Να ανηκω

Παραθέτω το εξής κείμενο που έπεσε τυχαία στα χέρια μου και κάποια σημεία του μου έκαναν τρομερή εντυπωση:

Ανήκω, θα πει πως πήρα όλα τα ρίσκα μαζί σου και τα κέρδισες όλα.

Να ανήκεις.
Ξέρεις πόση αγάπη, πόση αφοσίωση, πόσο έρωτα, πόση αυτοπεποίθηση, πόση ελευθερία κρύβει μέσα της αυτή η λέξη;
Να ανήκεις.
Να έχεις τόση ελευθερία μέσα σου που να ξέρεις πως μπορείς να ανήκεις σε έναν άνθρωπο.
Πως είναι αυτός ο άνθρωπος σου.
Όχι η σχέση σου, όχι ο φίλος σου, όχι ο κολλητός σου, όχι ο συγγενής.
Ο άνθρωπος σου!
Να έχεις τόση αγάπη μέσα σου που να ξέρεις πως μπορείς να ανήκεις σε ένα συναίσθημα.
Να έχεις τόση εμπιστοσύνη μέσα σου που να μπορείς να ανήκεις σε έναν άνθρωπο γιατί ξέρεις πως δεν θα επιλέξει ποτέ να σου κάνει κακό.
Το να ανήκεις δεν επιβάλλεται.
Μπορείς να αγοράσεις πράγματα για να τα κάνεις δικά σου όμως δεν μπορεί ποτέ να κάνεις δικό σου έναν άνθρωπο που δεν θα το επιθυμήσει βαθιά και ουσιαστικά ο ίδιος.
Στα αντικείμενα είναι εύκολο.
Πληρώνεις, παίρνεις, αποκτάς.
Στους ανθρώπους μπορεί να περάσουν χρόνια και να μην τα καταφέρεις ποτέ.
Κι αυτό γιατί για να συμβεί, πρέπει συγχρόνως να αγαπάς, να πιστεύεις, να εμπιστεύεσαι, να επιθυμείς, να ζητάς… και πάνω από όλα, να είσαι ελεύθερος μέσα στην επιλογή σου.
Να ανήκεις.
Είναι το μεγαλείο ενός συναισθήματος που δεν περιμένεις να το καταλάβουν οι πολλοί.
Μόνο εσύ που ξέρεις να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου, σε έναν άλλο άνθρωπο.
Μόνο εσύ, που κοιτάς τον άλλο και πιστεύεις στον εαυτό του, στην αγάπη του, στην παρουσία του περισσότερο ακόμα κι από τον ίδιο του τον εαυτό.
Μόνο εσύ που ξέρεις πως εμπιστεύεσαι τον άλλο πιο πολύ κι από τον εαυτό σου γιατί ξέρεις πως σε αγαπάει τόσο, που θα επέλεγε τα πάντα εκτός από το να σε βλάψει.
Ανήκω, θα πει αφήνομαι γιατί δεν (σε) φοβάμαι πια.
Ανήκω, θα πει με κέρδισες.
Ανήκω, θα πει πως πήρα όλα τα ρίσκα μαζί σου και τα κέρδισες όλα.
Ανήκω, θα πει ξέρω ποια είμαι, ξέρω τι θέλω.
Ανήκω, θα πει πως μέσα από τα μάτια σου, βλέπω την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου.
Ανήκω, θα πει… δικιά σου. Μόνο.

Υ.Γ 1 Αν θέλετε αφήστε κάποιες σκέψεις σας σε σχέση με το κείμενο και το τι σημαινει για εσάς αυτη η λεξη...
Υ.Γ 2 Αν υπάρχει ανάλογο θέμα το οποίο δεν έπεσε στην αντίληψη μου ζητώ εκ των προτέρων συγνωμμη

 

Σκέφτομαι πως θα μπορούσε κάλλιστα να μην έχει κερδίσει όλα τα ρίσκα. Να έχει χάσει και κάποια. Άνθρωποι είμαστε όλοι εξάλλου.
Αλλά για να ανήκεις δεν έχει σημασία το να μην έχει χάσει ούτε μια φορά...

Σκέφτομαι πως με κάποιο τρόπο ανήκουμε σε πολλούς ανθρώπους: στους γονείς μας, στα παιδιά μας, στους φίλους μας, στους δασκάλους που μας εκπαίδευσαν πραγματικά, στους ανθρώπους που μας αγάπησαν στη ζωή μας (έστω και αν ανήκουμε κάπως "μερικώς").
Και πως το "ανήκω" που μάλλον θέλει να πει το κείμενο (μπορεί να κάνω και λάθος, ερμηνεία δίνω εξάλλου) μιλά για τον άνθρωπο που ενώ ξέρει πολύ καλά ότι ανήκουμε και σε όλους τους παραπάνω δεν μας θεωρεί λιγότερο δικό του...  

 

Ομολογουμένως,είναι μια διάσταση του κειμένου την οποία δεν είχα σκευτει κ τολμώ να πω πως θα συμφωνήσω μαζί σου ως προς το μεγαλείο της παραδοχής αυτής..
Ευχαριστώ για τις σκέψεις σου! 

 

Δεν θεωρώ ότι ανήκουμε στους γονείς μας ή στα παιδιά μας.καθως επίσης, ούτε αυτοί μας ανήκουν.
Αποτελούν κομμάτι μας, αφήνουμε όμως να μας κάνουν και να μας "πάνε" όπου αυτοί θέλουν;

 

Ναι θα έλεγα ότι αφήνουμε κάποιες φορές να μας πάνε όπου θέλει η ελευθερία τους. Για την ακρίβεια ακριβώς επειδή τη σεβόμαστε, τους ακολουθούμε εκεί που θέλουν αυτοί να πάνε, ακόμη και αν δεν το θέλαμε εμείς.  

 

Το βλέπω κάπως αλλιώς. Θεωρώ ότι μας βοηθάνε να μην ανήκουμε σε αυτούςκαι όχι το αντίστροφο. Να γίνουμε αυτόνομα άτομα....Θα σκεφτώ καλύτερα την εκδοχή σου παρόλα αυτά.

 

Το ανηκειν του γονιού προς το παιδί και αντιστρόφως είναι διαφορετικό και όχι,δεν απαραίτητο πάντα να μας πάνε εκεί που θέλουν..
Τους ανήκει η αγάπη μας,τους ανήκει ο σεβασμός και η κατανόηση μας και τους ανήκει η αφοσίωση μας..
Δεν τους ανήκει η ελεύθερη βούληση μας και χρησιμοποιώ το ανήκει εδώ διότι είναι κάτι που εμείς θέλουμε να το δώσουμε,δεν το παίρνουν εκβιαστικά και πάρα την θέληση μας.

 

Αν δώσω την ελεύθερη βούληση μου στο γονιό μου ή στο παιδί μου, χάνεται ο ρόλος μου και ο ρόλος του... Εκεί είναι η ένσταση μου.
Με συγχωρείς αν ξέφυγα από το θέμα σου

 

Ανήκω...

Τι υπεροχη λεξη...
Μονο στο ψελλισμα αυτης της εκπεμω λάμπει καθως και πολλα πολλα ομορφα χαμογελα ξεπηδούν στο προσωπακι μου!!!

 

Tα παιδιά δεν ανήκουν στους γονείς, οι γονείς δεν ανήκουν στα παιδιά.

 

Μα ο σκοπός είναι ο καθένας να εκφραστεί ελεύθερα αντλώντας έμπνευση απ το παραπάνω κείμενο...Δεν θα αστυνομευσουμε τις αποψεις κανενός!

 

δε ξέρω αν μπορεί κανείς να ερωτευτεί ένα κείμενο, αλλά αν γίνεται εγώ μόλις το έπαθα!! δε θα μπορούσα να ταυτιστώ περισσότερο...