Νέοι Στόχοι..

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1


Η αλλαγή μόλις είχε έρθει.. Το ξεκίνημα μιας νέας δεκαετίας μόλις είχε ξεκινήσει,όπου για πολλούς σε εκείνο το δωμάτιο ήταν πλέον η στιγμή που θα έβαζαν σε εφαρμογή όλους τους νέους στόχους που είχαν θέσει την τελευταία εβδομάδα με σκοπό να αλλάξουν τη ζωή τους προς το καλύτερο.. Λίγοι θα ήταν αυτοί που στην πραγματικότητα θα έμεναν πιστοί σε αυτό και μέχρι το τέλος του νέου χρόνου που μόλις μετρούσε λίγα λεπτά ζωής θα κατάφερναν να υλοποιήσουν αυτούς τους στόχους.. Χαζεύοντας τον ενθουσιασμό της παρέας του, χαμογελούσε περίτεχνα σε όποιον τον πλησίαζε για να του ευχηθεί “καλή χρονιά”.. Για την ακρίβεια οτίδηποτε του αποσπούσε τη προσοχή από το κινητό του εκείνη τη στιγμή το θεωρούσε σημάδι πως πρέπει να την ξεχάσει.. Αλλά πόσο εύκολα μπορείς να ξεχάσεις κάτι που σε στοιχειώνει σχεδόν μια ζωή;

Και έτσι, προσπαθούσε να κάνει small talk προσπαθώντας να τραβήξει το χρόνο τόσο ώστε να έρθει η στιγμή που η κοπέλα του θα γύρναγε και κάνοντας νόημα από μακρυά θα του έλεγε πως ήρθε η ώρα για να φύγουν.. Είχε σχεδόν πείσει τον εαυτό του ότι με τη νέα δεκαετία να ξεκινάει θα την ξεχνούσε, θα έκανε όλα αυτά που είχε υποσχεθεί στον εαυτό του και στην κοπέλα του. Ναι ήταν και εκείνος ένας από αυτούς που θα έβαζε νέους στόχους. Θα δεχόταν επιτέλους τη συγκατοίκηση που εκείνη επιθυμούσε τόσο καιρό και θα έφερνε και τα τελευταία του πράγματα από το νησί στην Αθήνα…

Όμως το χέρι του έσφιγγε το κινητό που ήταν στη τσέπη του με τέτοια μανία λες και αν το άφηνε θα έχανε την ανάμνηση της για πάντα.. Πως θα μπορούσε να ζήσει χωρίς να τη σκέφτεται;...Πως θα άφηνε το μοναδικό πράγμα που του έδινε boost στη καθημερινότητα του? Χωρις την εικόνα της καρφωμένη στο μυαλό του θα έχανε τη ζωντάνια που έκανε τη κοπέλα του να έρχεται κάθε βράδυ σε οργασμό, το πείσμα που τον γέμιζε κάθε φορά να βρει το δίκιο του όταν βρισκόταν σε δύσκολες καταστάσεις, την αστείρευτη χαρά που τον γέμιζε όταν άκουγε απο το αφεντικό του ότι παίρνει επιτέλους άδεια και θα μπορέσει επιτέλους να γυρίσει για λίγες μέρες πίσω στο νησί ελπίζοντας ότι θα την δει τυχαία στο δρόμο ακόμα και αν εκείνη ούτε καν τον δει.. Και έτσι συνέχιζε να το σφίγγει, μέχρι που η οθόνη θρυμματίστηκε στα χέρια του και τρύπησε τη παλάμη του.. Μόνο τότε συνειδητοποίησε πως η σκέψη της έλεγχε για ακόμα μια φορά το σώμα του!

Σαν λάβα ηφαιστείου απλώθηκε σε όλο του το Είναι εκείνη η νύχτα.. Εκείνη η διαολεμένη νύχτα που τον ακολουθούσε σε όλα εκείνα τα βράδια που απεγνωσμένα προσπαθούσε να αποφύγει και να μην μένει μόνος του για να μην σκέφτεται. Εκείνη η νύχτα που την κρατούσε πλέον στα χέρια του μετά από τόσα χρόνια. Που τα σώματα τους είχαν βρει επιτελους το λόγο ύπαρξης τους.. Που οι ανάσες τους έδιναν πνοή σε όλες τις φαντασιώσεις που περίμεναν καρτερικά να γίνουν πραγματικότητα.. Που πλέον ήταν δική του για πάντα.. Ή έστω έτσι νόμιζε..


“Φυσιολογική αντίδραση”- Πόνος, νεύρα, επούλωση πληγής.

“Δική του αντίδραση”- Πόνος, αυτόματη στύση, συνεχής πίεση της πληγής.


-Τελικά όντως σου άρεσε το νέο μου φόρεμα ε;


Το πρόσωπο του πάγωσε ακούγοντας τη φωνή της κοπέλας του να ψιθυρίζει στο αυτί του…


-Θες να φύγουμε μωρό μου; Καταλαβαίνω πως πρέπει κάτι να κάνουμε για το “θεματάκι” σου..


Προσπαθούσε να βγάλει φωνή να της πει να εξαφανιστούν από εκεί μέσα πριν γίνει ρεζίλι αλλά μάταια! Στην πραγματικότητα ήταν ακριβώς εκεί που ήθελε να είναι.. Κυριευμένος από την επιβολή της εικόνας της , τη θύμηση των φιλιών της να γεμίζει το στόμα του, να είναι πλέον πλήρως μουδιασμένος και να μην θέλει να ξεφύγει από αυτό.


-Χρηστοστέφανε! Σύνελθε… Γιατί δεν απαντάς;

…


-Ε;Τι είπες; ... Που είμαστε;Ναι..Ναι! Φύγαμε!


Στη διαδρομή η σιωπή έσπασε μόνο όταν εκείνος προσπάθησε να τα μπαλώσει λέγοντας πως τον ζάλισε το ποτό.. Εκείνη έσκυψε στοργικά προς το μέρος του και τον ηρέμησε με ένα της φιλί.. Ανταποδίδει στο φιλί της και της εύχεται καληνύχτα καθώς άναβε τα αλάρμ έξω από το σπίτι της.

Στο γυρισμό για το σπίτι του συνειδητοποιεί πως δεν έχει πλεόν τηλέφωνο.. Ξημερώματα Πρωτοχρονιάς, όλα τα μαγαζιά κλειστά.. Δεν μπορούσε να το δεχτεί.. Το μόνο μέσο που είχε μείνει για να μπορεί να την κοιτάει και να νιώθει έστω λίγο κοντά της, μόλις το είχε καταστρέψει ο ίδιος απο την παρόρμηση της θύμησης της..

-Τι ειρωνεία, σκέφτηκε..

Ευτυχώς θυμήθηκε οτι η κοπέλα του του είχε χαρίσει ένα νέο τηλέφωνο στα γενέθλια του που της είχε υποσχεθεί πως θα το βάλει σε λειτουργία μόλις χαλάσει το δικό του..

-Τι ειρωνεία, είπε..



Κεφάλαιο 2


-Αληθεια τώρα, ίσως καλύτερα να μην έρθω.. Άλλωστε δεν έχω και τι να φορέσω!

-Λιζα, δεν δέχομαι κουβέντα.. Δεν θα μείνεις μέσα ξανά, ειδικά τέτοια μέρα που είναι! Δεν θα σε βρει η νέα δεκαετία κλεισμένη μέσα σε αυτό το δωμάτιο μόνη σου.. Άλλωστε χθες έβαλες τον νέο στόχο του 2020.. Θα γνωρίσεις τον έρωτα της ζωής σου!! Εκτός αν θεωρείς ότι ο έρωτας της ζωής σου είναι οι μωβ τοίχοι του δωματίου σου.. Τότε παραιτούμαι!!


Η κολλητή της ήξερε πάντα να της φτιάχνει το κέφι κάνοντας την να γελάει, και αυτή ήταν μια από εκείνες τις φορές που θα έκανε τα πάντα για να την πάρει μαζί της σε εκείνο το πάρτι.. Άλλωστε δεν ήθελε να της παραδεχτεί ότι αν δεν ερχόταν δεν θα πήγαινε ούτε αυτή, γιατί δεν ήξερε κανέναν σε εκείνο το πάρτι αλλά ήθελε να πάει μόνο και μόνο γιατί θα ήταν όλη η αφρόκρεμα του νησιού και ήθελε να ανεβάσει το status της στα social, κάτι που η Λίζα σιχαινόταν σε αυτόν τον κόσμο..


-Χαχα! Καλά,καλα.. Με έπεισες.. Δώσε μου είκοσι λεπτά και φύγαμε..


Δεν χρειαζόταν παραπάνω χρόνο.. Η Λίζα ήταν από εκείνες τις γυναίκες που ο χρόνος δεν την άγγιζε, είχε μια αγνή αλλά ταυτόχρονα ερωτική ομορφιά που βάζοντας απλά ένα φόρεμα και χτενίζοντας τα μαλλιά της ελαφρώς θα τραβούσε όλα τα βλέμματα ανάμεσα στο πλήθος.


-Αντε, λύσσαξες!! Έτοιμη, είμαι,πάμε!!


Μπαίνοντας στο αμάξι, κατέβασε το καθρεφτάκι στη θέση του συνοδηγού να ρίξει μια τελευταία ματιά αν ήταν εμφανές πόσο βαριόταν να πάει.. Δεν ήταν! Γύρισε στη κολλητή της, της χαμογέλασε και άκουσε την μηχανή του αυτοκινήτου να ξεκινάει…


...Οδικές σκέψεις.." Άραγε να είναι και Εκείνος σε κάποιο παρτυ τωρα; ..Χμφμ! Όχι!! Είπαμε νέοι στόχοι!! "


Στο ραδιόφωνο έπαιζε το could you be loved..χειμωνιάτικα!! Bloody timing!!!


(Συνεχίζεται)

 

Δεν υπάρχει ομορφότερο πράγμα από ένα νέο ξεκίνημα. Οι δρόμοι είναι ελεύθεροι, οι ορίζοντες ανοιχτοί, ο κόσμος δικός μας.



Your breath is sweet
Your eyes are like two jewels in the sky
Your back is straight, your hair is smooth
On the pillow where you lie

But I don't sense affection
No gratitude or love
Your loyalty is not to me
But to the stars above

One more cup of coffee for the road
One more cup of coffee 'fore I go
To the valley below

 

@Arioch τι τραγούδι! Πόσο καιρό είχα να το ακούσω!!

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3


Εναλλασσόμενες αποχρώσεις φωτός καλύπτουν το σώμα της καθώς λικνίζεται στους ρυθμούς της μουσικής.. Δεν έχει ίχνος αλκοόλ μέσα της και όμως νιώθει ζαλισμένη καθώς χάνεται στις μελωδίες προσπαθώντας να ικανοποιήσει την ανάγκη της να μην Τον σκέφτεται.



..When you came in the air went out

And all those shadows there filled up with doubt

I don't know who you think you are

But before the night is through

I wanna do bad things with you..


Μούδιασμα.. Τα μάτια της κλειστά έχοντας αρχίσει να σφίγγουν καθώς η εικόνα Του γίνεται όλο και πιο διαυγής. Σχεδόν μπορεί και μυρίζει το άρωμα Του.. Αυτοί οι στίχοι.. Για κάποιους είναι απλοί στίχοι ενός εμπορικού τραγουδιού, αλλά όχι γι αυτήν! Στο δικό της κόσμο αυτοί οι στίχοι είναι πόρτες φωτός μισάνοιχτες σε βράδια ολικού σκότους. Το κάλεσμα Του εκείνο το βράδυ.. Το πρώτο βράδυ!


Καλοκαίρι 2018- Κέρκυρα


-Σου ταιριάζει πολύ αυτό το όνομα!

-Μπα;Αλήθεια;... Και που έμαθες το όνομα μου εφόσον δεν έχουμε ξαναμιλήσει;... Και μην μου πεις ότι όποιος ενδιαφέρεται μαθαίνει γιατί θα βαρεθώ πριν τη στιγμή που όρισα πως θα βαρεθώ!


“Χμφμ! Όχι για να μην νομίζει ότι είμαι καμία εύκολη!”


-Εσύ μου το είπες! Σε ένα λεπτό από τώρα..!

-Χαχαχα! Ναι ε; Πολύ σίγουρο σε βλέπω!

-54..53..52..51…..

-Μπράβο σου πάντως! Μεγάλο ταλέντο να μετράς κατηφορικώς!

-46..45..44..43….

-Θα το συνεχίζεις για πολύ ώρα;

-Για ακόμα 37..36..35…

-Χμφμ!! … Λίζα!

-Είχα δίκιο, πανέμορφο όνομα!

-Δεν είπες αυτό! Χα! Την πάτησες! Είπες ότι μου ταιριάζει πολύ αυτό το όνομα.

-Ακριβώς! Δεν μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι αλλά είπα επίσης πανέμορφο όνομα.. Do the math!


Το πρόσωπο της γέμισε από γλυκό πείσμα προσπαθώντας να κρύψει πόσο της άρεσε ο τρόπος που την πλησίασε.. Ήδη το ένστικτό της έλεγε πως Εκείνος είχε κάτι το διαφορετικό..

.. Το βράδυ περνούσε μέσα από ένα συνεχές πείραγμα ανάμεσα τους και το φλερτ μετατράπηκε σε μπαλάκι τένις που δεν σταματούσε στιγμή να εκτινάσσεται πότε στην μεριά της Λίζας και πότε στην μεριά του Χρηστοστέφανου..


-Ωστε μένεις πλέον στην Αθήνα..

-Ναι, φεύγω σε δύο αναθεματισμένες ώρες!

-Αναθεματισμένες;

-Μένεις κάπου εδώ κοντά Λίζα;


Νατο! Το ήξερε! Όλο αυτό ήταν απλά η προσπάθεια του να τη ρίξει στο κρεβάτι! Έτσι για να έχει μια ακόμα ανάμνηση του νησιού! Το πρόσωπο της έγινε στεγνό από κάθε γλυκό συναίσθημα που είχε μέχρι τώρα..


-Time’s Up!

-Time’s up ως προς τι, Λίζα;

-Ως προς την στιγμή που σου είπα πως θα έχω βαρεθεί.. Καληνύχτα!


Έκανε να φύγει αλλά ένα απότομο γέλιο την σταμάτησε απρόσμενα..

“Μα καλά, που το βρήκε το αστείο τώρα; - Εγώ τον παρατάω και αυτός γελάει;”


-Να το κοιτάξεις αυτό πάντως! Λοιπόν, ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!

-Άρα δεν θες την έκπληξη μου… Κρίμα!

-Στο στενό πίσω από το ζαχαροπλαστείο, κεραμιδί πόρτα με μια τριανταφυλλιά στα δεξιά της… Καληνύχτα..ερμμ…ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ! Ξέχασα να σε ρωτήσω πως σε λένε!!!

-ΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!! Φαίνεται δεν είχε τόση σημασία για σένα!

-Δεν φοβάμαι να πω αυτά που νιώθω, οπότε ναι, δεν είχε.. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι δεν κοίταξα στιγμή το ρολόι μου!


Να τη και η πειραχτική γλώσσα να ξεπροβάλει μέσα από το πιο γλυκό της χαμόγελο! Αναρωτήθηκε ο Χρηστοστέφανος αν θα την ξαναέβλεπε μετά από εκείνο το βράδυ.. Μα τι σκεφτόταν; Το μέλλον του δεν είχε πουθενά την επαφή του με τον νησί για τον επόμενο χρόνο. Αλλά τα απρόσμενα είναι και τα πιο ωραία, σκέφτηκε και ανταπέδωσε το χαμόγελο.


-Καληνύχτα, μικρή! Και αυτή τη γλώσσα να την κρατήσεις έξω μόνο για μένα!

-Μμμμ..Μεγάλη η χάρη σου….

-..Χρηστοστέφανος!!

-Μεγάλη η χάρη σου λοιπόν, Χρηστοστέφανε! Καλό σου ταξίδι και καλή αντάμωση!


Χαμόγελο και γλώσσα έξω ξανά!!


-Ες Αύριον μικρή!




Πρωτοχρονιά 2020- Κέρκυρα


Text message received…


-Καλή χρονιά, μικρή! ;P

 

From the dusty mesa
Her looming shadow grows
Hidden in the branches of the poison creosote

She twines her spines up slowly
Towards the boiling sun
And when I touched her skin
My fingers ran with blood

In the hushing dusk under a swollen silver moon
I came walking with the wind to watch the cactus bloom
And strange hands halted me, the looming shadows danced
I fell down to the thorny brush and felt the trembling hands

When the last light warms the rocks
And the rattlesnakes unfold
Mountain cats will come to drag away your bones

And rise with me forever
Across the silent sand
And the stars will be your eyes
And the wind will be my hands

 

ή της έδωσε λάθος όνομα, ή κάποιον Στέφανο έχεις στο μυαλό σου  

 

Μην ακούσεις Στέφανο εσύ, αμέσως  

 

Μπα πανάθεμα με!! Γλώσσα λανθάνουσα....

OH well.. Let it be!  

 

Είπαμε, αδυναμίες είναι αυτές  

 

Let's do the math
Χμμμ... το πραγματικό όνομα είναι Στέφανος και ήθελες να το αλλάξεις, έγινε Χρήστος την πρώτη φορά, σου ξέφυγε στη συνέχεια και το θυμήθηκες την επόμενη.
Αν ίσχυε το αντίστροφο, θα θυμόσουν ότι την πρώτη φορά έγραψες το πραγματικό και θα επέστρεφες να το αλλάξεις. Δεν το έκανες.
Ποντάρω στο Στέφανος.

 

Σιγά τα μαθηματικά  

 

Ακατα μακατα σουκουτου μπε  

Ηηηηηηη... Μπορεί να έχει δύο ονόματα όπως οι λόρδοι