Οικογένεια και ορατότητα στο M/s

Συμφωνώ πολύ με το παραπάνω, αν και αυτό το οπλίζοντας, θέλει πολλή δουλειά και απ τους γονείς και ικανότητα απ το παιδί να λειτουργήσει έτσι, σταδιακά, μεγαλώνοντας.
Δύσκολο ταξίδι, επειδή θα πρέπει οι όποιες s/m πρακτικές να γίνονται με τρόπο που το παιδί θ ακούσει τυχόν φωνές και δεν θα φοβηθεί πως "η μαμά παθαίνει κάτι κακό". Επίσης, μιας και δεν πρόκειται για μια σαδομαζό ή Top/bottom σχέση, αλλά για M/s, θα πρέπει να μάθει να ξεχωρίζει και την ασύμμετρη υγιή σχέση, από την πατριαρχικής δομής οικογένεια όπου "ο μπαμπάς είναι ο κύρης του σπιτιού", επειδή είναι άντρας.

 

Τώρα έπεσε , αν και παλαιό, στην αντίληψη μου το θέμα , όμως είναι πάντα επίκαιρο. Θα ήθελα να ρωτήσω πριν αναπτύξω τις σκέψεις μου, έχετε παιδί;;
Βλέπουμε , μιλούμε, συμφωνούμε, σε συζητήσεις για υγεία , ελευθερία, για παραδείγματα κι όλα αυτά τα ωραία που πρέπει να δοθούν σε ένα παιδί. Να μεγαλώσει δηλαδή , σε μια φυσιολογική οικογένεια με αρχές, με σεβασμό κλπ κλπ. Από την στιγμή που έρχεται ένα παιδί ,ο γονιός αυτόματα αποτελεί παράδειγμα. Άρα ο αντικειμενικός σκοπός και προτεραιότητα του ζευγαριού, είναι η σωστή ανατροφή του παιδιού.
Η γνώμη μου είναι ότι οι σχέσεις m/s περιορίζονται σε κυρίαρχο και υπό στο κρεβάτι κι αυτό με προϋποθέσεις ,γιατί άλλος είναι ο "αρχηγός".
Οι συμπεριφορές και τα αποτελέσματα των πράξεων μας, μας κάνουν κύριους .....ή όχι.
Είμαι παντρεμένος και λάτρης του γυμνισμού, όμως δεν θα έκανα γυμνισμό με το παιδί μου. Τα δικά μου θέλω και συνήθειες δεν θα πρέπει να τα μεταφέρω στο παιδί.

Όπως για τους ίδιους λόγους, είμαι ενάντια στην υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα άτομα ή την λοατκι κοινότητα.

Θαυμάζω τις γυναίκες ή άντρες που μια ατυχή στιγμή τους αναγκάζει να μεγαλώσουν μόνοι το παιδί τους.
Για άλλη μια φορά θα πω ότι το θέμα είναι πολύ καλό κι επίκαιρο.

 

Συμφωνώ 100%

 

Συγνώμη αλλά είναι λάθος να τοποθετούμε το παιδί σε ρόλο αρχηγού.
Η γενιά μου μεγάλωσε αυστηρά και σκληρά, η γενιά των γονιών μου ακόμα περισσότερο, έτσι οι περισσότεροι από εμάς (γενιά του 1960/70) μεγαλώσαμε και μεγαλώνουμε παιδιά κακομαθημένα, χωρίς όρια, πηγαίνοντας στο άλλο άκρο από αυτό των γονιών μας.
Τα αποτελέσματα δυστυχώς τα βλέπουμε, παιδιά δυστυχισμένα, χωρίς σκοπό, χωρίς πειθαρχία κτλ.
Όχι όλοι φυσικά, το διευκρινίζω.

Από συζητήσεις με παιδοψυχολόγους και αναγνώσεις ανάλογων ερευνών, έχω συμπεράνει πως τα παιδιά χρειάζονται όρια, δεν είναι ο ρόλος τους να είναι αρχηγοί, ούτε μπορούν να το διαχειριστούν.
Ακόμα είναι σημαντικό για αυτά να υπάρχει ισχυρός δεσμός ανάμεσα στους δύο γονείς και το ίδιο να έπεται αυτού του δεσμού.
Να μην χρησιμοποιείται δηλαδή σαν τρίποδο στη σχέση των γονιών του.
Αυτή η ιεραρχία το κάνει ευτυχισμένο, του παρέχει ασφάλεια και αποτελεί υγιές πρότυπο για το ίδιο.

 

@iolanda πάντα είχα την εντύπωση πως όταν λέμε "το παιδί είναι αρχηγός" εννοούμε ότι προηγούνται οι ανάγκες του, τις οποίες όσο μικρότερο είναι τόσο λιγότερο μπορεί να αναγνωρίσει και να καλύψει μόνο του, είναι εξαρτημένο από τους γονείς του και αυτό όχι από επιλογή του. Κάνω λάθος στο ότι προηγούνται οι ανάγκες του παιδιού;

 

Έτσι ακριβώς είναι, όσο μικρότερο, τόσο πιο εξαρτημένο και φυσικό και επόμενο να προηγούνται οι ανάγκες του.
Όπως υπάρχουν και παιδιά που είναι αρχηγοί και δυνάστες των γονιών τους, επειδή έτσι γαλουχήθηκαν όχι γιατί το επέλεξαν.

 

Δεν είναι αρχηγός, με την έννοια της λέξεως αλλά προτεραιότητα έχουν οι ανάγκες του. Οι γονείς παλεύουν για το καλύτερο. Ο παππούς,θυμάμαι και η γιαγιά, είχαν τον πρώτο "συμβολικά" λόγο κατόπιν οι γονείς. Ο σεβασμός ήταν σαν πέπλο .

 

Καθολου λάθος.

 

αυτό δεν είναι m/s

 

γιατί πρέπει να μπαίνουν τέτοια μονοπάτια σε κουβέντες σαν αυτή; από πότε η ομοφυλοφιλία είναι συνήθεια ή επιλογή; τι σχέση έχει η υιοθεσία με το νήμα αυτό;

 

άτυχη στιγμή είναι ο θάνατος τουλάχιστον ενός γονέα ή το διαζύγιο;

 

Σίγουρα δεν είναι ευτυχής στιγμή.