Νοικοκυριό και d/s

...φίλε πόσα παίρνετε την ώρα; η ρωσσίδα που καθαρίζει με έχει μαδήσει

 

Για 'κεινα τα δάκρυα στα μάτια της όταν γεύεται το ραβδί, τη ζώνη και τη βίτσα μου χωρίς να λέει ούτε ναι ούτε όχι, της προσφέρω ότι μπορω, τουλάχιστον σε κείνα που περνούν απ' το χέρι μου.

Όμως θα ήταν άδικο να παρουσιάσω σε κάθε αναγνώστη ένα άλλο πρόσωπο πέρα από εκείνο που είμαι η έχω . Μεγαλώνοντας χωρίς μητέρα από 11 χρόνων και σε ένα οικογενειακό περιβάλλον που από πολλούς, αν όχι από όλους, θεωρούνταν νοικοκύρηδες, άρχοντες (πχ κοινοτάρχες, μεγαλέμποροι, μεγαλοκτηματίες), δραστήριοι και προκομμένοι, πήρα τις βάσεις όλα στο σπίτι να είναι σε τάξη και στην ώρα τους. Μέχρι της εποχής της μητέρας μου υπήρξαν ακόμα υπηρέτες, “ταγμένοι” (από το τάμα) και εργάτες. Έτσι λοιπόν αφομοίωνα το καθετί, και πήρα τις βάσεις για εκείνο που μου βγαίνει μέχρι και σήμερα (όπως όλοι). Με το αδελφό ναυτικό και πατέρα μου στη δουλειά έμενα μόνος σπίτι όπου αναγκαστικά συνδύαζα διάβασμα για το σχολείο και δουλείες του σπιτιού ώστε να βοηθήσω τον πατέρα να πορευτεί με την “δική” του απώλεια. Θυμάμαι τις ώρες της αλήθειας όταν χρειαζόταν να σιδερώσω ένα τουλάχιστον παντελόνι του. Θεωρούσα ότι έπρεπε να το να κάνω εφόσον εκείνος θα έβρισκε χρόνο να ξεκουραστεί. Η ημερήσια διάταξη των ”κανόνων” του ήταν τουλάχιστον να πηγαίνω στο φούρνο για ψωμί, και τίποτα άλλο. Τα υπόλοιπα γινόντουσαν με φυσική ροή.

Αργότερα στο πρώτο μου αντικείμενο αποφοίτησα την σχολή ξενοδοχειακών (Hotel & Catering Mgt) όπου το μεγαλύτερο μέρος της ύλης αφορούσε ένα μεγάλο “σπίτι”(μαγείρεμα, απορρυπαντικά, επίπλωση κλπ). Αυτό το μεταφέρω και στον δικό μου χώρο ενίοτε. Οπότε και οι “ παραξενιές” μου   με οποιαδήποτε σύντροφο.

Η εμπειρία μου μέχρι στιγμής στο θέμα του νοικοκυριού είναι ότι ο καθένας συμβάλλει όπως μπορεί, και με ό,τι μπορεί στον επιτρεπόμενο χρόνο. Επίσης πριν ειπωθούν μεγάλα και παχιά λόγια, καλό θα ήταν να σκεφτούμε άτομα με περιορισμένη κινητικότητα ένεκα ατυχήματος κλπ, η για οποιοδήποτε άλλο λόγο. Σε εκείνο το σημείο δεν θα έπρεπε να μπαίνουν εγωισμοί η κρίση στερεότυπων, ιδίως αν εμπλέκονται και συναισθήματα σχέσης στις σκέψεις μας. Αντιθέτως με την προσωπική μας συμβολή ισορροπούμε σε εκείνο που έχουμε αγαπήσει.

Βρίσκω το νοικοκυριό και ως ευκαιρία πολύ διεγερτικου παιχνιδιού όπως προαναφέρθηκε στο νήμα. Χρησιμοποιώ το ραβδί μου σαν δείκτη για τα σημεία ενδιαφεροντος, και σαν μέσο άμεσης τιμωρίας εκεί όπου απαιτείται έμφαση καλυτέρευσης και μέγιστης αποδοτικότητας. Κατά τ’ άλλα η @kathavra έχει πλυντήριο πιάτων.!

 

Φίλε μου δυστυχώς έχω βγεί στη σύνταξη. Μειωμένη, μη φανταστείτε γιατί είναι και ο Βρούτσης που ετοιμάζει το νέο ασφαλιστικό,καταλαβαίνετε.
Ουτως η άλλως όμως θα σας συμβούλευα να μένατε στη Ρωσίδα, κάτι μου λέει πως θα δυσκολευόμαστε να συνεννοηθούμε.
Αν πάλι σας συνήρπασε ο τρόπος σφουγγαρίσματος που υπέδειξα, επιδοτήστε καταλλήλως την Ρωσίδα, ωστε τουλάχιστον να ευχαριστιέστε το μάδημα.

 

δεν το λες τοσο καιρο και βασανιζομαι με τη μεση για χρονια??? 

 

Δεν ήξερες, δεν ρώταγες;
Πρόσεξε μόνο μη πέσεις σε μυστική πράκτορα! 

 

η θωρηκτο potemkin 

 

Βρε παιδιά αν και η @kathavra διαθέτει καί εξωτερική οικιακή βοηθό μονίμως, δεν βάζουμε όλοι ρεφενέ για μια Φιλιππινέζα σε εβδομαδιαια ρουτίνα για κάθε συμβαλλόμενο? Πάντως εκείνη είναι καλη στο trampling απ' ότι μου είχε δείξει μια φορά στο διάλειμμα μιας συνεδρίας, και εγώ στο μαστίγωμα ως ανταμοιβή οικιακών υπηρεσιών. Όσοι πιστοί προσέλθετε.

 

Γεια σου Ιορδάνη.
Να μην ξεχάσω να σου κάνω δώρο στην γιορτή σου που πλησιάζει ένα σετ σκούπα-φαράσι. Γράψε μου σε τι χρώμα το προτιμάς.

 

αυτό ειναι ρε κορίτσι  , πρόθυμο να τα κάνει ολα μόνη της
σκέψου να τοις φάει τι μπορεί να κάνει

 

αν ειναι να ξοδευτείς για μένα πάρε μου μια ηλεκτρική
δέχομαι και λεφτά στο χέρι να την πάρω μόνος μου  
ευχαριστώ εκ τον προτέρων  

 

Καρέκλα;

 

ναι καρέκλα ρομπότ να ξέρει να μαγειρεύει να σκουπίζει να σιδερώνει ...... α μη ξεχάσω θέλω και πίπα