Οι Αγανακτισμένοι / Los Indignados - Τετάρτη 25 Μάη

Απάντηση: Οι Αγανακτισμένοι / Los Indignados - Τετάρτη 25 Μάρτη

Ω ναι, διάβασα Stressine, διάβασα και Anacreon
και τους φαντασιώθηκα να συλλογιούνται χαμένοι και οι δύο μέσα στο χθεσινό πλήθος.
Απ’ όσα διάβασα ως τα τώρα σ’ αυτό το νήμα
αισθάνομαι ότι ο Πέρρης κατέβηκε στο Σύνταγμα
ξέροντας καλά τι του έχει βάλει τα δυό πόδια σε ένα παπούτσι.
Κάτι παρόμοιο μπορώ να φανταστώ και για τον underherfeet
και για την Eleni με το νεανικό ενθουσιασμό των 20 κάτι της χρόνων της.
Δεν με ενδιαφέρει αν συμμερίζομαι τα ίδια αντανακλαστικά με τούτους,
τους είναι και μου είναι αδιάφορο,
με ενδιαφέρει ότι έχουν κάπως καθαρό μέσα στα μυαλά τους το αντίπαλο δέος.
Ο Anacreon από την άλλη με ιντριγκάρει
όταν τον φαντάζομαι πηγαίνοντας για να βρει το πολιτικό του στίγμα
να ενεργοποιεί τη σεξουαλικότητά του.
Ίσως ο πιο ικανοποιημένος διαδηλωτής της χθεσινής βραδιάς.
Στον αντίποδα ο Stressine, αν ήταν παρών
και μέσα στον παλμό του κόσμου συλλογιόταν όπως μας τα ‘γραψε,
έχω την αίσθηση ότι θα ‘ θελε να βάλει ένα πιστόλι στον κρόταφο και ν’ αυτοκτονήσει.
Κι’ ας έχει όλα τα διανοητικά δίκια του κόσμου με το μέρος του.
Και οι δυό τους υπακούουν στον ίδιο Νόμο, όπως όλοι μας.
Πολιτική συνειδητοποίηση και σεξουαλικότητα
πρέπει να τις σκέφτεσαι πριν το πεζοδρόμιο και το κρεβάτι.
Όταν φτάσει εκείνη η ώρα, της πράξης,
πρέπει μόνο να αφήνεις τα ένστικτά σου να σε παρασύρουν.
Ειδάλλως είτε πολιτικοποιείς υπέρμετρα το σεξ,
είτε γαμάς ασυγχώρητα το πολιτικό σου είναι.

Ας διορθώσω μία λάθος εντύπωση που έδωσα.
Όλο κι’ όλο αυτό που η camera_obscura διέγνωσε ως μανιφέστο
ήταν μία δήλωση πως το τσίπουρο είναι δικό μου και δεν το διαπραγματεύομαι.
Μόνο το τσίπουρο. Τίποτα άλλο.
Δεν υπήρξε ποτέ κανένας πολίτης να επαιτεί το οτιδήποτε
επειδή απλούστατα από τα πολύ πικρά μικράτα μου, με ένα μαγικό τρόπο
είχα -η μου είχαν - διαλύσει τέτοιου είδους ψευδαισθήσεις.
Δεν περίμενα κάτι από κανέναν σε τέτοια κομμάτια της ύπαρξής μου,
κατά σύμπτωση ούτε κανείς από τους ανιόντες μου
και σίγουρα το ίδιο κληροδότησα αβίαστα και στους κατιόντες μου.
Αντίθετα, ίσως εξ αιτίας της παραπάνω πραγματικότητας,
διεκδίκησα και αναζητώ ακόμα τη σεξουαλικότητά μου,
γι’ αυτό και συμμετέχω εδώ και όχι αλλού, όπου δεν θα υπολειπόμουν άποψης.
Ναι, αυτή είναι μία οπωσδήποτε πολιτική δήλωση
άρα και είμαι με τη συγκεκριμένη έννοια Πολίτης.
Όχι επαίτης, ούτε καταναλωτής.
Δεν διαθέτω μάλλον τη διαυγή αντιπαλότητα του Πέρρη απέναντι στις τράπεζες
επειδή δεν έτρεξα να χρεωθώ,
ούτε τα νιάτα της Elenis επιδή με πήρανε κάπως τα χρόνια,
μήτε την περισυλλογή του συντρόφου underherfeet για τη χαμένη τιμή της Αριστεράς,
καθώς έπαψα να ψηφίζω Συνασπισμό εδώ και αρκετά χρόνια.
Κατεβαίνω στο Σύνταγμα για τους λόγους που ανέφερα χθες,
τη διακριτότητα πολιτικοποίησης και σεξουαλικότητας
και φυσικά το τσίπουρο,
που είναι δικό σου και δικό μας.

 

Απάντηση: Οι Αγανακτισμένοι / Los Indignados - Τετάρτη 25 Μάρτη

Πέρα από τον ειρηνικό χαρακτήρα των διαδηλώσεων, την απουσία κομματικών διαχωρισμών (πολύ σημαντικά και τα δύο, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που τα βλέπουμε) και από το ότι κάποιοι ντρέπονται λιγότερο πλέον για την ανενεργή συμμετοχή τους και την λογική του καναπέ που ακολουθούσουν επί χρόνια, ή το ότι κάποιοι άλλοι ένιωσαν trendy συμμετέχοντας σε μια ακόμα μόδα των καιρών, πιστεύει ειλικρινά κανείς πως αν γίνουν αύριο εκλογές, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ θα πάρουν λιγότερα ποσοστά απ' ότι θα έπαιρναν πριν την κίνηση των αγανακτισμένων;

Πιστεύει άραγε κανείς πως οι αγανακτισμένοι Πασόκοι και Νεοδημοκράτες που βρέθηκαν, στο Σύνταγμα, στον Λευκό Πύργο, στην πλ. Γεωργίου κλπ, αν αύριο θα γίνουν εκλογές θα ψηφίσουν κάτι άλλο;

Ξαφνικά άλλαξαν πολιτική συνείδηση οι Ελληνες και βρήκαν την σπίθα που τους έλλειπε για να την εκφράσουν, από το Facebook;

Ετσι απροσδόκητα και αιφνίδια ξύπνησαν από το όνειρο ότι λεφτά υπάρχουν και έτσι αναπάντεχα κατάλαβαν πως η χώρα μας είναι χρεωμένη για τις επόμενες δεκαετίες;

Aν με ένα μαγικό ραβδί έπαιρναν πάλι πίσω τους μισθούς, τις συντάξεις και τα ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ που τους στέρησαν, θα διαδήλωναν πολλοί απ' αυτούς τους αγανακτισμένους;

Θα τους καιγόταν καρφάκι για το αν ξεπουληθεί έναντι πινακίου φακής η δημόσια περιουσία; Θα ίδρωνε το αυτί τους αν οι εργοδότες σε βιοτεχνίες και εργοστάσια εξακολουθούσαν να καταπατούν εργασιακά δικαιώματα και να αδιαφορούν ακόμα και για τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης της υγείας των εργαζομένων;

Θα κοίταζαν το μέλλον των επόμενων γενεών αν συνέχιζε αυτή η αδικία και η ρεμούλα που γιγάντωσε και διατήρησε το τέρας του δικομματισμού και τους έθρεφε με λιγοστά ψίχουλα μεν, απαραίτητα να συνεχίζουν να γεύονται τον καταναλωτισμό τους δε, ασχέτως αν όλο αυτό ήταν αποτέλεσμα ολοένα και μεγαλύτερου χρέους; Θα αγανακτούσαν άραγε για τα υποβρύχια που γέρνουν και για τις μίζες που μοίραζε η siemens, αν συνεχιζόταν οι διορισμοί στο δημόσιο και άρα είχαν ακόμα δικαίωμα στο όνειρο; Θα θύμωναν για τις νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων, για το ότι κανένας πολιτικός δεν έχει πάει φυλακή, για τα δεκάδες κλειστά επαγγέλματα, για το αν το κάθε τι σ' αυτή τη χώρα υπολειτουργούσε, αν το καλάθι της νοικοκυράς συνέχιζε να γεμίζει και αν το μπουκάλι εξακολουθούσε να παραμένει στα 80 euro κι ας ήταν αυτό απόρροια περισσότερων οφειλών του κράτους;

Ποιοί θρέφουν τόσα χρόνια αυτούς τους τύπους που μαζί τα έφαγαν; Οποιοσδήποτε έχει ταξιδέψει ή καλύτερα έχει ζήσει έστω και λίγο στο εξωτερικό, αγανακτούσε από τη σύγκριση και το μπάχαλο της χώρας μας, ασχέτως χρόνου. Κι όμως στις εκλογές πάλι στους ίδιους πολιτικούς, στα ίδια κόμματα, στα ίδια χάλια οδηγούσε με την ψήφο του.

Τώρα ανακάλυψαν τη λύση. Παγωτό στο Σύνταγμα, διαδηλώνοντας! Λες και όσες μέρες και να κάτσουν εκεί, όσα παγωτά και να φάνε, όσες κατσαρόλες κι αν χτυπήσουν...τα χρέη θα εξαφανιστούν, η Ελλάδα θα μπει σε τροχιά ανάπτυξης και θα γίνουμε σοβαρό κράτος!

Φυσικά και σέβομαι τους συνειδητοποιημένους και ενεργούς πολίτες που βρέθηκαν στις πλατείες διαδηλώνοντας, γι ακόμα μια φορά οι νέοι δίνουν το μεγάλο παρόν, αλλά το μόνο καλό που βλέπω απ' αυτή την ιστορία, (η άποψη μου είναι ότι θα ξεφουσκώσει γρήγορα και θα λήξει ατελέσφορα) είναι ότι δείχνουμε σημάδια πως μπορούμε να διεκδικούμε ειρηνικά τα δικαιώματα μας έξω από κομματικά καπελώματα
και το μόνο αισιόδοξο που μπορώ να περιμένω για να πάψει η Ελλάδα να είναι μπουρδέλο, είναι η μετέπειτα πορεία της πλειοψηφίας των σημερινών εφήβων. Το βάρος και πάλι πέφτει στις κινήσεις της πιτσιρικαρίας στα επόμενα χρόνια.

Εκλογές από τον Παπανδρέου ή λόγω παραίτησης του Προέδρου της Δημοκρατίας, ανασχηματισμός, κυβέρνηση προσωπικοτήτων… όποιο σενάριο και αν ακολουθηθεί, ελάχιστα μπορούν να αλλάξουν, αν βραχυπρόθεσμα δεν αλλάξει η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό και μακροπρόθεσμα δεν υπάρξει μαζική αλλαγή πολιτικής στάσης του λαού.

Συναίνεση και τρίχες κατσαρές. Υποτακτικοί της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ είμαστε. Αν δεν πάρουμε την επόμενη δόση, πιάσε το αυγό και κούρευτο, αλλά και αυτό ασπιρίνη θα είναι. Ολική εγχείριση χρειαζόμαστε. ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΟΜΕΑ. Προς το παρόν είμαστε θεατές στα εκβιαστικά διλλήματα. Αυτό βέβαια δεν αλλάζει αν γίνουμε μάρτυρες της πραγματικότητας από το Σύνταγμα.

Και αν πρέπει να δηλώσω αγανακτισμένος για κάτι, αυτό είναι η αγανάκτηση μου για την ξαφνική αγανάκτηση όσων τους στερήθηκε η "κανέλα από τον αφρό του φρέντο" και σηκώθηκαν από τον καναπέ να το διαδηλώσουν.

 

Απάντηση: Οι Αγανακτισμένοι / Los Indignados - Τετάρτη 25 Μάρτη

Παρολο που συμμετειχα στην πρωτη συγκεντρωση στο Συνταγμα, δεν θα διαφωνησω μαζι σου Μιχαλη.
Ετσι ειναι....
Καποια στιγμη θα ξεφουσκωσει.Και αλλαγη στην δυσκολη κατασταση που βιωνουμε, καμμια!
Απλα,τουλαχιστον οσο με αφορα,η συμμετοχη για τους πιο πολλους πιστευω ηταν απο πραγματικη αγανακτηση.
Να πουν "εδω ειμαστε κεραταδες,και δεν αντεχουμε αλλο".
Δεν ξερω αν γινει κατι ουσιαστικο,αν τσιτωσουν λιγο οι Ευρωπαιοι δυναστες μας.
Σημασια εχει οτι τα πραγματα τεινουν να γινουν χειροτερα και δεν μπορουμε να βοηθησουμε πια κανεις κανεναν!
Και εχουμε χασει το χαμογελο μας και τις ελπιδες μας.

 

Re: Απάντηση: Οι Αγανακτισμένοι / Los Indignados - Τετάρτη 25 Μάρτη

Ασε τη λαϊκή οργή να ωριμάσει μαζί με τη μουχλα στα γιαουρτια.....

 

Re: Απάντηση: Οι Αγανακτισμένοι / Los Indignados - Τετάρτη 25 Μάρτη

Ο Αύγουστος Μπέμπελ δεν ήταν μόνο μαχητικός σοσιαλιστής, που τα έλεγε χύμα και τσεκουράτα, αλλά και χαρισματικός ρήτορας, που συχνά συνάρπαζε, ακόμα και τους πολιτικούς αντιπάλους του. Όταν λοιπόν, μετά από μια πολύ εμπνευσμένη αγόρευσή του, αντιλήφθηκε πως τον χειροκροτούσαν και τον επιδοκίμαζαν και οι βουλευτές της Δεξιάς, σταμάτησε την ομιλία του και είπε «ωσεί καθ’ εαυτόν», δυνατά όμως:

«Τι λάθος έκανες, καημένε Μπέμπελ, για να σε χειροκροτούν αυτοί οι κανίβαλοι;»


Στα σημερινά Νέα ο Πρετεντέρης τάσσεται αναφανδόν υπέρ του κινήματος των Αγανακτισμένων και των συγκεντρώσεων που οργανώνει.

TA NEA On-line - EMΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ «Οι πλατείες ήταν γεµάτες...»



Που είναι το λάθος σύντροφοι;

 

Απάντηση: Οι Αγανακτισμένοι / Los Indignados - Τετάρτη 25 Μάρτη

Αφιερωμένο στους ευνουχισμένους, μιζαδόρους πολιτικούς μας, στο ΔΝΤ, τους σοβαρούς Στρος Καν και τα λαμόγια τους διεθνείς τοκογλύφους, που για να μην χάσουν ούτε ένα δολάριο από τα υπερκέρδη τους απαιτούν να τα πάρουν ακόμα και από τον συνταξιούχο των 600 ευρώ. Βρε ουστ λαμόγια!

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Οι Αγανακτισμένοι / Los Indignados - Τετάρτη 25 Μάρτη

Το λάθος μας αγαπητέ, είναι που δεν το πάμε παραπέρα και σταματάμε μόνο στην βόλτα στο σύνταγμα πίνοντας μετά τα τσίπουρά μας, προσπαθώντας να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι "να, κάτι κάναμε, αφήσαμε τον καναπέ μας και ήρθαμε να κάτσουμε στα παγκάκια... της πλατείας συντάγματος"...

 

Απάντηση: Οι Αγανακτισμένοι / Los Indignados - Τετάρτη 25 Μάρτη

Φυσικά θα ψηφίσουν κάτι άλλο ή δεν θα πάνε να ψηφίσουν, γι΄ αυτό άλλωστε έχουν πέσει τόσο χαμηλά τα ποσοστά των κομμάτων και έχουν φτάσει και τα δύο μεγάλα κόμματα μαζί να μην βγάζουν πλειοψηφία.

Μιχάλη, έχεις σκεφτεί ότι πολλοί από αυτούς τους αγανακτισμένους δεν θα διαδήλωναν ασχέτως τι τους στέρησαν, αν είχε γίνει άρση την ασυλίας των πολιτικών και είχαν δικαστεί για όλα τα οικονομικά εγκλήματα που έχουν κάνει; Το ξέρεις ότι από τα 400 δις που χρωστάει η Ελλάδα τα πραγματικά χρέη του έλληνα είναι τα 200 και ότι τ΄ άλλα 200 είναι οι μίζες των πολιτικών; Και θα σου φέρω ένα παράδειγμα: η κανονική τιμή των τεσσάρων υποβρυχίων ήταν 800 εκατομύρια περίπου, έφτασε όμως το 1δις διακόσα εκατομύρια γιατί τα 400 εκατομύρια πήγαν στις τσέπες των πολιτικών για μίζα, αυτά τα 400 παραπάνω πρέπει να τα πληρώσουν οι πολιτικοί που πήραν τις μίζες και όχι εμείς.

Και για να πω δυο λόγια για τις συγκεντρώσεις, καλές είναι, αλλά πρέπει να απαιτήσουμε πράγματα και να τα πάρουμε, έστω και αν η αγανάκτηση από ειρηνική γίνει μάχιμη...

 

Re: Απάντηση: Οι Αγανακτισμένοι / Los Indignados - Τετάρτη 25 Μάρτη

Αυτό που μου άρεσε πάντως, ήταν το παρακάτω σχόλιο που έκανε στην ιστοσελίδα των Νέων κάποιος αναγνώστης...

"Σου άρεσαν οι διαδηλώσεις στις πλατείες ε ; Τότε να κατέβεις κι εσύ σήμερα για να μάθεις τι γνώμη έχει ο κόσμος για σένα".

 

Απάντηση: Οι Αγανακτισμένοι / Los Indignados - Τετάρτη 25 Μάη

@camera_obscura
Σας έχει τύχει ποτέ να παγώσετε κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης, να μην μπορείτε να αρθρώσετε κουβέντα καθώς εισβάλλει στο μυαλό σας η συνειδητοποίηση ενός χάσματος ανάμεσα στον εαυτό σας και στον ... εαυτό σας; Σαν μια ξαφνική "επιφοίτηση" που σας πετάει απότομα πίσω στα παρασκήνια από τα οποία μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα ενδότερο κομμάτι του εαυτού σας να κινεί τα νήματα, σαν μαριονετίστας, εκείνου του προσωπείου με το οποίο εμφανίζεσθε στον κόσμο και που σχηματοποιεί τον τρόπο με τον οποίο μιλάτε, στέκεστε, κινείσθε, γελάτε. Εκείνος ο γερμανός που κατέληξε στο λαιμό του αλόγου, σ' ένα δρόμο στο Τορίνο, είχε πει ότι είμαστε ηθοποιοί του εαυτού μας.

Όχι, δεν προσπαθώ να σας βάλω τρικλοποδιές. Απλά έχω την αίσθηση ότι αυτή η βασική παρατήρηση της ατομικής ψυχολογίας μπορεί να μεταφερθεί, τηρουμένων των αναλογιών, σε μαζικότερη κλίμακα. Με άλλα λόγια, κάθε κοινωνία υποδύεται τον εαυτό της. Πώς το επιτυγχάνει αυτό; Με το να κατασκευάζει συνεκτικούς μύθους αυτοκατανόησης, λίγο - πολύ αυθαίρετους (ως προς τον βαθμό "αντικειμενικής" εγκυρότητάς τους και όχι ως προς βαθμό συμμετοχής της κάθε κοινωνικής ομάδας στη διαδικασία κατασκευής) η λειτουργία των οποίων συνίσταται στον εξορκισμό εκείνης της ωμής, πρωταρχικής, φυσικής βίας, ενδεχομένως μεταφέροντάς την σε ένα πιο συμβολικό και πνευματικό επίπεδο, ώστε να διασφαλισθεί μια κοινωνική ομαλότητα. Το νόστιμο εδώ είναι πως, για να μπορέσει ο μύθος να επιτελέσει τη λειτουργία του, απαιτείται ένας σημαντικός βαθμός απώθησης ώστε αυτός να βιώνεται ως "φυσικός" και "αντικειμενικά" έγκυρος. Όπως άλλωστε βιώνεται και ο χαρακτήρας ενός ατόμου.

Ωστόσο, είναι κάποιες οριακές στιγμές κατά τις οποίες το οικοδόμημα καταρρέει και εισέρχεσαι (είτε ως άτομο είτε ως κοινωνία) σε ένα αμείλικτο double bind όπου εκ των πραγμάτων πρέπει να πιστέψεις στον χαρακτήρα σου ή στον μύθο σου αλλά αδυνατείς να το πράξεις. Ο μηχανισμός της απώθησης παύει να λειτουργεί. Όμως δεν γίνεται να μην λειτουργεί. Βίαιες καταστάσεις, όπως αντιλαμβάνεσθε. Αν θέλετε, φαντασθείτε το double bind του εραστή για τον οποίο η ερωμένη παραμένει κάτι το υπερβολικά οικείο αλλά ταυτόχρονα και τρομακτικά ανοίκειο.

Η υπόγεια συγγένεια λοιπόν που διαπιστώνω μεταξύ της βίαιης απόκλισης και της συμβολικής σύγκλισης όλων από/με όλους αντιστοιχεί σε αυτό το double bind. Καθώς η βία γίνεται ενδημική και τα σύμβολα μένουν κενά, είμαστε διατεθειμένοι να πιστέψουμε στο οτιδήποτε κομίζει μια υπόσχεση ανάσχεσης των διαλυτικών δυνάμεων. Ακόμα και σε έναν μη-χώρο. Όταν βρεθείς ξαφνικά γυμνός στη μέση μια πλατείας, ακόμα κι ένα κουρέλι σού είναι αρκετό για να καλύψεις τη γύμνια σου. Πρόκειται για μια σχεδόν τελετουργική πράξη που ενδεχομένως να απαιτήσει μια "θυσία" κάποια στιγμή. Ένας φασισμός νέας κοπής θα ήταν ό,τι πρέπει. Κι αν οι εραστές μπορούν να επιλύσουν το double bind μέσω μιας εκστατικής κάθαρσης, η "επανάσταση" των αγανακτισμένων μού κάνει περισσότερο για μια αυτοϋπνωτική απόπειρα επαναφοράς της απώθησης.


Περί του όρου "πολίτης" τώρα. Δεν θα διαφωνήσω περί της ανάγκης επαναοικειοποίσης ορισμένων εννοιών. Όμως... Κάθε σημαίνον αποκτά το νόημά του και προσδένεται στο σημαινόμενό του μόνο μέσα από τις σχέσεις που εγκαθιστά ανάμεσα στον εαυτό του και στα υπόλοιπα σημαινόμενα σχηματίζοντας έτσι ένα σημασιολογικό δίκτυο το οποίο όμως υφίσταται κι έναν ιστορικό επικαθορισμό που "κλειδώνει" (έστω προσωρινά) ορισμένες έννοιες σε συγκεκριμένες θέσεις. Αν δεν είχαν έτσι τα πράγματα, απλώς δεν θα μπορούσαμε να συνεννοηθούμε. Επομένως, όποιος επιθυμεί να επαναορίσει μια έννοια, φέρει και το βάρος του "ξεκλειδώματός" της. Παράδειγμα. Η λέξη "φιλελευθερισμός" έχει ένα συγκεκριμένο πολιτικο, οικονομικο και ιδεολογικο ίχνος που προκαλεί αλλεργία σε μεγάλο κομμάτι της αριστεράς. Αν κάποιος θέλει να της προσδώσει ένα αριστερίστικο χρώμα, καλώς. Μόνο που αυτός είναι που πρέπει να κάνει τη βαρεια δουλειά.

Με άλλα λόγια, να βλέπω τα δίφραγκά σας! Ξεκινήστε από τα κατοστάρικα όμως καλύτερα. Προσέξτε μόνο μην τυχόν και σκουντουφλάτε επειδή πατάτε τα ίδια σας τα κορδόνια και όχι επειδή σας βάζει τρικλοποδιές ο Stressine.  


@Master_DO
Όχι δα! Η πολυαυτοχειρία έχει τα όρια της. Δεν θα σπαταλούσα σε τέτοιες καταστάσεις την ευγενή πράξη της απόθεσης μίας κάννης επί του κροτάφου μου.


@vautrin
Αμ το άλλο. Εκείνο το σύνθημα "Κάντε ησυχία μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες" τελικά φαίνεται πως ήταν κατασκεύασμα των ελληνικών ΜΜΕ .



Για μια κριτική αποτίμηση του κινήματος, δείτε :

Οι "indignados" και το Σύνταγμα ως η φάρσα της Πλατείας Ταχρίρ

 

Απάντηση: Οι Αγανακτισμένοι / Los Indignados - Τετάρτη 25 Μάη

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μπόλικο δίκιο στις αιτιάσεις του νήματος.
Τα γεγονότα και ο τρόπος που αντιδρούμε σε αυτά δείχνουν για μια ακόμα πολλοστή φορά
ότι υπάρχει μείζον ζήτημα επαναπρογραμματισμού του λογισμικού λειτουργίας του έλληνα.
Κάτι είχα υποψιαστεί στις 17 του Μάρτη όταν έβλεπα εκείνα τα μνημειώδη ιστορικά πλάνα
Πάγκαλου και βουλευτών στα Καλύβια να συνεστιάζονται σε χασαποταβέρνα
φρουρούμενοι από ΥΜΕΤ των 1000 ευρώ,
μπας και μπορέσουν να απολαύσουν ένα κοκορέτσι της προκοπής.

Το γεγονός ότι το εμβληματικό εκείνο συμβάν εστιάστηκε στο κεσέ με το γιαούρτι
και όχι στις αμέσως επόμενες εικόνες
όπου πολιτικοί, κρανοφόροι, αγανακτισμένοι και παϊδάκια
ανέδυαν την απόλυτα σουρεάλ αισθητική, όπου μπροστά της
το γιαούρτι στο πέτο του Πάγκαλου ωχριούσε, με είχε βάλει σε σκέψεις.
Δεν νομίζω πλέον πως ούτε φιλοσοφία, ούτε πολιτική οικονομία, ούτε καν ψυχολογία
μπορούν να ανταποκριθούν στην ανάγκη ερμηνείας του φαινομένου.
Μόνο με όρους πληροφορικής μπορούμε πλέον να ελπίζουμε σε κάτι.
Είναι φανερό πως έχουμε να κάνουμε με ανεπαρκές, πεπαλαιωμένο λογισμικό
που κάνει ατομική και συλλογική συνείδηση να κρασσάρει
και να αδυνατεί να ανταποκριθεί πλέον.
Φοβάμαι πως αν και το κρασσάρισμα έχει κατεβάσει αισθητά τις ταχύτητες του συστήματος,
οπότε πράγματι στις οποτεδήποτε λάβουν χώρα επόμενες εκλογές
τα μείζονα κόμματα θα πάρουν κλάσμα αυτού που μέχρι πρότινος έπαιρναν,
αυτό σε τίποτα δεν θα βοηθήσει την υπόθεση.
Καταλήγουμε πάλι στην ανάγκη εντελώς καινούργιου λογισμικού.
Φοβάμαι επίσης - ειδικά μετά την παρέμβαση Πρετεντέρη -
ότι οσονούπω η παραπάνω τεχνική δυσλειτουργία
θα αποδειχθεί για μια ακόμα φορά στην Πλατεία Συντάγματος.
Οι προγραμματιστές το γνωρίζουν αυτό
γιατί γνωρίζουν τις πεπερασμένες δυνατότητες του λογισμικού λειτουργίας του πλήθους.
Του συγκεκριμένου πλήθους.
Δεν δείχνουν να ανησυχούν ιδιαίτερα, απόδειξη ότι πλαγιοκοπούν με Πρετεντέρηδες.
Πως να ανησυχούν άλλωστε αφού απέναντι στη ντεμοντέ φωνή λαού - οργή Θεού
έχουν να αντιπαρατάξουν εξελιγμένες τεχνολογίες
(π.χ. «ό,τι και να κάνεις σε κρατάω απ’ το στεγαστικό σου παλιομουζίκε»).

Κατά τα άλλα
έτσι για το ονόρε
είχα σκεφτεί με αφορμή την εξάπλωση της πλατείας Ταχρίρ
κάτι παραλληλισμούς με το 1848 και τα κατοπινά τότε γεγονότα
αλλά μάλλον αποκαρδιώθηκα από την πληροφορική
και λέω να τα αφήσω για όταν θα πίνουμε τα τσίπουρα
μετά την επόμενη συγκέντρωση στο Σύνταγμα.

 

Απάντηση: Οι Αγανακτισμένοι / Los Indignados - Τετάρτη 25 Μάη

παραπονιέστε εσείς .. που η γενιά σας είναι υπεύθυνη για ότι γίνεται στην ελλάδα σήμερα .. αγανακτησμένοι εσείς .. που βολευτήκατε στο δημόσιο τόσα χρόνια .. να μην μιλάτε καθόλου ..