Ν.Ι.Β.

Η Κρήτη. Το νησί που έρχομαι τόσα χρόνια διακοπές. Κι ακόμα βρίσκω παραλίες, χωριά, φαράγγια να περπατήσω.

Πρωί, δροσιά, σε μια απομονωμένη αγροικία, με τα ξερόχορτα γύρω, σορτσάκι, τιραντάκι, λίγο πριν αρχίσει να βράζει ο τόπος. Ιούλης…ξυπόλητη στο χώμα, έχω φτιάξει έναν αρωματικό lungo, σκέτο.

Ελληνικό καλοκαίρι. Όχι στην φολκλόρ έκδοση. Στην άγρια, στην δύναμη του ήλιου, που κάθετα σκίζει κάθε σκιά, που άγρια φωτίζει και ξεραίνει τα πάντα. Αυτό το φως που καίει την σάρκα, κάνει την θάλασσα να αχνίζει, η ατμόσφαιρα να είναι ανυπόφορη, και όλα είναι σε λήθαργο, νωχελικά, ηδονικά, αλλά ακίνητα. Αυτό το φως του Ιουλίου και του Αυγούστου.

Τα σκυλιά είναι δίπλα μου. Η θηλυκιά δεν με πάει μία. Όποτε με βλέπει, γρυλίζει, γιατί ξέρει ότι για λίγες μέρες, ο αφεντικός της, γίνεται Αφεντικός σε εμένα. Ο αρσενικός είναι βούτυρο. Ανάσκελα περιμένει το χάδι του. Και τα δύο όταν ξυπνάω, έρχονται δίπλα, γιατί…ξύπνησε άνθρωπος άρα θα τα πάει βόλτα.

Σκέφτομαι τα χθεσινά.

- Όποτε έρχομαι εδώ, νιώθω ότι παίζω σε θρίλερ. Στην άκρη ενός αγρού, ένα σπίτι, μόνο τα απολύτως απαραίτητα, μέσα στα χόρτα, ούτε φαίνεται την νύχτα.
- Δεν ακούγονται οι φωνές σας. Και δεν έχω κι ανεπιθύμητες επισκέψεις.
- Εννοείς δεν έχεις καν επισκέψεις, εκτός από καμία σούμπα για να την σαδίσεις.
- Αν έχεις παράπονο, έχει κυτίο στην έξοδο. Θα απαντήσω εντός 20 εργάσιμων.

Πραγματικά αυτό το σπίτι είναι λες και είναι στην μέση του αμερικανικού νότου, στους βάλτους εκεί που τραγουδούν οι καραβίδες. Έχει μέσα 7 έπιπλα. Ψυγείο με τίποτε, μπύρες παγάκια. Και επιπλέον ένα ανεμιστήρα οροφής, καφέ σκούρο, που πάει εντελώς στο θρίλερ σκηνικό.

Γυμνή, δεμένη σε καρέκλα, φιμωμένη με μια γραβάτα, ο ανεμιστήρας βουίζει από επάνω, τα σκυλιά σε μυρίζουν, και ο Σαδιστής καπνίζει και μιλάει στο τηλέφωνο…και σκέφτομαι ότι αν με σκοτώσει, δεν θα με βρουν ποτέ.

- Έχεις σκοτώσει καμία; Την έθαψες στην αυλή;
- Μερικές που μιλούσαν πολύ.

Ενώ συνήθως μιλάω ατελείωτα, δεν του μιλάω. Δεν βγάζει πουθενά. Βρίσκω τοίχο.

Τα σκυλιά με γλείφουν, παίρνω τα λουριά τους, βάζω παπούτσια και πάμε για την βόλτα τους.

Όταν γυρίζουμε έχει ξυπνήσει ο αγροίκος του Ηρακλείου. Φροντίζει τα σκυλιά, τους βάζει νερό, φαγητό, παίζει μαζί τους, αγκαλιές, φιλιά.

- Γδύσου από την μέση και πάνω και ξάπλωσε στο κρεβάτι.

Γδύνομαι. Ξαπλώνω. Φέρνει μανταλάκια. Τοποθετεί 6 περιμετρικά σε κάθε στήθος και από ένα σε κάθε θηλή.

- Γιατί ήρθες εδώ;
- Μου έλειψες

Χραπ τρώω το πρώτο χαστούκι.

- Γιατί ήρθες εδώ; Σε ξαναρωτάω
- Για να μου βάζεις μανταλάκια στο στήθος
- Γύρνα

Γυρνάω και τα γαμημένα τα μανταλάκια όπως τραβιούνται πονάνε σαν δαγκάνες. Με πιέζει στο στρώμα, και πονάω ακόμα περισσότερο

- Γιατί ήρθες εδώ;
- Γιατί; Δεν ξέρω τί να απαντήσω.

Μου τραβάει τα μαλλιά, σκύβει στο αυτί μου

- Γιατί είσαι μια ανώμαλη καριόλα που ήρθε να με ικανοποιήσει.
- Ωραία
- ΠΕΣ ΤΟ.
- Τί να πώ;
- Είμαι μια ανώμαλη πουτάνα. Περιμένω να το ακούσω

Ψιθυρίζω «είμαι μια ανώμαλη πουτάνα».

- Πιο δυνατά, δεν άκουσα τίποτα.
- Είμαι μια ανώμαλη πουτάνα
- Δεν ακούω τίποτε. Φώναξε το τρεις φορές
- ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΑΝΩΜΑΛΗ ΠΟΥΤΑΝΑ, ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΑΝΩΜΑΛΗ ΠΟΥΤΑΝΑ, ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΑΝΩΜΑΛΗ ΠΟΥΤΑΝΑ.

Τα σκυλιά έρχονται γρήγορα μέσα, ε βέβαια, σου λέει αυτή η παλαβή κάτι φωνάζει, κάτι θα χρειάζεται. Τον ακούω σιγογελάει.

Γυρίζω τον βλέπω πάει προς το καθιστικό-κουζίνα. Τα σκυλιά κατόπι.

- Να βγάλω τα μανταλάκια; Δεν ξέρω πόση ώρα μπορώ να τα αφήσω ειδικά στις θηλές.
- Ξέρω εγώ. Όχι μην τα βγάζεις.

Ανοίγει την πόρτα, βγάζει τα σκυλιά έξω. Επιστρέφει, ανάβει τσιγάρο.

- Πήγαινε φέρε πάγο και το κίτρινο κερί. Και το lush. Κι ένα butt plug.

Με τα μανταλάκια να κουνιούνται και να πονάω ατελείωτα, ψάχνω να βρω το κίτρινο κερί…ανοίγω το ντουλάπι, βρίσκω ένα από τα ποτήρια από την Βουδαπέστη από τα ruin bars, το γεμίζω πάγο. Βρίσκω και το κερί. Γαμησέ τα. Παραφίνη.

Τα πηγαίνω στο δωμάτιο.

- Ξάπλωσε κι απόλαυσε.

Ξαπλώνω, κι αρχίζω να βυθίζομαι στις ηδονές που κανείς ποτέ δεν θα καταλάβει, εκτός κι αν είναι στο φόρουμ.

Αρχίζει κι αφαιρεί τραβώντας τα μανταλάκια. Ακουμπάει πάγο επάνω που στις βαθιές χαρακιές που έχουν αφήσει, είναι βάλσαμο στον πόνο.

Και μετά ρίχνει την παραφίνη. Η γαμοπαραφίνη, καίει πολύ αλλά το χειρότερο είναι ότι κολλάει στις μικρές τριχούλες και όταν πας να την αφαιρέσεις, επάνω στις μελανιές από τα μανταλάκια και μετά το κάψιμο του κεριού, είναι ένα μαρτύριο πόνου. Ουρλιάζω, κάνω αυτά τα αχ αχ όχι, τα μη μη, τα βαχ βαχ, αλλά ούτε τον νοιάζει.

- Δεν σε νοιάζει;
- Έχω συνηθίσει να συνεχίζω την δουλειά μου, ακόμα κι αν φωνάζει κάποιος.

Θρίλερ. Έχω πέσει σε serial killer. Τις κομματιάζει ζωντανές.

- Βγάλε το παντελόνι σου.
- Είμαι αδιάθετη.
- Σε έχω πηδήξει ποτέ;
- Ποτέ.
- Γιατί είσαι τέτοια καριόλα, ούτε για πήδημα δεν κάνεις. Μόνο για ανωμαλίες. Βγάλε το παντελόνι.

Σηκώνομαι, βγάζω παντελόνι, κατεβάζω εσώρουχο.

Με πιάνει στην αγκαλιά του. Με γυρίζει στα γόνατα. Νιώθω ένα παγάκι να το σπρώχνει στον κώλο μου.

- Έι
- Σκάσε.

Σκάω. Το στριμώχνει, το χώνει…μπήκε. Παίρνει δεύτερο παγάκι. Ξανά στον κώλο μου.

- Κασάτος θα γίνει ο κώλος μου
- Μία είχε πάρει δέκα. Κι εσύ στο δεύτερο κι αρχίζεις να μου σπας τα αρχίδια.
- Μπράβο να της δώσουμε βραβείο.

Όταν σε χαστουκίζουν στον κώλο, κι έχεις μέσα δυο παγάκια, ενώ περίμενα να κροταλίζει σαν μαράκες…δεν κάνει θόρυβο.

Τρίτο παγάκι…τέταρτο παγάκι…τσιμουδιά. Τα ασφαλίζει όλα με την σφήνα, και στάζει ο κώλος μου νερά.

- Όλο το βράδυ, θα είμαι τουαλέτα, ωραίο κλύσμα έκανες.
- Μόνο μην με ξυπνήσεις. Έχω δουλειά το πρωί.

Με γυρίζει. Στο μουνί μου ταμπόν, στον κώλο 4 παγάκια και σφήνα.

Ανοίγει το lush, και μου το βάζει στο στόμα.

- Ξεκίνα να το παίρνεις βαθιά. Μέχρι εμετό.

Παίρνω κάτι ανάσες. Γελάω.

- Τί είναι αστείο πουτανάκι;
- Μου θυμίζει την πρωινή σου δουλειά. Έτσι όπως τρέμει μέσα στο στόμα μου το lush, είναι σαν τον τροχό στο οδοντιατρείο.
- Άντε ρε λαγέ.
- Σταμάτα να με λες έτσι.
- Ποτέ δεν θα σταματήσεις να είσαι ο λαγός μου.

Μου κάνει deep throat με το lush, ξερνάω μόνο τον καφέ…

- Δεν ξέρω καμία άλλη καριόλα να καυλώνει όταν ξερνάει πάνω σε πούτσο
- Είμαστε συλλεκτικά κομμάτια
- Βγάλε την σφήνα, καθάρισέ την στο στόμα σου. Πήγαινε για μπάνιο.

Μπαίνω στο μπάνιο, μελανιασμένα βυζιά. Στάζει ο κώλος μου, δεν θέλω να ξέρω τί, βγάζω τα τελευταία κομμάτια κερί βρίζοντας από το ξετρίχιασμα και κάνω ένα ζεστό μπάνιο.

Βγαίνοντας, απλά έχει φύγει. Σημείωμα στο τραπέζι,

«έχω δουλειά, βγάλε και τάισε τα σκυλιά, το βράδυ θα φέρω να φάμε. Άκου στο youtube Black Sabbath N.I.B. Όσες φορές θες».

Βάζω στα ηχεία το N.I.B. Φτιάχνω πάλι καφέ. Χαμογελάω.

 

Ρώτα τον ντελικανή, εάν δανείζει το καλύβι.

 

Έχετε Navara να φτάσετε εκεί;  

 

Αυτό βρίσκεται εύκολα.

 

Πολλή Κρήτη ρε παιδιά ξαφνικά στο φόρουμ 

 

Σκέφτηκα και γω να τον ρωτήσεις : θέλει δυο γονατιστά σουμπάκια ή δε θα φτάσουν τα παγάκια;

 

χαχαχαχαχαχα κλαίω ρε!  

 

Πόσες φορές έχω κάνει ακριβώς την ίδια σκέψη..

Μου άρεσε πολύ η ιστορία σου  
Καλές διακοπές στη νησάρα  

 

Ευχαριστώ. Πάνε αυτές, επόμενος σταθμός κυκλαδες.  

 

Δηλαδή προκαλείς διπλή ζήλεια! Κι επειδή πέρασες καλά... και το κυριότερο επειδή θα πας διπλές διακοπές!!
Αν πάντως κι εκεί σε περιμένει κάποιος που σε αντιμετωπίζει ως "ανώμαλη πουτάνα" να μας το πεις, να το ξέρουμε!  

 

Διπλές; Θα πάω και τον Σεπτέμβρη.   Τριπλές λοιπόν.   Θα σας πω, αν κάνω κάτι ανώμαλο. Δεν τα προετοιμάζω, με βρίσκουν  

 

Nα μου τα πεις prv, δεν ξέρω αν όλοι εδώ είναι τόσο συμπονετικοί!!  

Στην Κρήτη πώς βρέθηκες στη μέση του πουθενά; Έψαχνες κατσίκια;;;

ΥΓ: Τις τριπλές διακοπές κάνω ότι δεν τις βλέπω!!!