Νομισματική πολιτική ή διαχείριση αιδοίων

Καταραμένη μοιάζει και αυτή η γυναίκα που θα πάρει σοβαρά τα λόγια σου αγαπητέ μου και θα φυλάει το κάστρο ακόμα κι όταν αυτό θα έχει ερημώσει.

Συμφωνώ κατά βάση με την Λάρα αλλά δεν μπορώ να παραβλέψω το γεγονός πως θέλοντας και μη έχω κάποιες ευκαιρίες λόγω του ότι είμαι γυναίκα και δη εμφανίσιμη.
Ένα απλό παράδειγμα: Αγόρασα πρόσφατα ένα παιχνίδι στρατηγικής για τον πατέρα μου (το Heroes V για όσους γνωρίζουν). Παρουσιάσε πρόβλημα το CD και η διαδικασία αντικατάστασης του ταλαιπώρησε όλη την οικογένεια. Όλοι είχαν περάσει από το μαγαζί εκτός από μένα. Τελικά πήγα και εγώ. Όχι μόνο αντικαταστάθηκε το χαλασμένο αλλά πήρα και ένα δώρο για μένα   Τώρα ξαναπαίζω το NFS Underground  

Όσο ρομαντική άλλο τόσο και ρεαλίστρια. Κάποιος μου είπε πως αυτό είναι σουρρεαλισμός.

Αστάρτη

 

Astarty καλή μου φίλη και όλοι οι υπόλοιποι,

μετά από αυτά που διαβάζω έχω την αίσθηση ότι αν περνούσε από αυτό το φόρουμ κάποια που πραγματικά έχει έφεση στη διαχείριση αιδοίου, γνωρίζω μία τέτοια γυναίκα και είναι πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση, ούτε για να Μ/μας φτύσει δε θα καθόταν εδώ πέρα.

Δεν εννοούμε την κλίμακα αλλαγής ελαττωματικών προϊόντων, ως σοβαρή διαχείριση γλυκιά μου. Σοβαρή διαχείριση είναι όταν (συντομότατα) βρίσκεται κάποια με βίλα στη Μύκονο πουλώντας π.χ. μία χειροποίητη ζώνη τον χρόνο.

 

χμμμμμ....... πριν λιγες μερες με φωναξανε σε ενα σπιτι να αντικαταστισω μια κουνουπιερα που ειχε προβλημα.... το σπιτι νοικιαζε μια πολυ ομορφη φοιτητρια και θεωρησα τα 30 ευρω της επισκευης πολυ ευτελες ποσο μπρος σε τετοια χαρη .... οποτε λεω : "ασε δεν κανει τιποτα απεναντιας εγω σε ευχαριστω που με την ομορφια σου εφτιαξες την διαθεση μου και ειμαι σιγουρος οτι η μερα μου θα παει καλυτερα" .. αλωστε δεν ειχα και κοστος υλικων ..... αυτο ομως το ενιωσα επειδη ειχε το μυστηριο της ανεξερευνητης απο μενα γυναικας .... χωρις το μυστηριο αυτο .... παρα την ομορφια της θα ειχα γυρεψει και 50 ευρω .....

 

Παράδειγμα της διαχειριστικής κλίμακας ανέφερα Λίλλυ μου. Ανάλογη της ηθικής της καθεμιάς μας και όχι των προσόντων της.

Αστάρτη

 

Γενικά της στάσης ζωής μας. Για ηθική έχω πάψει να μιλώ. Πιά.

Οπωσδήποτε συμφωνώ μαζί σου. Καταφάσκουμε και οι δύο μαζί πάνω στο αυτονόητο... επιχειρηματολογούμε υπερ του προφανούς. Αλλά χαλάλι μας <χαμόγελο>

 

Τώρα αποσαφηνίζετε και το νόημα της απορίας μου τόσα χρόνια για την φράση «θα σε πληρώσω με το ίδιο νόμισμα».
Πράγματι σε μια «οικονομία» όπου ο «υπουργός οικονομικών» δεν μπορεί να απαντήσει στην ερώτηση «Ξέρεις πόσο κάνουν τα βλίτα στη λαϊκή ;» ναι το μουνί είναι νόμισμα.

Όσο πιο πολύ εξαθλιώνεις, ταπεινώνεις, καταπιέζεις μια οικονομία που βασίζετε στο νόμισμα μουνί τόσο αυτή πιο επικίνδυνη γίνεται.

Το φθηνό μουνί σε Ανατολή και Δύση ήταν ο πυλώνας πάνω στον οποίο στηρίχθηκε η πολυετής «χρηματιστηριακή ειρήνη».

Η μία μετά την άλλη, όμως, οι κεντρικές τράπεζες, κυρίως της Ευρώπης παρά τις έντονες πολιτικές αντιδράσεις, αυξάνουν τα επιτόκια.
Πως να γαμήσεις με τόσο μεγάλα επιτόκια ;
Ακόμα και η Τράπεζα της Ιαπωνίας με τις γνωστές γκέισες ( σκλάβες όχι ότι κι ότι σαν τις δικές μας ) αποφάσισε να δώσει τέλος στην πολιτική «νομισματικής υπερ-χαλάρωσης», που είχε υιοθετήσει εδώ και 5-6 για να αντιμετωπίσει τον αποπληθωρισμό, τη συνεχή μείωση δηλαδή των τιμών κυρίως στις κατ οίκον υπηρεσίες , που είχε ως αποτέλεσμα την απουσία επενδύσεων και αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης .
Μας έφαγε το τρουτρουά που λένε οι Γάλλοι.

Ενα σύστημα συναλλαγών σε μουνο-ευρώ αποτελεί λογική εξέλιξη και για έναν άλλο λόγο, ότι η Ε.Ε. εισάγει πολύ περισσότερο μουνί από τις χώρες του ανατολικού μπλόκ από ό,τι οι ΗΠΑ, αλλά σήμερα αναγκάζεται να μετατρέπει τις αγορές της από μουνι- ευρώ σε δολάρια.

Οταν όμως αυτό σταματήσει, θα σημαίνει ότι η ισοτιμία του δολαρίου θα πέσει αισθητά (υπάρχει η εκτίμηση για 1 μουνο-ευρώ=1,70 δολάρια το 2007) και οι ξένοι επενδυτές θα απαλλαχθούν από τα δολάρια τους πουλώντας τα αμερικανικά ομόλογα που έχουν αγοράσει, δυσκολεύοντας έτσι αφάνταστα την εξυπηρέτηση των αμερικανικών ελλειμμάτων, κάτι που αποτελεί τον μόνιμο εφιάλτη των ΗΠΑ.

Οπως και να έχει την απάντηση σε όλα αυτά δίνει ένα όμορφο τραγουδάκι του Ορφέα Περίδη που στο δεύτερο κουπλέ αφήνει τον στίχο ξεκρέμαστο όπως τα ξένα φάουντς το ελληνικό χρηματιστήριο .

Όσοι το έχετε ακούστε το.

Κι όλο μου λείπεις, είσαι δίπλα μου και λείπεις
...

 

Πως πήγαμε απο την αξία στην πουτανιά εξ επαγγέλματος δε ξέρω.

Αυτο που προσπαθώ να πώ εγώ είναι οτι όλα έχουν την αξία τους. Το αρχικό μου ποστ ξεκίνησε βέβαια ως αστείο και σε καμιά περίπτωση δε ταυτίζω γενετικά όργανα με ανθρώπους/προσωπικότητες.

Πληροφοριακά μια βιζιτού που είχα γνωρίσει ήταν γαμώ τα παιδιά. Προς τι η απαξίωση των επαγγελματιών;

 

Νομίζω ότι μπερδεύουμε τα μπούτια μας (και με τον κακό τρόπο). Δηλαδή εσύ lara θα κάτσεις σε όποιος θέλει να σε πάρει; Δεν έχεις κάποια κριτήρια; Για το ύφος συμφωνώ αλλά δε φταίνε μόνο οι γυναίκες φταιν και οι μαλάκες που μόλις δουν ωραία κοπέλα τους τρέχουν τα σάλια. Σκέψου και αυτό.

Πωπω με ανάγκασες να αυτομολήσω  

 

Όπως πάντα lara άμεση και τρυφερή.

Στη ζωή ο καθένας προβάλλει ότι έχει κι ότι νομίζει ότι έχει αξία. Και εισπράττει τα αντίστοιχα. Όλα εδώ εξαργυρώνονται και πληρώνονται.

 

Αν ήταν το μουνί βιολί...........θα το παίζανε πολλοί.
Μα τι λέμε?
Άν αρχίσουμε να το χρησιμοποιούμε έτσι πάμε σε άλλη κατηγορία ή κάνω πάλι λάθος?
Ένας φίλος μου έλεγε αστειεύομενος ότι οι γυναίκες έχουμε το καλύτερο εργοστάσιο ανάμεσα στα πόδια μας αλλά δεν ξέρουμε να το χρησιμοποιούμε σωστά    

 

lara[E-P] wrote
"Δεν ξέρω, αλλά το οτι αυτο συμβαίνει σε μεγάλη κλίμακα δεν το κάνει "εντάξει" για μένα.
Είναι λυπηρό, οταν πας σ΄ ένα καφε και βλέπεις τις γυναίκες εκεί να κάθονται με "ύφος" και να θεωρούν πως όλοι θέλουν να τις πηδήξουν, θεωρούν την κάθε ερώτηση από άντρα προσπάθεια να τους την πέσουν κ.ο.κ.
Θυμάμαι μια περίπτωση με κάποιο φαντάρο που είπε σε κάποια καλησπέρα κι αυτή τον χαστούκισε!!!! Η συνέχεια τραγική, μια και ήταν πιωμένος και την σκότωσε.
Δεν επικροτώ το ότι την σκότωσε βέβαια, αλλά ποιός δίνει δικαίωμα στην κάθε τέτοια "γκομενάρα" να χαστουκίζει όποιον την χαιρετίσει? Να βρίζει κάποιο που της ζητά οδηγείες για ένα δρόμο? Να θεωρεί αυτάρεσκα πως όποιος της μιλήσει θέλει να την πηδήξει? Φταίνε και οι άντρες σ΄ αυτό, που δεν διαολοστέλνουν τέτοιου είδους υποκείμενα και τους επιτρέπουν να τους ξεφτιλίζουν, αλλά...Αυτή η απόλυτη γαϊδουριά που χαρακτηρίζει το μεγαλύτερο μέρος των σημερινών γυναικών με κάνουν να ντρέπομαι που ανήκω στο ίδιο φύλο μαζί τους.
Θεωρώ φασισική την στάση αυτή των γυναικών οι οποίες εκμεταλλεύονται την φυσική ανάγκη των αντρών για σεξ, προς όφελος τους, και προσπάθεια να πάρουν εξουσία.
Και περιφρονώ βαθύτατα τέτοιες συμπεριφορές.
Πως θα μπορούσα να υιοθετήσω μια συμπεριφορά που περιφρονώ?"

Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω, με την πλειοψηφία των όσων έγραψες lara [E-p].
Kαι για να ελαφρύνω λιγάαακι το κλίμα (γιατι κάτι ανέφερες για σκοτωμούς), άκου την παρακάτω αληθινή ιστορία. Τόπος, μια καφετέρια-μπαρ στην Πάτρα, γύρω στον Απρίλιο που μας πέρασε. Παρευρίσκομαι με φίλους για κουβέντα. Μέσα στο καφε μια γκόμενα (ομολογουμένως πολύ όμορφη) παρέα με τους αυλικούς της (κοινώς μινάρηδες φίλους), όλοι άντρες που περιμένανε σαν πεινασμένα σκυλιά για να δοκιμάσουνε λίγο απο την ψητούρα (τα μπόυτια που φάνταζαν ξερολούκουμα τυλιγμένα σε δίχτυ του ψαρά - για τις μαρίδες). Σημειωτεόν, δεν μπορώ να ανεχτώ την γυναικεία καραμέλα που πιπιλίζεται -μόνο άντρες έχω για φίλους - για τον εξής απλό λόγο (η γυναίκα, για μένα δεν μπορεί να υπάρξει ποτε φίλη με τον άντρα και το λάθος αυτό γίνεται κατα κόρον γιατι οι γυναίκες α) δεν εμπιστεύονται / ανταγωνίζονται τις άλλες γυναίκες και τους gay β) θέλουν να νίωθουνε συνέχεια το επίκεντρο γ) οι άντρες που τις περιστυχίζουν το επιτρέπουνε). Και τότε, σαν απο μηχανής (Kawasaki) θεός, σκάει μύτη ένας κακάσχημος γέρος (έμοιαζε αισχρά με παλαίμαχο μπητνικ ο μάγκας). Ήτανε ξερακιανός και ίσα με 800 χρονών, αλλά δεν μάσισε, όπως απεδίχθει λίγο μετά. Κόζαρε την τύπισσα (η μάλλον τα μπούτια της, που τα 'χε βγαλει σε δημοπρασία) και την προσέγγισε σαν αίλουρος. Στάθηκε δίπλα της, σχεδόν την έγδυσε με τα μάτια και αφού την κόιταξε καλα καλα (αυτή μαλλον νόμιζε οτι ήτανε ζητιάνος) και είπε τις κάτωθι ατάκες ΔΥΝΑΤΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΝΕ ΟΛΟΙ (σημ. γράψανε ΙΣΤΟΡΙΑ μέσα μου): "Γλυκεία μου, τις νύχτες που ξαπλώνω στο κρεβάτι στρυφογυρίζω ωσαν δαρμένο σκυλί, για να με πάρει ο ύπνος. Δεν γίνεται όμως τίποτα. Τσαντίζομαι, σηκώνομαι και πέρνω τους δρόμους. Είσαι συνέχεια μέσα στο μυαλό μου, στην σκέψη μου. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΕ ΓΑΜΗΣΩ ΕΠΙΓΩΝΤΟΣ. Ακολούθησε μια θύελλα απο αντρικά ενθαρυντικά επιφωνήματα και χειροκροτήματα (βλέπεται ο απο μηχανής - Honda/Yamaha δεν έχει σημασία - θεός εκπροσωπούσε, χωρίς να το ξέρει, όλο το αντρικό πλήθος). Του βγάζω το καπέλο, για το θράσος του. Η γκόμενα, ακόμα πρέπει να το φυσάει και να μην κρυώνει.

 

Η πανέμορφη που τονίζει ότι είναι πανέμορφη και σέρνει πίσω της δέκα αντί να είναι ήσυχα -ήσυχα με έναν, είναι απλούστατα αντροφοβική και η κοπέλλα που λες Sweet Distress ανακουφισμένη θα πήγε σπίτι της αργότερα, γιατί όλοι την είδαν και όλοι την λαχτάρησαν και μάλιστα της το είπανε, έτσι το βλέπει αυτή, αλλά δόξα τω θεώ κανένας δεν την άγγιξε και από κανέναν δεν κινδύνεψε να την γαμήσει.

Γιατί όλες το ξέρουν λίγο πολύ, ότι όταν πηγαίνεις εδώ κι εκεί ντυμένη υπερβολικά φανταχτερά και προκλητικά, τραβάς την προσοχή ολονών και πρωτίστως αυτών που δεν θα ήθελες, και καθόλου την προσοχή αυτού που θα ήθελες, που αν περευρίσκεται εκεί πέρα έχει πιάσει μία μακρινή γωνιά και, αν σε κοιτάζει καθόλου και δεν κοιτάζει να τα βρει με καμμία πιό μαζεμένη, σε κοιτάζει από κρύα ως το πολύ-πολύ απόμακρα και διασκεδασμένα.  

Απλότητα is the name of the game εδώ και πολλά χρόνια.

Επίσης οι άντρες έχουν πάψει να είναι πεινάλες και να συμπεριφέρονται σαν πεινάλες για σεξ εδώ και πολλά χρόνια, η γενιά μου δε νομίζω να το πρόλαβε καν αυτό, μπήκαμε στην εφηβεία μετά την μεταπολίτευση και το παλιό παράπονο των γυναικών "μ έχει μόνο για πήδημα" δεν το ακούσαμε ιδιαίτερα. Και οι μεν και οι δε θέλουν πιά το ίδιο την σχέση ή την μη σχέση, ανάλογα με τη φάση που διανύουν στη ζωή τους. Πιό πολύ έχω παρατηρήσει άντρες που να τους μυρίζει χορτασίλα η όλη κατάσταση παρά πεινάλες, τουλάχιστον στους +/- 40.

Γι αυτό αλλά και για άλλους λόγους εμένα τουλάχιστον το "μουνί ίσον νόμισμα" μου φαντάζει σαν ένα παλιό αστείο.

Και ποιός λέει ότι οι γυναίκες δεν έχουν φίλες; Έχουν, γιατί τις έχουν απόλυτη ανάγκη όταν είναι ενεργές ερωτικά. Αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία...