Οι λεπτομέρειες περί υποταγής και άλλων δαιμόνων..

Σωστά. Οσο κι αν φαίνεται περίεργο σε κάποιους/ες, υπάρχουν γυναίκες που όχι μόνο δεν έχουν ακούσει για BDSM, αλλά και δεν έχει συνειδητοποιηθεί ή ενεργοποιηθεί ή προκληθεί η υποτακτικότητά τους, έως ...

Σκέψου τον Κ ως έναν "μαγνήτη" και την υ ως "υλικό" (συμβατό με αυτόν) που έλκεται έντονα από το μαγνητικό του πεδίο. Καμία δυνατότητα ερώτησης, αίτησης κλπ, αν δεν το θελήσει - ορίσει - επιτρέψει... ο Κ

 

Θέλω να πιστεύω ότι για ότι αφορά το M/s έχουμε καταλήξει εδώ :

Άλλο το Μ/s. Στο Μ/s όπως θέλουμε να το περιγράφουμε ο μόνος τρόπος να υφίσταται είναι όταν ο αφέντης έχει την δυνατότητα να εξαναγκάζει την σκλάβα στις προυποθέσεις του M/s ως M/s. Για όλα τα υπόλοιπα συζητάμε.

Θα είχε κάποιο ενδιαφέρον (ελάσσονος σημασίας) το να συζητήσουμε την διαφορά που βλέπεις μεταξύ αντίληψης και οπτικής αλλά μετά δεν θα ήταν κεκαλυμμένο το off topic στο νήμα.

Δεν μπορώ να βάλω στο ίδιο σύνολο αυτόν που θέτει του όρους με αυτόν που τους υπακούει. Υπάρχει ο βασιλιάς και οι υπήκοοι. Ανισότητα μπορείς να μετρήσεις μόνο μεταξύ των υπηκόων εάν κάποιους τους ευνοεί η βασιλεία και κάποιους όχι. Δεν κρίνεται υπό δημοκρατικούς όρους η ασυμμετρία στο bdsm είναι λάθος.

Θα κυριαρχήσει επειδή κυριαρχεί η ανάγκη του υποτακτικού μέλους να υποταχθεί. Το έχω δει, όχι μία φορά. Τις περισσότερες φορές βέβαια αφορά υποτακτικούς άνδρες.

Όχι. Η υποκριτικότητα στο bdsm δείχνει να είναι η αναζήτηση μίας κατάστασης στην οποία το υποτακτικό μέλος προσπαθεί να καλύψει κάποιες σημαντικές του ανάγκες θεωρώντας ταυτόχρονα ότι το κυριαρχικό μέλος θα καλύψει τις δικές του ανάγκες στην ίδια ακριβώς κατάσταση (το οποίο εκφράζει ισότητα απέναντι στον σκοπό της σχέσης) συν το ότι εκ προοιμίου σχεδόν πάντα το υποτακτικό μέλος ορίζει το ποιές πρέπει να είναι οι ανάγκες του κυριαρχικού και τις βαφτίζει κυριαρχία.

Τόσο εσύ όσο και η margaret στην απάντηση της θα δεις οτι περιγράφετε ως κυριαρχικό εκείνο που υπερέχει και ως κυρίαρχο σας εκείνον που παρέχει σχετικά πολλά και αποφασίζει καλύτερα από εσάς για εσάς. Με την ανεπιφύλακτη προυπόθεση πάντα ότι το α)υπερέχει και β)αποφασίζει καλύτερα είναι ποιότητες που κρίνονται από εσάς τις ίδιες.

Πράγμα που προδιαγράφει περισσότερο το mentoring ως σχέση και προσαρτεί το ρόλο του μέντορα στον ρόλο του κυριαρχικού (ενώ δεν θα έπρεπε) και που απέχει παρασάγκας από αυτό που πλείστες φορές υποστηρίξατε αμφότερες ότι μία υποτακτική κάνει αυτά που θέλει ο κυριαρχικός της να κάνει. Μάλλον εννοείτε ότι η υποτακτική κάνει άκριτα εκείνα που θέλει ή έχει ανάγκη ο κυρίαρχος της να της ζητήσει να κάνει. Άντε και κάποια άλλα που δεν θέλει, που δεν της αρέσουν και που δεν καταλαβαίνει γιατί πρέπει να τα ζητάει ο κυρίαρχος της.

Βέβαια το τι στο τέλος θα γίνει έχει να κάνει με το πόσο κυρίαρχος είναι ο κυριαρχικός βάσει αντικειμενικών κριτηρίων και όχι των υποκειμενικών του υποτακτικού μέλους.

1)Κανένα πρόσωπο δεν είναι ίσο με άλλο πρόσωπο γενικά ή καλύτερα είναι εξαιρετικά σπάνιο να αυτή η περίπτωση. Η ανισότητα με τον τρόπο που θέλεις να την νοηματοδοτήσεις στις σχέσεις ασυμμετρίας για μένα δεν στέκει. Ακόμη περισσότερο εάν λάβω υπόψιν την ερμηνευτική παραπομπή που είχες παραθέσει.

2) Προσωπικά αυτό που δέχομαι ως καθυπόταξη είναι το ενδεχόμενο ο κυρίαρχος να εξαναγκάσει το υποτακτικό μέλος στα θέλω του απαξιώνοντας πλήρως όλες τις εκείνες τις ανάγκες και τα θέλω που οδήγησαν το υποτακτικό μέλος στην σχέση μαζί του. Τα έχουμε ξανασυζητήσει μαζί, είχα την εντύπωση ότι συμφωνήσαμε νιώθω ότι αρμέγουμε ψόφια αγελάδα.

3) Η ερώτηση που έκανες quote αφορά τα κίνητρα πίσω από την υποτακτικότητα. Αδυνατώ να συνδέσω το quote με οτι μου έχεις γράψει.

On off υποτακτικότητα, ετεροπροσδιοριζομένου μεγέθους (λογικά?). Ξέροντας σε και έχοντας σε διαβάσει πολύ, δεν μου πολυκάθεται να πω την αμαρτία μου.

Και είναι και άλλα.

Λες :

Εάν αυτό το αναγάγουμε στην δική σου αλήθεια πίσω από την υποτακτικότητα σου δύο δρόμους βλέπω. Ή να γίνεις βανίλα ή να μειωθεί μειωθεί περατείρω η ικανότητα λήψης ορθών αποφάσεων από την πλευρά σου.

Τίποτα από τα δύο δεν μου κάθεται καλά, επίσης.

 

Όχι   Τίποτα από αυτά  
Απλώς για μένα, η υποταγή είναι απολύτως προσωποπαγής "υπόθεση" και δεν θεωρώ ότι μπορεί πραγματικά ένας υποτακτικός - ή εγώ, για να μην γενικεύω- να αναγνωρίσει τέτοια Ισχύ πολλές φορές στην ζωή του.

Το "βανιλα" ως εκδοχή δεν ξέρω πώς προκύπτει. Θα είχε πολύ ενδιαφέρον όμως, αν θέλεις, να μου πεις τον συλλογισμό  
Για την άλλη εκδοχή: όχι, δεν μειώνεται η ικανότητα λήψης αποφάσεων. Απλά χρειάζονται όλο και λιγότερες ποσοτικά αποφάσεις. Δηλαδή αρκεί η εξής μια τελικά: Ποιος.
Θεωρώ ότι είναι πολύ εγώ αυτό, όχι;