Οι λευκες συνεδριες

Το μονο που ακουγοταν ηταν ο ηχος των τακουνιων πανω στο γυαλισμενο, λευκο δαπεδο. Βηματα αργα, διστακτικα σ'ενα στενο διαδρομο νοσοκομειου. Λευκες πορτες κλειστες δεξια και αριστερα, χωρις ταμπελες και κλειδια.
Τα χερια μου τα ενοιωθα βαρια, να ελκονται στη γη. Γιαυτο ειναι το σωμα σκεφτηκα. Για να μην αιωρουμαστε χωρις προορισμο.

"Το γραφειο του ειναι στο τελος του διαδρομου, τελευταια πορτα δεξια" μου ειχε πει η νοσοκομα στην υποδοχη. "Σας περιμενει"...Ακουγοντας τα λογια της η καρδια μου αρχισε να χτυπαει πιο δυνατα.

Αγωνια και φοβος. Μηχανικα ακουλουθησα τις οδηγιες και βρεθηκα μπροστα στη κλειστη πορτα, στο τελος του διαδρομου.
Μια βαθια ανασα και δυο χτυπηματα στη πορτα. Καμμια απαντηση. Μια δυσπνοια. Ξαναχτυπησα, αυτη τη φορα πιο αποφασιστικα.

"Το πρωτο πραγμα που θα παρατηρησει σε μενα ειναι ο εκνευρισμος μου. Αραγε με κολακευει αυτη η μπλουζα; "
"Γαμπες και ντεκολτε. Τι στο καλο. Δεν χανεις ποτε δειχνοντας λιγα και καλα.Σκατα...Τι σε νοιαζει; Γιατρο πας να δεις,οχι γκομενο."


"Εμπρος"

"Γεια σας"

"Καλως την. Κατσε."

"Ευχαριστω. Σας αρεσει το ασπρο σε αυτο το νοσοκομειο βλεπω.."

"Λοιπον Α. Γνωριζεις η εχεις ακουσει οτι εδω χρησιμοποιουμε καποιες ανορθοδοξες μεθοδους για οσους ερχονται σ'εμας για βοηθεια;"

"Μαλιστα. Δηλαδη, πολυ λιγα πραγματα. Μια πολυ καλη φιλη μου το προτεινε. Δεν μπηκε σε λεπτομεριες.Ηρθα για την εμπειρια."

"Τι σημαινει πονος για σενα Α.;"

"Πονος....η αντιδραση ειναι..το αποτελεσμα της αποδοχης ενος ερεθισματος...αυτο."

"Συνεχισε..."

"Μπορει να ειναι σωματικος η ψυχικος η δεν ξερω τι αλλο...δεν το εξηγω καλα. Ποναω σημαινει ζω. Σημαινει εχω ορια, αντοχες...Λογικα ειναι κατι που αποφευγω να βιωσω."

"Πονας τωρα;"

"Οχι και ναι..Δεν υπαρχει καποιο ερεθισμα που να μου προκαλει πονο και ομως..νομιζω πως ο πονος προυπαρχει και απλα περιμενει το ερεθισμα για να ξεμυτισει...Δε ξερω."


"Θα ηθελα με την βοηθεια καποιων ερεθισματων να κατανοησω τον πονο σου. Μπορεις ανα πασα στιγμη να πεις στοπ. Ταχτοποιηθηκες στο δωματιο σου ενταξει; Εμεις θα τα λεμε για τις επομενες δυο μερες με δυο συνεδριες ακομα."
"Τωρα θελω να βγαλεις τα ρουχα σου. Μπορεις εδω μπροστα μου, η να χρησιμοποιησεις το παραβαν."

"Τα ρουχα μου; Γιατι; Μερος της θεραπειας κι αυτος; χαχα.."

"Μπορεις να φυγεις τωρα αν θελεις. Δικη σου η επιλογη. Ολα τα υπολοιπα ειναι δικη μου."

Τον κοιταξα στα ματια... Παγωμενα.
Κοιταξα το πατωμα... Λευκο.
Εψαξα με τα ματια το παραβαν... Περιττο.

Μ'αρεσει που ανησυχουσα και για την εμφανιση μου. Δεν μ'ενοιαζε η δικη του η γνωμη...η δικη μου με βασανιζε τελικα.

"Τι σκεφτεσαι;"
"Αναρωτιεμαι αν εχετε καυλωσει"

"Τι φοβασαι;"
"Φοβαμαι οτι εχω καυλωσει εγω."

"Τι ελπιζεις;"
"Ελπιζω να βγω ζωντανη απο εδω."

"Γιατι ηρθες σε μας;"
"Γιατι μου τελειωσαν οι ερωτησεις."

Η σιωπη ηταν το μονο καταφυγιο μου. Δεν ηθελα να κανω ερωτησεις η ρουφιανεψω αλλο αυτα που ενιωθα και σκεφτομουν.

 

Απάντηση: Οι λευκες συνεδριες

Αγκαλιασα για λιγο το σωμα μου. Μια σταση πριν αφαιρεσω την πρωτη "μασκα". Το βλεμμα μου ειχε κολλησει να κοιταει τα χερια του. Κατι εγραφε σε μια φορμα. Ακουμπησε το τσιγαρο στο τασακι Διπλα του. Εβγαλα την μπλουζα με μια κινηση και την πεταξα στην πολυθρονα.Προσευχομουν μην σηκωσει το βλεμμα του.
Κατεβασα το φερμουαρ της φουστας και την αφησα να πεσει στο πατωμα. Για δευτερολεπτα ευχηθηκα ο κυκλος τον οποιο ειχε σχηματισει στο πατωμα ,να ηταν μαυρη τρυπα που θα με καταπινε και θα με ξερναγε πισω στο δωματιο μου.
Εβγαλα τα παπουτσια. Σταθηκα ακινητη για λιγο. Αιωρουμενη. Ασυναισθητα κρατουσα την ανασα μου....Εκεινος σηκωσε τα ματια του και με κοιταξε.

"Θελεις βοηθεια;"
Γουρλωσα τα ματια και κουνησα το κεφαλι αρνητικα.

"Τελειωνε λοιπον."
Η φωνη του βαθια και ηρεμη. Η προστακτικη με ταρακουνησε. Κατεβασα αργα το βρακι μου και ειδα με εκπληξη πως ηταν γεματο υγρα. Αυτα σου αρεσουν μωρη καριολα, σκεφτηκα. Ενιωσα το αιμα να φτανει στα μηλιγγια μου με απιστευτη ορμη. Εγυρα το κεφαλι προς τα πισω, αναζητουσα οξυγονο.

Πηρα μια βαθια ανασα ακομα και ξεφυσηξα με δυναμη. Εκεινος πεταχτηκε απο την καρεκλα του και με δυο βηματα βρεθηκε μπροστα μου. Δεν προλαβα ν'αντιδρασω...Με μια κινηση κατεβασε το σουτιεν μου και αρπαξε τα στηθη μου. Εγειρα με μια εκφραση πονου προς τα πισω και γραπωθηκα απο τα χερια του. Για λιγα δευτερολεπτα δεν ειπε τιποτα. Εβγαλα μια μικρη κραυγη. Πονουσα.

"Τα χερια σου χρησιμοποιησε τα για να βγαλεις τελειως το σουτιεν."

Τα γονατα ειχαν λυγισει. Πηρα μια βαθια ανασα. Ανοιξα τα ματια και εγειρα το κεφαλι. Απεφυγα να τον κοιταξω. Αφησα το ενα χερι ελευθερο και εψαξα το σουτιεν στη πλατη. Αφηνοντας και το αλλο συνειδητοποιησα πως αν αφηνε τα στηθη μου θα επεφτα. Με βιαστικες κινησεις ξεκουμπωσα το σουτιεν και το πεταξα στο πατωμα. Τιναχτηκα απο τον πονο στις ρωγες μου, που πιεζε τωρα με τον αντιχειρα και το δεικτη των χεριων του.

Εβγαλα μια δυνατη κραυγη, ενδεικτικη του φοβου και οχι του πονου που ενιωθα εκεινη τη στιγμη.
Ενιωσα το δερμα μου να ξεκολλαει απο το δικο του καθως τα χερια του χαλαρωσαν και αφησαν τα στηθη μου. Με κρατησε για λιγο σαν ξεψυχισμενη κουκλα μεχρι να βρω την ισορροπια μου. Τον εσπρωξα με δυναμη προς τα πισω χωρις να τον κοιταξω και εγειρα μπροστα αγκαλιαζοντας τα στηθη μου.
"Ειστε τρελος!"
"Μαλακας, ηλιθιος...τρελος!"

Βρηκα τα ρουχα μου και τα φορεσα γρηγορα. Δεν ειχα καιρο για τα εσωρουχα. Τ'αρπαξα και πηγα για την πορτα. Ουτε που ηξερα που βρισκοταν εκεινος. Κοντοσταθηκα για λιγο μηπως και επανελθουν οι χτυποι της καρδιας μου στο κανονικο και επιασα το πομολο της πορτας.
Η συνεδρια για μενα ειχε τελειωσει. Γυρισα το πομολο αποτομα και πηγα ν'ανοιξω την πορτα. Κοκκαλωσα. Κλειδωμενη. Ενα κυμα πανικου με πλημμυρισε. Ξαναπροσπαθησα. Το κλειδι πουθενα. Γυρισα να τον βρω στο δωματιο. Στεκοταν μπροστα σ'ενα μεταλλικο τρολλευ με την πλατη γυρισμενη.

"Ανοιξε μου!"
"Τι μαλακιες ειναι αυτες;;!"

"Επελεξες να μεινεις Α. Δεν εχουμε τελειωσει για σημερα."
"Ποσες φορες στην ζωη σου εχεις αποφυγει κατι που φοβασαι;"
"Θελω να βγαλεις απο την τσαντα σου τα τσιγαρα και να κανεις ενα."

"Δεν φοβασαι μην σε καψω με αυτο αν με ξαναπλησιασεις;"

Βρηκα την τσαντα που ειχα ξεχασει διπλα απο την πολυθρονα. Εβγαλα τα τσιγαρα μου με τρεμαμενα χερια, πηρα αλλη μια βαθια αναπνοη και αναψα ενα τσιγαρο.

Ακομα δεν μπορουσα να τον κοιταξω. Ειχε παρει πλεον μορφη τερατος και οτι ανθρωπινο ειχε χαθει στα ματια μου. Το βλεμμα μου ειχε καρφωθει στην καφτρα του τσιγαρου. Για μια στιγμη εψαξα να βρω καποιο παραθυρο αλλα για πρωτη φορα διαπιστωσα πως το δωματιο δεν ειχε ουτε ενα.

"Εχεις δυο επιλογες Α."

Τιναχτηκα στη θεση μου και σηκωσα το βλεμμα. Στεκοταν μπροστα μου. Εσφιξα το τσιγαρο με τα δαχτυλα και ενιωσα το κεφαλι μου να παει να σπασει.

"Η μια επιλογη ειναι να σβησεις το τσιγαρο στο χερι μου"
"Η αλλη ειναι να φορεσεις αυτες τις χειροπεδες."

"Και αν δεν θελω να κανω τιποτα απο τα δυο;"

"Το να μην κανεις τιποτα απο τα δυο θα εχει συνεπειες τις οποιες δεν μπορεις να ξερεις εκ των προτερων. Συνεπειες θα υπαρξουν και για τις αλλες δυο επιλογες."

"Εχεις 1 λεπτο ν'αποφασισεις."

Ο τροπος του με ειχε καυλωσει...Ειμουν πιο υγρη απο ποτε. Εχω επιλογες λοιπον. Να τον πονεσω δεν ηταν μεσα στις προτεραιοτητες μου. Ισως ομως ηταν η τελευταια ευκαιρια που θα μου δινοταν να το κανω. Οι ρυτιδες γυρω απο τα ματια του ειχαν γινει πιο βαθιες.

"Το λεπτο περασε. Ακουω"

Οι χειροπεδες ηταν πανω στο γραφειο. Τις πηρα και τις φορεσα. Τεντωσα τα χερια μου μπροστα κοιτωντας τον. Ασφαλισε τις χειροπεδες και με κοιταξε στα ματια.

Καριολη, σκεφτηκα. Να δω τι σκατα θα κανεις τωρα.

Με αρπαξε απο τον λαιμο με το ενα χερι και απο τα μαλλια με το αλλο.
Με πεταξε μπροστα στο γραφειο του. Με κρατησε κατω απο τα μαλλια, και αρχισε να με πηδαει με λυσσα. Τον ενιωσα να με καρφωνει με αργες δυνατες κινησεις. Δεν ηθελα να χυσω. Ηθελα να με πηδαει για ωρες. Τον ενιωθα καυτο μεσα μου να σπρωχνει το ταβανι του κολπου μου. Πονουσα. Αρχισα να ουρλιαζω.

"Σταματα!"

Τον ενιωσα να τραβιεται απο μεσα μου. Ν'αποκαθισταται το κενο του κολπου μου που συσποταν ρυθμικα.
Αρχισα να κλαιω σιγανα.
Ενιωσα το δερμα των γλουτων μου να καιγεται και ο πονος εγινε τρομακτικος. Ουρλιαξα και αρχισα να κλωτσαω τα ποδια προς τα πισω. Αρχισα να κλαιω υστερικα και να χτυπιεμαι. Εκεινος ξαναεχωσε τον πουτσο με δυναμη στο στεγνο πλεον μουνι μου και εχυσε.

"Τελειωσαμε μικρη μου για σημερα"

 

Απάντηση: Οι λευκες συνεδριες

Ενδιαφέρον! 

 

Απάντηση: Οι λευκες συνεδριες

Αυτα για σημερα...η συνεχεια αυριο  

 

Απάντηση: Οι λευκες συνεδριες

Εξαιρετικό!
 

 

Απάντηση: Οι λευκες συνεδριες

Ερεθιστική και τρομακτική !!!

Μπράβο lais  

Υ.Γ. Τι σχέση έχει ι ιστορία του Isnogood? Μου διαφεύγει κάτι?  

 

Απάντηση: Οι λευκες συνεδριες

Οκ... αυτό ήταν πάρα πολύ κοντά σε διάφορες φαντασιώσεις μου. Nesaea, σ'ευχαριστώ πολύ.

(Καλύπτεις, με το γραπτό σου, 4 απ'αυτές. Έχω άλλες 248. We'll get there.)

 

Απάντηση: Οι λευκες συνεδριες

Thanx doc