Οδός Ονείρων

το δικο μου σπιτι βλεπει κ στους 2 δρομους...

 

Παιρνω το βλεμμα μου,δυο σταλες αιμα μου
παιρνω δυο ονειρα κι'ενα φτερο
τωρα αφηνομαι,αγερας γινομαι
και βγαινω βολτα στον ουρανο
---------
Καπου εδω μενω και γω
σ'ενα νησι στον ουρανο
στο πρωτο συννεφο τριτη στροφη
δρομος χωρις επιστροφη( 

οι στιχοι,του Δ.Τσακνη
Το ερωτηματικο δικο μου

ερωτηματικο ηθελα να βαλω,αυτη η φατσουλα μου προεκυψε ,του ανεπειδεκτου τεχνολογιας!

 

Άσε ένα κενό μετά το ; και πριν το )  

 

Ευχαριστώ για τις έως τώρα απαντήσεις. Θα περιμένω την επιστροφή και των υπολοίπων παιδιών πριν διαμορφώσω άποψη στατιστικά για το αν είμαστε στο νηπιαγωγείο ή στο πανεπιστήμιο. 

Πλάκα κάνω. Και συμφωνώ με τις περισσότερες απόψεις που δεν δέχονται τον διαχωρισμό που μας κάνει ο ψευταράς ο Χαρτινοφεγγαράκης.

Κιτς, είσαι λίγο down ή μου φαίνεται; Οι άτιμες οι γιορτές φταίνε. Chin up, luv.

john_slave96, σ' ευχαριστώ de profundis.

MasterPerris, ευχαριστώ για τις ευχές. Να είστε καλά κι εσείς και όσοι αγαπάτε.

female, υπάρχει ένα εξαιρετικό ποίημα του Wallace Stevens, The Man on the Dump. Διαπραγματεύεται έναν πολύ όμορφο σωρό από σκουπίδια.

Seirios_79, η οδός αναπαύσεως είναι για τους παλαίμαχους ή τους νεκρούς;

 

Δώρα, βασικά ένας στίχος του Καζαντίδη μου ρθε στο μυαλό από ένα τραγούδι του.
και απλά το βαλα. Τπτ άλλο αυτό ήταν όλο  

 

ΟΛΟΙ τις ιδιες ακτινογραφιες βλεπουν ... αλλα διαφερει η εμπιστοσυνη στην κριση , την αυτοκριτικη και την αυτοεκτιμηση , και ετσι δινει διαφορετικα μονοπατια συμπεριφορων

 

ΟΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΟΝΕΙΡΑ Η ΣΧΕΔΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ..... ΤΟΥ ΒΓΑΖΩ ΤΟ ΚΑΠΕΛΟ!!!! ΕΜΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ 

 

αμα ηταν να βγαινουν τα ονειρα δεν θα λεγομασταν ανθρωποι αλλα τζινια ....... κρατα λοιπον το καπελακι σου και ονειρεψου για να ξεκουραστει το μυαλουδακι .....

 

Τα όνειρα για κάποιους ανθρώπους είναι τροφή για την ψυχή τους. Αν ποτέ φτάσουν να βλέπουν "ακτινογραφίες" μπορεί να μην ονειρεύονται με την ίδια "ευκολία" πια, αλλά έρχεται η ωρα που δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.....τολμάνε να ονειρευτούν ξανά......

 

Απάντηση: Οδός Ονείρων

Οταν ημουν παιδι,το ομορφοτερο πραγμα στο κοσμο για μενα ηταν τα δεντρα.
Δεν ηξερα τιποτα γι'αυτα.Ηξερα μονο οτι ετσι λεγονται.Αγαπουσα τη σκια τους,το οτι με στηριζαν οταν σκαρφαλωνα,η αισθηση στο χερι μου οταν κρατιομουν γερα απο ενα κλαδι,η διαβεβαιωση απο τους γονεις μου οτι ειναι ζωντανα,οι καρποι τους μού φαινονταν δωρα για τα οποια ημουν αληθινα ευγνωμων.Με θυμαμαι καθε φορα που ηθελα να φαω ενα πορτοκαλι ,ψιθυριζα "ευχαριστω" καθως το εκοβα απο το δεντρο.

Καθως μεγαλωνα εμαθα λεξεις οπως φωτοσυνθεση,κυτταρα,μειωση και μιτωση,"θεωρια της εξελιξης" κλπ κλπ.Ολα τα δεντρα απο καλοι φιλοι εγιναν σκοπος,ενα βημα εξελιξης αναμεσα σε εκατομμυρια αλλα και κατι που υπενθυμιζει την οικολογικη καταστροφη.

Αλλα μαζεψα ολες αυτες τις ακτινογραφιες,τις εβαλα στη σειρα και ειδα 1000 ακομα τροπους να καταλαβαινω ποσο ομορφο ειναι ενα δεντρο.Και πολλες φορες ψιθυριζω ακομα "ευχαριστω".

Καποτε προσπαθησα να κανω σχεδια.Τωρα πια το αποφευγω.

 

Δε μπορώ να πω πως δε κάνω όνειρα, όχι όπως παλιά όμως.Βαρέθηκα τα όνειρα. Ειδικά εκείνα για τα οποία κλαίς κάθε βράδυ, για τα οποία έχεις σκηνοθετήσει μέχρι και την αντιδρασή σου όταν τελικά πραγματοποιηθούν. Εκείνα που πραγματοποιούνται μετά απο χρόνια όταν εσύ τα έχεις ξεχάσει και σε κυνηγούν.Πλέον νομίζω πως δεν έχουν νόημα τα όνειρα. Δεν ξέρω  

 

Δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσω να ονειρεύομαι...θα τρώω τα μούτρα αλλά θα σηκώνομαι.Δεν θα τα παρατήσω ποτέ.Αυτό που ονειρεύομαι είναι εκεί έξω.Μπορεί μέχρι να το βρω να μου πάρει κι άλλο καιρό αλλά δεν με ενοχλεί.Γιατί όλα αυτά τα χρόνια έχω γνωρίσει σημαντικές Γυναίκες που με έκαναν να ξεπεράσω πολλές φορές αυτά που εγώ θεώρουσα για όρια μου...
Η υποταγή είναι η ανάγκη μου και ποτέ δεν θα σταματήσω να ονειρεύομαι για αυτήν...