Νέμεσις Pa art ч етыре

Messages it the Drugs Justice and Vinsanto Bottle 9th
“Το Κάστρο”

Η Μέρα 72
«Ο Θάνατος των Θεών»

H Πούσι Α, ήταν ο πρώτος κατοικήσιμος πλανήτης από τους δώδεκα του Λιου του Άρεως. Τα πλάσματα που τον όργωναν ήταν λουλούδια του αγρού, με κεφάλια του Λευκού και πόδια τρία. Πολεμοχαρή δεν ήταν, απλά πτωχοί.

Τριακόσια τρισεκατομμύρια στον αριθμό και ο πλανήτης τους εκατό φορές μεγαλύτερος απ’ τη Γη. Ήταν γνωστά για το περίφημο ποτό τους. Καλλιεργούσαν τα περίφημα Αν. Τα Αν ανθρωπόμορφα δέντρα περίφημα για το κόκκινο κρυστάλλινο καρπό τους. Τον καρπό τον έλια ζαν στο χώμα, όταν το Γαλακτικό φεγγάρι ήταν δυνατό.

Έτσι αποκτούσε από το κόκκινο βαθύ που έτρεχε στις φλέβες τους, το διάσημο Ροζέ που σε ταξίδευε στο ποιο κρυφό Πυρήνα σου.

Η Νέμεσης έφτασε εκεί, καβαλώντας τον Περσέα. Δίπλα της η ερωμένη της, η Μεδούσα. Φίδια στο κεφάλι της Μεδούσας, που στο στόμα τους η γλώσσα τρυπημένη με του σκουλiκιού στιλέτο. Νέα, ατίθαση, οπαδός του άγριου του Κόζα, ό,τι έπρεπε για να χορτάσει η ακόρεστη δίψα, της απ’ τη Λέσβο Νέμεσις.

Είχε ακούσει, πως εκεί θα έβρισκε τον Ερμή το φτεροπόδαρο, σύντροφο καλό και αδερφό του Άρη. Γνωστός ο Άρης του πολέμου ο θεός και οι χάρες του πολλές. Εκτός από αυτή του Πολέμου και του αερίου που έβγαζε από τη φυσική την έξοδο, γνωστός και για τη Μεγάλη χάρη τ0υ pοπ, ο Άρης.

Τινάζει το φόρεμα από του κόκκινου σιδήρου τις κλωστές, που φορά η Νέμεσης. Λάτρης της ίνας του Fe. Τα πόδια της καθαρίζει με την διχαλωτή του γλώσσα ο Περσεύς. Βαθύ φιλί και στα δύο στόματα της Μεδούσης, δίνει, την πιάνει από τον κόλό και προχωρούν στο βάθος.

Το club St. Άρης από τα μεγαλύτερα του σύμπαντος ετούτου. Πρόσκληση χρειαζόταν για να μπεις. Από ένα κεφάλι ο καθείς.

Δύο του παραλόγου θηλυκά στο διάδρομο της Πύλης στέκονται και συζητούν στα μιουλωχτά.

-Πολλά τα ναρκωτικά. H Rain γάτα με κίτρινη ομπρέλα.
-Και δεν φτάνουν για όλους, η ποιήτρια της Λέσβου. Πατριωτάκι της Νέμεσις. Την βλέπει που πλησιάζουν και για τον χαμό της γελά.

-Welcome Back. Και ματς στημένο όχι, αληθινό και μουτς.

-Γεια και γεια και sorry δε λυπάμαι, τα κεφάλια σας χρειάζομαι ώστε μέσα να ‘μαι.
Η Μεδούσα στα μάτια τους κοιτά, παγωτό οι θηλυκές. Τα κεφάλαια τους παίρνει και στο χέρι με τρία δάχτυλα κρατά.

Τα σώματα στ ο ράφι δεν εμπήγαν, λιχουδιά για τα τέρατα, τους Vegan.

Στο μέσα μπαίνουν η Νέμεσης και η Med usa, χέλια με κορμιά σαν θρώπων που χορεύουν μέχρι εξαντλήσεως και τραγουδούν μαζί με τον Πάνα τον θεό του τράγου.

Στην μέση της πίστας, μία του κατά σκευή, του ξένου του παρά. Ταύρος μηχανικός με ζονέτα του ψηλού κ αυλή μεγάλη. Θηριώδης. Στα 4 εμπρός του ο Ερμής με την πίσω πόρτα, ανοιχτή περάστε, ευρώ χωρά εδώ, εκεί και μέσα.

Πάνω του χρυσό χύνεται καυτό. Αν ήταν θνητός θα πέθαινε, αλλά ο ρμής ήτανΕ θεός.
Ο Ταύρος βρυχάται και στα δύο πόδια στέκεται, όρθιος, σκληρός, μέτρα δύο άντε κι άλλα δύο. Σάλια πέφτουν από το στόμα του, πηχτά, λευκά και του παχύ ρευστά.
Μπαίνει με ορμή του P της φυσικής και με τις οπλές την πλάτη γδέρνει του Αγά, sorry λάθος και Culpa Mea, toy Ερμή.

-Πονάς ώ ρε σκύλε και της σκύλας ιέ υιέ και παλουκάρι; Ταύρος του μηχανικού.
-Πονούν ωώω re Bull οι του θεΟυ ορθοί, πονούν οι σκύλοι, πονούν οι κοιμισμένες την αυγή; Ερμής ο τρισεγέμιστος. Το κεφάλι του σηκώνει και τη φω και λη της Νεμέσεως αντά και μόνη.

-Σ’ έπιασα Ερμή και μου χρωστάς πολύ. Δύο πόρτες έχει η ζωή και από την πίσω εγώ σε βρήκα. Ο Ερμής την κοιτά δυστυχεσμένος. Δεν είχε στο wc το πρωί πληρώσει και άδειος δεν ήτουνε καθόλου. Ο Bull ο Μαύρος από την αυλή του βγαίνει, γλυκό φιλί για καληνύχτα, στα μουσούδια και τη Νέμεση και Med usa στα priVate των Vip συν κι οδεύει.

-Κάτσετε κορίτσι και δεν ξέρω τι να σε πω εσέ και μιλιά καθόλου, πριν δοκιμάσετε τούτο το υπέρ χωρό ποτό του Βασιλιά του Άρη.

Η Νέμεσης αυστηρή, αλλά το ταξίδι που έκανε μεγάλο και διψούσε στα πολλά. Δεν γαμιέται ας το πιούμε και τούτο και ας είναι και πηκτό.

-Αχχ θεέ και καναγιά μαζί σου, τι τούτο το καλό και όμορφφφαααα…

Και στο ντέφι του πατώ πατάς πατώματος που εμείς θα δούμε, τάβλα η Νέμ και μέση.

Στα νειρα της ο Εφιάλτης να της ζητά παιδιά. Φύγε από καμπούρη και μείνε μακριά. Εγώ δεν είμαι γυναίκα, είμαι icon ένα είδωλο και στοιχίζω ακριβά.

Οι ώρες χύνουν τα λεπτά τους σε κρεβάτι από μετάξι και μία μία αποχωρούν γύρω στην αυλή και στη μέση η Νέμ, με τα πόδια ανοιχτά, γυμνή και όρθια.

Τα χέρια της δεμένα σε στύλο μεταλλικό από fe στους ώμους της απάνω. Στις άκρες του κουβάδες, αδειανοί. Πετονιά και αγκίστρια από τις ρώγες, από το ταβάνι δύο και από του ανάποδου του άλλα δυο.

Στο ισότιμα να καλά κρατεί, αλλιώς τ’ αγκίστρια να σκίζουν, πονάν, στο πιο βαθιά να χώνονται στα πλούσια Ελαίη της Νεμέσως.

Ο πόνος οξύς και η λογική έφηβη που από το παράθυρο να θέλει να πηδηχτεί.
Το ναρκωμένο της μυαλό ξυπνάει από τον πόνο και απέναντι της ο Ερμής και ο Άρης.
Στα ριστερά και στα δεξιά των κουβάδων άκρα, σκάλες από κόκκαλα φτιαγμένη των Πυρήνων τα ιερά.

Στα πόδια του Άρη του πολέμου και του Pop, οι Μούσες οι εννιά στα βήματα τα πρώτα.

Το μεγάλο του Pop του Άρη να γλύφουν με ευλάβεια οι οχτώ και η Ενάτη, τη γροθιά χωμένη στα άδυτα του Αλεξίκακου και για όσους δεν γνωρίζουν την Βίκυ της παιδείας την τσατσά, του Θεού ερΜή.

-Νέμεσις νομίζεις πως είσαι της Λέσβου η σπουδαία; άΡης
-Του Ρα του μνου η σία γυναίκα και όχι από τη Λέσβο, αδερφή της Απάτης και της Λύσσας της κακιάς. Απ’ τα αριστερά θα γέρνεις σα μια άλλη Μόνα Λίζα, έτσι στις γυναίκες πρέπει και της δικαιοσύνης η λεία του ανόητου. Ερμ ης

-Εγώ δεν λυγίζω, Γυναίκα είμαι και δεν γέρνω πουθενά, με γυναίκες θέλω να πηγαίνω, να γαμώ και να Τρουφώ visιa. Η Νέμεσις με το κεφάλαιο ψηλά.

Ο Άρης στο γέλιο ρίχνει στα πόδια της ανάμεσα, σφαιρικό με φίδια.

-Κοίτα μωρή και αγνάντευε τι έπαθε η αγάπητικιά σου. Η Νέμεση με κόμπο λυγίζει το κεφάλι και το κεφάλι της Med usa δίχως το κορμό απαντά. Μπλου και μπλου και μπιαχ. Και μετά νεκρώνει στο αμήν του πάντα.

Το δάκρυ χύνεται και γδέρνει τον ακέραιο της Νέμ, δρόμο του Νοτιά.

-Όχι και χ και χ, εγώ δεν πρόκειται να γύρω, σκ λάβα αρσενικού ποτέ.

Ο Άρης, του Άρεως δεν έχει πτώση και την εντολή τη δίνει, σα Μάστερ του Βορρά.

-Καλλιόπη, η σειρά σου. Κάνε τη δουλειά σου κόρη μου γλυκιά. Τα μαλλιά της κότσος και τα ποδαράκια της γυμνά. Στη σκάλα του δεξιού ανεβαίνει και τη φούστα της σηκώνει. Ούρα τα χρυσά, με στίχους από Καββαδία στο κουβά ρίχνει απλόχερα.

-Εφτά σε παίρνει αριστερά μη το ζορίζεις.

Μάνα που πας, γιε μου θα πάω στα Λεβάδια. Το ποίημα της ορθό και κατεβαίνει. Τα αγκίστρια τις ρώγες τις ματώνουν. Η Νεμ ζορίζεται, αλλά στα ίσα της ξανά.

-Καλώς, φωνάζει ο του Παπ ο Άρης, Τερψιχόρη, Ευτέρπη και Κλειώ, σειρά σας.

Τα κορίτσια με γελάκια και ζαρτιέ ρες, η μία στο σβέρκο της άλλης ανεβαίνουν και στην σκάλα του δεξιού ξανά. Μπαλα ντζάρουν, γέρνουν και βαστούνται, δίχως βρακιά κρατιούνται. Πρώτη η Τερψιχόρη, με περίοδο αυτή, τα ουρά της αμολά και κόκκινο βαθύ.

-Εώς και πότε θα κοιμάσαι
Νομίζεις πως σε περίοδο ειρηνική πως είσαι,

Όταν ο πόλεμος κατέχει ολάκερη τη γη. Τα ούρα της κυλούν στο λαιμό της Ευτέρπης, τα δοκιμάζ, στα στήθια της ανάμεσα, τα λευκά μικρά και στο Δέλτα καταλήγουν, το άτριχο δικό της. Ποτάμι τα δικά της, κίτρινα βαριά. Δίαυλο κόκκινο και κίτρινο βαρύ.
Τα νερά τους, στο στόμα της Κλειούς λίγα μένουν, συνεχίζουν και στο ομφαλό της παίζουν. Βογκάει η Κλειώ, διάφανα τα πλούσια δικά της. Τρικοσμικά παγκόσμια τα απόνερα των τριών Μουσών. Ο κουβάς του δεξιού βαραίνει, στο απότομο κραυγή της Νεμ, φωτίζει το λειβάδι.

Τα γκίστρια σκίζουν και οργώνουν το στήθος για καλά. Βόδια του μετανάστη λλήνα, σέρνουν το χορό.

Το αίμα της Νέμεσις ποτάμι, στον κόλπο της τελειώνει. Μέσα, γεμίζει, χάνεται.
-Όχι λέει και το στήθος ψηλά, βαστά. Τίποτε δεν πρόκειται να με γείρει στο τιμόνι.
-Αρκετά φωνάζει ο Άρης, κορίτσια του υπολοίπου λύστε την και στήστε την καλά.
Η Νέμεσις σφαδάζει πέφτει, σαν σακί γεμάτο με πατάτες. Στο ένα χέρι η Ερατώ, στο άλλο η Μελπομένη, το ένα πόδι ανοιχτό βαστά η Θάλεια και το άλλο η Πολύμνια. Η Ουρανία το χέρι βγάζει από τον Ερμή και στο στόμα της Νεμέσεως το σφηνώνει στα γερά.

Ο Ερμής ο πρώτος άνδρας που μέσα της τελειώνει, μετά οι δώδεκα του ΑπΟ οι ένστολοι, βρωμιά.

Στο τέλος ο Ερμής, φώτο βγάζει αναμνηστικιά. Και στον κόρφο του τη χώνει, για να την Νέμε σις και σης, να κρατά γερά. Την πετάξαν στο πράσινο τ’ αμόνι, άδεια, κουτσά να γέρνει, να σπαράζει γοερά.

-Ερμή str ike three. Θα μου το πληρώσεις.

(-Σήκωσε το, το γαμημένο δεν μπορώ, δεν μπορώ να περιμένω… Άνδρας του ανδρός
-Ποιο; Το πολεμικό αερ και πλάνο; Της βίας η άγγρα.
-Σήκωσε το, άντε πια και δεν αντέχω. Man to Man
-Ποιο; Το κύπελλο να πάρεις συ στημένο; Η mero men
-Το story το γαμημένο, για να πάω επιτέλους να κοιμηθώ. The King Has Left the Building.)

Συνεχίζεται...