Ναι μεν αλλά...

Ελπίζω και οι υπόλοιποι να καταλάβουν το εξαιρετικά εκλεπτυσμένο χιούμορ που με διακρίνει... 

 

Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

Μετανεωτερικότητα: η εποχή κατά την οποία η ολική αντιστροφή των νοημάτων των λέξεων είναι τέτοιας έκτασης, ώστε οι άνθρωποι προτείνουν στην dora_salonica να μην γράφει, ενώ είναι προφανές ότι πρέπει να της απαγορευτεί να διαβάζει.

Στο μεταξύ, είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε ως εάν μας είχε κολλήσει το τηλεκοντρόλ της ζωής σ' ένα παγκόσμιο ραδιαρβύλα όπου κάποιος έλεγε "πώς λέγεται το αγχωμένο βλήτο; - πανικόβλητο!" και μετά όλοι μαζί χαχανίζαμε σα χάχες.

Dream

 

Re: Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

Α μάλιστα. Ώστε μία λανθασμένη ερμηνεία μπορεί να αποτελέσει και κακοήθεια - ανάλογα βέβαια με το ποιος την κάνει, φαντάζομαι. Και κατηγορείτε εμένα για σύγχυση των εννοιών;

Ερμήνευσα την αναφορά στη Βίβλο ως αυτοσαρκασμό και την φράση περί ματαιοδοξίας ως την ευκαιρία να πείτε μισοαστεία μισοσοβαρά αυτό που είναι - σε μένα τουλάχιστον - προφανές, για να μην πω και εύλογο. Λυπάμαι αν σας ενόχλησε η ερμηνεία αυτή, αλλά εικάζω ότι η ετυμηγορία της κακοήθειας, αν μη τι άλλο, απάλυνε κάπως την ενόχληση. Ευχαριστώ για την διευκρίνιση, αλλά όχι και για τον τρόπο αυτής.

Παράξενο το ότι πιστεύετε πως πρέπει να μου απαγορευτεί ο,τιδήποτε, και - κυρίως - από οποιονδήποτε. Καινούργιο βίτσιο είναι αυτό;

Δεν ξέρω πώς ζείτε εσείς οι υπόλοιποι, εγώ πάντως κοιμάμαι σαν πουλάκι τα βράδυα. Τα καλά του επαγγέλματος...

 

Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

Θα ήθελα να διαφωνήσω για τα καλά και χωρίς διάθεση να ξιφουλκήσω αλλά επειδή την πρώτη και τελευταία φορά που διαφώνησα σοβαρά εδώ μέσα, ήταν μάλλον μια τρομακτική εμπειρία για εμένα, το αφήνω....

 

Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

Στο Θεό Των Αναγνωστών

Δεν Σου εγύρεψα σφουγγάρια,
Συ, μου στέλνεις τα ντουβάρια;
.-

Dream,
τώρα και σε φόρμα Haiku, a la Γιουροπρόεδρος,
για να μην λέτε ότι μακρηγορώ

-------------------------------------------

@elfcat

Παρακαλώ, διαφωνήστε άφοβα, ώστε να προχωρήσει ο διάλογος. Διαφωνήστε με ο,τιδήποτε - εκτός από το ανέκδοτο όμως, γιατί το έχω ακούσει πολλάκις από μικρός και είναι σίγουρα έτσι!

 

Re: Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

Μπορώ να διαφωνήσω κι’ εγώ;  

 

Μην τον αποπάρεις τον άνθρωπο! Για την σκλάβα-αντικείμενο θα μιλάει  

Το gist ναι. Το κείμενο όχι. Το diary entry της γυναίκας είναι πολύ πιο μεγάλο. Μάλλον δεν το θυμάσαι καλά το ανέκδοτο, δικαιολογημένο μεν μιας και το άκουσες μικρός  


-------


Y.Γ. Εδώ και καιρό μου έκανε εντύπωση γιατί μόνο οι γυναίκες "ψάχνονται" πιο πολύ για να βρουν απαντήσεις σε διάφορα θέματα. Στο φόρουμ συγκεκριμένα βλέπεις ακόμη και νήματα που απευθύνονται σε Κ για απαντήσεις να "αναλύονται" τελικά από υ ή/και γυναίκες ανεξαρτήτου status συνήθως. Το ανέκδοτο λοιπόν, πλάκα πλάκα, (αν και το ήξερα - άσχετο που δεν το συνδύασα) makes sense!  

 

Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

 

Πάμε λοιπόν.

Ξεκαθαρίζω από την αρχή, ότι δεν γνωρίζω και πραγματικά δεν με απασχολεί και δεν δύναμαι να εικάσω τι θα κάνει και τι δεν θα κάνει ο Κ. Δεν είμαι άντρας και δεν είμαι Κ.

Μια γυναίκα πάντα ξέρει αν έχει ικανοποιηθεί ένας άντρα, είτε Κ είτε Λ είτε ό,τι γράμμα της αλφαβήτου και αν είναι. Για έναν απλό λόγο. Όχι γιατί είναι έξυπνη, ή ξέρει όσα δεν ξέρει αλλά γιατί ένας άντρας δεν μπορεί να κρύψει την ικανοποίησή του, την ερωτική, την σαδιστική, την γαστριμαργική, την αισθητική. Με κάποιο τρόπο πάντα την εκδηλώνει, ρητά, άρρητα, σοβαρά, με χιούμορ, με κίνηση. Διάλεξτε όποιο τρόπο επιθυμείτε. Μέχρι σήμερα στην προσωπική ζωή μου δεν έχω συναντήσει έναν άντρα να μπορεί ή να επιθυμεί να την κρύψει. Αν υπάρχει έστω και ένας, να μου τον συστήσετε. Θα συγκινηθώ. Άρα όταν μια γυναίκα υ, φ, χ, λέει «ναι μεν αλλά…..» ξ έ ρ ε ι τι λέει. Απλά το λέει ολίγον θολά. Να το πω εγώ, λοιπόν. Το πράγμα δεν… και άμα λέμε δεν, δεν… (η περίπτωση το πράγμα να μην … αλλά να υπάρχει potential, προς το παρόν το αφήνω απʼ έξω, θα μας μπερδέψει).

Όταν λοιπόν μια γυναίκα αναρωτιέται, καλώς το πράττει. Για να μην αναρωτηθεί μια γυναίκα υ, (να έχει δηλαδή τέτοια απαίτηση ο Κ), καλό είναι ο Κ, πριν την πάει στο κρεβάτι του πόνου και της ηδονής (αντί κρεβάτι, ο καθένας βάζει ό,τι θέλει) να την πάει πρώτα στο χειρουργικό τραπέζι, να την λοβοτομήσουν.

Μια υ πιθανόν να αναρωτηθεί, όσα αναρωτιέται η υ της μικρής ιστορίας μας. Ευθαρσώς δηλώνω, ότι δεν με συμπεριλαμβάνω σε αυτή την κατηγορία υ. Δεν αναρωτιέμαι, αλλά για τελείως διαφορετικούς λόγους από αυτούς που διατυπώνετε. Αν λοιπόν μπορούσα να σκύψω στο αυτί της υ θα της ψιθύριζα «…c est la vie, συμβαίνουν αυτά, όπως συμβαίνουν και τα τροχαία ατυχήματα.» Ακούς εκεί να αναρωτιέται αν ούρλιαξε στα σωστά ντεσιμπέλ, αν τοποθέτησε τον κ…λο της σε σωστή γωνία και αν τα μαλλιά της τα είχε χτενίσει στον σωστό κότσο ή όχι…, κλπ κλπ. Και μόνο που το σκέφτομαι, κουράζομαι… Bdsm κάνουμε, όχι τα μαρτύρια του Τάνταλου. Όλοι έχουμε ανασφάλειες. Και πρώτη από όλους εγώ. Φεύ, θα πεθάνω ανεύθυνη, ανασφαλής και αναποφάσιστη. Λέτε να μη με δεχτούν στον άλλον κόσμο? Α, είμαι και τεμπέλα. Βαριέμαι τις υπεραναλύσεις. Αλλά κάπου στο βάθος υπάρχει και ένα last frontier στην προς τα κάτω πορεία της αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης. Ήδη βλέπω τις σκλάβες από το βάθος να έρχονται να μου φάνε για άλλη μια φορά το πλεμόνι. «Εμείς είμαστε σκλάβες με πτυχίο, και μεταπτυχιακά στο θέμα, εσύ είσαι μια kinky που απλά σπας πλάκα», αποτελειώνοντάς με «Εσύ είσαι νορμάλ». (Το διάβασα και αυτό, όταν τόλμησα να ξεστομίσω ότι ο σωματικός πόνος δεν μετουσιώνεται σε σωματική ηδονή. Ουδείς γιόγκι και γκουρού το έχει καταφέρει . Μόνο εμείς εδώ μέσα). Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί εδώ μέσα η υποταγή και ο μαζοχισμός συνδέονται με τον κακό μας τον καιρό και τον ανάποδό μας γιατί τα εύκολα γίνονται δύσκολα, γιατί αντιλαμβανόμαστε τόσο σχηματικά το βδσμ. Κυριαχία/υποταγή, σαδισμός/μαζοχισμό, τελεία και παύλα. Μια υ, δεν φέρει στην bdsm συνδιαλλαγή της μόνο την υποταγή και τον μαζοχισμό. Φέρει μαζί της και ένα σωρό άλλα. Την φαντασία, τις ορμές, τις ανασφάλειές, την οιονεί παιδικότητά της και την κ ρ ί σ η της. Αυτή η τελευταία, φαίνεται να αγνοείται κατά κόρον εδώ μέσα. Αν μια ενήλικη γυναίκα δεν έχει κρίση, της προτείνω να γυρίσει στο νηπιαγωγείο και να το πάρει το πράγμα από την αρχή. Και αν ένας ενήλικας άντρας επιθυμεί αυτό για μια γυναίκα να πάει και αυτός μαζί της.

Το π ώ ς, η υ θα διαπραγματευτεί «το τροχαίο» και την αναρώτηση μέσα της και όχι το εαν, θα την οδηγήσει στην αποδοχή και υπακοή. Το γεγονός ότι συμφώνησε να μεταβιβάσει το άγχος της απόλαυσης σε άλλον, δεν αρκεί. Αυτοματισμοί δεν υπάρχουν.

Καλό είναι κανείς να ασχολείται με το βδσμ όχι από απελπισία, απόγνωση και αναζήτηση του Αιώνιου. Να ασχολείται γιατί απλά το γουστάρει και νιώθει καλά σε αυτό. Άμα είναι μια υ να μιζεριάζει χωρίς Κ και να μιζεριάζει και με Κ … τότε φασκελοκουκούλωστα. Αν λοιπόν, μετά το «ατυχές συμβάν» ο Κ κατεβάσει το τηλέφωνο στην ταλαίπωρη υ, με την σκληρή διάθεση που διατυπώσατε, (δε φτάνει που την έκανε ντα) δεν τρέχει μια. Ας πάρει κάποιον άλλον τηλέφωνο και ας εξαντλήσει αλλού την καύλα και τον μαζοχισμό της και να φροντίσει να περάσει καλά.. Αν, αντί να της κατεβάσει το τηλέφωνο, της πει να κατεβάσει το βρακί της, αυτή να το κατεβάσει πάραυτα, γιατί το παιχνίδι συνεχίζεται. Αμήν. Σημειώνω για να μην παρεξηγηθώ ως κίνκυ βανιλίζουσα κατ επίφαση υ, ότι ο Κ είχε (έχει) το πλεονέκτημα της π ρ ώ τ η ς κίνησης.

ΥΓ. Γέλασα πολύ με το ανέκδοτο σας. Η δική μου εκδοχή είναι πιο δόκιμη και είμαι σίγουρη ότι θα σας αρέσει εξίσου. Μια παντρεμένη γυναίκα μετά από ένα κακό σεξ το Σαββάτο, αν γράφει σε ημερολόγιο, δεν θα γράψει αυτές τις μπούρδες. Απλά θα γράψει «Ουφ, τον ξεφορτώθηκα για μια εβδομάδα». Σε επίρρωση της δικής μου εκδοχής, το ζευγάρι όταν γνωρίστηκε, εκείνη ήταν 60 κιλά, εκείνος 85. Εκείνο το Σαββάτο του ανέκδοτου, εκείνη ήταν 100 κιλά και εκείνος 130. Λέτε να ανησυχεί για τα δύο κιλά? Θα πρότεινα, όμως να αφήσουμε ανοιχτό το ενδεχόμενο για το τί μπορεί εν τέλει να έγραψε στο ημερολόγιό της, η άτυχη παντρεμένη. Ίσως και να εκπλαγούμε.

Δε θα με κάνετε ντά, με αυτά που ξεφούρνισα ούτε θα με βάλετε τιμωρία στον τοίχο με το ένα πόδι ψηλά, εντάξει? 

@Εμμα. Δεν αντελήφθην ότι ο Dream αναφερόταν σε σκλάβα αντικείμενο. Μάλλον το αντίθετο…

 

Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

Εξαφανίστηκα για λίγες μέρες, ξαφνικές υποχρεώσεις, πικρές και πυκνές, που δεν ήταν διόλου στο χέρι μου να αποφύγω. Χαίρομαι που σας ξαναβρίσκω, λυπάμαι εξαιρετικά για τις νέες συνθήκες, όπως και όλοι μας.

Ευχαριστώ πολύ για τις τοποθετήσεις αας, εξαιρετικό αυτό το ποστ της elfcat, χρήσιμο πολύ το σχόλιο του DreamMaster. Καθησυχαστικό.

Αν και στις μέρες μας κάθε textbook που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να περιέχει και μια τυπολογία κρίσεων. Κρίσεις ιδιοσυγκρασιακές, συστημικές, συντριπτικές, θεσμικές. Και οι κανόνες πάντα αλλάζουν. Οι κανόνες, σε αντίθεση με τους νόμους έχουν μια δυναμική αποδοχής. Στην αρχή όλοι θέλουν να τους αποφύγουν, μετά θεσμοθετούνται, γιατί είναι αναγκαίοι για να αντιμετωπίσουν μία κατάσταση, στην πορεία χαλαρώνουν και στο φινάλε καταργούνται, για να αντικατασταθούν από άλλους, που αντιμετωπίζουν τη νέα κατάσταση.

Θα ήθελα να κάνω δύο διευκρινίσεις.

Όταν έλεγα για το άλογο κούρσας που γνωρίζει ότι έχασε, το έκανα για να περιγράψω συναισθήματα. Το άλογο είναι ένα πλάσμα χωρίς λόγο, νιώθει τα πάντα όμως. Αλλά δεν έχει λόγο, γι αυτό και το λέμε άλογο. Όταν νιώθει το πλάσμα αυτό, δεν κάθεται να αποδόσει ευθύνες, αναλογίζεται τη δική του ευθύνη και από αυτήν υποφέρει. Και πολύ καλά κάνει.

Μετά, η γνώμη μου είναι ότι δεν έχει σχέση με το θέμα η τυχόν ματαιοδοξία Κυρίαρχων. Δεν με απασχολούσε, χωρίς να σημαίνει ότι δεν μπορούσε η κουβέντα να πάρει αυτόν τον παράδρομο.

Δεν έχω μαστιγώσει ποτέ μου. Όμως έχω παίξει με μπαστούνια και ρακέτες, σε γήπεδα. Γνωρίζω στην πράξη ότι όταν πάει κανείς να πιάσει ένα τέτοιο εργαλείο κινούμενος από ματαιοδοξία, όταν νομίζει ότι θα ρίξει και την πρώτη μπαλιά επειδή αυτός είναι αυτός και άλλωστε αυτή τη ρακέτα / αυτό το μπαστούνι τα χειρίζεται πάντα πολύ καλά και τον αγαπούνε και αυτά, τότε η ριξιά αποτυγχάνει και αυτός δεν ικανοποιεί τη ματαιοδοξία του, χώρια από όλα τ άλλα.

Αντίστοιχα πιστεύω, ότι Κυρίαρχος την ώρα που δρα, αν είναι ματαιόδοξος, αν νομίζει ότι είναι κάτι αλλιώτικο από την απόσταση που σκίζει το μαστίγιο μέχρι να βρει στόχο, οπότε και μηδενίζεται, δεν θα κάνει τίποτα απολύτως καλό για το αποτέλεσμα που επιδιώκει. Και αν βαράει με single tail και πιστεύει ότι πηγαίνει καλά επειδή αυτός είναι αυτός τότε μπορεί ακόμα και στο πρόσωπο να του έρθει το μαστίγιο.

σημείωση: όπου "μαστίγωμα", μπορεί να μπει η οποιαδήποτε άλλη δράση Κυρίαρχου.

 

Ever tried. Ever failed. No matter. Try Again. Fail again. Fail better.


Samuel Beckett

 

Ο ορισμός του σκλάβου.
Αγαπητό κρινάκι, αν γίνεται λόγος για μία σχέση M/s -για να νοηματοδοτείται και η λέξη "κύριος"- τότε θα ήθελα πριν προχωρήσω σε οποιαδήποτε πραγμάτευση του θέματος να αποσαφηνίσω την -κοινή, εικάζω- παραδοχή πως η ιδιότητα του σκλάβου, έκγειται κυρίως στο ότι αποδέχεται / επιθυμεί να προσπαθεί ειλικρινώς να ευχαριστεί τον αφέντη του. Αντιλαμβάνομαι δηλαδή την ιδιότητα αυτή, περισσότερο ως δηλωτική μίας -ειλικρινούς, ελπίζω ότι δεν χρειάζεται να το επαναλαμβάνουμε αυτό- πρόθεσης, παρά ως εγγυητική ενός αποτελέσματος -αυτό της ευχαρίστησης του αφέντη-.

Ο ορισμός του επιτυχημένου session
Στο σημείο αυτό θα ήταν συμπληρωματικά καλό να διευκρινιστεί ότι η ευχαρίστηση ενός δεν δέχεται boolean τιμές (ευχαριστήθηκε ή δεν ευχαριστήθηκε), τουτέστιν η επιτυχία ενός session ούτε κρίνεται μονοσήμαντα, ούτε είναι ένα και το αυτό με οτιδήποτε άλλο αναγνωρίζεται ως επιτυχία ενός άλλοy session.
Θεωρώ ότι τα κριτήρια αξιολόγησης ενός session είναι κάθε φορά και περισσότερα του ενός, και ενδεχόμενα διαφορετικά. Λόγου χάρη βρίσκω κάπως μονολιθική την εκτίμηση ότι ένα session πρέπει να διαρκεί περισσότερο από ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ή να περιλαμβάνει κατ ελάχιστον ένα σετ από συγκεκριμένες δραστηριότητες. Πολύ περισσότερο βρίσκω ανούσια την αξιολόγηση ενός session με μοναδικό κριτήριο το μέγεθος της αμιγώς σωματικής απόλαυσης.
Υπήρξαν φορές που εισέπραξα απέραντη ευχαρίστηση από μία s/m δραστηριότητα στην οποία δεν υφίστατο καν φυσική επαφή ή εξοπλισμός, όπως υπήρξαν και φορές που συνέλαβα τον εαυτό μου να κοπανάει στο ψαχνό κάποιον επί ώρες, στο δωμάτιο ενός instant-dungeon δωματίου ξενοδοχείου με τον πλέον ενδεδειγμένο εξοπλισμό -θλιβερές καταστάσεις-.
Θεωρώντας τον εαυτό μου ατυχώς πολύ βαθιά βουτηγμένο στο BDSM και εκ πεποιθήσεως εκτός της BDSMικής κουλτούρας, αλλά και έχοντας γραψεί με σαφήνεια πολλάκις στο παρελθόν ότι το BDSM είναι ένα αναγκαίο -και χρυσωμένο- κακό για όσους δεν μπορούν να κάμουν αλλιώς, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι επιτυχημένο session -από την πλευρά τουλάχιστον του κυρίαρχου μέρους- είναι αυτό το οποίο ο ίδιος θα χαρακτηρίσει συλλήβδην ως ικανοποιητικό. Τουτέστιν στερείται νόηματος το να προχωρήσει το υ μέρος σε κάποια αξιολόγηση του session για λογαριασμό του κ. Το διευκρινίζω αυτό, διότι αν η φράση "δεν ευχαρίστησε τον Κύριό της" είναι μία εκτίμηση του υ, τότε δεν τίθεται καν λόγος πραγμάτευσης -κατ εμέ ασφαλώς- το θέμα. Η μόνη ορθή επιλογή, σε περίπτωση όπου το υ αναρωτιέται, είναι η σαφής ερώτηση προς το κ "Σας ευχαρίστησα;" αν όχι "Από δική μου υπαιτιότητα;" αν ναι, "Πώς μπορώ στο μέλλον αν το αλλάξω αυτό;". Full stop.

Το αποτυχημένο session
Κρινόμενο πάντα από την πλευρά του κ μέρους, δεν οφείλεται απαραιτήτως σε χειρισμούς του υ. Για την ακρίβεια, αν στο υ δίνεται μεγάλο περιθώριο χειρισμών -και πρωτοβουλιών-, τότε ίσως υπάρχει και σύγχυση αναφορικά με το ποιος κάνει topping. Δεν μπορώ να επιρρίψω ευθύνες σε έναν bottom που στέκεται λ.χ. φιμωμένος και δεμένος χειροπόδαρα. Είναι εντελώς παράλογο.
Από την άλλη πλευρά, αν γίνεται λόγος για την περίπτωση όπου στο υ ζητήθηκε κάτι που δεν έγινε, τότε θα πρέπει να διερευνηθεί αν το κ είχε φροντίσει για την εκπλήρωση όλων αυτών των προδιαγραφών, που προαπαιτούνταν ως true για την εκτέλεση των καθηκόντων του, συμπεριλαμβανομένης σε αυτές και της σχετικής του εκπαίδευσης. Σε ένα απλό παράδειγμα, όπου ζητώ να μου φτιάξει κάποιος το τσάι μου εντός τριών λεπτών, αν στο σπίτι δεν έχω τσάι, ή δεν έχω βραστήρα, ή δεν έχω νερό, ή δεν του έχω διδάξει πώς ακριβώς πρέπει να φτιάχνεται το τσάι για να μου αρέσει και δεν έχω φροντίσει έτσι ώστε η διαδικασία αυτή να μπορεί από τον ίδιο να εκτελεστεί εντός τριών λεπτών, η αποτυχία εκτέλεσης της εντολής μου είναι μία αμιγώς προσωπική μου υπόθεση. Αν μου φτιάξει το τσάι και καθώς μου το φέρνει παραπατήσει και πέσει -μαζί με το φλυτζάνι-, τότε τα πράγματα αλλάζουν -η απροσεξία είναι η μεγάλη απειλή του καλού σκλάβου-.
Στο δε παράδειγμά σου με το άλογο κούρσας, αν θεωρήσουμε τα άλογα σταθερά αξιόπιστα -ένεκα της έλλειψης χειρισμών τους-, τότε το ορθότερο ακριβολογικά θα ήταν να ποντάρουμε στους jokeys και να αναγνωρίζουμε στα άλογα το απυρόβλητο ένεκα του εν πολλοίς αλογικού της ύπαρξής τους, και τους σκλάβους τα αντίστοιχα προνόμια, όπως αυτά διασφαλίζονται από την αποποίηση τους δικαιώματός τους για άσκηση χειρισμών. Τα παραπάνω, μόνο εφόσον πράγματι ισχύει αυτή η φράση "Όμως, η ίδια ήταν εκεί για να ευχαριστήσει τον Κύριό της".

Και μία τελευταία παρατήρηση:
"Αν τυχόν κάποιος έριχνε ματιά στο σώμα της, δεν θα ξεχνούσε ποτέ του το θέαμα που θα αντίκρυζε[...]" Αυτό ενέχει drama queening. Πρώτον, γιατί να έριχνε κάποιος μια ματιά στο σώμα της; Δεύτερον οι vanilla λυπούνται τους μαζοχιστές, επειδή δεν διανοούνται το πώς ο πόνος μετουσιώνεται γι αυτούς σε απόλαυση. Ο μαζοχιστής τί λόγο έχει να μυρηκάζει εντός του το πώς γίνεται αντιληπτός ο πόνος του από κάποιον μη μαζοχιστή, αν όχι το γεγονός πως από την ίδια τη λύπη των άλλων αντλεί -εκ νέου- μια -στρεβλή, ίσως και νοσηρή, τολμώ να πω- ευχαρίστηση;

ΥΓ. Μην μπορώντας να αγνοήσω το ότι οι γυναίκες φαίνεται εν γένει να ενδιαφέρονται περισσότερο για τις ανθρώπινες σχέσεις, και να τους δώσω ένα ελαφρυντικό, πρέπει να πω ότι συμφωνώ με την ουσία του post του DreamMaster.

 

Απάντηση: Ναι μεν αλλά...

Syrah,

Το τρωθέν σώμα στο οποίο αναφέφθηκα είναι για έναν μαζοχιστή η απόλαυση διαρκείας μετά από τη συνεδρία. Η τρωτότητα αυτή που γίνεται και ψυχική είναι κάτι που πιστεύω ότι πολλοί υποτακτικοί μαζοχιστές αγαπούν ιδιαίτερα.

Η αναφορά "αν κάποιος έβλεπε" εκφράζει περισσότερο την ανάγκη να δει κανείς τον εαυτό του με μάτι τρίτου κάποιες φορές για να ανακτήσει μια λογική νηφαλιότητα.

Η τρωτότητα, μεταξύ άλλων, είναι και αδυναμία διαμόρφωσης οποιασδήποτε αξιολογικής κρίσης από πλευράς του bottom. Είναι μια ολοκληρωμένη κατάσταση που τραβάει τον υποτακτικό μαζοχιστή μέσα της. Δεν ξέρω καν αν ένας bottom μπορεί να περιγράψει τί ακριβώς έγινε σε μία έντονη συνεδρία, πόσα μπορεί να ήταν τα χτυπήματα, με τί ακριβώς δόθηκαν, ποιά ήταν η αλληλουχία των καταστάσεων, πόση ώρα διάρκεσε και λοιπά.

Οπότε, αν μετά θελήσει να αναπαραστήσει το γεγονός, αυτό που μπορεί να κάνει, αν τυχόν νιώσει την ανάγκη να δει αποστασιοποιημένα, είναι να γίνει η ματιά του τρίτου και να κρίνει από τους μεταπόνους και τα σημάδια.

Την - ενδεχομένως νοσηρή - απόλαυση της τρωτότητας την εκλαμβάνω στο ακέραιο, οφείλω να ομολογήσω. Το να προξενήσω τη λύπηση των "άλλων", θα ήταν για μένα, όσο το σκέπτομαι, ο έσχατος εξευτελισμός και εκτός σχετικών παιγνίων...

Τέλος, συμφωνώ ως προς την ιδιότητα του σκλάβου, μόνο που όταν κλείνει το textbook και αρχίζει η πραγματικότητα το αν κάποιος είναι ή δεν είναι σκλάβος κρίνεται "bottom up" και όχι "top down". Με άλλα λόγια, αυτή η γυναίκα μπορεί να μην μπόρεσε να αποδόσει επειδή μέσα της θα ένιωθε πιο ασφαλής αν είχε όρια, τότε όλα καλά, αλλά να το ξέρει ότι δεν είναι σκλάβα. Δεν είναι ντροπή, δεν είναι κακό είναι όμως ότι πρέπει να βρει μόνη της τί ακριβώς έφταιξε. It is her damned business. Όσο και να συμφωνώ με τη θέση του DreamMaster...