Οι λεπτομέρειες περί υποταγής και άλλων δαιμόνων..

Συχνά χρησιμοποιούμε την λέξη υποταγή και εννοούμε άλλοτε υπακοή, άλλοτε ιδιοκτησία και άλλοτε υποτακτικότητα.

Σαν έννοιες έχουν κοινά χαρακτηριστικά, αλλά ποιες είναι οι διαφορές τους στην ασυμμετρία ( Α/σ, Κ/υ )?

Πότε μιλάμε επί της ουσίας για υποταγή, για υπακοή, για ιδιοκτησία, για υποτακτηκότητα?

Τι σημαίνουν για εσάς αυτές οι λέξεις εννοιολογικά αλλά και βιωματικά?

Είναι «λεπτομέρειες» που κάνουν την διαφορά όσον αφορά την θέση υ?

 

Θεωρώ αρχικά την επίτευξη της υπακοής πολύ μεγάλη υπόθεση για την εκπαίδευση μιας υ.
Η υπακοή μας μαθαίνει ότι δεν αποφασίζουμε πλέον εμείς για εμάς.
Ότι δεν θα γίνονται μόνο πράγματα που μας ευχαριστούν και δεν θα έχουμε επιλογή σε αυτό.
Ότι κάποιος άλλος είναι Κύριος της ζωής μας.

Δεν είναι εύκολη υπόθεση η σκέτη υπακοή, δεν την υποτιμώ καθόλου.

Κατά το διάστημα της υπακοής η υ νομίζω μπορεί να εκτελεί μηχανικά αλλά ακόμα ταλαιπωρείται από σκεψεις συγκρουσιακές.
Με τον καιρό καταλαβαίνει ότι οι σκέψεις αυτές τελικά δεν την βοηθούν, την ταλαιπωρούν, δεν κερδίζει αλλά χάνει, η ενέργεια της ξοδεύεται. Ναι, νομίζω ξεκινάει λίγο ωφελιμιστικα αυτό.

Μαθαίνει ομως έτσι σταδιακά να εγκαταλείπει την κρίση και τα γιατί και ημερευει, έτσι φτάνει στην υποταγή, όπου όλα (ή τέλος πάντων τα περισσότερα για να είμαστε ειλικρινείς) βγαίνουν αβίαστα και το κέντρο της αφορα την ευχαρίστηση του Κ.
Καθαρίζει το τοπίο θα έλεγα μέσα της, είναι ανοιχτή, δεν την βαραίνουν περιττές σκέψεις και όσο ανοιχτή είναι τόσο βλέπει καθαρά τον Κ της και γίνεται καλύτερη για εκείνον, δεν μπορείς να δεις κάποιον καθαρά όσο κρατάς μέσα σου άμυνες, οι άμυνες κάνουν τον άλλο δυνητικά εχθρο.

Η υποταγή νομίζω έχει να κάνει με την αρμονία μυαλού και πράξεων.

 

@MasterJp

Σας ευχαριστώ για την πολύτιμη συμβολή σας στο θέμα και που μου θυμίσατε αυτά τα μικρά αριστουργήματα σας (και άλλα τόσα) που χτένιζα στο ξεκίνημα μου.

Άρα υπάρχουν 2 είδη υποτακτικότητας , κάτι που δεν έχω συναντήσει σε άλλες συζητήσεις και το θεωρώ πολύ ενδιαφέρον στοιχείο.

Καθώς και ο διαχωρισμός μεταξύ ενεργοποίησης και διαχείρισης της υποτακτικότητας. H ενεργοποίηση ξεκινά από το στάδιο της γνωριμίας ή πιο πριν ακόμα, στην αναζήτηση Κ ? Μπορεί να υπάρχει ταυτόχρονα και διαχείριση? Βιωματικά το υ αντιλαμβάνεται την διαφορά?

Και ένα τρίτο σημείο ο προσδιορισμός chattel για τον οποίο δεν γνωρίζω τίποτα. Η «κινητή περιουσία» είναι ένα στάδιο πριν την ιδιοκτησία?

 

Στο πλαίσιο της υποταγής δεν υπάρχουν συγκρουσιακές σκέψεις και άμυνες ή υπάρχουν άλλης μορφής ζόρια?

 

Εξαιρετικό νήμα @rea.. !!!

 

θα ειμαι ειλικρινης, δεν γνωριζω, δεν μπορω να δηλωσω οτι εφτασα ποτε στο απολυτο επιπεδο υποταγης (δικη μου ευθυνη, δικη μου αποτυχια).

 

Σε περιμένω..  

 

Σ ευχαριστώ για την ειλικρίνεια. Αισθάνεσαι ότι είναι ζήτημα ευθύνης ή αποτυχίας που δεν εφτασες στο επίπεδο της απόλυτης υποταγής? Τι σημαίνει για σένα απόλυτη υποταγή? Και αν καταλαβα καλά μέχρι το σημείο που την βίωσες ένιωθες αρμονία σαν πρώτη αίσθηση.. σωστά?

 

Ναι, θεωρώ ότι στο κομμάτι που μου αναλογούσε απέτυχα.
Δεν θα ήθελα να μπω σε παραπάνω λεπτομέρειες δημόσια. Ας πω ότι έμεινα στην εκπαίδευση, δεν πήρα το πτυχίο.   

 

Ξεκινώντας από αυτό (και θα προσπαθήσω να επανέλθω), ναι, ζόρια υπάρχουν σε όλα τα δυναμικά πράγματα.
Και συγκρουσιακές σκέψεις και άμυνες υπάρχουν. Σίγουρα όχι όπως στα προηγούμενα στάδια. Μια ακόμη διαφορά είναι ότι - ως υποταγμένο ον πλέον- γνωρίζεις πολύ καλά ότι είναι ψευδεπίγραφες. Το ότι αναδύονται νομίζω - κρίνοντας εξ ιδίων- ότι είναι θέμα αδράνειας ( με την έννοια που έχει ο όρος στην Φυσική). Και όσο μεγαλύτερη υπήρξε η μάζα, τόσο μεγαλύτερη η αδράνεια.
Κι επειδή θεωρώ ότι ένα κοινό χαρακτηριστικό των υποτακτικής τάσης ατόμων είναι οι εσωτερικές συγκρούσεις, συνήθως η "μάζα" δεν είναι αμελητέα.
Ωστόσο η υποταγή είναι κατάσταση (συνείδησης) και όλα βιώνονται κατά το πλαίσιο και μέτρο αυτής. Ενώ η υπακοή δεν είναι.

 

Δεν θα ήθελα ούτε και γω να εκτεθείς με παραπάνω λεπτομέρειες. Σ ευχαριστώ!