Οδυνηρές Υπερβάσεις..

…. Είχε πολύ καιρό να Τον συναντήσει ιδιωτικά. Βλεπόντουσαν αραιά τελευταία, όμως ποτέ μόνοι, και ποτέ οι δυό τους , όπως παλιά… Πάντα Τον σκεπτόταν με λατρεία, πολλές φορές αναπολούσε τις μοναδικές στιγμές που είχαν μοιραστεί. Εκείνος πάντα όριζε εκείνη «περίεργη» σχέση…. Είχε έναν τρόπο να το κάνει αυτό..

Εκείνο το βράδυ λοιπόν, φαίνεται ότι το σύμπαν είχε συνωμοτήσει «εναντίον» της. Ενώ είχε κανονίσει να πάει σε κάποια συνάντηση με φίλες της , Εκείνος τηλεφώνησε για να τη συναντήσει. Τι κρίμα… πραγματικά στεναχωρήθηκε γιατί δεν ήταν δυνατόν να ακυρώσει την συνάντηση τελευταία στιγμή. Την περίμεναν! Ήταν ήδη στην εξώπορτα όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Ίσως μια άλλη φορά…

Το κλειδί στη μηχανή του αυτοκινήτου της, γύρναγε άσκοπα. Καμιά ένδειξη ότι το αμάξι υπήρχε περίπτωση να ξεκινήσει. Αναθεματισμένο ρεύμα….! Το μυαλό της αμέσως πήγε σε Εκείνον….
Μάλλον ήταν γραφτή η αποψινή συνάντηση…. Όμως μήπως Εκείνος πια δεν ήταν διαθέσιμος?

Τον κάλεσε στο κινητό, η καρδιά της χτυπούσε γρήγορα… μα τι είχε πάθει? Σιγά!!! Λες και θα ήταν πρώτη φορά? Άλλωστε τι και αν ερχόταν τι και αν δεν ερχόταν….
Ψέματα!! Ήθελε να Τον συναντήσει!! Όπως πάντα, έστω για λίγο, έστω στο δρόμο σε ένα καφέ… Η βραδιά ήταν κρύα και θύμιζε βαρύ χειμώνα και η παρουσία Του μόνο θα ζέσταινε την ψυχή της…

΄Ένα τέταρτο αργότερα το κουδούνι της εξώπορτάς της χτυπούσε. Ήξερε ήταν Εκείνος! Άνοιξε τρέχοντας την πόρτα φρόντισε μόνο να φαίνεται χαλαρή και άνετη. Δεν είχε προλάβει να κάνει κάτι ιδιαίτερο παρά μόνο να ζεστάνει λίγο νερό για να ετοιμάσει ένα τσάι.

Κάθισαν…κουβέντιασαν για λίγο… Όσο περνούσε η ώρα τόσο της θύμιζε περισσότερο τα ατελείωτα βράδια που είχαν περάσει μαζί… Εκείνη η ζεστασιά που δεν είχε φύγει, όσο και αν ο καιρός πέρασε , εκείνη η ανάγκη της να Τον φροντίσει , να Τον περιποιηθεί.. να Τον υπηρετεί…

Όπως πάντα Εκείνος δεν την άγγιξε σχεδόν καθόλου. Ούτε το χέρι της …σχεδόν καμιά κίνηση τρυφερότητας… Μόνο από το ηχόχρωμα της φωνής Του, εκείνη μπορούσε να περισυλλέξει με πολλή προσοχή κομμάτια των συναισθημάτων Του. Άλλοτε τρυφερότητα , άλλοτε ένταση ή μελαγχολία , άλλοτε χαλάρωση… Πάντα Τον ακολουθούσε σ’ αυτό το παιχνίδι , που Εκείνος μάλλον ασυναίσθητα έπαιζε μαζί της… Εκείνη πάντα έψαχνε ‘το χαμένο θησαυρό’ πίσω από τις λέξεις ή τις κινήσεις ή τον τόνο της φωνής Του…

Η συνηθισμένη τους θέση ήταν ή στο κρεβάτι ή στο καθιστικό…Εκείνος ξαπλωμένος και εκείνη στα πόδια Του… Έτσι φαίνεται ότι άρεσε και στους δύο. Έτσι και απόψε. Εκείνη κάθισε στα πόδια Του ενώ εκείνος είχε μισό ξαπλώσει στο κρεβάτι χαζεύοντας τηλεόραση και πίνοντας ήρεμα το τσάι Του.
Της άρεσε ιδιαίτερα να Τον αγγίζει, έστω μόνο τα πόδια Του μια και ήταν το μόνο σίγουρο που της επέτρεπε σχεδόν πάντα. Ακουμπούσε το πρόσωπό της πάνω στο παντελόνι Του και μύριζε την μυρωδιά Του…ένιωθε τη ζέστη του κορμιού Του, τόσο γνώριμη , τόσο οικία, τόσο ζεστή…. Ο Αφέντης της!! Ο Κύριός της…μμμμμ …. Ήταν μοναδικές – μαγικές στιγμές για εκείνη…..
Ξάφνου Εκείνος την τράβηξε απαλά με το πόδι Του, πιο ψηλά… ανάμεσα στα πόδια Του… Το κεφάλι της βρέθηκε εκεί πάνω από το φερμουάρ του παντελονιού Του… Ένιωσε αμέσως , το φερμουάρ να ασφυκτιά πάνω από το ερεθισμένο Του μέλος… τον φίλησε γλυκά , σχεδόν προστατευτικά, φοβούμενη μη χαλάσει τη μαγεία…

Το παντελόνι γλίστρησε από τα όμορφα σμιλεμένα πόδια Του, και μαζί μ’αυτό το εσώρουχό Του. Το δέρμα Του ήταν πιο σκουρόχρωμο σε κείνο το επίμαχο σημείο…Είχαν αστειευτεί συχνά γι’ αυτό…όμως το μεγάλο του μέγεθος και η υπέροχη στύση Του , δεν άφηναν περιθώρια για αστεϊσμούς και παρόλο που εκείνη είχε εξοικειωθεί πια , ποτέ δεν έπαυε να της προκαλεί δέος , θαυμασμό και μια … αχόρταγη λαχτάρα που όμως ήξερε πάντα ότι θα την οδηγούσε σε κάποιου είδους επώδυνη κατάληξη….

Ήθελε να Τον γευτεί, σαν τρελή μα Εκείνος ποτέ δεν βιαζόταν. Την έπιασε από τα μαλλιά και την κράτησε δυνατά σε μια ελάχιστη απόσταση που όμως δεν της επέτρεπε να τον αγγίζει. Η γλώσσα της όμως? Τεντώνοντάς τη, ίσα που τον έφτανε. Προσπάθησε πιο πολύ μα μάταια! Εκείνος της τραβούσε το μαλλί δυνατά και οποιαδήποτε κίνηση του κεφαλιού της ήταν αδύνατη.

Όταν Εκείνος το αποφάσισε, χαλάρωσε τη λαβή Του, το στόμα της έψαχνε λαίμαργα το σκληρό και τεράστιο πέος. Τον έγλειφε σχεδόν ευλαβικά κάθε σπιθαμή του και αφού τύλιξε τη γλώσσα της γύρω του πολλές φορές αποφάσισε να τον πάρει στο στόμα . Ένα μέρος του δηλαδή γιατί το τεράστιο αυτό πέος δεν χωρούσε σε κανένα στόμα….
Όμως άλλες αι βουλαί του Κυρίου…!!! Η απόφασή Του ήταν ..Αλήθεια σας έχουν βιάσει ποτέ από το στόμα? Θεωρήσατε ποτέ πιθανό κάτι τέτοιο να συμβεί? Ε λοιπόν ο Αφέντης αυτό το σκοπό είχε εκείνο το βράδυ για την μικρή Του σκλάβα. Σηκώθηκε και χρησιμοποίησε το στόμα της όπως θα χρησιμοποιούσε ένα καλο-ανοιγμένο μουνάκι… Άρχισε να το γαμάει όλο και πιο δυνατά , όλο και πιο βαθιά, κόβοντάς της την αναπνοή όχι μόνο από το στόμα αλλά και τη μύτη. Η διείσδυση ήταν τόσο βαθιά που αέρας δεν μπορούσε να περάσει καν από τα ρουθούνια της για να μπει στα πνευμόνια της.
Το στόμα της μπορεί να ήταν ανοιχτό διάπλατα μα το βάθος του δεν ήταν ικανό να δεχτεί αυτόν τον τεράστιο εισβολέα. Η κίνηση γινόταν όλο εντονότερη και πιο βίαιη. Το κεφάλι της κόντευε να εκραγεί από τα χτυπήματα, η εικόνα του πολιορκητικού κριού που χτυπούσε ξανά και ξανά με δύναμη τις πύλες του κάστρου είναι η μόνη που ίσως μπορεί να αποδώσει τον τρόπο με το οποίο άνοιγαν οι αμυγδαλές τις λίγο – λίγο με κάθε χτύπημα.. Πονούσε και ο οισοφάγος της παλινδρομούσε ξανά και ξανά… Εκείνος εισχωρούσε όλο και πιο βαθιά μέσα του. Κάποια στιγμή άρπαξε με το χέρι του το κεφάλι της και άρχισε να το κινεί σαν τόπι πάνω στο όλο και σκληρότερο πέος…Τα μάτια της έτρεχαν δάκρυα και όλο το εσωτερικό του κρανίου της ήταν έτοιμο να εκραγεί. Πονούσε, ακριβώς όπως αν της χτυπούσαν το κεφάλι στην άσφαλτο…και ο λαιμός της σκιζόταν , πονούσε, πνιγόταν….
Όταν Εκείνος αποφάσισε ότι ήταν ώρα να σταματήσει… εκείνη είχε χάσει την αίσθηση. Ζαλιζόταν μα Τον ήθελε απεγνωσμένα. Ίσως αν κρατούσε λίγη ακόμη ώρα αυτός «ο βιασμός» , ίσως να πάθαινε διάσειση , ίσως να έσκαγε από έλλειψη οξυγόνου, όμως το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτός ο υπερμεγέθης πούτσος, θα είχε δημιουργήσει χώρο δικό του στο κεφάλι της , που θα ξεκινούσε από τη στοματική της κοιλότητα και θα τελείωνε κάπου βαθιά στο λαρύγγι της και θα αποτελούσε ένα αναπόσπαστο μέρος του κεφαλιού της…..


Δυο μέρες μετά αναπολούσε εκείνες τις ώρες βρίσκοντας ακόμα επώδυνη τη διαδικασία να καταπιεί το σάλιο της. Αισθανόταν ένα μούδιασμα… στη γλώσσα , το εσωτερικό από τα μαγουλα…

Ξέρει καλά… Οτιδήποτε είναι επώδυνο μαζί Του και ταυτόχρονα τόσο φανταστικά υπέροχο και μοναδικό….

 

wb MPslave   σ ευχαριστούμε για το μοίρασμα αυτό στο "βάπτισμα του πυρός"  

 

Απάντηση: Οδυνηρές Υπερβάσεις..

Υπέροχο!!! ευχαριστούμε .
Βιασμός απο το στόμα!! καλή ιδέα.

 

καλώς σας βρήκα tender ,
αν και πρέπει να ομολογήσω ότι δεν προκειται περι "βαπτίσματος" αλλά...old time classic servitude, as usual for me!