Μόνο μουσική.

Απάντηση: Μόνο μουσική.

Χωρίς θέμα, απλά αγαπημένα.

The Killers – Human



The Killers - Somebody Told Me




The Clash- "Should i stay or go"




The Clash - London Calling




Led Zeppelin- Stairway To Heaven

 

Απάντηση: Μόνο μουσική.

​

And I don't wanna get burned...​

 

Re: Απάντηση: Μόνο μουσική.

 

Δεν ξέρω αν το έχεις υπόψιν σου, αλλά υπάρχει και διασκευή από τον πολύ [ame="http://en.wikipedia.org/wiki/William_Shatner"]William Shatner[/ame] (Captain Kirk του Star Trek) με τη βοήθεια του Joe Jackson για τα μελωδικά κομμάτια που θέλουν τραγουδιστή φωνή, γιατί ως γνωστόν ο Shatner δεν τραγουδάει, μόνο απαγγέλει.

Από τη Βικιπαίδεια, άρθρο William Shatner's musical career - Wikipedia, the free encyclopedia

Η διασκευή του Shatner μου αρέσει γιατί μιλάει πολύ ξεκάθαρα κι έτσι μπορώ να καταλάβω τι λέει.
Έτσι κι αλλιώς όμως, ορίστε τα λόγια του τραγουδιού:

She came from Greece,
she had a thirst for knowledge.
She studied sculpture
at Saint Martin's College.
That's where I caught her eye.

She told me that her Dad was loaded.
I said, in that case I'll have a rum and coca-cola.
She said fine.
And in thirty seconds time she said,

I want to live like common people.
I want to do whatever common people do.
I want to sleep with common people.
I want to sleep with common people, like you.

Well, what else could I do?
I said, I'll see what I can do.

I took her to a supermarket.
I don't know why, but I had to start it somewhere,
so it started there.

I said, pretend you've got no money.
She just laughed, and said
oh you're so funny.
I said, yeah?
Well, I can't see anyone else smiling in here.

Are you sure you want to live like common people?
You want to see whatever common people see?
You want to sleep with common people?
You want to sleep with common people, like me?
But, she didn't understand,

[Jackson]
She just smiled and held my hand.

Rent a flat above a shop.
Cut your hair and get a job.
Smoke some fags and play some pool.
Pretend you never went to school.

But still, you'll never get it right.
When you're lying in bed at night
watching roaches climb the wall,
if you called your Dad he could stop it all.
Yeah.

[Shatner]
You'll never live like common people
You'll never do whatever common people do.
You'll never fail like common people.
You'll never watch your life slide out of view,
and dance and drink and screw

[Jackson and Shatner]
because there's nothing else to do.

[Shatner and Chorus]
Sing along with the common people.
Sing along, and it might just get you thru.'

[Chorus]
Laugh along with the common people.

[Shatner and Chorus]
Laugh along, even though they're laughing at you

[Shatner]
and the stupid things that you do
'cause you think that poor is cool.

[Jackson]
Like a dog lying in a corner,
they'll bite you and never warn you.
Look out.

[Shatner]
They'll tear your insides out
'cause everybody hates a tourist.

[Jackson]
'Cause Everybody hates a tourist,
especially one who thinks
it's all such a laugh.

[Shatner]
Yeah, and the chip stains' grease
will come out in the bath.

[Shatner and Jackson]
You will never understand
how it feels to live your life
with no meaning or control
and with nowhere left to go.

You're amazed that they exist
and they burn so bright,
while you can only wonder why.

Rent a flat above a shop.
Cut your hair and get a job.
Smoke some fags and play some pool.
Pretend you never went to school.

But still, you'll never get it right.
'Cause When you're lying in bed at night

[Shatner]
watching roaches climb the wall,
if you called your Dad he could stop it all.
Yeah.

You'll never live like common people

[Shatner and Jackson]
You'll never do what common people do.
You'll never fail like common people.
You'll never watch your life slide out of view
and dance and drink and screw
because there's nothing else to do.

[Chorus]
I want to sing with common people, like you.
I want to sing with common people, like you.
I want to sing with common people, like you.

 

Queensrÿche - Jet City Woman

Every time I leave
You say you wont be there.
And you're always there.
Every time I cry your name at night,
You pull close and say it's alright.
I look in your eyes, just like the rain.
Washing me, rain wash over me.
Touching your face, I feel the heat
Of your heartbeat echo in my head like a scream.
What you do to me!
Waited so long I can't wait another day without you.

Jet city woman.
Its a long way, home to my
Jet city woman.
I see her face everywhere, can't get her out of my mind.

Whenever Im alone Im thinking,
There's a part missing from my life.
Wonder where I'd be without your love
Holding me together now im
Watching the time tick, tick away.
Face grows longer every day.
Fortunes are lost on the women Ive seen
But without you I can't breathe!
Youre the air to me!
Waited so long, Im all alone thinking about you.

Jet city woman.
Got to find my way home to her.
Jet city woman.
I see her face everywhere I look!
Jet city woman.
Just a thousand miles and I'll be there
Jet city woman, to make the clouds go away.
Time for some blue sky!

Waited so long now the planes delayed
And hour, reminds me of all our days apart.
Hold on, just a little longer.

Jet city woman.
Wonder where I'd be, you're the air to me.
Jet city woman.
Eyes like the rain, rain down on me.
Jet city woman.
No more nights alone Im almost home now.
Jet city woman.
Close my eyes, Im there in my jet city.

 

Sweet Disposition...

 

Απάντηση: Μόνο μουσική.

Αγαπητέ Mr_XP,

Δεν γνώριζα αυτή την διασκευή του Common People. Είναι όντως πολύ καλή. Υποθέτω ότι σου αρέσουν οι Pulp, όπως και εμένα. Για τον λόγο αυτό ας απολαύσουμε από το ίδιο CD των Pulp το Disco 2000 και από το ομώνυμο άλμπουμ τους το The Trees.









Με εκτίμηση,


AMANTEUS


ΥΓ. Κρίμα που μετά το πρώτο τους άλμπουμ και το Common People δεν ήλθε άλλη μεγάλη επιτυχία.

 

Δημήτρης Μητρόπουλος

Ο μαέστρος που κατέκτησε τις κορυφές

Ηταν φανατικός ορειβάτης. Από τον Ολυμπο ως τα βουνά του Κολοράντο, η αγάπη του για τη φύση ήταν ισοδύναμη με την αφοσίωσή του στη μουσική. Το ορειβατικό προφίλ του μέσα από τις επιστολές του

ΙΣΜΑ Μ. ΤΟΥΛΑΤΟΥ | Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010 TO BHMA

«Ανεβαίνω στα βουνά γιατί μ΄ αρέσει να νικώ τα πράγματα, να τα κατακτώ. Κι όταν βρίσκομαι στην κορυφή ενός βουνού, νιώθω ένα αίσθημα ζωής,αλλά συγχρόνως κι ένα αίσθημα θανάτου.Και σας λέω ότι θα πεθάνω πέφτοντας από ένα βουνό...».

Τα γεγονότα είναι, βεβαίως, δεδομένα. Ο Δημήτρης Μητρόπουλος δεν πέθανε τελικά πέφτοντας από βουνό αλλά στο πόντιουμ της Σκάλας του Μιλάνου στις 2 Νοεμβρίου 1960, στη διάρκεια πρόβας της Τρίτης Συμφωνίας του Μάλερ. Ωστόσο, με βάση την παραπάνω παρομοίωση του ιδίου ανάμεσα στην κορυφή ενός βουνού και σε μια δύσκολη παρτιτούρα ο λόγος του θα μπορούσε να θεωρηθεί ακόμη και προφητικός.

Η αλήθεια είναι ότι η αφοσίωσή του στη μουσική και το πάθος του για τη φύση υπήρξαν απλώς οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Στην αλληλογραφία του με την αγαπημένη του φίλη- την «αδελφή» του όπως την αποκαλεί- Καίτη Κατσογιάννη, ο Μητρόπουλος όχι μόνο αναφέρεται συχνά στην αγάπη του για την ορειβασία αλλά παρομοιάζει τη σωματική και διανοητική κόπωση που απαιτεί η κατάκτηση μιας ψηλής κορυφής με την αντίστοιχη μιας απαιτητικής συναυλίας.

Ο συγγραφέας Θάνος Κωνσταντινίδηςστη μελέτη του «Ο Ορειβάτης Δημήτρης Μητρόπουλος» (Νέα Εστία, τ. 1519) παραθέτει αυτούσια τα λόγια του μαέστρου στην Κατσογιάννη: «Δύο είναι τα κύρια πράγματα:η μουσική και η φιλοσοφία σαν πάρεργο, κι αυτά συνδυάζονται μεταξύ τους στον υψηλό συμβολισμό της ορειβασίας μου».

Ως μέλος του Ελληνικού Ορειβατικού Συνδέσμου (ΕΟΣ) και του Συλλόγου «Υπαίθριος Ζωή», ο Μητρόπουλος κατέκτησε πολλές κορυφές στη διάρκεια της δεκαετίας του 1930: την επιβλητική Γκιώνα, τα Βαρδούσια, τη Λιάκουρα του Παρνασσού, τον Ταΰγετο, τον Πάρνωνα κ.ά. Χαρακτηριστική, μεταξύ άλλων, η περιγραφή του Θάνου Κωνσταντινίδη για την ανάβαση του μαέστρου και της συντροφιάς του στην κορυφή του Πηλίου Πλιασίδι, ύψους 1.548 μ., η οποία «συνδυάζεται με οδοιπορική διαδρομή πάνω στο βουνό, με κάθοδο στην παραλία,εξωτική τότε,του Αϊ Γιάννη κι επιστροφή από τις Μηλιές,με το τραινάκι στο Βόλο.Η ομάδα,περνώντας με αυτοκίνητο από τη Λάρισα, έρχεται στην Καλαμπάκα. Ανεβαίνουν στα Μετέωρα. Από την Καλαμπάκα η συντροφιά θα συνεχίσει την οδοιπορία της μέχρι τα Γιάννενα...

Από τα Γιάννενα, η επιστροφή στην Αθήνα θα γίνει με αεροπλάνο της νεοσύστατης,τότε,αεροπορικής γραμμής, με ενδιάμεση προσγείωση στο Αγρίνιο. Το αεροπορικό ταξίδι ήταν μια καινούρια εμπειρία για την εποχή εκείνη. Την πρόσφερε στους φίλους του της ορειβατικής συντροφιάς ο γενναιόδωρος Δ.Μητρόπουλος καλύπτοντας ο ίδιος τα έξοδα των εισιτηρίων».




Εγγραφο του συνδέσμου εκδρομών «Η Υπαίθριος Ζωή» με το οποίο γνωστοποιείται στον Δημήτρη Μητρόπουλο ότι γίνεται δεκτός ως μέλος. Υπογράφει ως γραμματέας ο Δ. Παπαευστρατίου, εκπρόσωπος της Αmerican Εxpress στην Ελλάδα, που βοήθησε τον μαέστρο να φύγει στην Αμερική τον Αύγουστο του 1939, παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (φωτογραφία από το αρχείο θ. βαβαγιάννη / γεννάδειος βιβλιοθήκη) Ο Μητρόπουλος κατάφερε να συνδυάσει το «δίδυμο» πάθος του για τη μουσική και τη φύση οργανώνοντας συναυλίες στα αρχαία θέατρα της Επιδαύρου, της Σικυώνας, των Δελφών. Χαρακτηριστική και εδώ η περιγραφή του Κωνσταντινίδη, βασισμένη σε πληροφορίες του Δημήτρη Παπαευστρατίου, φίλου του μαέστρου: «Στους Δελφούς ο ήχος των οργάνων αλλοιωνόταν από τη ρεματιά των Φαιδριάδων,με την ηχώ και τις αναπόφευκτες ανακλάσεις. Γι΄ αυτό, μετά τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα,που ο μαέστρος θεώρησε πως δεν του ανήκουν, στράφηκε κι έδειξε το Δελφικό τοπίο».

Σε ένα ακόμη ανοιχτό θέατρο, το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, έδωσε άλλωστε ο μαέστρος την τελευταία του συναυλία στην Ελλάδα, τον Αύγουστο του 1939. Λίγες ημέρες αργότερα- παραμονές της κήρυξης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμουθα φύγει για τις Ηνωμένες Πολιτείες προκειμένου να αναλάβει τη διεύθυνση της Συμφωνικής Ορχήστρας της Μινεάπολης και αργότερα, βεβαίως, της περίφημης Φιλαρμονικής της Νέας Υόρκης. Ωστόσο και εκεί το πάθος της ορειβασίας θα βρει πρόσφορο έδαφος. «Τα ψηλά βουνά του Κολοράντο ή της Πολιτείας της Ουάσινγκτον ή της Αλάσκας » έγραφε τον Απρίλιο του 1940 στην Κατσογιάννη « θα δεχθούν τη διψασμένη μου επίσκεψη...».


Η ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ


Ορειβατική ομάδα στον Ολυμπο.Ο Δημήτρης Μητρόπουλος, τρίτος από αριστερά,καθιστός,με τον αγαπημένο του μπερέ Η πρώτη ανάβαση του Δ.Μητρόπουλου στον Ολυμπο το καλοκαίρι του 1932- θα ακολουθήσει και μια δεύτερη,έξι χρόνια αργότερα- περιγράφεται από τον ίδιο σε κείμενό του το οποίο δημοσιεύθηκε μερικούς μήνες αργότερα στο περιοδικό «Εκδρομικά».

«Πάμε για τον Ολυμπο! Θ΄ ανεβούμε στον Ολυμπο,θ΄ ανεβούμε στις ψηλές κορφές του...».Αρχίζει συγκινημένος το κείμενό του.Παρακάτω συνεχίζει:

«Και γω μαζί,που μούλαχε ο κλήρος να γράψω αυτά τα λόγια,και γω,είχα την ευτυχία,μαζύ με τους άλλους οκτώ συντρόφους,ν΄ ανέβω στο πολυθρύλητο βουνό μας.Με λαχτάρα περίμενα την ημέρα που θα ξεκινούσαμε,ούτε κοιμώμουνα καν τη νύχτα,ξανάγινα πάλι παιδί,γεμάτος από αυτό το μεγάλο σκοπό: Θ΄ ανέβω στον Ολυμπο».

Ο Μητρόπουλος και η παρέα του διέσχισαν τη χαράδρα του Ενιπέα,περνώντας από το Μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου και τα Πριόνια και έφτασαν στο νεόκτιστο,τότε,καταφύγιο του Ελληνικού Ορειβατικού Συνδέσμου όπου διανυκτέρευσαν.Νωρίς το πρωί ξεκίνησαν για τις κορυφές: το Σκολιό,τον Μύτικα- την ψηλότερη ελληνική κορυφή- το Στεφάνι όπου ο μαέστρος αναφωνεί: «Να ζει κανείς δεν έχει σημασία,να ανεβαίνει ψηλές κορυφές,ν΄ αγκαλιάζει τη φύση,αυτό έχει σημασία».Η επιστροφή στην Αθήνα με το νυχτερινό τρένο.«Ούτε ιδέα για ύπνο.

Με ανοιχτά μάτια ονειρευόμασταν το τι είχαμε ζήσει,πως ίσως είχαμε ζήσει τις ευτυχέστερες μέρες της ζωής μας».

Σειρά εκδηλώσεων με αφορμή τα πενήντα χρόνια από τον θάνατο του Δημήτρη Μητρόπουλου οργανώνονται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στη διάρκεια του Νοεμβρίου 2010. Μεταξύ αυτών ο Διεθνής Διαγωνισμός «Δημήτρης Μητρόπουλος» για διεύθυνση ορχήστρας και το συνέδριο «Δημήτρης Μητρόπουλος, 50 χρόνια μετά».

 

ειπα να πεσω στην παρακμη του ειδους!