Οικογένεια και ορατότητα στο M/s

@Γερακι, κρατώντας πάντα ως δεδομένο ότι προφανώς κάποια πράγματα περιορίζονται όταν βρίσκεται μπροστά ένα παιδί, θα σας παραπέμψω σε αυτό που έγραψε ο @espimain : το παιδί θα βιώνει την αγάπη.

Μην ξεχνάτε ότι το παιδί δεν έρχεται σε επαφή μόνο με τη δική του οικογένεια. Κάθε οικογένεια είναι διαφορετική. Το σημαντικό είναι να μάθει ότι αυτό δεν κάνει την μια οικογένεια πιο σωστή από την άλλη. Θεωρώ ότι η πλήρης απόκρυψη της ασυμμετρίας την ενοχοποιεί χωρίς να υπάρχει λόγος.

 

Δεν εχω λογο να διαφωνησω σ αυτα που γραφετε.
Οπως εχω επαναλαβει πολλες φορες, οτι εχω γραψει εχει να κανει με την ορατοτητα της σχεσης. Εσεις βαζετε ως δεδομενο οτι καποια πραγματα περιοριζονται μπροστα σε ενα παιδι και δεν θα διαφωνησω ξανα.
Το αρχικο ερωτημα ομως ηταν για μια μητερα με ξυρισμενο κεφαλι και τσοκερ ή πατερα που κανει τα παντα μεσα στο σπιτι κλπ.
Σ αυτο απανταω.

 

Σ αυτο το σημειο θα ηθελα να ευχηθω κι εγω με τη σειρα μου στον @Iagos να τους ζησει το μωρακι τους και να ειναι γεροι, ευτυχισμενοι και χαρουμενοι ως οικογενεια.
Η δικη μου συμβολη στον προβληματισμο που ανεπτυξε, ας ειναι μεχρι εδω.
Εκεινοι θα αποφασισουν με δεδομενο το καλυτερο για το παιδι τους τι θα κανουν.
Γιατι ως γνωστο, εξω απ τον χορο...
Και παλι τις καλυτερες ευχες μου για ολη την οικογενεια.

 

Δεν τέθηκε θέμα κρυφού νοήματος καλή μου @Mystique. Η "παθογένεια" την οποία υπέθεσα συμπερασματικά από τα γραφόμενά σου προκύπτει σε σχέση με την κοινωνία που παρέθεσες :

Aναρωτήθηκα φωναχτά λοιπόν γιατί πιστεύεις πως η κοινωνία δεν είναι έτοιμη να δεχθεί "τέτοιες" (έστω κι αν το τέτοιες αναφέρεται στις M/s σχέσεις) και πως σε σχέση με αυτό πιθανολογείς, ότι μπορεί να κλονιστεί η ψυχική και συναισθηματική τους υγεία; Kαι το ρωτάω αυτό γιατί το M/s στο μυαλουδάκι μου είναι μια απόλυτα φυσική κατάσταση. Τι το φαινομενικά ιδιαίτερο έχει το M/s που γίνεται αντιληπτό ως διαφορετικότητα μη αποδεκτή αν θέλεις από την κοινωνία;

Aντιλαμβάνομαι τι λες, και συμφωνώ με τη γενικότερη θέση που έχεις. Ο λόγος που γενίκευσα είναι διότι το συγκεκριμένο παράδειγμα δεν αποτελεί κανόνα κάθε M/s σχέσης. Για να απαντήσω πιο συγκεκριμένα και σε αυτό αν θέλεις δεν πιστεύω πως το ξυρισμένο κεφάλι και διάφορα πρωτόκολλα που υιοθετούνται είναι αυτά που καθιστούν τη σχέση ως M/s άρα δεν κινδυνεύει η σχέση και η ορατότητα από αυτά. Για αυτό μίλησα σε προηγούμενο ποστ μου για πρακτικές που υιοθετούνται. Το M/s ζευγάρι με παιδί είναι πρωτίστως γονείς. Το M/s εδράζεται στο μυαλό και τις ψυχές μέσα από τον έλεγχο και την αλληλεπίδραση και είναι μια απολύτως φυσική κατάσταση κατά την άποψή μου.

 

Σκόρπιες σκέψεις:

Αν μου επιτρέπεται να πω κι εγώ την άποψη μου παρόλο που δεν έχω παιδιά από καθαρά συνειδητή επιλογή. Αυτό που θα φοβόμουν παρά πολύ θα ήταν ότι θα μεγάλωνε το παιδί με το πρότυπο ότι μόνο ή τέλος πάντων κυρίως ο πατέρας παίρνει τις αποφάσεις. Ναι, με αγάπη, ναι, με σεβασμό, ναι, με νοιάξιμο και ναι, με συναίνεση, αλλά σε τι θα διέφερε αυτό στο μη ανεπτυγμένο μυαλό του από μια οικογένεια παραδοσιακή όπου ο πατέρας διαφεντεύει λόγω φύλου και η μητέρα, η οποία μπορεί να είναι μια χαρά ευτυχισμένη μεσα σε όλο αυτό, υπακούει επειδή αυτός είναι ο ρόλος της ως γυναίκα και πως κατ'επεκταδη έτσι λειτουργεί ο κοσμος. Πώς θα καταλάβαινε τη διαφορά ώστε να μην εντυπωθούν μέσα του αυτά τα πρότυπα;

Δεν το γράφω αυτό με καμία διάθεση να είμαι επικριτική, καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολες αποφάσεις αυτές, απλά εκφράζω την δική μου ανησυχία αν βρισκόμουν σε μια τέτοια θέση.

Ακόμα κι αν γινόταν διακριτικά όλο αυτό, τα παιδιά καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα από όσα νομίζουμε, όχι απαραίτητα συνειδητά, αλλά καταλαβαίνουν.

Από την άλλη σκέφτομαι ότι εγώ που μεγάλωσα σε μητριαρχική οικογένεια ποτέ δεν σκέφτηκα ότι οι γυναίκες είναι ανώτερες ούτε ότι οι άντρες είναι κατώτεροι. Αναπαρήγαγα όμως σε όλη την παλιά βανίλα ζωή μου το να έχω εγώ το πάνω χέρι και το να παίρνω τις αποφάσεις.

Δεν ξέρω, πάντως θα ήταν μεγάλος φόβος μου να μην μεγαλώσει η υποτιθέμενη κόρη μου ή ο υποτιθέμενος γιος μου με πατριαρχικά πρότυπα.

Υ.Γ. Συγχαρητήρια @Iagos και @de7 για το μωράκι σας, εύχομαι να είναι υγιές και τυχερό. Πιστεύω πως είστε και οι δύο άνθρωποι που θα κανετε το καλύτερο με συνειδητότητα και ωριμότητα πολλή περισσότερη από άλλους γονείς και θα το βοηθήσετε να είναι ενα ευαισθητοποιημενο πλασμα που θα προσφέρει στον κόσμο αυτό.

 

Υπήρξα παιδί δύο ανθρώπων και εγγόνι άλλων τεσσάρων. Από αυτούς τους έξι ανθρώπους άντλησα βαθιές εντυπώσεις για τις σχέσεις των παιδιών με τους γονείς τους - χώρια που έμαθα, ίσως και πριν μάθω να γράφω, να μην συνερίζομαι τους γονείς μου γιατί και αυτοί ήταν παιδιά, τα παιδιά κάποιων άλλων που εγώ τους αποκαλούσα "παππού" και "γιαγιά" αλλά αυτό αφορούσε εμένα ως προς αυτούς και όχι και τους γονείς μου, για τους γονείς μου ήταν άλλο πράγμα.

Δεν είχα καταλάβει πότε έκαναν έρωτα οι γονείς μου και δεν ήξερα ακόμα τι ήταν αυτό. Από τον τρόπο που πετάγονταν έξω από το δωμάτιό τους Κυριακή μεσημέρι και έπρεπε εξάπαντος να κάνουν ντους, αλλά γιατί τόσο γρήγορα; και να ντυθούν μέσα σε δέκα λεπτά, να πάρουμε ταξί για να πάμε στο οικογενειακό τραπέζι και στο δρόμο μας έλεγαν "παιδιά, αν σας ρωτήσουν θα πείτε ότι αργήσαμε γιατί ήρθαμε με το λεωφορείο, ακούσατε;", συμπέρανα ότι υπήρχαν κάποια πράγματα που τα παιδιά δεν μοιράζονταν με τους γονείς και ούτε οι γονείς με τα παιδιά. Αυτή ήταν μια βασική επίγνωση που με συνόδεψε στην προσωπική μου ζωή και στον τρόπο που έβλεπα τα πράγματα ως προς την ερωτική μου ζωή - ποτέ μα ποτέ μα ποτέ και για κανένα λόγο δεν την έκανα κομμάτι της οικογενειακής ζωής.

Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι όταν τα παιδιά που έγιναν γονείς έχουν αναγνωρίσει και οριοθετήσει ότι διαφέρουν από τους γονείς τους, ότι δεν είναι οι γονείς τους και έχουν επίγνωση των διαφορών και των ομοιοτήτων και πώς αυτοί θέλουν να είναι σε σχέση με αυτό που γνώρισαν ως παιδιά, τότε τα πράγματα είναι καλά και μπορούν να αναθρέψουν τα δικά τους παιδιά όμορφα, όπως και να είναι αυτό. Όταν δεν έχουν αναγνωρίσει και οριοθετήσει, όταν κουβαλούν ακόμα μη συνειδητές επιθυμίες, ενοχές, φόβους και συναισθήματα και τις ανάλογες τεθλασμένες συμπεριφορές, τότε τους είναι πάρα πολύ δύσκολο να διακρίνουν τι θέλουν να μεταδώσουν στα παιδιά τους με τον τρόπο που το πήραν αυτοί και τι αλλιώτικα και πώς και πόσο αλλιώτικα.

Και πάντα έχω βαθιά στοργή και εκτίμηση για τους ανθρώπους που παίρνουν, στην εποχή μας, το ρίσκο να γίνουν γονείς και συναισθάνομαι την αγάπη, την ευτυχία και μαζί και την τρωτότητά τους. Δεν υπάρχει με τα παιδιά κανένα θέμα, και απολογούμαι για την ακραία γενίκευση @Iagos, αν οι γονείς ξέρουν τι κάνουν και γιατί. Υπάρχει θέμα (ακόμα και όταν είναι μια "αγία οικογένεια") όταν οι γονείς δεν ξέρουν τι κάνουν, κουβαλάνε "πρέπει" φυτευτά και μαζί ανομολόγητους θυμούς και ένα σωρό άλλα πράγματα.

 

Η πραγματικότητα του κάθε ανθρώπου ξεκινά από το σπίτι του, μέχρι να βγει στον έξω κόσμο δεν γνωρίζει κάτι άλλο.

Δεν πιστεύω πως χρειάζεται να περιοριστεί το M/s με την άφιξη ενός καινούριου ανθρώπου στην οικογένεια, αλλά χρειάζεται να αναπροσαρμόζεται ανάλογα την ηλικία του παιδιού και τις ανάγκες αυτής.

Μία εκδοχή θα ήτανε να Α/απευθυνθείτε σε ειδικούς όπως παιδοψυχολόγους, παιδαγωγούς όπου ιδανικά να είναι bdsm friendly ώστε να Σ/σας δωθούν κατευθύνσεις.

Άλλη μια σκέψη που κάνω είναι πως όλοι μας λίγο πολύ γνωρίζουμε είτε μητροκρατούμενες είτε ανδροκρατουμένες οικογένειες, όταν σε αυτές υπήρχε υγιές κλίμα τα παιδιά που βγήκαν από τους κόλπους αυτών των οικογενειών ήτανε ευτυχισμένοι κι ολοκληρωμένοι άνθρωποι.

Σε μία πιο ώριμη ηλικία του παιδιού θα Μ/μπορούσατε να του Μ/μιλούσατε ανοιχτά για το Μ/s αλλά και πάλι αν ήτανε και το ίδιο ανοιχτό σε μία τέτοια συζήτηση.

 

Ευχαριστώ για την έως τώρα συμμετοχή στο νήμα.

Διαβάζοντας τις τοποθετήσεις διέκρινα, ως επί το πλείστον, λογικά επιχειρήματα όπως επίσης και λογικά ερωτήματα.

Επίσης αρκετές τοποθετήσεις λειτούργησαν θετικά στη σκέψη Μου και Με βοήθησαν.

Η τοποθέτηση που ξεχώρισα ήταν της @Mystique

Και αυτό γιατί φωτίζει το θέμα απ’ όλες τις πλευρές, είναι βιωματικό, ειλικρινές, χωρίς υπαινιγμούς.

Το νήμα πραγματεύεται τρία πράγματα.

M/s
Οικογένεια
Ορατότητα

Μπορεί κανείς να τα εξετάσει αποσπασματικά αρχικά και στη συνέχεια να δει πώς συνδέονται μεταξύ τους και πώς συγκροτούν κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες μια ενιαία δομή όπου το καθένα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι ενός ισχυρού συνόλου.

M/s.

Το M/s εγκαθιδρύεται όταν το slave παραδίδει τον απόλυτο έλεγχο Στην/Στον Ιδιοκτήτρια/η.

Η εγκαθίδρυση μπορεί να συμβεί είτε άμεσα, εφόσον Μ/μιλάμε για slave που έχει αποδεχτεί πλήρως τον εαυτό του, είτε σε βάθος χρόνου, εφόσον το slave χρειάζεται εκπαίδευση για να αποδεχτεί τον εαυτό του.

Σε κάθε περίπτωση η βασική συνθήκη που ορίζει μια M/s σχέση είναι η απόλυτη παράδοση του ελέγχου.

Εφόσον Ε/έχουμε αυτή τη βασική συνθήκη και το M/s έχει εγκαθιδρυθεί και το slave καθίσταται άβουλο ( άτομο χωρίς δικαίωμα να θέτει στόχους και να τους υλοποιεί, και όχι άτομο που έχει υποστεί λοβοτομή) Η/Ο Ιδιοκτήτρια /ης ορίζει το πλαίσιο (δομή) εντός του οποίου η σχέση θα είναι λειτουργική πρωτίστως για Εκείνη/ον.
Κοινώς στα λαϊκά, όπως επισήμανε ο @Stalker , Έχουμε τα slaves για την καύλα Μας.

Το κάθε πλαίσιο είναι διαφορετικό επειδή Η/Ο Καθεμιά/ένας Ιδιοκτήτρια/ης είναι διαφορετικοί άνθρωποι, με διαφορετικά ζητούμενα και επιθυμίες.

Μπορεί Μία/Ένας Ιδιοκτήτρια/ης να εφαρμόζει Μία δομή που να περιλαμβάνει στην καθημερινότητα μπωλάκια, χαλάκια, κλουβιά, αλυσίδες, σφήνες, γωνιές περισυλλογής, σωματικές στάσεις, εξευτελισμό, στρατιωτική πειθαρχία ή ό,τι άλλο.

Εφόσον ο έλεγχος έχει παραδοθεί πλήρως Ε/έχουμε M/s.

Εφόσον δεν έχει παραδοθεί πλήρως και εφαρμόζονται τα παραπάνω Ε/έχουμε κάτι άλλο.

Σίγουρα δεν Ε/έχουμε M/s όπως σωστά ειπώθηκε κάπου.

Γνωρίζω M/s συσχετισμό όπου το πλαίσιο (δομή) δεν εμπεριείχε καμία σωματική επαφή για πολλά χρόνια, δεν εμπεριείχε ούτε καν διαπροσωπική επαφή πάρα ελάχιστες φορές τον χρόνο και αυτές μισή ώρα για ένα καφέ.

Δεν θα κρίνω το πλαίσιο.

Αυτό ήθελε, αυτό εφάρμοσε.

Όμως υπήρχε εντός αυτού του πλαισίου πλήρης έλεγχος σε όλα.

Άρα ήταν M/s.

Προσωπικά μιλώντας το πλαίσιο (δομή) που Με ικανοποιεί πλήρως είναι η 24/7 σχέση με συγκατοίκηση.

Αυτό ήταν πάντοτε το Ζητούμενο Μου και η Επιθυμία Μου.

Δεν ήταν εύκολο αλλά αυτό που ήθελα έγινε όπως το ήθελα.
(Θα είχε ενδιαφέρον στο μέλλον η δομή να μετατραπεί σε polyhouse M/s).

Σε αυτή τη δομή νιώθω ότι μπορώ να εκμεταλλευτώ στο έπακρο όλες τις δυνατότητες του slave προς ευχαρίστηση Μου και ικανοποίηση των αναγκών Μου.

Σε αυτή τη δομή θεωρώ ότι Έχω τον πλήρη έλεγχο.

Εστιάζω στο micromanagement και το καθετί Επιθυμώ να περνά από την έγκριση Μου.

Θέτω στόχους που ζητώ να επιτευχθούν έτσι ώστε να Έχω μια πιο άνετη ζωή.

Δεν Μου αρέσει η στρατιωτική πειθαρχία καθώς επίσης τα μπωλάκια, τα χαλάκια, οι σφήνες, οι γωνιές περισυλλογής, τα κλουβιά, ο εξευτελισμός, οι τιμωρίες ως δομή στο M/s που ασκώ.

Μου αρέσει να είναι οι θέσεις απόλυτα καθορισμένες και εντός αυτών να ζω μια ήρεμη συντροφική ζωή.

Η συντροφική ζωή δεν είναι προνόμιο των συμμετρικών σχέσεων νομίζω.

Φρονώ ότι μπορεί να υπάρξει και εντός του M/s.

Φρονώ επίσης ότι ένα τέτοιο πλαίσιο προσφέρει τη δυνατότητα να δημιουργηθεί οικογένεια.

Οικογένεια.

Μία/Ένας Ιδιοκτήτρια/ης που Επιθυμεί ένα πλαίσιο που εμπεριέχει εξευτελισμό, σωματική τιμωρία, στρατιωτική πειθαρχία, σφήνες, χαλάκια, κλουβιά ή απουσία της φυσικής Της/Του παρουσίας είναι δύσκολο να δημιουργήσει οικογένεια εντός του M/s.

Και αυτό όχι γιατί το πλαίσιο είναι λάθος αλλά γιατί θα πρέπει να κάνει πολλούς συμβιβασμούς.

Και γιατί Μία/Ένας Ιδιοκτήτρια/ης να κάνει συμβιβασμούς;

Εφόσον το Ζητούμενο και η Επιθυμία Της/Του είναι αυτή γιατί να συμβιβαστεί σε μια ζωή που όλα τα παραπάνω θα μπουν σε δεύτερη μοίρα;

Για Εμένα η οικογένεια είναι ο πυρήνας όπου καλλιεργείται η έννοια της συλλογικής ζωής.

Είναι ένα εργαστήρι όπου το Εγώ γίνεται Εμείς χωρίς παράλληλα να εξαφανίζεται το ατομικό στοιχείο και ο προσωπικός χαρακτήρας του καθενός.

Το εμείς είναι το σημείο αναφοράς.

Όταν αυτό το «εμείς» καλλιεργηθεί τότε μπορεί να ισχύσει αυτό το σημαντικό που έγραψε το μέλος @Guiltless

Έτσι σε μια σημαντική ερώτηση που μπορεί να δεχτεί ένα παιδί από συνομήλικο του όπως «γιατί δεν συμμετέχεις στο μάθημα των θρησκευτικών» η απάντηση δεν είναι «γιατί δεν το επιτρέπει ο μπαμπάς» (αυτό είναι πατριαρχία) αλλά «εμείς στην οικογένεια μας είμαστε άθεοι» στηρίζοντας έτσι την διαφορετικότητα της συλλογικής του ζωής.

Σε μια M/s οικογένεια η βασική συνθήκη που ορίζει το M/s δεν χάνεται.

Από τη στιγμή που έχει εγκαθιδρυθεί το M/s και το slave έχει παραδώσει τον έλεγχο και καθίσταται άβουλο (δεν έχει το δικαίωμα να θέτει στόχους και να τους υλοποιεί) τις τελικές αποφάσεις για την ανατροφή παιδιού τις παίρνει Η/Ο Ιδιοκτήτρια/ης.

Διαφορετικά το M/s καταλύεται.

Για Εμένα αυτό σημαίνει αποδέσμευση.

Η/Ο Ιδιοκτήτρια/ης οφείλουν να είναι στη θέση Τ/τους και εντός της οικογενειακής ζωής.

Φυσικά και το slave είναι άβουλο εντός του M/s, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι λοβοτομημένο.

Σαφώς εντός της θέσης του μπορεί να εκφέρει γνώμη αλλά την τελική απόφαση την έχει πάντα Η/Ο Ιδιοκτήτρια/ης.

Εννοείται, για Εμένα τουλάχιστον, πως το παιδί δεν χρειάζεται να γνωρίζει ποιος παίρνει τις αποφάσεις.

Θα το μάθει στην ώρα του σε πολλή μεγαλύτερη ηλικία.

Αυτό που έχει ανάγκη ένα παιδί είναι να νιώθει ότι οι γονείς του λένε το ίδιο πράγμα.

Η διχογνωμία δημιουργεί σύγχυση στα παιδιά.

Η διχογνωμία είναι μια συνθήκη που τη συναντάμε κατά κόρον στα συμμετρικά (Vanilla ζευγάρια) όπου δεν είναι λίγες οι φορές που διαφωνούν μπροστά στα παιδιά ,ακόμα και για μικροπράγματα, προκαλώντας σύγχυση.

Στο M/s δεν γίνεται να συμβεί αυτό.

Στο M/s μέσα από τις θέσεις οι γονείς θα συζητήσουν, η απόφαση θα παρθεί από Την/Τον Ιδιοκτήτρια/η το slave θα υπακούσει και μπροστά στο παιδί θα είναι και οι Δ/δύο ένα σώμα.

Ορατότητα.

Πάντα Είχα το ερώτημα.
Αφού δεν διαφέρουμε με τους συμμετρικούς συσχετισμούς τότε γιατί Μ/μιλάμε με nicknames;

Γιατί δεν δείχνουμε τις σχέσεις Μ/μας και τις ζωές Μ/μας στα social media και όπως οι συμμετρικοί ανεβάζουν φώτο με λεζάντες «εδώ στη Μύκονο με το μωρό μου» Ε/εμείς δεν ανεβάζουμε φώτο με αντίστοιχες λεζάντες «εδώ στη Μύκονο με τον Κύριο μου» ή «εδώ στην Αράχωβα με την υποτακτική μου»;

Έχω εκφράσει τη γνώμη Μου για την αναγκαιότητα της ορατότητας και σε άλλα νήματα.

Όσον αφορά Εμένα αυτό που μπορώ να πω είναι ότι Έχω κάνει coming out σε πολύ κόσμο και θα συνεχίσω να το κάνω.

@kinvara , @Γερακι , @Stalker , @Seras Victoria Ευχαριστώ για τις ευχές.

Με εκτίμηση

Iagos

Photo Gérard Lavalette by Iagos posted 10 February 2023 at 12:00

 

Γιατί αγαπημένη τουλάχιστον στη χώρα που ζούμε αμφότερες, η κοινωνία δεν είναι έτοιμη να βλέπει καν ένα ομόφυλο ζευγάρι στο δρόμο να φιλιέται.
Δεν είναι έτοιμη να το δει να παντρεύεται.
Πολλώ δε μάλλον να υιοθετεί παιδιά.

Πόρρω επίσης απέχει από το να δεχθεί τη διαφορετικότητα όχι μόνο στο δρόμο και στο σπίτι του καθενός, αλλά και στον κοινό εργασιακό χώρο, στην κοινή εκπαιδευτική δομή κ.ο.κ.

Αμέτρητα τα παραδείγματα ομοφοβίας, προσφάτως τα συζητούσαμε σε άλλα σχετικά νήματα.

Το M/s δεν μου είναι άγνωστο.
Στο προσωπικό μου βίωμα, φαινομενικά προς τα έξω δεν υπήρχε το παραμικρό ιδιαίτερο για να γίνεται αντιληπτό ως διαφορετικότητα.
Η συσχέτιση δεν έχανε στο ελάχιστο τη δυναμική της και την ουσία της, είτε είμασταν έξω για καφέ, είτε κάναμε τα ψώνια μας στην αγορά.
Έκαστος είχε τη θέση του, οποιαδήποτε στιγμή, σε οποιοδήποτε χώρο. Χωρίς να αισθάνεται ότι κάνει εκπτώσεις.

Ωστόσο δεν κυκλοφορούσα με κολάρο, ούτε με ξυρισμένο κεφάλι, όπως ομοίως Εκείνος δεν κυκλοφορούσε με το μαστίγιο παραμάσχαλα.
Φαινομενικά λοιπόν δεν υπήρχε τίποτα ιδιαίτερο το οποίο θα μπορούσε να εκληφθεί ως διαφορετικό.

Εδω όμως, στο νήμα τούτο, συζητάμε για την ορατότητα της Μ/s σχέσης στα παιδιά εντός της οικογένειας.

Και εγώ με τη σειρά μου λοιπόν, αναρωτιέμαι φωναχτά:
Άραγε, πέρα από την οικογενειακή στέγη, όταν η οικογένεια συναναστρέφεται εκτός αυτής, τα πρωτόκολλα εκεί θα αλλάζουν;
Στις σχολικές γιορτές, στα παιδικά πάρτυ, στις παιδικές χαρές και στους παιδότοπους, η s θα βγάζει το κολάρο και θα απευθύνεται στον Αφέντη της στο ενικο;
Θα φοραει περούκα αν έχει ξυρισμένο κεφάλι;
Θα αλλάζει τελοσπάντων το όποιο πρωτόκολλο έχουν μεταξύ τους, και άπαξ και βγουν από το σπίτι θα καταργούν προσωρινά ότι ισχύει εντός αυτού;

Ο νηματοθέτης έθεσε ξεκάθαρα μερικές παραμέτρους, που ο ίδιος θεωρεί ότι δεν πρέπει να αλλάξουν ενώπιον των παιδιών της οικογένειας.
Παράμετροι όπως το κολάρο, το ξυρισμένο κεφάλι, ο ενικός.

Περαν της ορατότητας αυτών λοιπών ενώπιον των παιδιών, αν υποθέσουμε ότι αυτά ήταν ορατά και εκτός στέγης, θεωρείς ότι δεν θα προκαλούσαν αντιδράσεις;
Δεν θα ήταν «αντιληπτά ως διαφορετικότητα μη αποδεκτή»;

Επειδή λοιπόν θεωρώ την απάντηση προφανή και την ερώτηση ρητορική,
συμφωνώ στο έπακρο πως μια Μ/s σχέση είναι μια απόλυτα φυσική κατάσταση για τα μέλη της, ωστόσο δεν είναι για την ευρύτερη κοινωνία, σίγουρα όχι τώρα τουλάχιστον.

Προσωπικά για μένα ισχύει σε κάθε περίπτωση το εξής:

Η κάθε Μ/s σχέση δεν ορίζεται από τα πρωτόκολλα και την απαράβατη τήρηση τους ασχέτως συγκυριών (βλ παιδιά εντός αυτής, κοινωνικός περίγυρος)

Ορίζεται πρωτίστως και ουσιωδώς από την συνειδητοποιημένη θέση εκάστου εντός αυτής, και την δέσμευση του να την τιμά ως της πρέπει.

Και από αυτό, δεν εξαιρείται μήτε ο γονεϊκός ρόλος και οι ευθύνες του..

 

Σε αγάπησα λίγο παραπάνω.

 

Φυσικα, αλλα εδω λεω για το παιδι. Το παιδι θα ειναι και 10, 12,16 ετων. Δεν θα ειναι παντα πιο νεο.

Στο M/s υπαρχει ισοτητα αναμεσα στο M και στο s?

 

Να Σ/σας ζήσει το μικρό πλασματακι   Να είναι καλότυχο