Νύχτωσε νύχτα, νύχτωσε...

Do not go gentle into that good night,
Old age should burn and rave at close of day;
Rage, rage against the dying of the light.

Though wise men at their end know dark is right,
Because their words had forked no lightning they
Do not go gentle into that good night.

Good men, the last wave by, crying how bright
Their frail deeds might have danced in a green bay,
Rage, rage against the dying of the light.

Wild men who caught and sang the sun in flight,
And learn, too late, they grieved it on its way,
Do not go gentle into that good night.

Grave men, near death, who see with blinding sight
Blind eyes could blaze like meteors and be gay,
Rage, rage against the dying of the light.

And you, my father, there on the sad height,
Curse, bless, me now with your fierce tears, I pray.
Do not go gentle into that good night.
Rage, rage against the dying of the light.

— From The Poems of Dylan Thomas

 

 
I am nothing but words,
just a shape
of dreams or night.

 

It was the night that you had left us
You were so gone when we found you

 

Τα μάτια σου
Πώς σκοτεινιάσαν έτσι τα μάτια σου

Πώς να σε κοιμίσω μέσα μου τούτη τη νύχτα
Που με γυρνά σε μια πλατιά ανάσα
Κάτω απ’ ώρες πιο μαλακές
Κι από γαλάζιες προσδοκίες
Εκεί μες στις ακροβασίες τόσων χελιδονιών

Πώς νύχτα μου να σε κοιμίσω
Σε ποιο κρεβάτι σε ποια χωμάτινη κοίτη
Πού να σας κοιμίσω σκοτεινά μάτια της αγάπης
Σε ποιο κρεβάτι σε ποια χωμάτινη κοίτη
Τώρα που πλησιάζουν οι τυμβωρύχοι


Αλέξης Τραϊανός, Τυμβωρύχοι
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Φύλακας ερειπίων – τα ποιήματα (1991)

 

Πρωί με αποκορύφωμα το μεσημέρι! Το βράδυ γίνομαι άλλος άνθρωπος.. Θέλω αγκαλιές, τρυφερότητα αλλά διάθεση για κάτι περισσότερο δεν υπάρχει.. δεν μου κάνει κούκου!!

 

Συμφωνω!