Ξύνω τις πληγές μου.

@Passion Δεν υπάρχει μαλακομαγνήτης, υπάρχουν κακές επιλογές και αυτό δε διορθώνεται με παραπομπή στο μεταφυσικό.

 

γιατί διαχωρίζετε τις πόλεις;

 

Μεγαλωσα στην Αθηνα και στον κυκλο των επαφων μου στην εφηβεια τετοια συμπεριφορα θα ηταν ανηκουστη. Αργοτερα οταν αρχισα για λογους δουλειας να επισκεπτομαι επαρχιακες πολεις , και αρχισα να σημειωνω συμπεριφορες, ειδα την διαφορα. Δεν ειναι ολοι αγροικοι , αλλα γενικα πιο ωμοι απ οτι οι ανθρωποι που γνωρισα στην περιοχη μου. Ιδιοτητες οπως χαιρεκακια , ζηλοφθονια, απληστεια, αγνωμοσυνη ειναι πολυ πιο τονισμενες στην επαρχια , και συμπεριλαμβανω και την πολη της ιδιαιτερης καταγωγης μου, η/και στους Αθηναιους απο επαρχια. Υπαρχει μια πολη που εχει τα πρωτεια στην βαναυσοτητα, αλλα δεν θελω να την αναφερω

 

Εγώ μεγάλωσα στην επαρχία, και τα τελευταια τουλάχιστον δεκαοκτω χρόνια έζησα εξωτερικό και Αθήνα. Δεν συμφωνώ με αυτό που λες και είναι άδικο, το να γνωρίσεις πέντε μαλάκες απο μια πόλη δεν σημαίνει κάτι.

 

Γεννήθηκα στα Σφακιά και ως το 1994 ζούσα στα Χανιά. Από το 94 - 99 στον Πειραιά, 99 - 06 Πάτρα / Γιάννενα, 06 - 12 Εξάρχεια, 12 - 17 Κω, 17 - 19 Ρόδο / Κω / Ηράκλειο.
Πρώτη σχέση της ζωής μου ολοκληρωμένη ήταν το 1996 με μια κοπέλα απ' τη Γλυφάδα. Η κολλητή της κάτοικος Βούλας στα 12 είχε κάνει έκτρωση από ένα γαμπρό που την είχε τρόπαιο. Μπορώ να συνεχίσω με όλα τα μέρη. Είναι στον άνθρωπο και στο βαθμό τυφλής δεκτικότητας διαφόρων συμπεριφορών και ότι τελικά κανένας δεν είναι απλά θεατής στο σπίτι των γονιών του. Εισπράττουμε και συμπορευόμαστε ή αντιδρούμε.

 

Δε συμφωνώ με αυτες τις γενικευσεις.
Το κάθε μέρος έχει το δικό του στυλ (ευτυχώς κιολας ) και από εκεί και πέρα έχει να κάνει με το τι σου ταιριάζει και με τι ανθρώπους επιλέγεις για παρεα.

 

Το λιγότερο άστοχο!για να μην πω κάτι παραπάνω για το σχόλιο σου..
Έχω ζήσει τα περισσότερα μου χρόνια στην επαρχία..και αρκετά χρόνια στην Αθήνα!
Επίσης έχω ταξιδέψει σχεδόν σε όλη την Ελλάδα..
Και αυτά που γράφεις δεν μου βγαίνουν από πουθενά!
Βασικά θα έλεγα πως είναι ακριβως το αντίθετο!
Σέβομαι τις βιωματικές σου απόψεις φιλτατε!
Αλλά είναι απλώς αυτό...και σε καμία μα καμία περίπτωση ο κανόνας!
Απλά σε μια επαρχία οι 20-30 μαλακές είναι σαν την μύγα μέσα στο γάλα..
Στην Αθήνα..οι 5.000 - 6.000 μαλακες είναι απλώς σταγόνα στον ωκεανό από μαλακες!

 

Ενας άκομψος τροπος να βγαλεις ολους τους Αθηναιους μαλακες. Μια γενικευση αστοχη το λιγοτερο. Εγω εγραψα μονον οτι καποιες ιδιοτητες , π.χ. απληστια, ειναι πιο τονισμενες στην επαρχια. Δεν ειπα οτι ειναι ΟΛΟΙ απληστοι. Εχει μεγαλη διαφορα αν το προσεξεις. Παραδεχομαι οτι αυτο που εγραψα δεν επρεπε να το γραψω ακριβως ετσι.

 

Η διαφορά έγκειται στο μέγεθος της δεξαμενής απ' την οποία έγινε η δειγματοληψία

 

Όσο ανάρρωνα απο το καταστροφικό για εμένα γεγονός.. συνειδητοποιούσα οτι δεν έπρεπε να πέσω με τα μούτρα πάνω του.
Έπρεπε να ήμουν πιο δυνατή.. νε είχα πιο πολύ θάρρος..αλλά απο την άλλη πάλι ήμουν ένα άβγαλτο κοριτσόπουλο..Χωρίς άλλες εμπειρίες.
Απο την μια ένιωθα ενα ένα τεράστιο κενό που μεγάλωνε όσο περνούσαν οι μέρες απο την αλλη όμως ένιωθα κάπως πιο απελευθερωμένη.
Οι δύο κολλητές μου είχαν ήδη σχέση και έβγαιναν με τα αγόρια τους..
Την πρώτη Παρασκευή μετά την έξοδο απο το νοσοκομείο τα κορίτσια μου πρότειναν να βγούμε παρέα και να καθίσω μαζί τους..
Μιάς και δεν με χωρούσε ο τόπος και μετά απο πολύ παρακαλητό πήρα την απόφαση να βγω. Η αλήθεια ήταν πως ήμουν διχασμένη..δεν ήξερα εαν ήμουν έτοιμη να το αντικρίσω.Φοβόμουν οτι θα ξανακυλούσα πάλι. Ότι όταν τον δω θα πω οτι άξιζε τελικά αυτή η ηλιθιότητα που πήγα και έκανα..
Τον αγαπούσα άνευ όρων με όλο μου το είναι..ήταν μόνο αυτός και κανένας άλλος.
Φτάνουμε στον Πινάκα και Ευτυχώς για εμένα εκείνος πουθενά.. παίρνω μία βαθιά ανάσα ανακούφισης..
Κάθομαι με τα δύο ζευγάρια και νιώθω τη ζήλια να μου τρυπάει το μυαλό..πίνω την μπύρα μου αμίλητη..και αναλογίζομαι..
Γιατί ρε πουτάνα ζωή κάποιους απο την ημέρα που γεννήθηκαν τους πηδάς αλύπητα και κάποιους άλλους τους έχεις στα οπα οπα;;
Γιατί να συμβαίνουν σε εμένα μόνο τα κακά..τι έχω κάνει για να αξίζω τέτοια συμπεριφορά.
Πάντα ήμουν καλός,ευγενικός,χαμογελαστός,με κομψούς τρόπους άνθρωπος.. Μιλάω και χαιρετώ τους πάντες.. δεν έχω αλλάξει κακιά κουβέντα.
Ξαφνικά βάζω τα κλάματα και τρέχω στην τουαλετα.Έρχονται και τα κορίτσια απο πίσω μου να με παρηγορήσουν..Μετά απο κάποια λεπτά ξεθυμαίνω.
Πηγαίνετε και έρχομαι τις λέω.. σκουπίζομαι..βγαίνω..πηγαίνω παίρνω τα πράγματα μου..καληνυχτώ τα δύο ζευγάρια και κατηφορίζω για το σπίτι.
Ξαπλώνω και ανοίγω την ψυχή μου στο μοναδικό πραγμα που με συντρόφευε και με άκουγε τον τελευταίο καιρό.. το μαξιλάρι μου.
Έκλαιγα τόση πολύ ώρα που δεν κατάλαβα ποτε είχε αρχίσει να ξημερώνει..ο ύπνος εκείνη την νύχτα δεν ήρθε να με πάρει.
Έφτασε το Σάββατο.. Δεν άντεχα να βγω με τίποτα με τα κορίτσια. Ένιωθα παρείσακτη μεσα σε δύο ζευγάρια.
Τότε στο χωριό υπήρχε και ακόμα ενα καφέ -μπαρ..ο Καρ.Δεν πηγαίναμε ποτέ εκεί γιατί μάζευε συνήθως λίγο πιο μεγάλης ηλικίας κόσμο.
Αποφασίζω λοιπόν να ετοιμαστώ να γίνω μια κούκλα και να βγω μόνη μου εκεί.κάποια παρέα θα έβρισκα.
Κολλούσα κάπως στην αρχή..ένα κορίτσι να βγαίνει μόνο του.. αλλά καλύτερο απο το να κρατάω φανάρι!
Μπαίνω μέσα ..ωραία δεν έχει πολύ κόσμο.. δεν κάνει μπαμ η είσοδος σου Κ.σκέφτομαι..
Κάθομαι στο μπαρ και έρχεται ο Καρ.να μου πάρει παραγγελία..η ώρα δεν περνούσε με τίποτα.
Σε κάποια στιγμή έρχεται ενα σφηνάκι..απο τον Γ.Μ.ωχ..δεν είμαι σε φάση για σφηνάκια τώρα..
Το σηκώνω του κάνω στην υγειά σου και το αφήνω κάτω άθικτο.Μετά απο λίγο έρχεται ο Γ.Μ.και κάθεται μαζί μου..πιάνουμε την κουβέντα.
Ωραίος τύπος κατά πολύ μεγαλύτερος μου..απο το χωριό. Ωραία η παρέα του αλλά εγώ ήμουν δοσμένη αλλού.
Η ώρα πέρασε..παρόλο που ήμουν με παρέα ήμουν μόνη.. οποίο αυτοκίνητο περνούσε ήλπιζα πως θα ηταν το δικό του..
Είχα αργήσει ένα μισάωρο..στο δρόμο σχεδόν έτρεχα.. έλεγα σαν προσευχή και σαν παράκληση..κάνε Θεε μου να κοιμούνται..να μη με πάρουν χαμπάρι.
Βάζω το κλειδί στην πόρτα..την ανοίγω και μου έρχεται μια ξανάστροφη στο μάγουλο.
-Που γυρνάς μέχρι τέτοια ώρα.
- Συγνώμη μπαμπά.Ξεχάστηκα.
-Μη ξαναγίνει!
-Εντάξει.
Για άλλη μια φορά ο μοναδικός φίλος μου άκουσε τον πόνο μου.
Οι μέρες πέρασαν αρκετά δύσκολα για μένα.
Ανούσιες..χωρίς σκοπό με κάποιες επιπλέον γνωριμίες.
Μια μέρα που καθόμουν μόνη μου στο μπάρ βρήκα το θάρρος και πήγα να ζητήσω ένα τραγούδι από τον Dj.
Ο Γ.Σ.ήταν από το χωριό.Τρία χρόνια μεγαλύτερος μου..Τον γνώριζα φατσικά μόνο.Δεν ήταν όμορφος.. απλά το πάθος μου για την μουσική με έκανε να ξεχνιέμαι.
Στο χωριό είχε λίγο κακό όνομα..ήταν λίγο αλητεία.
Αλλά από την πρώτη στιγμή που μιλήσαμε..κάτι άλλαξε μέσα μου.Μου ζήτησε να καθήσω μαζί του.. μιλήσαμε πολύ για μουσική..
Αυτό ήταν είχε γίνει το είδωλο μου..
Επιτέλους να και κάποιος να μπορώ να μιλάω για κάτι που αγαπάω..
Έβαλε το τραγούδι που του ζήτησα..

Δε θέλω τέτοιους φίλους
δεν θέλω τέτοιους φίλους
Που να με κάνουνε πικρά να πληγωθώ
Δε θέλω δε θέλω δε θέλω τέτοιους φίλους
Φίλους που θέλουν να με βλέπουν να πονώ.

Δακρύζω..και ο Γ.Σ.με μαλώνει..
Τον ακούω παίρνω μια βαθιά ανάσα και συνέρχομαι.
Προτού να φύγω μου ζητάει να βγούμε μέσα στην εβδομάδα μιας που είχε και ρεπό.
Δεν ξέρω πως ξεστόμισα το Ναι..
Είχα γνωρίσει αρκετούς που δεν μου είχαν τραβήξει την προσοχή..αλλά αυτός;και δεν ακούγονται και πολύ καλά σχόλια.
Βγαίνουμε για έναν καφέ στα κλεφτά Τετάρτη βραδάκι.
Μετά από λίγη ώρα δεν ξέρω πως..αλλά τα στόματα μας κόλλησαν χωρίς λόγια.Ηταν διαφορετικό συναίσθημα αυτό που ζούσα εκείνη τη στιγμή.Ηταν μια σιγουριά..μια ζεστασιά..
Με έκλεινε στην αγκαλιά του και ένιωθα παιδί.Μπορούσα να είμαι ο εαυτός μου..

 

Μου ήρθε στο νου αυτό..

 

Ο Γ.Σ. ήταν εκείνος που μου δίδαξε πως να παίζω μουσική.. Έβγαινα και καθόμουνα δίπλα του..μου έδειχνε πως να χειρίζομαι την κονσόλα,τον μίκτη..πότε πρέπει να γίνεται η αλλαγή κ.α.
Ήταν για μένα όνειρο..παρόλο που δεν είχα αισθήματα για τον Γ.Σ. με έκανε να ξεχνιέμαι.. ήμουν ακόμα κολλημένη με τον Ακ.και το γνώριζε.Μετα το φιλί του είχα ξεκαθαρίσει ότι δεν είχα ξεκολλήσει και ότι θα έκανα μια προσπάθεια μαζί του.
Μπορεί να ήταν ότι ήταν σε μένα φερόταν πολύ καλά.
Και αυτό το εκτιμούσα.
Ακόμα και στο σεξ υπήρχε χημεία..και επίσης είχα πλέον μέτρο σύγκρισης!Αυτός μάλιστα είχε πέος..όχι μια σταλιά..
Κατά βάθος ήθελα να φορτώνω και άλλα ελαττώματα στον Ακ.μήπως και έφευγε η φωτιά που με έκαιγε ακόμη.
Κάποιες φορές που τον έβλεπα ξεσηκωνόμουν.. χτυπούσε σαν τρελή η καρδιά μου.
Ένα πρωινό και μετά από τρεις περίπου μήνες που είχα σχέση με τον Γ.Σ. μου έρχεται ένα μήνυμα από τον Ακ.
Μου έλεγε ότι του λείπω ότι έχει αλλάξει ότι θέλει να είμαστε πάλι μαζί..και άκουσον άκουσον..με βλέπει σοβαρά..(Οι γονείς του και η αδερφή του με ήθελαν και με αγαπούσαν παρά παρά..είχα πολύ καλές σχέσεις μαζί τους..ακόμα και τώρα).
Εγώ του έλεγα ότι πλέον είναι αργά..είμαι με άλλον και να μη ξανά ενοχλήσει.
Εκείνος ανένδοτος..με έπαιρνε τηλέφωνα συνεχώς..μου έστελνε μηνύματα,περνούσε από το σπίτι με τραγούδια..
Εγώ δεν του έδινα σημασία.
Από την μια ήθελα να ήμουν μαζί του αλλά από την άλλη μου άρεσε να τον βλέπω να με παρακαλάει..
Στον Γ.Σ.δεν είχα πει ότι με ενοχλούσε γιατί δεν ήθελα να επεκταθεί το θέμα..ήξερα ότι θα νευρίαζε και θα γινόταν χαμός.
Ένα γιορτινό βράδυ με πολύ κόσμο..πάω τουαλέτα και με παίρνει ο Ακ.απο πίσω..πιάνει τον πρόλογο πάλι στην τουαλέτα..δεν με άφηνε να φύγω..ήθελε να με φιλήσει.
Του λέω θα πω στον Γ.Σ.οτι με ενοχλείς και θα γίνει φασαρία.
Πες του δεν με νοιάζει..εγώ σε θέλω για μένα!
Βγαίνω έξω σχεδόν δακρυσμένη..
-Που είσαι;
-Τουαλέτα.
-Γιατί άργησες και τι έπαθες;
Και του αναλύω τι είχε γίνει και ότι όλο αυτό το καιρό δεν με άφηνε ήσυχη.Δεν άντεξα να τα κρατάω άλλο μέσα μου.
Βγάζει ακουστικά..κάτι λέει στον Καρ.και τον βλέπω να βγαίνει έξω από το μπάρ.
Σε κλάσματα δευτερολέπτου γίνεται φασαρία..
Δεν το ζω εγώ αυτό! μετάνιωσα που του το είπα.
Τους βγάζουν έξω να τους χωρίσουν..εγώ μένω απαθής στο έργο που ξετυλίγεται..δεν ήξερα τι να κάνω.
Έρχεται ένας πολύ καλός μου φίλος έως και σήμερα ο Ν.και μου λέει:
Κ.πήγαινε έξω να τον ηρεμήσεις γιατί θα του κάνει ζημιά του μαλάκα.Βγαίνω έξω και προσπαθώ να τον ηρεμήσω..με τα πολλά τον βάζω στο αυτοκίνητο..τον παρακαλάω..τον ικετεύω να μην δώσει συνέχεια..να φύγουμε να πάμε κάπου αλλού..αλλά αυτός δεν καταλάβαινε τίποτα.
ΘΑ ΤΟΝ ΓΑΜΗΣΩ ΤΟΝ ΠΟΥΣΤΗ!
ΘΑ ΤΟΥ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΜΟΥΡΗ ΜΑΥΡΗ.
Και βγάζει από το ντουλαπάκι του αυτοκινήτου μια σιδερογροθιά.
Θα τον περιμένω εδώ μέχρι να βγει ο χέστης από το μαγαζί..
Εμένα τι με θες..ξανά αρχίζω τα παρακάλια αλλά οι καρποί δεν απέδωσαν..
Μετά από ώρες με πολλά κλάματα καταφέρνω να τον κάνω να φύγουμε..
Πηγαίνουμε κάτω από το σπίτι του σε μια αποθήκη (η φωλιά μας)που ήταν κάποτε καφετέρια..
Εκείνη την ημέρα ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα τι θα πει να κάνεις έρωτα.
Και επίσης ήταν η πρώτη φορά που δοκίμασα πως είναι να το κάνεις από πίσω!
Ευτυχώς η μπόρα είχε ξεσπάσει..
Μεγάλο λάθος μου που το πίστεψα.
Με παίρνει την άλλη μέρα το μεσημέρι η Ε.και μου λέει.
-Τι έγινε με τον Ακ;
-Φασαρία αλλά ευτυχώς τελείωσε.
-Τι τελείωσε;;δεν τα έμαθες;;
-Τι να μάθω;
-Ωχ.Ο Γ.Σ.βρήκε τον Ακ.σήμερα το πρωί για καφέ και έπεσε ξύλο.
Ο Ακ.έφαγε μπουκέτα του έτρεχε η μύτη αίματα.. χαμός!
Κλείνω την φίλη μου και παίρνω τον Γ.τηλέφωνο
Αρχίζω να τον μαλώνω για αυτό που πήγε και έκανε.
Όλο το χωριό ανάστα..
Φτάνει και στα αυτιά τον γονιών μου.. γίνεται και εκεί μια φασαρία..εγώ έτοιμη να σκάσω.
Είχα γίνει το πρώτο θέμα και επίσης η φταίχτρα.
Γιατί του το είπα και δεν το κράτησα κρυφό..αλλά αν το κρατούσα θα ήμουν πορνίδιο.
Μετά από αυτό το επεισόδιο οι γονείς μου δεν με άφηναν να βγω έξω..μου επέβαλλαν να χωρίσω μαζί του..με χτυπούσαν.
Στο σπίτι επικρατούσε μια κόλαση.Ο Γ.Σ.ήξερε για τους γονείς μου.
Αναγκάστηκα να τους πω ψέματα ότι χώρισα για να με αφήσουν να βγω έξω.
Βρισκόμασταν πλέον στα κρυφά..δεν άντεχα έτσι άλλο..μετά από οχτώ μήνες σχέση του ζήτησα να χωρίσουμε.
Αυτός το πήρε πολύ στραβά..με αγαπούσε και με ήθελε στη ζωή του.Αλλά κατάβάθος ήξερε ότι κάποια στιγμή θα τελειώναμε..
Ένα βράδυ με φωνάζει να βγω λίγο έξω μαζί του να μου πει κάτι.
Βγάζει από το παντελόνι του ένα όπλο και μου το κολλάει στον κρόταφο.Μου είπε πολλά μα δεν τα εννοούσε..με αγαπούσε για να μου κάνει κακό..όμως χειρότερη τρομάρα στην ζωή μου από αυτήν δεν έχω ξαναπάρει...