Νυχτερινή Σκοπιά...

Μοναχικοί και περιπλανώμενοι φαντάζουμε ως πλάσματα περίεργα, αλλόκοτα, αιώνιοι εραστές της αισθητικής και των αισθήσεων Μ/Μας.

Αφουγκραζόμαστε τα πάθη των ανθρώπων..

Η μοναξιά των ανθρώπων είναι και η φρίκη τους.

Υποκλίνομαι στην ποίηση σου Αγαπημένη.

Ταξιδεύω σε μονοπάτια που μόνο οι μυημένοι γνωρίζουν.

Και ατενίζω τον ορίζοντα μαζί σου σαν παλιάτσος με κόκκινη μύτη και θλιμμένα μάτια.

Για όλα τα ακατανόητα.

Για όλα τα μυστήρια.

Για όλα τα δύσβατα.

Για όλα τα υπέροχα.

Πάντα υπάρχει μια θλίψη πίσω από μια κόκκινη μύτη.

Στη μοναξιά των ψυχών.

Στην ανεραστία.

Στο γέμισμα του φεγγαριού πάντα θα υπάρχει ένας θλιμμένος που δεν τολμά να το μοιραστεί.

Και πάντα θα υπάρχεις για να το δείχνεις.

Μια βαθιά υπόκλιση στην ελευθερία και φύγαμε στον ορίζοντα των ηδονών....

Πίσω αφήνω ό,τι μίζερο, ανέραστο και χαότικο να καταστρέφει το βιος του ανθρώπου.

Δεν έχω βιος.

Παρά μόνο μια ποιήτρια συνοδοιπόρο....




 

 

παρακαλώ @angel42, δεν ξέρω ποιος είναι ο καλλιτέχνης, από εδώ το ξεσήκωσα