Ντομινασιόν platonique

Στο παρόν νήμα θα ήθελα να ασχοληθούμε με την ανάπτυξη ασύμμετρων δυναμικών ανάμεσα σε 2 άτομα, χωρίς την ύπαρξη του σαρκικού κομματιού.

Δεν θέλω φιλοσοφίες και μπούρου, θέλω τις εμπειρίες σας. Οι ερωτήσεις είναι επίτηδες φτιαγμένες ψιλογενικά, ως τροφή για σκέψη, απαντάτε a la carte.
1. Τι απόλαυση λαμβάνει το άτομο από τη μη-σαρκική ασυμμετρία; Είναι πλήρης απόλαυση; Της λείπει κάτι; Θέλουμε να εξελιχτεί σε κάτι πιο physical ή το προτιμούμε ως έχει;
2. Σε τι περιβάλλοντα λαμβάνει χώρα αυτό; Επαγγελματικά/φιλικά/οικογενειακά το αποδεχόμαστε ή το καταπιέζουμε; Αν είναι εκτός κοινότητας, χρησιμοποιούμε τις εν κοινότητι γνώσεις/εμπειρίες μας για να το επιρρώσουμε;
3. Είναι συνομολογημένο; Το έτερο μέρος συναινεί σε αυτό/το βλέπουμε να λαμβάνει επίσης απόλαυση από αυτό ή είναι μονόμπαντο το θεματέισον;
4. Επηρεάζει το πώς λειτουργούμε στις in carnem ασυμμετρίες μας;

 

Απάντηση: Ντομινασιόν platonique

Cher thanasis, όντας καινούργια στο βιδιεσεμικόν γίγνεσθαι, οι σχετικές εμπειρίες μου είναι ελάχιστες και πρόσφατες. Εντούτοις, διαβάζοντας το νήμα, αναρωτήθηκα μήπως είχα κάποιες τέτοιες σχέσεις κατά το παρελθόν, ακόμη και χωρίς να το αντιλαμβάνομαι πλήρως, καθώς το υποτακτικό μου κομμάτι ήταν σε λανθάνουσα κατάσταση, αλλά ενδεχομένως καθοδηγούσε τις ενέργειές μου.

Έτσι, και καθώς είμαι straight, άρχισα να αποτιμώ νοερά τις σχέσεις μου με τους άντρες, προσπαθώντας να διαπιστώσω αν κάποια από αυτές θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως "πλατωνικό D/s". Προς μεγάλη μου έκπληξη, κατέληξα στο εξής: Η μία σχέση μου που οπωσδήποτε εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο, είναι με γυναίκα: την κολλητή μου.

Looking back, διαπιστώνω ότι πάντα στη σχέση μας εκείνη ήταν Κ κι εγώ υ (χωρίς να το συνειδητοποιούμε ούτε η μία ούτε η άλλη). Με καθοδήγηση, επιρροή, conditioning συμπεριφοράς (εντός σχέσης), κάποιες εποχές εξάρτηση (από μέρους μου), αίσθημα εγκατάλειψης (όταν εκείνη για οποιονδήποτε λόγο απομακρυνόταν) και μακρόχρονη εξέλιξη και παγίωση αυτής της ισορροπίας (είμαστε φίλες πάνω από 20 χρόνια).

Προσφάτως, λοιπόν, και καθώς άρχισα να βλέπω τα πράγματα από σκοπιά BDSM, αναγνώρισα τη φύση αυτής της σχέσης και την αποδέχθηκα. Αποτέλεσμα: Σταμάτησα να «κλωτσάω» εγωιστικά σε κάποια πράγματα (όπως έκανα), σταμάτησα να νιώθω ένοχη (υ δεν σημαίνει κατώτερη, αλλά αλλιώτικη) και άρχισα να απολαμβάνω τη φιλία μας ακόμα περισσότερο. Μου αρέσει ακριβώς όπως είναι, δεν έχω καμία διάθεση ή επιθυμία να προσθέσω σαρκική διάσταση και θέλω να την εξερευνήσω στο έπακρον, υπό αυτό το νέο πρίσμα - έστω και μονόπλευρα, μια που εκείνη ούτε το βλέπει έτσι ούτε θα το καταλάβαινε, αν προσπαθούσα να της το εξηγήσω.

 

Απάντηση: Ντομινασιόν platonique

Θα προσπαθήσω να μην βγώ εκτος θέματος. Οι τρείς πιο σημαντικές και μακροχρόνιες σχέσεις μου ήταν βασισμένες σε ενα σχεδόν υποσυνείδητο "παιχνίδι" ψυχολογικής/εγκεφαλικής κυριαρχίας/υποταγής, όπου τον κυρίαρχο ρόλο είχα πάντα εγώ και το έτερον ήμισυ εν μέρει αναζητούσε "σιωπηλά" κατόπιν "μάχης" για την κατάκτηση του αλλοτρίου εδάφους. Μου άρεσε να εισέρχομαι στα πιο σκοτεινά δωμάτια της ψυχής του άλλου και αφού τον καθοδηγούσα στην πίσσα του, να τον φέρνω αντιμέτωπο με αυτήν. Το έβλεπα σαν λογικό επακόλουθο και ίσως εν μέρει να προκαλουσε ικανοποίηση η δημιουργία ενός δεσμού άκρως δύσκολου να σπάσει ακόμα και μετά την πάροδο αρκετού χρόνου μετά το τέλος της σχέσης. Το έτερον ήμισυ αισθανόταν απέναντι μου ενα είδος εξάρτησης και της κλασσικής αγάπης/μίσους απέναντι στον "δημιουργό/απελευθερωτή" του, ενα είδος συνδρόμου της Στοκχόλμης που πολλές φορές εύρισκε δικαίωση απο πλευράς του "θύματος" στην προσπάθεια του να λάβει τα ηνία στην σεξουαλική σφαίρα, δυνατόν μόνο για λίγο. Απλούστατα γιατί αν και στις περιπτύξεις στις οποίες φαινομενικά αντιστρεφόντουσαν οι ρόλοι κ/υ, τον έλεγχο και την πορεία την χάραζα πάντα εγώ. Εύχομαι να μην βγήκα εντελώς εκτός θέματος

 

Απάντηση: Ντομινασιόν platonique

Από την δική μου εμπειρία, το μοτίβο D/s συναντάται πολύ συχνά στις σχέσεις.
Η δε αναγνώριση του, όπου υπάρχει, συμβάλλει σημαντικά στην σταθερότητα και στην μακροζωία μιας σχέσης.

Στις περιπτώσεις όμως όπου δεν έχουμε D/s, συχνά η σχέση αποτυγχάνει.

Πάρτε για παράδειγμα την περίπτωση που δυο άτομα διστάζουν να εκφραστούν ελεύθερα φοβούμενοι μην προσβάλλουν/στεναχωρήσουν. Εδώ μπορούμε να πούμε ότι η σχέση είναι s/s.

Αντίστοιχα, για D/D, τα άτομα καβγαδίζουν διαρκώς, με σκοπό ο καθένας να επηρεάσει τον συσχετισμό δυνάμεων προς όφελός του.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το δίπολο D/s είναι μονόδρομος. Η μήπως είναι;

 

Επειδή αυτό το νήμα συνεχίζει να μου φαίνεται ενδιαφέρον, όπως και την πρώτη φορά που το διάβασα...Όπως και επειδή θέλω να ανακτήσω κάποια "περάσματα" που είχα κάνει με το παλιό μου ( και πλέον καταργημένο ) προφίλ...Σχεδόν Copy paste μιας παλιάς μου παρέμβασης, και επαναφορά του νήματος στο "φως"....Γιατί σίγουρα κατ' εμέ δεν είχε την τύχη που του άξιζε από πλευράς προσοχής και παρεμβάσεων και θα ήμουν περίεργος να διαβάσω καινούριες σκέψεις αναφορικά με το θέμα του νήματος...Τουλάχιστον έτσι τα σκεφτόμουν ακόμα πριν από σχεδόν ένα χρόνο που είχα γράψει την παρέμβαση μου...Πλέον δεν νομίζω να ξαναείχα την διάθεση ν' ασχοληθώ με καμία σε τέτοιο βαθμό...Γιατί αν μη τι άλλο, το "άθλημα" είναι αρκετά ενεργοβόρο...

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Θα προσπαθήσω να μην βγω εκτός θέματος. Οι τρεις πιο σημαντικές και μακροχρόνιες σχέσεις μου ήταν βασισμένες σ' ένα σχεδόν υποσυνείδητο "παιχνίδι" ψυχολογικής/εγκεφαλικής κυριαρχίας/υποταγής, όπου τον κυρίαρχο ρόλο είχα πάντα εγώ και το έτερον ήμισυ εν μέρει αναζητούσε "σιωπηλά" κατόπιν "μάχης" για την κατάκτηση του αλλότριου εδάφους. Μου άρεσε να εισέρχομαι στα πιο σκοτεινά δωμάτια της ψυχής του άλλου και αφού τον καθοδηγούσα στην πίσσα του, να τον φέρνω αντιμέτωπο με αυτήν. Το έβλεπα σαν λογικό επακόλουθο και ίσως εν μέρει να προκαλούσε ικανοποίηση η δημιουργία ενός δεσμού άκρως δύσκολου να σπάσει ακόμα και μετά την πάροδο αρκετού χρόνου μετά το τέλος της σχέσης. Το έτερον ήμισυ αισθανόταν απέναντι μου ένα είδος εξάρτησης και της κλασσικής αγάπης/μίσους απέναντι στον "δημιουργό/απελευθερωτή" του, ένα είδος συνδρόμου της Στοκχόλμης που πολλές φορές έβρισκε δικαίωση οπό πλευράς του "θύματος" στην προσπάθεια του να λάβει τα ηνία στην σεξουαλική σφαίρα, δυνατόν μόνο για λίγο. Απλούστατα γιατί αν και στις περιπτύξεις στις οποίες φαινομενικά αντιστρεφόντουσαν οι ρόλοι Κ/Υ, τον έλεγχο και την πορεία την χάραζα πάντα εγώ. Και μετά από ένα σύντομο διάλειμμα και αφού θεωρούσα ότι η "ανάσα" ισότητας πλέον είχε εισέλθει στα "πνευμόνια" της συντρόφου - και ότι η υπερβολική δόση θα είχε άσχημες συνέπειες και για τους δυο -. Έκλεινα την στρόφιγγα παροχής και επανακτούσα τα "γκέμια" και στον σεξουαλικό τομέα.

Το πλέον καυλωτικό είναι να "εξερευνείς" την σύντροφο ( μιλάω για σχέσεις διάρκειας τουλάχιστον έξι μηνών, γιατί για να δημιουργηθεί η απαραίτητη συνενοχή, χρειάζεται κάποιο χρονικό διάστημα ) και να "βρίσκεις" τα πιθανά ψήγματα υποτακτικότητας ανάμεσα στις "κλωστές" του χαρακτήρα της. Και τις οποίες θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις, για να την κάνεις να εισέλθει στο ταξίδι της ανταλλαγής δύναμης, χωρίς να το καταλάβει ούτε και αυτή η ίδια ( τουλάχιστον μέχρι ενός σημείου, πέρα από το οποίο η κατάσταση θα έπρεπε να αλλάξει "επίπεδο". Κάτι το οποίο δεν είναι δυνατόν, να γίνει "λάθρα" )...Και τι το πιο ικανοποιητικό ( τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα ) από το να καταφέρεις να "δαμάσεις" έναν ισχυρό χαρακτήρα και να τον φέρεις στο σημείο, που να αποδεχτεί την υπεροχή σου επάνω του ( υπεροχή που δεν συγχέεται επ' ουδενί με την ασυδοσία )...Και όχι επειδή θα είχατε κολλημένη στο μέτωπο ο καθένας σας μια ετικέτα και κατά συνέπεια θα έπρεπε να ακολουθηθούν συγκεκριμένοι "κανόνες" απ' ανέκαθεν...

Υ.Γ.Θα παρακαλούσα ευγενικά την αποφυγή χειρότερων Off Topic από αυτό που ίσως ήδη έγραψα εγώ...Δεν το παίζω δάσκαλος και παραδέχομαι ότι κι εγώ έχω εκτροχιάσει νήματα ουκ ολίγες φορές και αυτό μέχρι λίαν προσφάτως...Αλλά και σήμερα δεν υπάρχει η διάθεση για πλάκα ( και σε όλα υπάρχει ένα όριο που κάποτε πρέπει να λαμβάνουμε υπ' όψιν )...Όπως και ότι οι παρεμβάσεις εκτός θέματος, πολλές φορές εκνευρίζουν τους υπόλοιπους και τους αποτρέπουν από την συμμετοχή...Για τα εκτός θέματος, καλά να είμαστε υπάρχουν τα κατάλληλα νήματα...Και αν δεν μπορούμε να τα "κόψουμε"...Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να τα μετριάσουμε...Και "τραβάω το αυτί" πρώτα στην αφεντομουτσουνάρα μου...Όποιος άλλος πιστεύει, ότι θα έπρεπε να πράξει ομοίως, ας το τραβήξει στην δική του...