Ναι μεν αλλά...

Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

MasterDO,

εγώ πάλι προτιμώ να μου εξηγήσετε γιατί η εξαιρετικά αγαπητή σ εμένα φίλη dora_salonica λέει άρες μάρες κουνουνάρες, όπως υποστηρίζετε. Σας παρακαλώ πολύ να είστε σαφής, καθώς πλέον μου σωθήκαν οι τύποι για να τους τρέχω και να βγάζω αποτέλεσμα.

Έστω ότι ήταν στιγμιαίο, για μένα ειλικρινά δεν έχει σημασία.

 

Αρχισαν τα οργααανααα το μπουζουκι εργαζεταιιιιι

 

Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

Παρακαλώ... οποτεδήποτε  

Συγχώρεσέ μου οτι δε θα λάβω θέση στα υπόλοιπα... η συζήτηση "παρα-άναψε" για μένα  


Α.

 

Re: Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

H ασάφεια έγκειτο, για μένα, στο σημείο που διευκρίνησες μόλις σε αυτό το ποστ (βλ. quote παρακάτω), και συγκεκριμένα στο κομμάτι που έκανα με bold, πράγμα το οποίο όχι μόνο δεν είχε αναφερθεί, αλλά ούτε καν αφεθεί να εννοηθεί στο αρχικό ποστ:

Συνεπώς δεν έχουμε πλέον λόγο να αναρωτιόμαστε τα γιατί και πώς και πού και ποιός. Αν αυτό είχε διευκρινιστεί εξ' αρχής, δεν θα χρειαζόταν τώρα να κάνουμε αυτή την επιμέρους συζήτηση.

Σε υποθετικές και ασαφείς ερωτήσεις είναι επόμενες οι υποθετικές και ασαφείς απαντήσεις.
Πέρα απ' αυτό, είναι εμφανές ότι οι αντιλήψεις μας περί του τί είναι κλαψομουνιά και τί όχι, διαφέρουν καθέτως.
Πριν την διευκρίνησή σου μάλλον δεν ήταν. Μετά τη διευκρίνησή σου ίσως είναι.

Επίσης, μετά τη διευκρίνιση, έχω την εντύπωση ότι η ερώτηση αγγίζει την απάντηση.
Όχι ότι έχει σημασία η άποψη μιας φτωχής πλην τίμιας vanilla.  



Εύχομαι να βρεις τις απαντήσεις, αν τις ζητάς.

 

Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

Emma,

ευχαριστώ για την ευχή, ευχαριστώ και όσους συμμετέχουν στη συζήτηση για τη συνεισφορά τους σε λύσεις. Υπάρχουν πολλές οπτικές στο θέμα, έτσι και αλλιώς, γι αυτό το έφερα για συζήτηση.

Όπως άλλοι έδωσαν προσοχή στο "αν θέλει" εμένα η προσοχή μου έπεσε στο αν ήταν εκεί πέρα ως πέρα η γυναίκα, με έναυσμα τις ερωτήσεις της lara[E-p]. Από εκεί έκανα τη σκέψη περί αναστολών. Δεν ήταν κάτι που γνώριζα νωρίτερα. Κι εγώ το γραμμένο κείμενο βλέπω και ως τρίτος το σκέπτομαι. Αν δόθηκε η εντύπωση ότι το γνώριζα επειδή το έγραψα πάνω πάνω, ήταν ένα σφάλμα μου. Το έγραψα πάνω πάνω πάντως, επειδή ήταν κάτι που σκέφτηκα έξω από τις απαντήσεις σας που σχολίασα παρακάτω.

Η αλήθεια είναι ότι δεν βλέπω πώς με την περί αναστολών υπόθεση δίνεται η απάντηση στο τί θα γίνει την επόμενη μέρα.

 

Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

Την "επόμενη μέρα" tender... νομίζω ότι είναι σαφές ότι ή θα συζητηθεί... ή θα καταπιεστεί... εξαρτάται πολύ λίγο από τον Κ. το τι θα γίνει... και πολύ περισσότερο στο ψυχισμό της υ.

Νομίζω ότι ιδανικά, ο Κ. ήθελε να τιμωρίσει και όχι να μειώσει σε ανθρώπινο επίπεδο την υ. οπότε δεν είναι "κακό" να γίνεται... αλλά κάτι που μπορεί να δράσει πολύ πολύ θετικά σε μια σωστά δομημένη σχέση...

Η υπόθεση δεν περιλαμβάνει αυτή τη πληροφορία... και σίγουρα αν ήταν η "πρώτη φορά" πχ... τα αποτελέσματα είναι πολύ διαφορετικά από κάτι που είχε διάρκεια...

Παρ'αυτά, πιστεύω ότι σε όλους και όλες έχει συμβεί αυτό που περιγράφεις... σε αυτόν ή μεγαλύτερο/μικρότερο βαθμό... και ότι στην πραγματικότητα δεν άλλαξε κάτι... στο τρόπο που τελικά κατέληξε κάτι... εκτός αν ήταν συνεχώς έτσι για μεγάλα χρονικά διαστήματα...


Ανδρ(ε)ας

 

Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

Ευχαρίστως να εξηγήσω και στις δύο σας.
Ανάμεσα στα διάφορα φαινόμενα που όντως υπάρχουν,
όπως αυτό της διάβρωσης κατ΄επιφασην* κ.λ.π.,
υπάρχει και ένα, πολύ συχνό στην προκειμένη περίπτωση,
(όχι όπως το άλλο), οι μεν να ερμηνεύουν αυθαίρετα τους Δε και τανάπαλιν.
Ο χαρακτηρισμός «α-μ-κ» ακριβώς εκεί αναφέρεται.
Φυσικά και δεν πρόκειται να προσπαθήσω να εξηγήσω το αυτονόητο
στην προκειμένη περίπτωση, δηλαδή το γιατί δεν ισχύουν οι αυθαίρετες
αναφορές της doras που είχα υπογραμμίσει.
Ας έκανε η ίδια τον κόπο να τεκμηριώσει προτού χαρακτηρίσει.
Κυριαρχικές προσομοιώσεις δεδηλωμένων υ, επιπέδου «σκυλιάσει απ΄το κακό μου»
υπερβαίνουν τα όρια του φαιδρού, άρα θέτουν αυτομάτως εαυτόν υπεράνω σχολίων.
Αν κάτι αξίζει να αναφερθεί εδώ, είναι πως εάν ο οιοσδήποτε
ανεξαρτήτως status, ορμώμενος από πιθανές προσωπικές εμπειρίες,
προσπαθεί να δημιουργήσει βιβλιογραφία, ελέγχεται ως το ολιγότερο επιπόλαιος.

(*) Μιας και αναφέρθηκα σε βιβλιογραφία, φαντάζομαι
(τι άλλο Μου έχει απομείνει; )
πως η ως άνω ιατρική διάγνωση θα στηρίζεται σε κάποια
σχετική βιβλιογραφία, θα προέκυψε μετά από ενδελεχή εξέταση
των κλινικώς ασθενών, άρα πρόκειται να ακολουθήσει
και η σχετική συνταγογράφηση.

 

Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

Δεν ήθελα να συμμετάσχω... αλλά η ειρωνία με "ερεθίζει"...

Παρ'ότι λοιπόν δεν είναι συνήθειά μου να αμφισβητώ τα λεγόμενα άλλων Κ. - έχοντας υπάρξει και εγώ πολλάκις στη θέση του Κ. αλλά και πολύ λίγο στου υ...

Θα πω απλά ότι δεν είναι πρέπον να χαρακτηρίζει ένας Κ τους ισχυρισμούς του άλλου (έστω και υ.) "α-μ-κ" όπως και να τις εκλαμβάνει... γιατί περι αντιλήψεως πρόκειται. Δηλ. για ερμήνευση του λόγου και όχι του εγκεφαλικού περιεχομένου... άρα, και αφού ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος ξέρει τόσο τον απεναντί του ώστε να εκφέρει γνώμη (ή και συνταγή)... καλύτερα να λάμπετε με την σιωπή σας ή να σιωπάτε λάμποντας, όπως προτιμάτε - ή αν θέλετε να συμετάσχετε... να φροντίζεται να το κάνετε χωρίς να θίγετε τον απεναντί σας.

Η ειρωνία (όσο συγκεκαλημένη να είναι...) είναι πάντα... μα πάντα σημείο τριβής που φανερώνει άτομο που θίγεται (για οποιοδήποτε λόγο) και αντί απλής ύβρης... για να "ξεσπάσει"... προσπαθεί να προκαλέσει τον άλλο να το κάνει... ώστε να βγει μετά "από πάνω"...

Ελπίζω οι νεαρές υ. να μην "τσιμπίσουν"...


Ανδρ(ε)ας

 

Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

Να λοιπόν τί διαβάζω εδώ...
Ό,τι μια σκλάβα είναι ένα τέλοιο πλάσμα που είναι παντού και πάντα 100%. Αν δεν είναι έτσι, δεν είναι σκλάβα ούτως ειπείν βασίλισσα,
Αυτό για εμένα είναι μια αντεστραμμένη αλαζονεία, όσο και αν αρχικά δεν διακρίνεται. Σκέψου λοιπόν τί ήττα παθαίνει κάποια, που νιώθει έτσι όταν το πράγμα δεν πήγε... σε τι κυκεώνα τζάμπα σκέψεων και συναισθημάτων μπαίνει.

Ας έρθω όμως σε αυτό που ρωτάς πιο συγκεκριμένα. Θα απαντήσω όμως όχι σαν σκλάβα, γιατί δεν είμαι και δεν φιλοδοξώ να γίνω.
Ένα συμβάν δεν είναι ένα συμβάν, άχρονο και άχωρο. Είναι ένα συμβάν μέσα σε μια αλληλουχία γεγονότων. Αν λοιπόν το συμβάν συνέβη μέσα σε μια D/s M/s σχέση, όπου τα σώματα και τα μυαλά έχουν "κλειδώσει" ή τείνουν προς τα εκεί, προσωπικά για εμένα το υποθετικό συμβάν σου δεν θα με ανησυχούσε στο ελάχιστο. Συμβαίνουν αυτά ,ανάμεσα σε ανθρώπους. Δεν συμβαίνουν αυτά ανάμεσα σε θεούς και σε όσους παραπροσέχουν την "καλή" εικόνα τους ως Κ ή υ. Αν θα συζητηθεί ή όχι είναι θέμα που κατ' εμέ δεν έχει τόσο σημασία. Μπορεί απλά να ξεπεραστεί ήρεμα και ήσυχα, μπορεί και να συζητηθεί ώστε να εμβαθύνουν.

Αν είναι ένα πρώτο συμβάν, ένα συμβάν φ υ σ ι κ η ς γνωριμίας, δηλ. γνωριμίας σωμάτων... τότε κάτι δεν πήγε.... Ο Κ δεν την "βρήκε". Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τόν άλλον για τίποτε. Το ίδιο και τον εαυτό του. Τί γίνεται τότε? Δεν μπορώ να σου δώσω συγκεκριμένη απάντηση. Νομίζω όμως ότι τότε παίζει η επιλογή 3 της soutzoukakia.

 

Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

Δε θα το ονόμαζα "τζάμπα"... μερικές φορές, και ανάλογα την υ, μπορεί να είναι η διαδικασία της εξέλιξης...

Θα μου πεις... αυτό είναι το "μερικές φορές"... και όχι ο κανόνας...

Είναι και εμένα ακριβώς αυτή η αίσθησή μου, και εξέφρασα και πιο πριν τους προβληματισμούς μου στο αν είναι στα πλαίσια μιας δομημένης σχέσης ή όχι... όλα αυτά...

"The first cut - is the deepest"  


Ανδρ(ε)ας

 

Re: Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

Α μάλιστα. Αυτή είναι η επιχειρηματολογία; Δεν έχω βαρύνουσα γνώμη, πρόκειται περί αυθαιρεσιών, μπλα-μπλα, μπλα-μπλα...Δεν τόξερα ότι αναλύαμε το Tractatus logico-philosophicus να φέρω τα πτυχία μου. 

Oh, I’m a naughty girl...Διότι τελικά υπήρξαν αρκετοί που παραδέχτηκαν αυτό ακριβώς που τόσο άστοχα μου ξέφυγε, ως κρατικό μυστικό, και προκάλεσε την μήνιν του MasterDo (αν και όχι άλλων που κάνουν τουμπεκί ψιλοκομμένο). Αλλά η τριβή με το BDSM μας αφήνει την αίσθηση και την γεύση του, χωρίς να μπορούμε πάντα να προσδιορίσουμε την πηγή της γνώσης μας, είτε ήταν βίωμα, είτε μαθητεία κοντά σε κάποιον υπέροχο Δάσκαλο.

Αν κάποιος διαφωνεί με τα λεγόμενα που θα παραθέσω, μπορεί να αρπάξει τους ίδιους απ' το λαιμό. Be my guest!

Επειδή τις κεραίες μου της υποτακτικής μου εμπάθειας τις φοράω μονίμως, είτε το θέλω είτε όχι, μπορώ άνετα να τοποθετήσω τον εαυτό μου στη θέση ενός Κ και να γνωρίζω μετά βεβαιότητος την ακύρωση που θα νιώσει εάν αποτύχει κάποια "φάση" που σχεδίασε για το Υ του. Βεβαίως και θα σκυλιάσει από το κακό του. Όχι με τον συνήθη χαριτωμένο τρόπο που φαντάζονται οι "κοινοί" θνητοί, δηλαδή οι βανίλλες, αλλά σίγουρα ένας Κ, έτσι όπως τους ξέρω και τους γνώρισα εγώ, απ' την καλή κι απ' την ανάποδη, θα βράσει για λίγο σιωπηλά στο ζουμί του, σαν κομψός ροδοκόκκινος αστακός, και μετά θα κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: θα ελιχθεί.

Αλλά αυτό το backfiring το Υ το νιώθει στο πετσί του (εξ ου και το νήμα της tender, η οποία δεν υστερεί σε τίποτε από εμπάθεια - τουναντίον). Δεν έχω βιβλιογραφία για το πώς λειτουργεί η εμπάθεια ενός Υ. You have to take my word for it. Όσοι αφουγκράζονται το Υ τους πάντως, ωφελούνται τα μάλα και αποφεύγουν και τις κακοτοπιές...

Βεβαίως, δεν μπορώ να ισχυρισθώ ότι το βίτσιο του χειρισμού της ηδονής και της οδύνης είναι απαραίτητα ένα βίτσιο που συμμερίζονται όλοι οι Κ. Εγώ πάντως, το κατανοώ, και το κατανοώ στο πλαίσιο της ματαιοδοξίας. Πάρτε ακόμη ένα για νάχετε:

Τα implications είναι συγκλονιστικά (ναι, λες και δεν τα ξέραμε). Η ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΤΟΥ Υ ΕΙΝΑΙ ΖΩΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ. Για να μην παρεξηγούμαι, αυτά τα κεφαλαία είναι φωνές (μία φωνή έστω, βοώντος εν τη ερήμω...)

Κι ακόμη ένα, αλλουνού, για να μην λέει κανείς ότι είμαι biased:

Όσον αφορά την ματαιοδοξία των Κ σε συνάρτηση με την απόλαυση του Υ, κατά την άποψή μου τα δύο μεγέθη είναι ευθέως ανάλογα. Lucky me! 

Πώς είναι δυνατόν ένας Κ να μην είναι ματαιόδοξος; Εκτός εάν είναι ένας Υπηρέτης που προσφέρει τις ανιδιοτελείς υπηρεσίες του στο Υ του. Ο ματαιόδοξος Κ μέσα στη σχέση Κυριαρχίας εισπράττει μέσα από τον καθρέφτη του Υ του, την αντανάκλαση της δικής του μαεστρίας, της γνώσης του, του ταλέντου του, της ευρηματικότητας, της έμπνευσης, των ελιγμών του, της προσαρμοστικότητας, της δεξιοτεχνίας με την οποία καθοδηγεί τα βήματα του Υ του, στις ατραπούς του οράματος που ο ίδιος έχει δρομολογήσει.

Πιστεύω αρκεί. Μπορώ και δεύτερο γύρο, περί ματαιοδοξίας, αλλά ας το αφήσουμε καλύτερα. Είναι ένα λεπτό θέμα και απαιτεί πολύ γερά νεύρα.

[...]

 

Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

Αααχαχαχαα... Συγνώμη... δεν άντεξα...   - Γαργάρες... αχαχαχα! Αν και αυθαδιάζεις τώρα... καταλαβαίνω την ανάγκη σου να το κάνεις  

Λοιπόν... στα ουσιαστικά τώρα:

Τα ρέστα μου περι ματαιοδοξίας... και παρ'ότι μειώνει ουσιαστικά αυτό που έχω ζήσει σε επίπεδο "ρομαντικότητας"... καθόλου δε με νιάζει... γιατί γενικά το pretend Κ. δεν με τράβηξε ποτέ... οπότε και οι πράξεις που μπορούν να με κάνουν να κοκκινήσω ώς αστακός... είναι λίγες  

Πάντως δεν κατάλαβα κάτι... υπάρχει όντως Κ. που να μην νιάζεται καθόλου για την -έστω πνευματική- ηδονή του υ; Τονίζω το καθόλου... γιατί παίζει ρόλο... ακόμη και το λίγο  


Ανδρ(ε)ας