Ναι μεν αλλά...

Μια γυναίκα δέχεται, όχι δίχως κάποια απόλαυση, το σαδομαζοχιστικό γίγνεσθαι απάνω της. Ο πόνος είναι έντονος, τον αποδέχεται ασυζητιτί, η ταπείνωση ισχυρή ενώ υπάρχει επίσης μέσα στον πόνο, αλλά και χώρια απ αυτόν.

Ο Κύριός της δεν ευχαριστιέται, γιατί αυτά που Του έδωσε δεν Του ήταν αρκετά. Όμως, η ίδια ήταν εκεί για να ευχαριστήσει τον Κύριό της και τα βίτσια που έγιναν και τα χάρηκε, χωρίς να ξετρελαθεί δεν ήταν επιλογή της. Αυτή είχε συναινέσει άπαξ ...

Μετά, καθώς απολαμβάνει τα σημάδια της και τους μετα-πόνους, νιώθει διαλυμένη που δεν ευχαρίστησε τον Κύριο της. Κάπως σαν άλογο κούρσας που όλοι είχαν ποντάρει σε αυτό και το ήξερε, όμως έχασε τον αγώνα. Δεν υπάρχει σεξουαλική χαρά, γιατί ο Κύριος δεν ευχαριστήθηκε, δεν υπάρχει ορίζοντας, δεν υπάρχει άνοιξη, δεν υπάρχει τίποτα γι αυτήν, μόνο τα σημάδια και οι απολαυστικοί, χωρίς φόβο πια, μετα-πόνοι. Mια αίσθηση τρωτότητας την περιβάλει όποτε έρχεται σε επαφή με κόσμο, χωρίς να διακυβεύεται τίποτα ουσιώδες. Έχει άλλωστε τρωθεί. Αν τυχόν κάποιος έριχνε ματιά στο σώμα της, δεν θα ξεχνούσε ποτέ του το θέαμα που θα αντίκρυζε, όμως αυτή αντλεί από εκεί ... Νιώθει ταπεινή. Δεν γνωρίζει, ούτε θέλει να γνωρίζει. Θέλει μόνο να είναι όπως την Θέλει. Και δεν ήταν.

Στο υποθετικό αυτό σενάριο, ποιά βλέπετε ως επόμενη μέρα και γιατί;

 

Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

καλημερα
δεν υπάρχει υποθετικό σενάριο στον χώρο όταν κάτι υπάρχει στο μυαλό αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί .....
Επισης δεν υπάρχει επόμενη μέρα,κυκλοφορείς και ανακυκλώνεσε μέσα σε μια σκεψη , δεν έχεις φύγει ποτε απο την κατασταση που έζησες ....αν φύγεις έχασες .....είσαι εδώ...εκεί .....κάθε στιγμή , μόνο έτσι γίνεσε καλύτερη .....την έχεις διαρκώς μέσα στο μυαλό σου την επεξεργάζεσε και την αναλυεις πιέζεις το μυαλό σου οχι το σώμα σου , την σκέψη σου

μυαλό <<ο 'αρχων των πάντων>>

 

Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

Χωρίς να έχω σκοπό να παρεκκλίνω του αρχικού θέματος, απλά σε μια προσπάθεια να κατανοήσω καλύτερα θα ήθελα να ρωτήσω.
Όταν λέμε σε ένα σαδομαζοχιστικό σεσσιον δεν πήρε ο Κ αυτά που ήθελε, τι εννοούμε?
Γιατί δεν τα πήρε?
Τι τον σταματά από το να τα πάρει?

Μήπως απλά εκφράζει ο Κύριος μη ικανοποίηση ως συνέχιση του Σμ σεσσιον?
Δηλαδή δεν θέλει να της δώσει την ευχαρίστηση πως τον ευχαρίστησε?
Και ξέρει πως αν της πει δεν με ευχαρίστησες θα την βασανίσει και ψυχικά?

Δηλαδή εκείνο που ρωτώ και μάλλον από Κυρίαρχους, είναι το εξής:
Τι μπορεί να σας εμποδίσει από το να πάρετε αυτό ακριβώς που θέλετε σε ένα σαδομαζοχιστικό σέσσιον πέρα από τον εαυτό σας? Αν η άλλη είναι εκεί δεμένη ανίσχυρη και παίρνει τον πόνο που της δίνετε σε τι μπορεί να μην ικανοποιήσει?
Δεν φώναξε αρκετά? Φώναξε υπερβολικά? Δεν είπε ευχαριστώ Κύριε?
Και αν ναι τότε τι σας εμπόδιζε να ζητήσετε αυτά που θέλετε?

 

Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

Θέλει;
Αν ξεκινήσουμε από την θέση, με την οποία πιστεύω ότι δεν διαφωνείς, ότι η απόλαυση του σαδιστή Κ αντλείται πρωτίστως από τις αντιδράσεις της σκλάβας στα ερεθίσματα που της δίνει, αυτό σημαίνει ότι η σκλάβα όχι μόνο θέλει να μάθει πως Θέλει ο σαδιστής Κ της να αντιδρά αλλά ακόμη περισσότερο και πώς Θέλει να νιώθει. Και να το υλοποιήσει.

Από την πλευρά του σαδιστή Κ, η γνωστοποίηση της μη ικανοποίησης του από τις αντιδράσεις της σκλάβας και ενδεχόμενα την εσωτερική πηγή τους (το πώς νιώθει), μια που η εξωτερική πηγή τους ορίζεται απ αυτόν (τα ερεθίσματα, ο πόνος που δίνει), μπορεί να σημαίνει κάτι από τα παρακάτω (με τις αντίστοιχες επόμενες μέρες):
1. Την επέκταση της σαδιστικής έκφρασης του σαδιστή Κ και εκτός session (δεν θέλει να δώσει στην σκλάβα του την βασική απόλαυση ότι τον ικανοποίησε).
2. Την επιθυμία επέμβασης σε βάθος στη σκλάβα του (στο πως αυτή νιώθει και κατά συνέπεια πως αντιδρά).
3. Την δήλωση ασυμβατότητας την οποία ο Κ αντιλαμβάνεται ως τελεσίδικη με πιθανότατα αυτή να αποτελεί το πρώτο βήμα προς τη λύση της σχέσης.

 

Βρίσκω τις ερωτήσεις της lara[E-p] εύλογες, καθώς το αρχικό ποστ είναι κάπως ασαφές, κατά τη γνώμη μου.

Η απάντηση της soutzoukakia ταυτίζεται και με το δικό μου σκεπτικό, αν το θέμα μας είναι οι αντιδράσεις.

Η επόμενη μέρα; Χμμ... Συζήτηση με τον Κύριο επί του θέματος, εκθέτοντάς του τους προβληματισμούς ακριβώς όπως περιγράφηκαν στο πρώτο ποστ, ίσως;
To γιατί είναι ευνόητο νομίζω  

 

Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

ΦΥΣΙΚΑ... το συζητάς... την επόμενη μέρα... μετά την κατάλληλη άδεια... και απο εκεί αντλείς τις πληροφορίες που ζητάς από το φόρουμ... που σίγουρα θα είναι οι απόψεις του καθενός μας... και όχι η πραγματικότητα του Κ.

Τώρα... αν ο Κ. επιλέξει να μη σε πληροφορήσει... (σαδιστής full... ή απλά χαζός... παίζουν και τα 2)... απλά την επόμενη φορά φρόντισε να αντιδράσεις διαφορετικά... και δες τις αντιδράσεις   Ξέρω... είναι δύσκολο... αλλά γίνεται  

Καλές... αναζητήσεις!  

Α.

 

Re: Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

Νομίζω πως ήδη εμπεριέχεται η απάντηση στο ερώτημά σου, στην έκθεση των παραμέτρων. "Κάποια" απόλαυση; Μόνο κάποια; Εάν εγώ ήμουν το Κ, στην προκειμένη περίπτωση, θα είχα σκυλιάσει απ' το κακό μου. Μην ξεχνάς ότι μιλούμε για τρομερά ματαιόδοξα όντα - ελπίζω να μην υπάρχει κανένας εδώ μέσα που να συγχέει την ταπεινότητα της γνώσης της ανθρώπινης άγνοιας με την ματαιοδοξία της (βούλησης και δυνατότητας) Κυριαρχίας. Επίσης μιλούμε ουσιαστικά για "αγόρια", δηλαδή για Άντρες που βρίσκονται σε πλήρη επαφή με την παιδικότητα εντός τους, μία παιδικότητα που τους επιτρέπει να γεμίζουν τη ζωή τους με την ηδονή του παιχνιδιού και το παιχνίδι της ηδονής.

Άλλο που κανένας Τους ποτέ δεν παραδέχτηκε ότι νοιάζεται (και) για την απόλαυσή Της. 

Κατάλαβες τί εννοώ; Τον τσάκισες τον άνθρωπο...Αλλά καλά του έκανες. Διότι δεν κατάλαβε το "κλικ" σου, ως όφειλε. Τα δικά σου πάθη, τα δικά σου βίτσια, τις δικές σου επιθυμίες (πέραν της αδιαμφισβήτητης ανάγκης να γίνεσαι χρήσιμη, με τα ταλέντα σου, δηλαδή να υπηρετείς τον άλλον, αλλά με τα ταλέντα σου, όχι με το να γίνεις αστροναύτης, δηλαδή κάτι που δεν είσαι). Με άλλα λόγια, δεν κατάλαβε τα ταλέντα σου, το Υλικό από το οποίο είσαι φτιαγμένη. Δεν είναι ποτέ δυνατόν να φέρεσαι σε επιβήτορα σαν να ήταν υπηρέτης, σε υπηρέτη σαν να ήταν σύμβουλος, σε μαζοχίστρια σαν να ήταν βανίλλα, σε ενοχικό άτομο χωρίς να του απαλύνεις τις ενοχές μέσω της τιμωρίας, σε καρασκλαβάρα σαν να ήταν αυτόνομη, στην D σαν να ήταν η tender ή στην tender σαν να ήταν η D.

Υπάρχει και το κομμάτι για το οποίο φταίει ο αναβάτης. Δεν φταίει μόνο το άλογο (γι αυτό το λένε α-λογο).

Κακώς, κατά την άποψή μου, που αντλεί από εκεί. Όπως είπα, ο καθένας είναι διαφορετικός (η κάθε μία, εν προκειμένω). Αλίμονο στον Κυρίαρχο που δεν αναγνωρίζει τα ιδιοχαρακτηριστικά του Υλικού του.

Κατάλαβες τί εννοώ; 

Νομίζω πως έχεις βάλει το δάχτυλο επί των τύπων των ύλων. Οι αντιδράσεις της σκλάβας είναι αυτό που καθορίζει. Τί; Μα τα πάντα. Αλλιώς θα έπαιρνε το κάθε Παιδάκι μια πλαστική κούκλα και θα έπαιζε μέχρι θανάτου. Αλλά πώς να πεθάνει το πλαστικό; 

Πολύ σωστά. Συμφωνώ. Μόνο που διαφωνώ ως προς το να "μάθει πως Θέλει ο σαδιστής Κ της να αντιδρά...και πώς Θέλει να νιώθει". Νομίζω πως το ζητούμενο είναι να απολαμβάνει - και να το επικοινωνεί με τις αντιδράσεις της - όχι μέτρια και χλιαρά, αλλά με πυροτεχνήματα και ηλεκτρικές κιθάρες. Κι αν δεν το ξέρει ήδη από μόνη της (γι αυτό προσωπικά είμαι υπέρ της γυναικείας ωριμότητας, ηλικιακά έστω), να την καθοδηγήσει ώστε να το επιτύχει. Ποια η δουλειά του εξάλλου; Να γαμάει και να δέρνει; Αυτό το κάνει ο οποιοσδήποτε καυλιάρης - και έχει πολλούς εκεί έξω. Κ όμως; Έχει πολλούς;

Εκτός βέβαια εάν έχουμε να κάνουμε με κατατονικούς Κ, που ψάχνουν φουσκωτές κουκλίτσες, τίποτε άβγαλτα κοριτσάκια, καμιά εντελώς απελπισμένη, ή ό,τι κάτσει. Και στην περίπτωση αυτή, είτε απολαύσει είτε όχι, είτε αντιδράσει είτε όχι, είτε βαρεθεί είτε όχι (α ρε Τζούλια, καλά τα λες κορίτσι μου), είτε αποφανθεί περί της μετριότητας της φάσης είτε όχι, είτε υποφέρει είτε όχι, είναι ένα και το αυτό.

Η tender επισημαίνει όμως, ότι στην υπόθεση που καταθέτει προς συζήτηση, ο Κ δεν είναι κατατονικός, δηλαδή ο Κ δεν το φχαριστήθηκε και το επικοινώνησε αυτό, με κάποιο τρόπο. Δεν του άρεσαν οι αντιδράσεις του Υ. Γιατί; Ποιες είναι οι πιθανές αιτίες;

Χαζός Κ - ό,τι χειρότερο. Άνευ αρκετής αυτοκυριαρχίας στον συναισθηματικό σαδισμό του. Διότι η σκλάβα που νιώθει άχρηστη, φεύγει (σιγά που θα κάτσει να ταχταρίζει το μωρό, Κ ψάχνει, όχι γιο).

Ε, ας το κάνει το κομμάτι του τότε. Με το να κατεβάζει μούτρα δεν πετυχαίνει τίποτα. Ας της δείξει πώς θα ήθελε να αντιδρά, ας της μάθει να απολαμβάνει, ας την καθοδηγήσει, και εν πάση περιπτώσει ας φροντίσει ώστε αυτά που κάνει να έχουν ανταπόκριση στο δικό του Υλικό και όχι στου γείτονα. Δεν είναι όλα για όλους...

Είναι ένα πιθανό σενάριο. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, αποκλειστικά υπεύθυνος είναι ο Κ που δεν κατάλαβε την φύση του Υλικού του. Έχασε τον χρόνο του και συνετέλεσε στο να χάσει τον χρόνο του και το Υ. Μια φορά ήταν ένας Μόνος Του...και ήρθε κι ακόμη Μία...Μετά έφυγε η Μία, κι Αυτός έμεινε πάλι Μόνος Του...

Ωραίο θέμα, tender.

 

Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

Πρέπει να συμφωνήσω με την d του V...

Τις περισσότερες φορές πάντως, και έχοντας ζήσει ως Κ. αρκετά χρόνια... είναι κάτι πολύ μα πολύ απλό που προκαλεί τη μείωση της ευχαρίστησης για τους Άνδρες Κ. (με Α κεφαλαίο, παίζει ρόλο και δεν απευθύνεται στο φύλο απαραίτητα). Δεν θα αρχίσω τις θεωρίες του ΤΙ είναι (γιατί θα πέσω έξω σίγουρα...) αλλά πιστεύω ότι με μια συζήτηση θα έχεις αυτό που χρειάζεσαι σαν πληροφορία... με τον έναν ή τον άλλο τρόπο  

Α.

 

Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

Αν είναι μια εγκαθιδρυμένη σχέση, δηλ. έχουν υπάρξει δυνατές στιγμές σε προηγούμενο διάστημα, δε βλέπω λόγο ανησυχίας για την επόμενη μέρα. Αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες. Η ερώτηση μου λοιπόν είναι αν μιλάς για εγκαθιδρυμένη σχέση ή όχι. Αν όχι τότε προσωπικά για εμένα αλλάζει.

 

Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

Το "ναι μεν αλλά..." του τίτλου πήγαινε στο ερώτημα, ότι όσο και αν η γυναίκα του σεναρίου έχει συναινέσει άπαξ, είναι σκλάβα τελικά, αφού μάλλον κάποια αναστολή την έκανε να μην είναι εκεί με όλο της το είναι; Παρά το γεγονός ότι από τη στάση της δείχνει ότι όντως επιθυμούσε να υπηρετήσει και δεχόταν να χρησιμοποιηθεί, είναι σκλάβα;

@ mindtrap,

δεν είμαι βέβαιη ότι έχουμε στο νου μας το ίδιο είδος BDSM. Δεν γίνεται να μην πιστεύει κανείς σε αυτό που κάνει αλλά ως εκεί είναι "θέμα μυαλού" για μένα. Όταν πέφτει το ραβδί στον κώλο, πιστεύω ότι δεν είναι θέμα μυαλού το πώς δέχεται το ραβδί ο κώλος. Και για μένα, BDSM χωρίς "ραβδί στον κώλο" επί και εντός, δεν υπάρχει.

@ lara[E-p],

σ ευχαριστώ τα μάλα φιλενάδα, ως σεναριογράφος, επίτρεψέ μου, στην ερώτησή σου,

να τονίσω τούτο:

αν δεν ήταν με όλο της το είναι εκεί η γυναίκα, δεν στερούσε από τον Κύριο πράγματα που Του ανήκαν; Έχουν τοποθετηθεί σε αυτό το φόρουμ επ αυτού, Κύριοι, που σε τέτοιες καταστάσεις δεν ανέχτηκαν να παίρνουν κάτι λιγότερο από τα πάντα. Η σχετική PE (Δεκέμβρης του 05) ήταν εξόχως καβλωτική για μας που την διαβάζαμε, όχι απαραίτητα για το αντικείμενο της ιστορίας, που τις έφαγε γερά επειδή δεν μπορούσε να χαλαρώσει και να τα δώσει όλα...

@soutzoukakia,

ναι, θέλει.

Τώρα, για το εναρκτήριο σημείο του συλλογισμού περί σαδισμού, το αν συμφωνούμε εμείς οι δύο δεν έχει την παραμικρή σημασία για κανέναν, ούτε καν για μας τις δύο. Ας μας τα πει κάποιος πιο αντικειμενικός παρατηρητής:

Οπότε, στην τοποθέτησή σου,

με τη βοήθεια του Deleuze λέω ότι η αντίδραση του αντικειμένου είναι μόνο καύσιμο για τον σαδιστή, και όχι η ουσία όλη.

Όμως, με ενθουσίασε αυτό που μας έδωσες γιατί αν φτάσει μία να δίνει στον σαδιστή Κύριό της αυτό που αυτή ένιωσε ότι Εκείνος θέλει και όχι αυτό που βγαίνει στην ίδια, τότε έχει φτάσει στο τέλος του εγωκεντρισμού της  

@ Emma,

thanks  

Με χαροποιεί που ήμουν ασαφής. Η ερωτική ζωή είναι γεμάτη ασάφειες, αν κατάφερα, σε ένα υποθετικό σενάριο να αφήσω μερικές, τότε δε μπορώ παρά να χαίρομαι που μιμήθηκα κάπως την πραγματικότητα  

Έχοντας στη μνήμη μου πόσο δεν σου αρέσει η κλαψομουνίαση, δεν μου κάνει εντύπωση που συντάσεσαι με την ήρεμη αυστηρότητα της soutzoukakia. Το σενάριο βρίθει συγκαλυμένης (και συγκαμένης) κλαψομουνιάς...  

@ Andy,

ευχαριστώ για τα insider tips...  

@ dora_salonica,

σ ευχαριστώ αγαπημένη μου φιλενάδα, για την conventional wisdom και το εννοώ που προσέφερες. Γιατί να μη σε ευχαριστώ άλλωστε, τον δικό μου κώλο βρήκαν τα σκάγια αυτή τη φορά;  

Αλλά έχω να προσθέσω, προς υπεράσπιση της κοπέλας του σεναρίου, ότι χωρίς σαματά, πρέπει να απόλαυσε και η ίδια, αυτό λένε οι αισθήσεις της επόμενης μέρας. Δεν θα ήθελα να γίνει φασαρία πάω στο θέμα, όμως έχω την εντύπωση ότι είναι πολύ σχετικό πως ο μαζοχιστής απολαμβάνει τη στιγμή που του προκαλεί τον πόνο ο Έτερος. Εκτός και αν ο συγκεκριμένος πόνος είναι μέσα στα φαντασιακά έστω "φετίχ" του μαζοχιστή, σε κάθε άλλη περίπτωση ο μαζοχιστής που είναι τέτοιος γιατί πραγματικά δέχεται αδιαπραγμάτευτα να πονάει, είναι ο εαυτός του και μάλιστα ο πυρήνας του εαυτού του. Αυτό που βγάζει, ούτε να το κάνει άλλο πράγμα μπορεί, ούτε να το μαζέψει, ούτε να το καμουφλάρει. Μετά από τον πόνο χαίρεται και απολαμβάνει και είναι έτσι, κάπως παραιτημένος απ όλα και πολύ ευτυχής. Χημεία εγκεφάλου, ενδορφίνες που καταλαγιάζουν...

Δεν θα ήθελα - θα μου πείτε γιατί - να δώσω πορνογραφικό χαρακτήρα σε αυτό το ποστ, αλλά για να χαίρεται μαζοχιστής τον άμεσο πόνο πρέπει να έχει εκπαιδευτεί κάπως έτσι:

με πραγματική απομόνωση για λίγες εβδομάδες, σε καμία υπόγα, αλυσοδεμένος, να κοιμάται στο πάτωμα, να τρώει ξύλο πολύ στα όριά του και μετά το ξύλο επιβράβευση ταπεινωτική και άγρια σεξουαλική. Έτσι θα μάθει να συσχετίζει τον άμεσο πόνο με τη μαζοχιστική απόλαυση. Μαστιγώματα, καψίματα, τρυπήματα, κλίσματα, διανοίξεις στο όριο και όλα τα καλά. Πείνα και μετά φαί στα τέσσερα και συγχρόνως ψυχρό χάϊδεμα με τη μπότα στο μουνί για δυνατό οργασμό.

@ elfcat,

σχέση με δυνατές στιγμές πρέπει να είναι, δεν γνωρίζω στα σίγουρα αλλά μάλλον.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, θα ήθελα την άποψή σου σχετικά  

 

Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

Μπορείς τρυφερή μου να ρωτήσεις την γυναίκα ποια θα ήθελε να είναι η επόμενη μέρα. Σίγουρα θα ξέρει καλύτερα. Ακόμα και από τον Κύριο της...

 

Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

Άρες – μάρες – κουκουνάρες.
Βλέπω τον εκπρόσωπο τύπου του ΛΑΟΣ
να αναλύει με επιχειρήματα τις θέσεις του ΚΚΕ.
Η ιδεοληψία της mistress σε sequel.
Πόσα κρούσματα πρόκειται άραγε να υποστούμε ακόμα;
Ε, λοιπόν, στα χνάρια σου,
Εγώ ΑΝ ήμουν το d θα πήγαινα μια βόλτα μέχρι το Επταπύργιο να ξελαμπικάρω.

Καλή Μου tender, είναι θεμελιώδες να γνωρίζουμε εάν το «αδίκημα» ήταν «στιγμιαίο» ή «διαρκές».
Αλλιώς πως, ο τύπος θα βγάλει λάθος αποτέλεσμα.