οργανισμός μου δούλευε κατά τα φαινόμενα υπερωρίες.

Όπως πάντα δε σταμάτησε όταν κατάπιε, συνέχισε να με γλείφει και να με φιλάει για λίγη ώρα ακόμα και στο τέλος, όπως κάθε φορά, φίλησε τρυφερά το κεφαλάκι.

- «Καλημερούδια σας» μου είπε.
- «Καλημέρα κοριτσάκι μου» και της άνοιξα την αγκαλιά μου και ήρθε και χώθηκε μέσα.
- «Κοιμηθήκατε καλά;»
- «Όσο μου επέτρεψε ο βόας που είχε τυλιχτεί πάνω μου» της είπα χαμογελώντας.
- «Αφού!» μου απάντησε.
- «Μια χαρά κοιμήθηκα πάντως και ξύπνησα ακόμα καλύτερα!»
- «Win-win! Εσείς το όμορφο ξύπνημα κι εγώ το πρωινό μου ρόφημα!»
- «Λυσσάρα!» της είπα.
- «Λίγο μόνο» μου είπε. «Άντε μη σας βιάσω!»
- «Βρασίδω κάτσε φρόνιμα. Τζάκι έχει και το δωμάτιο που έχω κλείσει!»
- «Ωχ! Τώρα μου το λέτε αυτό;»
- «Γι’ αυτό πρόσεξε μην κάνεις αριστοκρατικούς και άλλους τοίχους!»
- «Aye-Aye Sir!» μου είπε.
- «Κοίτα, σκηνή δεν είναι αλλά θα σου αρέσει» της είπα πειρακτικά!
- «Μαζί σας και Παρμενίωνα» μου είπε.
- «Πού ξέρεις εσύ μουσίτσα από Παρμενίωνες;»
- «Τα είχα με ένα φαντάρο. Καλά πήγε αυτό όπως λέτε.»
- «Του τα φόρεσες;»
- «Guilty as charged»
- «Καλά που μου το είπες να κοιμάμαι ήσυχος!»
- «Για να σφίγγουν οι κώλοι! Δεν το λέω εγώ, μια φίλη το λέει!»
- «Η ιδέα είναι να σφίξει ο δικός σου κώλος, σπόρε.»
- «Τότε δεν το ξεκινήσατε καλά γιατί από εχθές το βράδυ μια χαλάρωση τη νιώθω.»
- «Σπόρε, σοβαρέψου γιατί θα αγριέψω.» της είπα σοβαρά.
- «Μάλιστα Κύριε, συγνώμη!»
- «Κεριά και λιβάνια!»
- «Εδώ δεν έχει Βρασίδα, θα γίνουμε Τέξας!» μου δήλωσε.
- «Μυρσίνη, σοβαρά τώρα, βιάζεσαι.»
- «Μπορεί και να είναι έτσι. Αν δε θέλετε να το λέω θα συνεχίσω να σας λέω Βρασίδα, μου βγήκε που μου βγήκε το όνομα, ας το κάνω με στυλ!»
- «Βρε κακός μπελάς. Έχω όνομα!»
- «Και είναι υπέροχο το όνομά σας, Μιλτιάδη.»
- «Δεύτερη φορά σε διάστημα 8 ωρών, θα λιποθυμήσω!»
- «Μη καλέ Βρασίδα μου, έχουμε και ταξίδι. Να φτάσουμε πρώτα και μετά λιποθυμήστε με την ησυχία σας. Έτσι κι αλλιώς με τον ένα τρόπο ή τον άλλο δε θα μπορείτε να πάρετε τα πόδια σας μέχρι την Κυριακή οπότε κάντε το με στυλ!»
- «Αυτό λέγεται κακοποίηση, θα σε δώσω στεγνά!»
- «Στεγνή πάντως αποκλείεται» μου είπε πονηρά.
- «Let’s put it to a test» της είπα και τη γύρισα ανάσκελα. Είχα καυλώσει πάλι. Φόρεσα το προφυλακτικό και στάθηκα γονατιστός ανάμεσα στα πόδια της. Της τα σήκωσα και την έφερα προς το μέρος μου. Μπήκα μέσα της με την ίδια ευκολία που ένα καυτό μαχαίρι θα έμπαινε μέσα βούτυρο. Με κοιτούσε με ένα βλέμμα… δεν μπορώ να το περιγράψω. Όπως και εχθές η πίπα που είχε προηγηθεί βοήθησε, για να μην αναφέρω το γεγονός ότι δεν είχα γείτονες γιατί η μικρή είναι φασαριόζα. Τη γαμούσα γύρω στα δεκαπέντε λεπτά μέχρι να φτάσω το σημείο της μη επιστροφής τελειώνοντας μέσα της συνοδεύοντας τη δική της φωνή. Τραβήχτηκα, πήρα το προφυλακτικό και άδειασα το περιεχόμενό του στο στόμα της. Μετά ανέβηκα κι εγώ προς τα πάνω και την τον έβαλα μέσα στο στόμα για να καθαρίσει ότι είχε απομείνει.
- «Από πρωινό, δόξα τω Θεώ, δεν έχω παράπονο. Εσείς όμως δε θα φάτε κάτι; Να σας φτιάξω μια ομελέτα στα γρήγορα;»
- «Όχι κοριτσάρα μου, δε χρειάζεται. Θα σταματήσουμε στον Καρρά να πάρουμε σφολιατοειδή για να τσιμπάμε στο δρόμο και μετά καφεδάκι από τα Everest.»
- «Θα είναι ανοιχτά τέτοια ώρα;» με ρώτησε.
- «Ναι, ο Καρράς έχει έτοιμα σφολιατοειδή από τις 06:00 και τα Everest είναι 24ωρα. Λοιπόν σήκω, ντύσου για να φεύγουμε και μην ξεχάσεις να πάρεις laptop και τάμπλετ, το πρώτο για να μου γράφεις το ημερολόγιο και το δεύτερο για να μην το ξεχάσεις εδώ.»
- «Από τώρα θα φύγουμε; Να μη σας βιάσω λίγο ακόμα;»
- «Δεν το λες βιασμό το προηγούμενο αλλά τώρα με ζορίζεις!» της είπα.
- «Έρχεστε στα λόγια μου! Θα σας βιάσω και φεύγουμε!»
- «Μαζέψου φουκαριάρα μου γιατί να σε δω πως θα κάθεσαι 6 ώρες στο κάθισμα με τον κώλο από μαστίγιο.»
- «Αυτό είναι ωμός εκβιασμός!» μου δήλωσε.
- «20 όταν φτάσουμε και ευχαριστώ να λες!»
- «Ευχαριστώ!» μου είπε χαμογελώντας σκανταλιάρικα.
- «Φιλάκιιιιιιιιιιιιι;» της είπα και μου ρίχτηκε, πλάκα-πλάκα, ίσα που το γλίτωσα το βιασμό. Εντάξει, λέμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα!

Είκοσι λεπτά αργότερα είμασταν στο αυτοκίνητο.

- «ΕΣ ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ!» έδωσε το σύνθημα ο σπόρος. Έβαλα μπρος και επέλεξα το κατάλληλο MP3 και ξεκινήσαμε γκαρίζοντας τους στίχους και οι δύο μαζί. Δηλαδή εγώ γκάριζα, η Μυρσίνη έχει υπέροχη φωνή

You’ll take my life, but I’ll take yours too
You’ll fire your musket, but I’ll run you through
So, when you ‘re waiting for the next attack
You better stand there’s no turning back

The bugle sounds, the charge begins
But on this battlefield, no one wins
The smell of acrid smoke and horses' breath
As I plunge on into certain death

OOOOOOOOOOH OOOOOOOOOH

The horse, he sweats with fear, we break to run
The mighty roar of the Russian guns
And as we race towards the human wall
The screams of pain as my comrades fall

We hurdle bodies that lay on the ground
And the Russians fire another round
We get so near, yet so far away
We won't live to fight another day

OOOOOOOOOOH OOOOOOOOOH

Η Μυρσίνη το είχε πάρει πατριωτικά, χτυπιόταν και κουνούσε το κεφάλι της πάνω στο κάθισμα

We get so close, near enough to fight
When a Russian gets me in his sights
He pulls the trigger and I feel the blow
A burst of rounds take my horse below

And as I lay there gazing at the sky
My body's numb and my throat is dry
And as I lay forgotten and alone
Without a tear, I draw my parting groan

OOOOOOOOOOH OOOOOOOOOH

Και έτσι ηρωικά κάναμε την πρώτη μας στάση στον φούρνο.

- «Σπόρε, τι λαχταράει η ψυχάρα σου; Θα πάθεις τραλαλά με τα πράγματα που έχει ο Καρράς.» της είπα και συνέχισα «Μυρσίνη γερά, στο φούρνο του Καρά»
- «Ξεχάσατε ότι είμαι σε διατροφή;»
- «Σε διαστροφή είσαι! Αλλά έχεις δίκιο, δε θέλω να σου χαλάσω το πρόγραμμα. Εγώ πάντως θα πάρω μια κοτόπιτα και μια μανιταρόπιτα και φυσικά ένα πεϊνιρλί τώρα που είναι ζεστά-ζεστά και τυροπιτάκια και σπανακοπιτάκια και ζαμπονοτυροπιτάκια για να με ταΐζεις στο δρόμο.»
- «Είστε κακούλης» μου είπε με παράπονο.
- «Γερά Μυρσίνη μου, πιστεύω σε εσένα. Θα αντέξεις.»
- «Θα μου πάρετε κι εμένα μια κοτόπιτα;» μου είπε κοιτάζοντάς με σαν κουτάβι.
- «Και το ρωτάς ματάκια μου;» της είπα και της έσκασα ένα φιλάκι και πήγα στο φούρνο. Εντάξει είμαι λίγο σαδιστής είναι η αλήθεια αλλά δεν ήθελα να την κάνω να νιώσει άσχημα με τον εαυτό της στο συγκεκριμένο οπότε συγκρατήθηκα και πήρα και για μένα απλά μια κοτόπιτα και ένα κουτί με λίγα σφολιατοειδή για το δρόμο.
- «Τα άλλα που λέγατε ότι θα πάρετε πού είναι;» με ρώτησε όταν επέστρεψα στο αυτοκίνητο.
- «Θα σου συμπαρασταθώ ψυχικά και έχεις λαμβάνειν άλλες 20 για να πορεύεσαι!»
- «Αν είναι να κόψετε το φαγητό για να μου συμπαρασταθείτε ψυχικά, ιαματικά λουτρά ή όχι, σας βλέπω να σας πιάνει το χέρι σας στο Πόζαρ»
- «Θα τρώω κρυφά όπως έκανα με την Άννα που μου έλεγε “πήρα κιλά, θα κάνουμε δίαιτα”»
- «Τα ολέθρια αποτελέσματα της βανιλοποίησης» μου είπε.
- «Αυτό ξαναπές το» της είπα γελώντας.

Λίγη ώρα αργότερα κάναμε στάση στα Everest και αυτή τη φορά έστειλα την ίδια να πάει να πάρει καφέδες. Γύρισε σεινάμενη κουνάμενη.

- «Η ταπεινή σκλάβα σας προσφέρει τον καφέ σας Βρασιδέστερε των Βρασίδων!»
- «Τι έτσι; Ούτε ένα nadu?» τη ρώτησα.
- «Α, εγώ δεν τα ξέρω τα γιαπωνέζικα. Άμα θέλετε γερμανικά, ιταλικά, γαλλικά και ισπανικά!»
- «Καλή ιδέα!» της είπα. «Έχουν και το κατάλληλο μέγεθος» συμπλήρωσα.

Η Μυρσίνη χαμήλωσε το βλέμμα της στο στήθος της.

- «Το νου σας στο κοκό!» μου είπε.
- «Λέει αυτή που απείλησε να με βιάσει!»
- «Μην αλλάζετε θέμα, τώρα μιλάμε για τις αδερφές των άλλων!»
- «Πάντως τα κορίτσια σου είναι υπέροχα.»
- «Πριν πάρω τα κιλάκια μου ήταν υπεροχότερα!» μου είπε.
- «Σιγά μωρέ έχεις λυσσάξει. Πόσα κιλά πρέπει να χάσεις;»
- «Εεεε εχμ»
- «Χμούξις και ξερός.»
- «Είμαι 60 κιλά, θα έπρεπε να είμαι 50 το πολύ» μου είπε.
- «Δεν είμαστε με τα καλά μας που θα μου γίνεις σα συλφίδα.»
- «Μα τόσο θα έπρεπε να είμαι.»
- «Πότε ξεκίνησες τη διατροφή;»
- «Μετά το εγκεφαλικό όταν είδα 67» μου είπε.
- «Ωραία, δέκα κιλά είναι μια χαρά. Στα 57 σταματάς γιατί θα σε πάρει και θα σε σηκώσει» της είπα μιλώντας της αυστηρά.
- «Μάλιστα» μου είπε με ύφος δαρμένου σκυλιού.
- «Ωραία, το λύσαμε αυτό» της είπα, ήπια μια γουλιά από τον καφέ και έβαλα μπρος.
- «Να σας κάνω ένα παραπονάκι;»
- «Από τώρα, ακόμα δε βγήκαμε στην Εθνική!»
- «Με κοροϊδεύετε αλλά πέραν που εργάζεστε και τι κάνετε δε μου έχετε πει τίποτα για το παρελθόν σας, ότι μου έχετε πει είναι μ.Α.»
- «Το μ.Α. να υποθέσω ότι είναι μετά Άννας;»
- «Είδατε τι δυνατός που είστε στο σταυρόλεξο;»
- «Η φυλακή με έκανε καλύτερο άνθρωπο, με συνέτισε.»
- «Πάλι με κοροϊδεύετε!»
- «Τι θες να μάθεις βρε βάσανο;»
- «Ξέρω ότι οι γονείς σας δεν ζουν και δεν έχετε αδέρφια.»
- «Τώρα δεν έχω, είχα.»
- «Συγνώμη, δεν ήξερα»
- «Πώς να ξέρεις αφού δε στο είχα πει; Ο Νικηφόρος ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερός μου. Γύριζε από εκδρομή με δύο φίλους τους, τους έσκασε ο λάστιχο και ο οδηγός έχασε τον έλεγχο. Σκοτώθηκαν και οι τρεις, ήταν 21 χρονών. Οι γονείς μου ποτέ δεν το ξεπέρασαν, πρώτα έχασα τον πατέρα μου όταν ήμουν 22 και δύο χρόνια αργότερα τη μητέρα μου. Ήθελα να συνεχίσω τις σπουδές μου στο εξωτερικό αλλά δεν είχα χρήματα οπότε αρκέστηκα στο μεταπτυχιακό που έκανα εδώ. Μετά ενάμιση χρόνο θητεία, ήμουν ΔΕΑ γιατί χρειαζόμουν τα χρήματα, όσα δηλαδή μπορούσα να κρατήσω. Το καλό ήταν ότι βρήκα σχετικά γρήγορα δουλειά αλλά ακόμα και τώρα δεν έχω εργαστεί στον τομέα που έχω σπουδάσει, διοίκηση επιχειρήσεων αν και ομολογώ ότι το Program Management έχει παρόμοιες βασικές αρχές. Όπως και να έχει η εταιρία που δουλεύω τώρα είναι η 5η και πληρώνομαι καλά και έχω και τα benefits όπως εταιρικό αυτοκίνητο, βενζίνη, εταιρική κάρτα, κάρτες για σούπερ μάρκετ και τα ρέστα τα οποία βοηθάνε επειδή ένα σεβαστό μέρος του εισοδήματος πηγαίνει στη διατροφή. Όπως κι εσύ κι εγώ δυσκολεύτηκα μικρότερος, ξέρω τι σημαίνει να μην έχεις σάλιο.»

Έκοψα για να περάσω από το ραντάρ στα διόδια του Καπανδριτίου. Η Μυρσίνη μου χάιδεψε τρυφερά το χέρι.

- «Γι’ αυτό σε παρακαλώ μην αισθάνεσαι άσχημα που όλο πληρώνω όπως λες. Δεν μου λείπουν πλέον, ματάκια μου, και ούτε θα τα πάρω μαζί μου όταν μου σφυριχτεί λήξις.»
- «Καλάαααααα» μου είπε με κουταβίσιο βλέμμα.
- «Τι άλλο; Έχω κάνει αρκετές σχέσεις στη ζωή μου το οποίο το λες και καλό και κακό υπό την έννοια ότι έχω πλέον αρκετή εμπειρία αλλά από την άλλη δε μου στέριωναν. Ίσως επειδή ποτέ δεν είχα αυτό που πραγματικά ήθελα.»
- «D/s εννοείτε;»
- «Δεν ξέρω αν αυτό που έχω στο μυαλό μου είναι D/s με την έννοια που δίνουν στο forum. Υπάρχουν πράγματα που μου αρέσουν, να με υπακούν, να με περιποιούνται, να μου δίνουν αναλυτικές αναφορές για το που είναι και τι κάνουν αλλά η προοπτική του ολοκληρωτικού δοσίματος με τρομάζει. Δεν μου έχει τύχει είναι η αλήθεια.»

Σταμάτησα να μιλάω γιατί στο ράδιο έπαιζε ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια.

Μείνε ακόμα λίγο
μέχρι που να ξεφύγω
και κράτησέ με αν θες
όσο κρατάει ένας καφές.

Μείνε ακόμα λίγο
μέχρι που να ξεφύγω
και ύστερα πες μου γεια
και πως θα ‘ρθεις ξανά.

Δε μου μίλησε όσο γκάριζα τους στίχους -είπαμε από φωνή μουνί αλλά από μουνί φωνάρα- αλλά όταν τέλειωσα μου τη μπουμπούνισε.

- «Εγώ σας το είπα, στο σβέρκο θα σας κάτσω, αλλά δε μ’ ακούτε!»
- «Ρε σπόρε αφού είπαμε πως η ιδέα είναι να κάτσω εγώ στο δικό σου σβέρκο!»
- «+10» μου είπε!
- «Θα με δείρεις κι από πάνω;»
- «Όχι, απλά σας πρόλαβα!»
- «Και που ήξερες ανθυποσπορίδιο ότι θα σου πω μόνο +10;»
- «Είστε αχάριστος, αυτό έχω να πω!» είπε και μου σταύρωσε τα χέρια κάνοντάς μου την πεισμωμένη.
- «Είσαι λατρεία» της είπα βάζοντας τα γέλια. «Δε μου λες, τώρα, μιας και θα είμαστε κοντά στα πατρώα εδάφη σου, θέλεις να σε κατεβάσω κάποιο πρωί ή απόγευμα Θεσσαλονίκη να δεις τους δικούς σου;»
- «Κι εσείς τι θα κάνετε;»
- «Κάτι θα βρω, μη σε ανησυχεί αυτό!»
- «Δεν πιστεύω να μου γκομενίζετε με καμιά σαλονικιά, θα πάρω πέτρα!»
- «Σαλονικιά δεν είσαι του λόγου σου;»
- «Άλλη σαλονικιά εννοώ!»
- «Τι να πω αρέσω!»
- «Οι καλοί χωράν παντού» μου είπε με το χαμόγελο της colgate.
- «Πάλι παρτούζες έχεις στο μυαλό σου νυμφομανές γύναιο;»
- «Εγώ για το καλό σας το κάνω, για να μην κουράζεστε!»
- «Αφού θα είστε δύο!»
- «Α, για γυναίκες μιλάμε; Δεν ντρέπεστε να πάτε να με παρασύρετε σε παρτούζες;»
- «Σπόρε;»
- «+10, σας μάθαμε κιούριε!»
- «Μη μου μπρατάρεις εμένα!»
- «Καλά, θα σας λέω συνέχεια μάλιστα Κύριε» μου είπε και μου έβγαλε τη γλώσσα.
- «Τώρα θα δεις» είπα έχοντας δει ότι υπάρχει parking στα 500 μέτρα. Μπήκα μέσα, σταμάτησα και της ρίχτηκα και άρχισα να τη γαργαλάω και είναι γαργαλιάρα!
- «Μηηηηηηηη χαχαχαχαχα μηηηηηηη χαχαχαχαχαχαχαχαχα μηηηηηηηηηηηηηηη»
- «Πες ήμαρτον!»
- «ηηηηχαχαχαχαχαχ χαχαχαχα ηηηηηημαρτον!»
- «Αργά και καθαρά» της είπα και φυσικά ήταν αδύνατο όπως τη γαργαλούσα
- «χαχαχαχαχαχα θα… χαχαχαχαχαχαχα θα με ξεκάνετε χαχαχαχαχαχαχαχα ήμαρχχαχαχαχαχαχα»

Αυτό κράτησε για λίγο ακόμα και σταμάτησα να μη μου μείνει.

- «Αχ, θα με ξεκάνετε, κόντεψα να κατουρηθώ πάνω μου!» είπε προσπαθώντας να βρει τις ανάσες της.
- «Δηλαδή καλά που σταμάτησα στο parking»
- «Να σας αντιμιλάω δε θέτε. Να σας λέω μάλιστα Κύριε δε θέτε. Ε, τί θέτε;» μου είπε κάνοντας τον Γκιωνάκη με αποτέλεσμα να της ριχτώ πάλι και να γίνει μέσα στο αυτοκίνητο το Ελ Αλαμέιν.

Όταν σταμάτησε να γελάει την άρπαξα και τη φίλησα με πάθος το οποίο ανταπέδωσε με το ίδιο πάθος, πιάνοντάς με από το σβέρκο και τραβώντας με πάνω της.

Η μικρή δεν αστειεύεται όταν λέει ότι θα με σβερκώσει!

Τραβήχτηκα απαλά και με άφησε απρόθυμα.

- «Αυτό που θέμε, το έχουμε μαδάμ» της είπα.
- «Και τι είναι αυτό καλέ μου κιούριε;» με ρώτησε.

Την κοίταξα στα μάτια.

- «Εσένα! Μπουμπούνα!»

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΔΟΞΑΣΜΕΝΑ)

 

Το χιουμορ είναι από τα καλύτερα αφροδισιακά.
 

 

Ανάλαφρο, ευχάριστο, εξαιρετικό!!!


"ανθυποσπορίδιο"    

 

Κλαίω!

(το κλάμα απ τα γέλια πιάνεται για δοξασία ή τσάμπα τα δάκρυα; )

 

ΑΜΕ!