Οι μεγαλυτεροι ερωτες μας...

Ο Έρωτας και η σχέση είναι δυο διαφορετικά πράγματα  

 

Αυτό.

 

Συμφωνούμε σε αυτό.
Δεν ξέρω αυτό το νήμα μου βγάζει περίεργα vibes.  

 

Μέχρι τώρα επέλεγα έρωτες είτε ανεκπλήρωτους (αν και πάντα υπήρχε ένα ενδιαφέρον και από την άλλη μεριά αλλά όχι τόσο όσο επιθυμουσα) είτε με πολύ πάθος και έρωτα αλλά προβληματικούς.

Τώρα στα 42 μου νιώθω ότι έχω ταλαιπωρηθεί τόσο πολύ από αυτές τις διαδικασίες που δεν θέλω ούτε να με φανταστώ ξανά σε τέτοιες καταστάσεις.
Όταν και αν (γιατί προς το παρόν δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι) ανοιχτώ ξανά συναισθηματικά θα το κάνω μόνο αν είναι πραγματικα ευνοϊκές οι συνθήκες.

Γενικά επικρατεί μέσα μου ένα "κάπου ώπα".

 

Οι ανείπωτοι έρωτες μπορεί να είναι έτσι μαγικοί και ονειρικοί και "αθάνατοι", δλδ να ζούνε παραπάνω απ οσο θα ζούσαν αν λειτουργούσαν αμοιβαία, κι αυτό επειδή ζουν στην φαντασία.

Δεν φθείρονται από την καθημερινότητα και την πραγματικότητα, και αυτό συμβαίνει επειδή στην φαντασία μας, όλα είναι πλασμένα ιδανικά και ηδονικά και αισθηματικά και ονειρώδη, όπως ελεγε κι ο μέγιστος Καβάφης όταν αναζητούσε τα ίχνη του Καισαρίωνα στην φαντασία του, όσο άφηνε επίτηδες να σβήνει η λάμπα.

Οι ανεκπλήρωτοι έρωτες που έχουν επι-κοινωνηθεί στον έτερο, είναι η μεγαλύτερη ξενεροκατάσταση όλων των ερώτων επειδή ούτε εξελίσσονται στην συντροφικότητα και την αμοιβαία αγάπη, αλλά ούτε και μένουν αλώβητοι και ιδεατοί στην φαντασία του κόσμου που έχουμε πλάσει όπως τον θέλουμε, και στον οποίο καταφεύγουμε ωσαν σκηνοθέτες στο δικό μας όνειρο.
Ακόμη και αμοιβαιότητα συναισθημάτων να υπάρχει από τον έτερο, αλλά κάπου να μην μπορεί να ολοκληρωθεί ο έρως, είναι σπάσιμο και αυτό φθείρει το ιδεατο, ονειρικό κλπ κλπ
Διότι το ιδεατό δεν σπάει από εξωτερικά ερεθίσματα, δεν έχει σώμα, είναι ιδέα και όνειρο και αυτό είναι η ομορφιά του.

Η ακόρεστη δίψα κι ο πόνος του ανέγγιχτου σώματος και όλος ο αργόσυρτος γλυκόπικρος πόνος, που ιντριγκάρει τους καλλιτέχνες, ζούνε στην σκέψη για όσο μας εξυπηρετεί. Μόνο τότε μπορούν να μένουν ονειρώδεις και ιδανικοί χωρίς να γίνονται σκιές που θάβονται πριν καν να ζήσουν.

 

Για κάποιους ο παράδεισος είναι εκεί που ονειρεύτηκαν να πανε αλλα δεν έφτασαν ποτέ, 8 ονειρικός παράδεισος,
για άλλους ο παράδεισος είναι εκεί που βρέθηκαν καποτε αλλα εκδιωχθηκαν, ο χαμένος παράδεισος.

Για άλλους παλι, ο παράδεισος είναι κατι που έχουν δει σε ταινίες, κατι που ακουσαν στα θρησκευτικά, τυπος πίτσας σπέσιαλ στην τοπική πιτσαρία, περιοχή δεξιά της Κηφισίας πηγαίνοντας για Μαρούσι η αλλα σχετικά.

Ποιος είναι ο πιο τυχερός κι ο πιο ατυχος;
Δεν εχω ιδεα.
Αλλωστε δεν θελω να ειμαι ουτε με τον Φλορεντινο Αρισα ουτε με τον γιατρό. Ουτε και με τον Λασκαρατο στο ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ....

 

ελλη μικροκαμωμενη και καβλιαρα τωρα την χαιρεται αλλος.μαλλον ο συζηγος της

 

Αν είναι τόσο μεγάλη καψούρα αντάλλαξε Ντινα και Βικη για Έλλη. 2 θα δώσεις Έλλη θα πάρεις, δεν νομίζω να χαλάσει τον σύζυγο

 

Τι μεγαλύτερος έρωτας από το να αποδέχεσαι όλο το είναι του άλλου; Βλέπεις όλα τα στραβά μα κι όμως αυτόν τον άνθρωπο τον θες. Να είσαι για αυτον, να είναι για σένα. Κρίμα όταν δεν θέλει να είναι όχι απλώς για σένα αλλά για κανένα και συνάμα να είναι για όλους μαζί. Σαν να σταματάς λίγο πριν τον οργασμό, λίγο πριν εκτοξευθείς χωρίς γυρισμό αλλά να μην πατηθεί ποτέ το κόκκινο κουμπί. Όλα έτοιμα στρωμένα αλλά πουθενά κουμπί. Ε εκεί νευριάζεις.

 

Αυτοδιάθεση