Οικογένεια και ορατότητα στο M/s

θα προσπαθήσω να σας δώσω ένα παράδειγμα. Έχουμε το Χ παιδί ας πούμε ότι είναι κορίτσι και μεγαλώνει σε μία οικογένεια που οι γονείς έχουν ασύμμετρη M/s σχέση στην οποία ο πατέρας ειναι το Μ. Μπορείτε να βάλετε στο Χ στο Μ και το σ οποιοδήποτε φύλο, συνδυασμό, ομόφυλο, ετερόφυλο ζευγάρι ότι θέλετε. Προς οικονομία της συζήτησης παραμένω στο προηγούμενο σχήμα.
Η Χ λοιπόν μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον που ο πατέρας Μ παίρνει όλες τις αποφάσεις και ποτέ μα ποτέ η μητέρα δεν έχει πάρει καμία απόφαση. Όλα έχουν γίνει ομαλά μέχρι ας πούμε τα δεκαπέντε της και όλοι οι ''φόβοι'' που έχω αναφερθεί προηγουμένως έχουν καταρριφθεί όλοι. Ο πατέρας Μ αποφασίζει στην 15χρονη κόρη Χ να μιλήσει για το πλαίσιο M/s της σχέσης με την μητέρα.
Η Χ πώς θ' αντιδράσει;
Η Χ θα γκουγκλάρει, τι λετε θα δει στο ιντερνετ?
Η Χ θα ακυρώνει την μάνα σκλάβα από εκει και πέρα στα πάντα, καθώς θα ξέρει ότι δεν έχει καμία ισχύ!

 

Σε κατάλαβα κοπελούδα,
Αυτό το έγραψα προς όσα άτομα έχουν στερεοτυπικές συμπεριφορές και συνήθειες στο μυαλό τους για τα Κ.

 

Το M/s και το D/s δεν είναι κρεββάτι, ούτε μπορεί να γίνει κρεββάτι.

Είναι σχέσεις.

Οι άνθρωποι που συνειδητά επιλέγουν αυτές τις σχέσεις το κάνουν επειδή δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη παπάντζα που κυκλοφορεί και ενισχύει το παιδοκεντρικό μοντέλο ανατροφής.

Το μοντέλο που ανατρέφει τα "παιδιά βασιλιάδες" που λέει ο @Arioch

Τα παιδιά δεν είναι πάνω από κανέναν.

Ένας ισχυρός δεσμός ανάμεσα στους φροντιστές εκπέμπει στα παιδιά ασφάλεια, ενισχύει την ηρεμία, δημιουργεί ήρεμο περιβάλλον.

Ο χαλαρός δεσμός, η διχογνωμία, οι εντάσεις δημιουργούν τεράστια ανασφάλεια στα παιδιά.

Σε ποιόν συσχετισμό M/s λόγω της κουλτούρας που το διέπει ζουν τα παιδιά σκηνές και σκηνικά έντασης και ανασφάλειας;

Σε κανέναν.

Στις σχέσεις όπου οι δεσμοί είναι ισχυροί, ισχυρά συναισθηματικά είναι τα παιδιά.

Και τι πιο όμορφο από ένα παιδί με ήρεμο συναισθηματικό κόσμο.

Και είναι ακόμα πιο όμορφο όταν βλέπεις ότι το δομημένο, αυστηρό, πειθαρχημένο M/s' μόνο θετικά λειτουργεί στην ανατροφή.

Αυτά τα ολίγα μαζί σου...

Iagos

... by Iagos posted 27 August 2024 at 15:05

 

Πρώτα από όλα να αντιληφθούμε ότι όταν γεννιέται ένα παιδί, οι γονείς δεν σταματούν να ζουν. Αυτοί που το κάνουν έχουν ήδη αποτύχει με τη σύλληψη του μωρού. Εάν οι γονείς δεν είναι καλά, δε θα είναι και το παιδί. Η σχέση με το τέκνο είναι η σχέση με το τέκνο και οι σχέση των γονέων είναι η σχέση των γονέων και δεν χωράει σύγκριση. Όταν η δεύτερη θα μπει σε δεύτερη μοίρα, ή όταν υπάρχει διχογνωμία οι ισορροπίες διαταράσσονται. Εξ αρχής, οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι η δουλειά τους κι επιλογή τους είναι να οδηγήσουν, όχι να καλύψουν τα απωθημένα τους κι αυτό επιτυγχάνεται με ένα κοινό μέτωπο. Υπάρχουν άπειροι τρόποι να εξηγήσεις τα πάντα, ακόμη και τη σχέση του μπαμπά και τη μαμάς χωρίς να χρησιμοποιηθούν ταμπέλες. Δεν είναι αυτοσκοπός να πούμε ότι ο μπαμπάς έχει σκλάβα της μαμά ή το αντίθετο και τη μαστιγώνει κάθε βράδυ κρεμασμένη ανάποδα από το ταβάνι. Δεν αφορούν κανέναν αυτές οι λεπτομέρειες. Μην προσπαθείτε κάποιοι να δημιουργήσετε ένα manual τύπου "πώς να σοκάρω το παιδί μου". Πιο πιθανό είναι να σοκάρει αυτό εσάς. Και στο κάτω κάτω, προτιμότερο είναι να ενημερωθούν από τους γονείς για το όποιο θέμα, γιατί έτσι είναι ικανά να προστατεύσουν τον εαυτό τους από μικρά επειδή ακριβώς νοιώθουν ασφάλεια στο οικείο περιβάλλον. Αυτοί που μπλέκουν είναι αυτοί κυρίως που δεν έχουν ασφαλές background.

 

Αν και κατά καιρούς έχουμε διαφωνήσει σε άπειρα πράγματα... εδώ θα Με βρεις απολύτως σύμφωνο

 

αυτό:

καλή ώρα.

 

Θα ήθελα - χωρίς να φύγουμε από το θέμα - να εξερευνήσουμε λίγο τις σιωπηλές παραδοχές οι οποίες είναι στο κέντρο των περισσότερων ποστ του slave32 αλλά και κάποιων άλλων ποστ, απλά για να δούμε πως μπορεί να λειτουργήσει η τρομολαγνεία και η μπουρδολογία όταν τα διάφορα επίπεδα σκέψης (αλλά κυρίως συμπερασμάτων) έχουν συνδεθεί από τεράστια λογικά άλματα. Θα σταθώ στο συγκεκριμένο ποστ απλά γιατί προσφέρεται για τη συγκεκριμένη ανάλυση, όχι γιατί η ίδια ανάλυση δεν μπορεί να γίνει και στα υπόλοιπα. Ελπίζω να μην βγει σεντόνι και συγγνώμη εκ των προτέρων αν βγει αλλά αλήθεια είναι πάρα μα πάρα πολύ σημαντικό να εξετάσουμε τα συστήματα αναφοράς και τις πραγματικές κλίμακες όλων αυτών που συζητάμε.

Έχουμε λοιπόν στο παράδειγμά μας, "ένα κορίτσι το Χ που μεγαλώνει σε μία οικογένεια όπου οι γονείς έχουν ασύμμετρη σχέση Μ/σ στην οποία ο πατέρας είναι το Μ", οπότε θα ξεκινήσουμε από εδώ. Όπου ΣΠ = σιωπηλή παραδοχή.

ΣΠ1: Αυτό το κορίτσι που μεγαλώνει? Στην Ελλάδα? Στην Αθήνα? Στη Γκούρα Κορινθίας? Φαντάζομαι ότι επειδή το φόρουμ είναι ελληνικό υπάρχει ήδη μία σιωπηλή παραδοχή ότι αυτό το κορίτσι μεγαλώνει στην Ελλάδα. Όμως οι αστικές περιοχές και τα χωριά ακόμα και στην ίδια χώρα, δεν είναι 1 προς 1 συγκρίσιμα μεγέθη, οι κοινωνικές δομές,, ή αυτό που λέμε social fabric δεν είναι 1 προς 1 το ίδιο. Πόσο μάλλον αν αυτό το κορίτσι μεγαλώνει σε μία χώρα που δεν είναι η Ελλάδα.

ΣΠ2: Η "οικογένεια" αυτή στην οποία μεγαλώνει το κορίτσι αυτό, απαρτίζεται αποκλειστικά από δυό γονείς και ένα παιδί? Εαν θεωρήσουμε ως δεδομένο την παραδοχή "Ελλάδα" τότε αυτό είναι μάλλον στατιστικά απίθανο (όχι αδύνατο). Το παιδί θα έχει ένα μέσο όρο από θείες, θείους, ξαδέρφια, τριτοξάδερφα και τουλάχιστον κάποιο σετ παππούδες. Οπότε ήδη το σύστημα που περιγράφουμε είναι αρκετά διαφορετικό από το "τρία άτομα, 2 γονείς και ένα παιδί βρίσκονται κάπου στο κενό στα βάθη του σύμπαντος".

Τώρα μπορούμε να πάμε στη δεύτερη ενδιαφέρουσα πρόταση. "Η Χ λοιπόν μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον που ο πατέρας Μ παίρνει όλες τις αποφάσεις και ποτέ μα ποτέ η μητέρα δεν έχει πάρει καμία απόφαση".
Έχοντας ήδη αναφερθεί στην ΣΠ1 και ΣΠ2, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι το σύνολο "περιβάλλον" ήδη χωράει πολύ συζήτηση για το τι είναι και τι δεν είναι. Αλλά ας βάλουμε μερικές ακόμα παραμέτρους.

ΣΠ3α: Η Χ δέχεται μόνο την επιρροή/επίδραση του συστήματος "μπαμπας Μ και μαμά σ". Όμως αυτό δεν είναι αληθές. Η μικρή πηγαίνει στο σχολείο. Έχει συμαθητές και δασκάλους. Λογικά πηγαίνει και σε κάποιο φροντιστήριο και ίσως και κάποια ξένη γλώσσα. Έχει φίλους, και ίσως έχει και κάποιο αγόρι/φλερτ κάτι. Ανάλογα με την κοινωνία στην οποία μεγαλώνει (και άρα ανάλογα με τα ενδεχόμενα που περιγράφονται στο ΣΠ1 και το ΣΠ2) μπορεί να βγαίνει ήδη το βράδυ με φίλους (ή όχι), να ακούει κάποιο είδος μουσικής, και ήδη λόγω της ηλικίας να έχει να αρχίσει να διαμορφώνει την δική της ταυτότητα ανάλογα με τις επιρροές που δέχεται που όμως δεν απορρέουν αποκλειστικά από ένα κλειστό σύστημα "μπαμπάς Μ και μαμά σ".

ΣΠ3β: Μένοντας για λίγο στο "ένα περιβάλλον που ο πατέρας Μ παίρνει όλες τις αποφάσεις και ποτέ μα ποτέ η μητέρα δεν έχει πάρει καμία απόφαση" εδώ υπάρχει μία ακόμα ενδιαφέρουσα σιωπηλή παραδοχή όπου το να παίρνει αποφάσεις μόνο ο ένας είναι κάτι εξαιρετικό (εννοώντας εδώ το διαφορετικό) προφανώς γιατί υπάρχει εδώ η ΣΠ "το μεγαλύτερο σύστημα στο οποίο μεγαλώνει το παιδί δεν λειτουργεί με αυτό το τρόπο".

Και φτάνουμε στο πραγματικά ενδιαφέρον "Όλα έχουν γίνει ομαλά μέχρι ας πούμε τα δεκαπέντε της και όλοι οι ''φόβοι'' που έχω αναφερθεί προηγουμένως έχουν καταρριφθεί όλοι. Ο πατέρας Μ αποφασίζει στην 15χρονη κόρη Χ να μιλήσει για το πλαίσιο M/s της σχέσης με την μητέρα."

ΣΠ4: Τι ακριβώς έχει πάει "ομαλά" μέχρι εδώ? Κατανοώ ότι με βάση προηγούμενα ποστ ο OP μπορεί να αναφέρεται στο ότι το παιδί μπορεί να μην έχει αντιληφθεί την φύση και το πλαίσιο της συσχέτισης των γονιών του, αλλά στα 15 του χρόνια ένα ανήλικο παιδί λογικά δεν κοιμάται και ξυπνάει με την καούρα της φύσης της συσχέτισης των γονιών του. But I digress και θα επιστρέψω στο "ομαλά". Οι ζωές των ανθρώπων είναι δύσκολες, και ακόμα και στις καλύτερες περιπτώσεις η διαδικασία της ανατροφής ενός άλλου ανθρώπου είναι σπάνια "ομαλή". Από τα γνωστά οικονομικά προβλήματα, από δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει το ίδιο το παιδί στις παρέες ή το σχολείο του, από τις αλλαγές που μπορεί να φέρει από μόνη της η ύπαρξη ενός έφηβου σε ένα σπίτι, ποια είναι ακριβώς αυτή η "ομαλότητα" η οποία περιγράφεται εδώ? Εαν το μόνο που έχει καθορίσει λοιπόν αυτή την "ομαλότητα" είναι η αντίληψη ή όχι της φύσης της σχέσης των γονιών, η Χ έχει ήδη ζήσει μία εξαιρετικά προστατευμένη και προνομιακή (με όλα τα αρνητικά και θετικά πρόσημα που έχει αυτή η πρόταση) θα έλεγε κάποιος ζωή. Και αυτό, αν είναι έτσι, μετακινεί ήδη κατά πολύ το σύστημα που εξετάζουμε.

ΣΠ5: Η ηλικία των 15 χρονών πως επιλέχθηκε στο παράδειγμα? Υπάρχει ήδη η ΣΠ4 περί ομαλότητας (εντός του μη ρεαλιστικά κλειστού συστήματος μπαμπάς Μ και μαμά σ) και ξαφνικά έχουμε μία κατάσταση όπου ένας πατέρας αποφασίζει να μιλήσει στην *ανήλικη* κόρη του για το πως σχετίζεται με τη σύζυγό του. Εαν όμως το παιδί έχει μεγαλώσει *ομαλά* ως εδώ γιατί να διαταραχτεί αυτή η ομαλότητα με μία τέτοια παρέμβαση?

ΣΠ6: Μιλώντας για την ηλικία της Χ, πρέπει επίσης να αναρωτηθούμε και ποια είναι η σιωπηλή παραδοχή της διάστασης του χρόνου σε αυτό το παράδειγμα. Ενα παιδί που είναι 15 χρονών έστω το 2025 και άρα γεννήθηκε το 2010 σε τίποτα σχεδόν δεν μοιάζει με ενα παιδι που γεννήθηκε το 1980 και ήταν 15 χρονών το 1995. Σε τίποτα. Οι κοινωνίες δεν ήταν οι ίδιες (άρα τα ΣΠ1-5 αλλάζουν ή πιο σωστά μεταβάλλονται αντίστοιχα), η τεχνολογία δεν ήταν η ίδια, η έκθεση στο και η κανονικότητα του ίντερνετ δεν ήταν τα ίδια κλπκλπ. Ποτέ πριν στην ιστορία της ανθρωπότητας οι άνθρωποι δεν είχαν πρόσβαση σε τόση πληροφορία (αλλά *και* παραπληροφορία σαφώς), τόσο εύκολα από την αρχή της ζωής τους από το (ας πούμε) 2000 και μετά, και τη δυνατότητα να συνδεθούν με *οποιδήποτε* άνθρωπο, *οπουδήποτε*.

Δεν υπάρχει λοιπόν τρόπος να απαντηθούν τα παρακάτω με κάποιο *λογικό* τρόπο, εκτός αν αποσαφηνίσουμε πρώτα το σύστημα και άρα να βάλουμε τις ΣΠ1-6 στις πραγματικές τους διαστάσεις και κλίμακες ώστε να καταλάβουμε τελικά ποιο είναι αυτό το σύστημα που εξετάζουμε.

"Η Χ πώς θ' αντιδράσει;
Η Χ θα γκουγκλάρει, τι λετε θα δει στο ιντερνετ?
Η Χ θα ακυρώνει την μάνα σκλάβα από εκει και πέρα στα πάντα, καθώς θα ξέρει ότι δεν έχει καμία ισχύ!"

Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε με τέτοια ασαφή παραδείγματα είναι να δημιουργούμε πολύ συγκεκριμένες εντυπώσεις αλλά που στην ουσία τους δεν περιγράφουν τελικώς κανένα πραγματικό σύστημα.

Κλείνοντας, και αλήθεια συγγνώμη για το wall of text, απλά να σταθώ στο "Η Χ θα ακυρώνει την μάνα σκλάβα από εκει και πέρα στα πάντα, καθώς θα ξέρει ότι δεν έχει καμία ισχύ!" όπου εδώ υπάρχει μία πολύ αστεία σαφώς, μπόνους σιωηλή παραδοχή, ότι ο μπαμπάς Μ είπε στην Χ ότι τώρα η μαμά εκτός από σκλάβα δική του θα είναι και σκλάβα δική της, σημείο στο οποίο ελπίζω και εύχομαι ότι η Χ, όπως και αν μεγάλωσε κάλεσε τις αρμόδιες αρχές για να εξηγήσει ότι μάλλον ο μπαμπάς τρελάθηκε.

 

Η Χ θα γκουγκλάρει κάποια στιγμή και θα αντιδράσει με ποικίλους τρόπους ανεξαρτήτως του τρόπου που συσχετίζονται οι γονείς του, όπως και είναι πολύ πιθανόν να ακυρώνει την μάνα ή τον πατέρα σε οποιοδήποτε άλλο είδος σχέσης έχουν μεταξύ τους.
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε πως έχουμε μέσα στο μυαλουδάκι μας κάποιου είδους πράγματα. Το ποιος λαμβάνει τις αποφάσεις μέσα σε μια σχέση δεν κάνει τη σχέση ούτε άρρωστη ούτε βρώμικη. Την κάνει M/s ή όχι. Το πως γαμιούνται από την άλλη κάποιοι ενήλικες που αποφάσισαν να γίνουν γονείς ή το πως και το εαν σαδομαζοχιζονται, το αν εχει κινκυ ή πινκυ πινελιές η ερωτική τους ζωή δεν αφορά το παιδί.
Με ένα παιδί σίγουρα θα τα βρεις σκούρα κάποια στιγμή στη ζωή σου ή και πολλές στιγμές και αυτό δεν έχει να κάνει με το είδος της σχέσης των γονιών. Ο τρόπος επίλυσης κάποιων θεμάτων που θα προκύψουν όμως έχει σίγουρα να κάνει με την ποιότητα της σχέσης των γονιών με το παιδί. Και κάτι ακόμα. Μια s που ακολουθεί τις αποφάσεις του Κ της, δεν είναι απαραίτητα παθετικ στην κοινωνική/οικογενειακή ζωή της ούτε και προβάλει το πρότυπο της ανίσχυρης. Μια χαρά δυναμική και αποφασιστική μπορεί να φαίνεται στο παιδί της, για να μη μιλήσω για την σιγουριά στις κινήσεις της που θα εκπέμπει σε αντιθεση με το αν η ίδια βρισκόταν χαμένη σε μια βανίλα σχέση.

p.s η προσπάθεια να είσαι καλός γονιός δεν αφορά το πως επιλέγεις να κάνεις σχέσεις και το πως επιλέγεις να κάνεις σχέσεις δεν είναι απόφαση κανενός παιδιού.

 

Ακόμα και αν με μεγάλη προσπάθεια ξεπεράσω κατά την ανάγνωση το εντελώς άκυρο του παραδείγματος, τι θέλετε να "διαβάσουμε" από αυτές τις γραμμές;
Είναι σαφές φαντάζομαι σε όλους ότι όταν λέμε για πλαίσιο Μ/s, μιλάμε μόνο για την σχέση του ζεύγους των γονέων/φροντιστων και όχι για τη σχέση με το παιδί.
Θεωρώ ότι είναι παραπάνω από ξεκάθαρο στο εισαγωγικό ποστ...

 

Άκυρο τελείως. Συγχέετε την εγκληματικότητα με το M/s και το Κ/υ γενικότερα, πράγμα που δείχνει πως έχετε στο μυαλό σας τις ασύμμετρες σχέσεις.