Νηματογάμημα...

Όχι στο μάτι ρε παιδιά!!

 

Εμφανίστηκε, λέει, μετά από πολλά χρόνια.
Το όνομα της δεν μου λέει τίποτε.
Βγάζει μια έχθρα, την αποφεύγω, δεν της απευθύνω καν το λόγο.
Η έχθρα έκδηλη.
Την περιφρονώ.
Βλέπω τυχαία το αρχείο των e-mail. Υπάρχει το όνομα της από παλιά.
Διαβάζω και καταλαβαίνω.
Δεν μπορεί να χωνέψει την παλιά ακύρωση.
Συνεχίζω να την περιφρονώ καθώς της πρέπει.

 

I win, you looooose. ^^

 

Τι ωραία που περνάμε στην εξοχή.

 

Και κάπως έτσι καταστράφηκαν οι μπλε velvet μπαλαρίνες μου.

 

Η Μαγδάλω, κάποια στιγμή, επιτέλους κατεβαίνει και μπαίνει στο ταξί. Ο οδηγός, εκνευρισμένος, βρίσκει ακόμα μια ευκαιρία να ειρωνευτεί:

Η Μαγδάλω παρακάμπτοντας τον Αφέντη της απαντά:
-Άφησε τις εξυπνάδες, βάλε κλιματισμό και πήγαινε μας γρήγορα στο Brazil

…απαντά ο οδηγός κοιτάζοντας την με μάτια που πετάνε σπίθες. Το λόγο παίρνει ο Γιάννης απευθυνόμενος στη Μαγδάλω:

Ο οδηγός αλλάζει ύφος, γελώντας ξανά, απευθύνεται στο Γιάννη:
-Άλα του, του Μάστερ κοντοπούτανου, έχει και πολιτικούς αντιπάλους;
-Δεν είναι αυτό το θέμα, το θέμα είναι ότι:

...λέει ο Γιάννης. Ξαφνικά, γυρίζουν και οι δυο προς την Μαγδάλω, σαν να τους έχει έρθει θεία φώτιση. Αυτή κατεβάζει το κεφάλι, γεμάτη ντροπή και ψελλίζει:

…λέει ο οδηγός μετά από μια στιγμή σιωπής. Ο Γιάννης κοιτάζει τη σκλάβα του περιφρονητικά και λέει, φανερά εκνευρισμένος:

…για να τα αντικαταστήσω, για να μη με κατηγορούν άδικα και τόσο καιρό δε λες τίποτα; Και συνεχίζει:

…λέει ο οδηγός μη χάνοντας μια ακόμα ευκαιρία να ειρωνευτεί. Και ο Γιάννης απαντά, μην έχοντας άλλη υπομονή και όρεξη να καταναλώσει κι άλλες ειρωνείες:

Βλέποντας να μου μιλάς με τέτοια έχθρα, θέλω να σου πω μια ιστορία…
-Είμαι όλος αφτιά, απαντά ο Μάστερ… και ο οδηγός ξεκινά την ιστορία του:

-Δεν σε καταλαβαίνω, λέει ο Γιάννης… Η έχθρα γιατί;
-Και τι ήθελες να της πω μετά από τόσο καιρό που είχε εξαφανιστεί;
Μήπως κανένα…

Ή να την ευχαριστήσω που έστειλε mail, λέγοντας…

Τη σιωπή σπάει ο ήχος από τα σαγόνια της Μαγδάλως που άρχισε να καταναλώνει πατατάκια με ταχύτητες που μέχρι σήμερα δεν είχε δει ποτέ το ανθρώπινο γένος! Ο οδηγός γίνεται έξαλλος:

Η Μαγδάλω εκνευρισμένη που δεν την αφήνουν να απολαύσει το γεύμα της κλείνει τα σαγόνια με δύναμη, με αποτέλεσμα τα πατατάκια να σκορπίσουν παντού μέσα στο ταξί!

…φωνάζει ο οδηγός που τον πήραν τα σκάγια. Δε μπορείς να περιμένεις να φας τα πατατάκια σου; Τόσο πολύ ανάγκη τα έχεις; Από πότε έχεις να φας;
Κατεβάζει το κεφάλι. Με το στόμα γεμάτο απαντά, με αποτέλεσμα να εκτοξευτούν και τα υπόλοιπα που είχε στο στόμα της:

Ο οδηγός έξαλλος, προσπαθεί να οδηγήσει τρίβοντας τα μάτια του. Σταματάει στην άκρη του δρόμου και ψάχνει νερό να πλυθεί:

…πρέπει να πλύνω τα μάτια μου, δε βλέπω τίποτα!
Συνεχίζει να ψάχνει μισότυφλος και νερό δε βρίσκει. Η Μαγδάλω, συνεχίζοντας να τρώει τα πατατάκια της, προσπαθεί να δώσει λύση:

Ο Γιάννης, πιο ψύχραιμος γυρνάει στο δουλικό του και του λέει:
-Σκλάβα, πήγαινε μέχρι το περίπτερο να αγοράσεις ένα μπουκάλι νερό για να πλύνει τα μάτια του ο άνθρωπος!
-Τι είναι αυτά που λες Αφέντη μου; Πάλι εγώ θα πάω; Αυτά κάνεις, με στέλνεις από εδώ κι από εκεί για τον καθένα και μετά πεινάω περισσότερο και δεν κάνεις τίποτα για αυτό! Για να μη πω και το άλλο με αυτά και με αυτά που κάνεις χρειάζομαι παπούτσια και δε μου δίνεις λεφτά για να αγοράσω, πότε!

Στο εντωμεταξύ, ο οδηγός έχει βρει το νερό, έχει ξεπλυθεί και κάθεται στο κάθισμα ήρεμος και ανακουφισμένος..

…μονολογεί. Τι καφέ δηλαδή, με εσάς που έμπλεξα χρειάζομαι ουίσκι!
Ο Γιάννης, αναστενάζει και βγάζει μια κραυγή, φωνάζοντας όσο πιο δυνατά μπορεί:

…του φωνάζει κάποιος από το απέναντι μπαλκόνι και συνεχίζει: Να ξέρεις όμως, εδώ στην περιοχή…

-Ευχαριστώ, αλλά εγώ και η σκλάβα μου τρώμε μόνο κρέας, του απαντά ο Γιάννης με τον τύπο από το μπαλκόνι να φωνάζει βλέποντας το αμάξι να ξεκινά και να απομακρύνεται:

Μετά από λίγο επιτέλους πλησιάζουν στην παραλία. Τρία χιλιόμετρα πριν φτάσουν ο οδηγός βγάζει αλάρμ και σταματάει…
-Μέχρι εδώ, φτάσαμε, με πληρώνετε και κατεβαίνατε.
-Μα… είναι τρία χιλιόμετρα μακριά η παραλία!

-Τι πάει να πει αυτό;
-Αυτό πάει να πει ότι μέχρι εδώ. Θα κατεβείτε και θα περπατήσετε, αφού με πληρώσετε πρώτα. Αρκετά σας ανέχτηκα!
-Κι αν δε θελουμε να κατεβουμε εδώ;
-Αν δε θέλετε να κατεβείτε εδώ θα σας πάω πίσω στην Κυψέλη και θα πληρώσεις τα διπλά! Σε κάθε περίπτωση, αν δε το κατάλαβες…

-Αφέντη, εγώ δεν περπατάω τρία χιλιόμετρα, πετάγεται η Μαγδάλω!
-Τότε να σε πάρει στην πλάτη! Φωνάζει ο οδηγός, πληρώνεται και φεύγει…

…μονολογεί ο Μάστερ κοντοπούτανος περπατώντας αργά προς την παραλία, κουβαλώντας το δουλικό του στην πλάτη…

The End…

 

Υπέροχος και μπράβο!!

 

Γέλασα δυνατά σε κάποια σημεία. Πολύ έξυπνο πραγματικά.